þu færr heðan or hæímí þa mantu hinn hælgazte maðr vera Oc munu ver
þa miok þin þurva En þo at Sigurðr mællte þetta þa varð Olafr at raða
Oc þat hævir mællt veret at Sigurðr have her mestom storræðom lyst af si
num
raðom Oc sagðe þo fram a læið æftir þui sem geck
Olafr læggr nu allan noreg undir sic Oc var hann nu til konongs tækinn i allum
norege Olafr æyddi allum fylcis konongom i landeno Oc hafðe nu æínn
allan noreg undir sic lagðan næst æftir haralld hínn harfagra fra æge
staf
norðan oc allt til ælvar austr Olafr var þa xx. vætra at alldre er hann kom
i noreg en hann var xv. vætr konongr Eitt sinni er þæir rœd-
dozc við magar
ner
Olafr oc Sigurðr þa rænna at þæim synír Sig-
urðar halfdan oc haralldr
halfdan var þa .ví. vætra gamall Tækr Sigurðr svæínenn i kne ser Oc spyr
Olaf hvat hann ætlar hvesso mikill þesser mindi værða firir ser Olafr kvazt þat æi
gi
sva glœct mega sia Talar nu við svæínen oc spurði hann hvat hann villdi
flest æiga þat ætla ec sagðe hann at ec villda sva margar kyr æi
ga
at stœðe sem þiukazt allum mægin um vatnet miors Olafr sva
rar
agirni er mikit i skape þessom svæini sagðe hann þat ætla ec at þesse
svæínn værði auðigr maðr oc mikill boande firir ser oc rikr Siðan liop ha
ralldr
at kniom hanum Oc sætr Olafr hann i kne ser oc spyr hann hvat vill tu
flest æiga frænde sagðe han þa ætla ec sagðe haralldr at ek villda
æiga huskarla sva marga at upp æte kyr halfdanar broðor mins
at æinu male Ja sagðe Olafr mikit er þer i hug Rænnr hann nu i braut
Sigurðr spyrr hværs hattar sia maðr man værða Olafr svarar æigi man
hann skorta vit ne riki oc fiolmenni En æigi væit ec hvesso vægenn er hann
ræynizt Æigi man hann skorta frægð oc mikla sœmd man hann vinna
Olafr konongr var vænn maðr oc listulegr ivir litum Riðvaxenn oc ækci haR
hærði mikill oc biart æygðr lios oc Jarpr a har oc liðaðezc væl Ra
uðskæggiaðr
oc Rioðr i anlete Rettlæitr oc ænnibræiðr oc open æygðr
limaðr væl oc litt fœttr fraknutr oc fast æygðr hugað latr oc Raundriu
gr
Olafr var manna vitraztr oc sa hvat bazt gængdi ef hann lec i tome um at
hyggia En ef nokcot var braðom boret þa var þat hætt Olafr virði mik
ils
kirkiur oc kænni menn oc allan kristinn dom Oc gœdde giauum goða menn klæð
de
kalna Gaf fe faður lausum auðræðe ækcium oc utlændum þæim eR
fatœker varo huggaðe ryggua oc studdi alla raðvanda menn bæðe i hæil
ræðom
oc aðrum til lagum Olafr var harðr við hærrmenn oc við hæiðíngia stri
ðr
við stulldar menn svífr við osiða menn Hæfti hann hofðingia oc sva alla