hvar sem hann villdi konongrenn sægir þat omaklect vera at gera þorgæiri skaða eða
oskil Ser þo at ækci fær at gort konongrenn svarar værð væl við þorgæir sægir hann
þu væizt æigi nema litils same i En þo kann vera at a þetta se æigi mikils vært nær þui
ef kœmr annat bol mæira konong-
renn tækr nu væizluna En tiolld varo gorr uti oc var
þar væitt i fær nu væizlan fram þat er sact fra þormoðe kolbruna skalld At
hann vaknar sníma um morgonenn oc ihugar at mart hævir ivir liðit með hanum
Hann hafðe fastat .íx. drotens daga En matazk iamnan fastu daga At hann næðe
þa hælldr en aðr hæmd at drepa þoraran trolla ut a grœna lande Oc læypr hann i
stæi-
kara hus æitt Oc fær til morbiuga æíns oc etr þat en þat var a fastu dægi En
stæikarenn mællte ertu konongs maðr sagðe hann Ja sægir þormoðr Allvant hævir
þic hænnt sægir stæi-
karenn þormoðr svarar Annat hvart man okr krist a skilia
mæira en morbiuga halft eða minna Boande sa er konongrenn tok væizlu at by
ðr
sic til færðar með konongenom En hann atte sunu .ij. var annar sextan vætra en an
nar
xví. vætra konongr biðr hann fara en svæinar hans se hæima þar varo enn ak
rar
blomgaðer oc troðner miok konongrenn kvað þat æigi maklega gort Svæi
narner
vilia fylgia fæðr sinum En konongs menn vilia æigi konongr sægir at þæir sku
lu
raða ef þæir vilia oc giæte guð þæirra Oc aftr quamo værðr þæim auðit þor
gæir
var kallaðr fleccr hann fec ovirðing af svæini kononge
Nu æ þui mæir er konongrenn sotte a læiðena þa spurði hann þui mæira sa
man dratt
liðsens konongrenn ræið huitum heste um dagenn En þa varð sa
at burðr at hestrenn læypr i iarð fall æitt undir hanum Oc brotna fœtrner
aller a he-
stenom konongrenn læypr af fram oc sakar hann ækci oc mællte bisna skal til
batnaðar Nu byðr hvær hanum sinn hest kon-
ongrenn binndr um fœtr heste sinum
Nu biðr konongrenn skutil
svæin sinn geva ser af vatne at drekca hann gerðe sva konongr
blæzar kæret Oc þa er hann kændi þa mællte hann æigi vil ek mungat dre
kca
Skutilsvæinenn svarar vatn fecc ek yðr hærra Oc lætr i annat sinni oc
gefr konongenom konongrenn mællte er þetta mioðr æigi vil ec hann drekca gef mer
vatnet Skutil-
svæinenn fecc hanum þriðia sinni konongr mællte vin gefr þu mer
þu mer nu æigi vil ec þat drecka Biscup mællte drekceð hærra hæimillt
a sa er gefr yðr oc þessom drykc hæuir snuit Oc ero slict agiætleg takn oc
fagrleg Nu sia konongs menn skip þat er atte rutr a viggíu loðens sunr Sig
urðr
ullstrængr var sunr hans er staðenn sætti í níðar ose Man ec þat sægir
kon-
ongr at Rutr var mæiri vinr var Nu færr hann til kalfs með liði oc vapnom i
mote oss konongr mællte til gizorar svarta Er þat títt a islannde at værk menn hæim
ta
slagar um haustum er þæir haua unnít Ja hærra sægir hann þat er þar miok títt
konongrenn sagðe Æ er mec þui mæírí maðr en bœnndr a islande At ek skal stor
fængilegᴀre
til raða slaganna Tak þu rutenn oc alla þa er hanum þæim fylgia oc