On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Strengleikar17va-43vb
hon gerðe ser mikinn harm sva at nalega
mynde hon springaSiðan kallaðe hon dver
ginn
oc
mælltiGac skiot til unn asta min s
oc
spyr hann
ef hann se lifs venn
oc
senn de mer orð ef hann ma heilsu fa
En ef þes er engi vonþa skal ec ei liva eftir hann
frou kvað hann hætt at mæla slictei samir þer at
hava sva mikinn harmEf þessi deyr þa mat tv brat
fa nyia ástþui at engi kona verðr raðlaus nem
a
of gomul seVist er tu kvað hon vandr
oc
illr
oc
ill
tilbrigði finn az i þerEigi heui ec þat lun nd
erni
oc
ei
vil ec hafa er kallat er hver flyndeSem hon ha
fðe
þet ta mælltþa gec dvergrenn til herbyrgisGu
runs
þegar sem Gurun sa dverginn þa callaðe
hann han n til sin
oc
spurðe hann um vnn astu sinahann talde honu m
þa at hon bar mikinn harm sacar han s netr
oc
daga
Sem hann heyrðe þat þa firir kunn i hann miocþa callaðe
hann þangat harparan n
oc
senn de henn i orð ifanar
láust
at hann verðr brat heillSiðan for hann aftr
til meynn ar
oc
sagðe henn i þau tið
endeat unn asti
henn ar verðr bratt heillSiðan for hann aftr til
Guruns
oc
sagðe honu mhverso mæren unn i honu mAf
þessum fagnaðe er nu fec hann af ast meyiarenn ar
þa mællti hann til harp
arans at hann skyllde safna ny
ia
notaþa sem hann matte fegrsta finn avm Gur
un
hinn bazta vin sinn
oc
upp haf astar han s
oc
fr
am
færðer
En hann þegar gerðe sem Gurun bað
hann
oc
gerðe hinn fegrsta stren gleic um allan þann
atburð til lyctar
Oc
þessi er einn
kenn ilegr stren
gleicr
af hinum fegrstum nótvm
Oc
heitir Gurun
En Gurun þegar sem hann var heill
oc
grœddr af
sarom sinum þa tóc hann á launnvn gu meyna or drot
nen gar
lofte eftir raðom harparan s
oc
mestr
var hann vin han s
oc
hafðe baða með ser dverginn
oc
harp
aran n
oc
foro oll saman i cornbreta lan nd
oc
tóc konung rvel við allum þeimSiðan reyndizc Gu
rvn
hinn bazti riddareharðr i vapnum oflugr
oc
stercr
oc
vaskr sva at vm han s daga fann z ei han s
makiMargir segia þessa sogu með oðrum hæ
tt i
En ei las ec ann atEn nu heui ec sagt y
ðr
her er Miluns strengleicr
mynde hon springaSiðan kallaðe hon dver
gin
ef h
En ef þes er engi vonþa skal ec ei liva eftir h
frou kvað h
hava sva mikin
fa nyia ástþui at engi kona verðr raðlaus nem
a
of gomul seVist er tu kvað hon vandr
tilbrigði fin
erni
vil ec hafa er kallat er hv
fðe
þ
runs
þegar sem Gurun sa dvergin
h
þa at hon bar mikin
Sem h
h
láust
at h
til meyn
endeat un
hen
Guruns
þessum fagnaðe er nu fec h
þa mællti h
arans at h
ia
notaþa sem h
un
hin
am
færðer
En h
h
atburð til lyctar
ken
gleicr
af hinu
En Gurun þegar sem h
saro
ne
lofte eftir raðom harpara
var h
harp
ara
tóc k
rvn
hin
makiMargir segia þessa sogu með oðru
t
En ei las ec an
ðr
her er Miluns strengleicr
ÞEir er sogvr vilia segiaþa samir ir þeim með sundr
skiftilegum
hætti up hefia Miluns saguat seg
ia
yðrmeð fám orðum
oc
firir hui er þessi streng
leicr
var gorr
oc
kallaðr MilunMilun var i valess fœddr
dyrlegr maðr
oc
vel kyniaðrI þui fylki bio einn ricr
lenn dr maðr En ei er mér nafn hans kunn icthann atti ei
na
fri ða dotturhoska
oc
hygna
oc
kurtéisa méySem
hon fra til milvnsþa toc hon at elska hann mioc
oc
sendi til
hans sendi man n sin n
oc
sagðe ef honu m licarþa vil hon
giarna elska hann En hann fagnaðe mioc þeim tiðendom
oc
hen
nar
orðsenn dingum
oc
mællti til senn di mann z henn ar
Vin kvað hann þu skalt fara aftr til fru þinn ar
oc
fœra
hen ni þet ta fingr gull
oc
koma eftir mer þa er hen ni licar
oc
skal ec þa fylgia þersvein ninn toc þa leyui
oc
for
sva buit til fru sinn ar
oc
fec henn i fin grgullit
oc
sagðe
at hann heuir syst þat sem hon vilScamt ifra svefnhusi
henn ar i grasgarðe einum setto þau fun nd sinn
oc
viðr
rœðo
sina
oc
vitiaðe hann hen nar sva oft at hon var með
barneSem hon fann at hon var með hofnþa sende
hon eftir Milun
oc
cærðe firir honu m
oc
sagðe honum at
bvrð
sinn at hon var með barne
oc
sacar han s hafðe hon
tynt allre sœmð sinn i
oc
foðurleifð
oc
allu aðru goðo
Milun svaraðe henn i at hann vill gera allt þat er hon vill leg
gia
til raðsþa kvað hon er barnit verðr fœtskalt
þu senda systur minn ier gift er i norman ndieric
oc
auðigkurteis
oc
hyggin frubit um hals þui
fingrgullit
oc
man ec sen nda með barneno brǽf
mitt at þa er hann er fullkominn maðrat vexti
oc
k
vn ni
skil
oc
skyn semðþa fae hon honum bræfit
oc
fingrgullit
oc
segi honu m at hann varðveiti vel
at
hann
megi af þessu finn a foður sinn Siðan sem hon h
afðe
fœtt eitt sveinbarn fagrtþa festu þau fingr
gullit
um hals sveininvm
oc
var hann sva buit brott
sendr faður systr sinn ier vel toc við honu m
oc
mioc
unn i honu mþa er hon vissi
oc
hvaðan hann varþa let hon
hann elskolega
oc
með mik
illi virct fostraMilun brott
fór ór fostrlann de sinum með oðrum ridd
arvmat fá
sér leigu
oc
frægðEn unn asta han s er eftir sat hei
ma
var þui nest giftEinum rikum
oc
raustum riddara
oc
aflugvm hafð
ingiaEn þa er hon vissiat faðer henn ar
skiftilegum
hætti up hefia Miluns saguat seg
ia
yðrmeð fám orðum
leicr
var gor
dyrlegr maðr
len
na
f
ho
hans sendi ma
giarna elska h
nar
orðsen
Vin kvað h
he
sva buit til fru sin
at h
hen
rœðo
sina
barneSem hon fan
ho
bvrð
sin
tynt allre sœmð sin
Milun svaraðe hen
gia
til raðsþa kvað ho
þu senda systur min
fingrgullit
mit
v
skil
fingrgullit
megi af þessu fin
afðe
fœt
gullit
um hals sveininvm
sendr faður systr sin
un
h
illi virct fostraMilun brot
fór ór fostrlan
arvmat fá
sér leigu
ma
var þui nest giftEinu
ingiaEn þa er ho