með Olave kononge hann var kyniaðr or fiarðum hann hafðe þann bunað iam
nan
at hann var gyrðr sværði oc hafðe ruddu mikla i hændi En konongr mæl
te
við hann at hann skilldi vera sem næstr hanum um morgonenn Siðan mællte
hann við menn sina Gangeð þer i not ef þer vitið hvar skip boanda ero
oc hoguið rauvar a allum Oc riði a braut æykium þæira af bœom þæim
sem nu ero þæir Nu gerðo þæir sem konongrenn bauð þæim Oc tokst hitt bæ
zta
oc hitt græiðazta þæim um sína syslu En konongrenn var a bœnom þa not
alla oc bað þess at guð skilldi læysa þæirra vandræðe með sinni milldi oc miscunn
Sva er sact at konongrenn for um morgonenn
til tiða sinna fyst oc til messo En siðan til þings oc varo sumir bœ
ndr
komner Oc þui næst sa þæir mikinn flock boanda fara til þingsens
Oc baro i millum sin mikit scripsl oc mannlican oc var þat allt gulli g
læst
oc silfri Oc nu sia þæir bœnndr er a þinginu varo firir hvar guð þæir
ra
for Oc þa liupu þæir upp aller oc lutu þui skrimsli Siðan var þat sætt
a miðian þingvollenn Sato aðrum mægin bœndr en aðrum mægin lið Olafs
konongs Sva er sact at Guðbrandr ris upp oc mællte siðan Hvar er nu guð
þin Olafr þat ætla ec nu at hann bere hælldr lact hakuskiæget Oc sva synizt mer
sem minna se nu karp þitt eða hyrningsens þess er þer kalleð biscup
yðat oc þar hælldr en hinn fyrra dagenn Firir þui at nu er guð vart ko
met
er þau veðr ma gera at æigi mege guð yðat komazt til þingsens En
nu ser guð varr a yðr hvassum augum Oc ero þer nu fialms fullir oc
þoreð nu æigi augum upp at sia i giægn guði varom Takeð nu þat rað er
yðr samer bazt at þer fællið niðr hindrvítní yðra oc hværvið aftr
til sættar við guð varn Sva þolen moðlega sem hann hævir boret yðrar
mæingærðir Oc sva hæmnisamr sem hann er vanr at vera þa þik
kir
oss þat kynlect at hann væger yðr sva længi Nema þat bere til at hann viti þat
firir at þer munuð til hans snuazc oc dyrka hann
EN aðr en konongrenn stœðe upp þa mællte hann við kolbæin hinn stærka
Sva at bœnndr vissu ækci til Ef sva ber at quað hann i ærænde mi
nu
At bœnndr lita ifra guði sínu þa sla þu þat hogg með ruddunni sem þu
mat mest Siðan stoð konongr upp oc mællte Margt hævir þu mællt til var guð
-
brandr
i morgon Oc lætr þu kœnlega ivir þui at þu matt æigi sia guð
varn En ver væntom at hann man koma bratt til var En þat undrumk ek
at þu ognar oss guði yðrum þat er bæðe er blint oc dauft Oc ma hv
arke
biargᴀ ser ne aðrum Oc kœmsk alldrigi or stað Nema aðreR drage þat
æftir ser Oc sægir mer nu svᴀ hugr um at hanum man nu skamt til illz
Oc litið nu aller i austr oc seð þar fær nu guð vart með miklu liose