um asenn oc sœk sva inn i haugenn þar mantu sia mann æinn með slicum bunaðe
sem ec hævi Gacc at hanum oc tak af hanum ringenn oc skikciuna oc sværdet þar man
tu oc sia marga menn a tvær hændr hanum Far oræddr þa man þic ækci til saka En
siðan þa hog af hanum hauuðet Oc man þer þat auðvællt En ef þu brægðr af þesso
þa mantu viti a þer taka En ælligar man þer til giævo snuazt ef þu fær minum raðom
fram En aðr en þu gerer þetta þa sprætt af hanum bælltinu oc knivinum Nu er þu hævir
þetta gort þa man þer mund or hauginum a braut Oc þat væit ec at þer man væl lyða
Siðan skaltu snua a upplond upp til guðbranz kulu þat er þar til
mærkis at Asta dotter hans er siuk við barne oc æigi lettare orðen Oc er hann sialvr hugsiukr
ivir hænne Hava oc aller ut i fra harm um hænnar harmung sia ækci rað þat er
lyðir Haralldr grænske lætr asto hæim fara til faður sins oc let fylgia hænne þangat Oc
hafðe veret ræiðr miokc harðla Sitr nu ryggr hvartvæggia oc við harme En ef þu oc
kœmr þangat þa man þer væl fagnat Oc ef raðs er við þic læitat þa gef þat rað at lægg
bælltit um hana En mik vænter at þat lyði Sæg at þu villt þa ambun firir haua at
þu raðer hvat namn er geva skal svæininum þa svaraðe rane varla træystumc ec at gera
þetta firir lanz folke Sva mikla ast sem menn hava lagt við þic En hinn svarar
Ek man sægia þer hvar liggr Svæinn hakonar son iarl I æinum læynivage með
þriu skip flyðr af lannde hann er fe þurvi lægg við hann felag oc haf hann þeR
til traust Oc sœk i haugenn æigi at siðr Oc ger æftir þui sem ec hævi boðet þer Oc lat hann
æigi sia gripina þessa En siðan ver þu buinn til brautfærðar Hælldr mindi hann þessa
gripina kiosa en allt feet annat hann man þer þriðiungs unna af feno Oc man sægia
at sa munr a at vera Oc ækci skalltu ykr lata a skilia um þetta Oc er þu ert buinn
þa syn hanum gripina en hann man æigi vilia af þer taka En hælldr mindi hann þa vilia
en allt feet annat Nu hværvr konongr a braut Oc ef rane kœmr i haugenn þa
izt hanum sa maðrenn er hanum bar i draumenn Giængr nu at hanum oc sprættir af hanum
bælltinu oc tækr af hanum ringenn oc er þat mikil gersime Siðan brægr hann sværðinu oc þikci
all bitrlect Ognazt miok at hogua til hans Tækr þo til oc hœggr af hanunn hauuðet
Oc var sem i vatn brygði Siðan fysir hann ut or hauginum dro hann sic nu upp a haugenn
Ber hann nu feet til stangar Oc vill nu Jarlenn hava .í. lutina En rane kvað
sic þa æigi halldenn af Oc værðr þo sva at vera Nu synir hann hanum gripina at
skilnaðe þæirra Oc fær nu þangat sem fyr var sact Riðr nu i braut oc kœmr til
Guðbranz kulu en hanum þar væl fagnar Hann ser þar mikinn rygglæic a folceno
oc fretter at oc er hanum sact En hann svarar raðrlæitni man til sliks vera sagðe hann
Nu er hann beðenn at hann læggi til nokcor rað En hann giængr at hænne oc læggr um
hana bælltit Oc vano braðare æftir þat værðr hon lettare með sveinbarne Nu