hans mal Hiallte svarar Hærra sægir hann Guð þakce yðr yður
orð Sva vilium ver þakca yðr er yðra sœmd vilium gera i hværn stað Vilium
ver oc giærna bioðaz til at ganga um sætter yðar i millum Oc þat er maklect at
ver læggím stund oc starf her til þessa Værðr nu fullgor þesse raða giærð
Færr hiallte nu fra Olave syia kononge með veg oc goðom giafum Oc kœmr
nu a fund Olafs konongs harallz sonar Hittir hann norðr i kaupange konongr fagnar
hanum Oc spurði hvar hann hafðe um vætren setet eða hvi hann villdi æigi
a hans funð koma Hiallte svarar J vætr varom ver væl comner Með Olave
syia kononge Hann svaraðe æigi mindím ver þess vara ne af yðr vænta at þer
minduð sœkia hæim med vínsæmi vara ovini Hiallte svarar Æigi þottomc
ver mega fullgera þessa færð nema þanveg gerðem ver Firir þui at ver
vissum at ver mindum fatt þar gera þat er yðare sœmd byriaðe er ver sægðim
með sannu at ver hæfðim yðr hitta Firir þui at ængan soma fengo ver
aðr Þess sorom ver at æigi komo ver til yðar En þui træystu ec æigi at
liuga eða trua sva miok a vara giævo at sværia rangt oc fengom ver þui
þetta rað at geva hanum land aura Oc firir hans vizku sacer hærra
þa urðu þær lyctir at hann iattaðe þui at þit stæmdið fund ykcan við
ælvi austr við slicum hætte sem þa yrði mestr hvars-tvæggia some kononge
licar þetta væl Oc er nu hiallte þar væl komenn Oc gefr konongrenn hanum nu
goðar giæver Oc fær hann nu hæím siðan til islanz Oc þottezk hann ha-va
faret hina veglegaztu færð Olafr konongr sœker stæmnuna
oc hittazc þæir nu namn-arner Rœða nu sin a milli Oc hæfr nu
Olafr konongr harallz sunr upp bœnar orð sin til Jngigiærðar Oc marger fystuzc
oc syndizc vera hitt mesta happa rað þa lízc hanum æigi at synia
Olave kononge sins mæges Oc a þæim fyndi fastnaðe hann ser hana Oc skiliazc
þæír at þui sinni Vikr nu hvar hæim til sins rikis Oc sittr nu hvar
i sinu riki oc soma Þat var æitt sínn er Olafr syia konongr for a fugla væiðar
at skiæmta ser væiddi væl um dagenn kœmr hæim um kvælldet
Oc rosaðe miokc væiðinni oc tiaðe Jngigiærðr mællte Eigi þærftu rosa
sva miokc þesse væiði firir þui at litils minndi þæim þickcia værð sia væiði
er hann fecc valld xí. kononga a æinum morne Konongrenn ræid-dizt míok oc mællte
Gott hyggr þu þer til raðanna við Olaf konong En þat kann ec þer at
sægia at hann skalltu alldrigin fa firir þessor orð Hon svarar þat er þa
sægir hon firir ugiptu sacer minar en bolfenge þinnar oc ofmetnaðar
Siðan foro sændiboð millum þæira garða konongs oc Syia konongs oc
lykr sva með þæim at Olafr giptír hanum Jngigiærði dottor sina við