biðr menn sina buazc til braut færðar liggia nu við bunir En sum tiolld
varo a lande æftir Hinir hærtæknu mennener varo i tialldunum var þar þar væinan
mikil oc op Rœðer ægill við Tova þesse ero harmuleg læte oc ill Oc vil ec
bæínt læysa folket Tove biðr hann æigi þat gera firir þui sægir hann at konongr gefr þer
ræiði sína Ægill kvezk ækci þui gaum geva Sprætr nu upp oc læysir mennena
oc lætr a braut laupa konongenom var sact at mennener varo a brotto konongr varð miok
ræiðr við Oc sægir at sæ skal hans ræiði hava er þa læysti Oc um morgonenn
er þæir varo bunir at sigla kœmr maðr af lande ovan oc kallar a scipet
Sægir sic æiga nauðzyn at hitta konongenn þæir gavo ængan gaum at Oc
er skipet æit Fær æftir hambre nokcorom fram þa kastar hann glovom sinum a skipet
ut oc rykr þar or dust mikit Siðan kœmr sutt a skipet oc tækr sva
fast at menn fengo æigi boret oc œpto leto oc marger menn lif sitt
Sva er sact at Ægil tækr nu sott sva harða at æigi er æinn mæir farenn
En sva bar hann prudlega at ængi maðr hæyrði hann ymia
biðr nu At tove skal sægia konongenom at hann vill hitta hann Tove gerer sva en
konongr svarar ængu Tove biðr nauðzynlega oc sægir hans vanmatt mikinn
konongrenn var sva ræiðr at hann villdi æigi finna hann Sægir tove sva buit Ægli
at konongr vill æigi finna hann Ægill biðr hann fara annat sinni at hitta konongenn hann gerer
sva Talar hann um malet at miok sva er hann komenn at dauða Oc vill hann
nu iðrazc afgiærða sinna við yðr oc læggia allt a guðs valld oc a yðat
Ger nu sva væl at miscunna hann sva harmulega sem hann er nu staddr konongr
læit ræiðulega til hans oc bað hann skiott a braut ganga Sægir Tove Ægli
sva buit Hanum þikcir nu sialuum mikils um vært Fængit Ræiði konongsens oc
sialfr orðein firir sva miklu afælli Oc sægir at æigi man hann fa sína bœn
Gakc þu enn oc hitt finn oc bið hann ganga firir konongenn oc biðið mer æirðar finnr
giængr með hanum Hærra sagðe finnr Ger firir þinnar tignar sakeR
At hialpeð mannenom er nu er næsta at dauða komenn konongrenn svarar þat hugðum
ver At ængi skilldi Æinn dirva sic til þess at briota vart boð En
firir þin orð þa man ek ganga til hans Oc þess villda guð biðia at hann lifði
til þess er ec mætta ræfsa hanum Ja hærra sagðe finnR þat er a yðru vallde
Nu giængr konongrenn til oc ser mann-enn mattfarenn Ægill fagnar kononge hann
svarar ækci kvæðiu hans Ægill biðr konong taka a brioste ser ivir hiartano Oc
sægir at hann vætter ser af þui miskunnar þo at æigi se firir hans værðlæika konongrenn
brægðr duki nokcorom um ægil læggr siðan hond sina a briostet nær hiartano
oc sægir Ægil œret sva raustan i suttenne En við a take hans þa linar
sott ægils Nu giængr konongr a braut En Ægli batnar Oc þui næst er hann
hæill þat sægia menn at knutr konongr hafðe kæypt at finzkum manne at