On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Strengleikar17va-43vb
oft at hænn i
oc
fæsti længi augo a at hævom hænn ar
oc
hugnaðizt hænn i sua vel sœmelæikr hænn ar
oc
siðer
at hon gærðe ser at fullu i hug at ef hon hæfði fyrr
vitað hana sua kurtæisa
oc
goðlynda at alldregi skyll
di
hon lata bu
anda sinn sakar dottor hænn arNu er
at kom svæfns tima
oc
rækkio
konor
oc
svæfn burs
svæinar
biuggu
oc
gærðu rækkiu bruðarenn ar þa
kastaðe hon skikio sinn e
oc
gecc þann og
oc
kallaðe þan
nog
til
sin rækkio
svæina
oc
kendi þæim rækkio at gæra
sua sem hon vissi her ra sinom bæztt lika
oc
hœgst at sofa
þui at hon hafðe oftazt sét
oc
gœrst vissi
oc
bazt vill
di
Sem þæir hofðu rækkiona buet þa kastoðo þæir
yvir æitt fornt pællEn hon þægar fann at þat samði
æigi tign her ra hænn ar
oc
fyrir kunn i hon
oc
mislikaði
henn i svivirðing boanda sins ef hann svæfi undir sliku
pelliSua sviuirðilegoabræizletok hon þægar kistil
sinn
oc
drog or þat hit agæta pell sitt
oc
yvir bræiddi
rækkio her ra sinsat tigna sœmd hansþui at hon
vissi at her r Erkibys cop myndi þar koma at signa rek
kio
þæirrasua sem samði tign hans
oc
vigsluþui
nest sem aller varo brot gengnerer svæfnlopti
no
þa kom fruen
oc
læiddi með ser dottor sinatil
suæfns
oc
mællti at hon skylldi af klæðaztsem hon
læit pellit yvir bræitt rækkionasua dyr
legt at all
dregi
sa hon ann at þæsso liktnema æitt er hon
sendi með dottor sinn ier hon brott sændiat lœyna
oc
kom hænn i þa mœyen sua mioc i hug at allr skalf
hugr hænn ar
oc
kallaðe hon þa rækkiu
svæinenn til sin
Sæg mer svæinn sagðe hon upp a tru þinahuar var
þetta hit goða pell funn itFru sagðe hann þu skallt þat
brátt vita Su hin hygna kona yvir bræiddi rækkio
na
þætta pæll þui at hænn i syndizc of sviuirðelegt
þat sem undir liggr æftir þui sem ec hygg þa a hon
þetta pell at viso
oc
let hon þegar kalla hana til
sin
oc
mælltiþu hin friða
oc
hin kurtæisa lœyn
mec æigi huar var þetta hit friða pell fengithua
ðan
kom þer eða huer r gaf þerseg mer satt huer r
fecc þerhon af klæðdis skikkio sinn i
oc
knióm stan
dande
at hon gærðe ser at fullu i hug at ef hon hæfði fyrr
vitað hana sua kurtæisa
di
hon lata bu
anda sin
at kom svæfns tima
konor
svæinar
biuggu
kastaðe hon skikio sin
nog
til
sin rækkio
svæina
sua se
þui at hon hafðe oftazt sét
di
Se
yv
æigi tign h
hen
pelliSua sviuirðilegoabræizletok hon þægar kistil
sin
rækkio h
vissi at h
kio
þæirrasua sem samði tign hans
nest sem aller varo brot gengnerer svæfnlopti
no
þa kom fruen
suæfns
læit pellit yv
legt at all
dregi
sa hon an
sendi með dottor sin
hugr hæn
svæinen
Sæg mer svæin
þetta hit goða pell fun
brátt vita Su hin hygna kona yv
na
þætta pæll þui at hæn
þat se
þetta pell at viso
sin
mec æigi huar var þetta hit friða pell fengithua
ðan
kom þer eða hu
fecc þerhon af klæðdis skikkio sin
dande
fyrir hænn i suaraði henn i bliðom orðom
litillatlegaFru min kuað hon frendkona min
er fostraði mec fru abbadis er pellit fecc mer
bauð mer at ec skyllda þetta pell vel varðvæita
þui at þæir er þangatsændo mec til fostrs leto
fylgia mer æitt fingr gull
oc
þætta pæll
ÞA suaraðe hænn i fruenhin friða min sagðe
hon mat tu syna mer fingr gulletJa fru
min kuað honvæl likar mer at þer seð
oc
fœr
ðe
hon hænn i þægarfingr gullit
oc
kændi hon
þægar hvartvæggia fingr gullit
oc
pælliter hon
hafði aðr seet vandlega at hyggiande kændi at
fullo
oc
Jvazc hon æigihælldr væit hon at sonn u
at su hin friða
oc
hin kurtæisa æskia
er
at visu dot
ter
hænn ar
oc
mæler hon þa allum a hœyrandi
oc
lœyndi allz ækki hin kæra vina min kuað hon
ec em at sonn u moðer þin
oc
af þæim mykla harm oc hor
mung
er hon feccat hon fann dottor sina er hug
ðizc
hava tyntþa fell hon til iarðar i ovitSi
ðan
sem hon vitkaðeztþa sændi hon sem skio
tast
æftir her ra sinom
oc
boanda
oc
kom hann þægar allr
sturllaðr vissi æigi huat þesso gegndiSem hann kom
i svæfn
loptitþa fell hon iamnskiott til fota han s
oc
bað hann miskunn ar af misver kum sinum en hann er æigi
var vitande huat titt varmællti Fru sagðe haN
huat kærer þu með þui at vit erom satt
oc
samþykk
oc
engi lutr með okr til angrs
oc
uroarAllt se upp
gævet þat er þer þykkir at ver aSæg mer vil
ia
þinn
oc
huat þu kærer
HErra minn sagðe hon með þui at þer ha
vet
upp gævet saker minaroc syndirþa
lyðit þui er ec sægi yðrMiok longu saker hæim
sku
minn ar amællta ec graunn o minn i
oc
mis mæll
ta
ecum tvi
burur hænn ar
oc
mistok ec i mo
te
mer sialfreþui at þui nest tok ec við hofn
oc
fœdda ec tvær dœtren aðra lœynda ec
oc
let
ec kasta hana fyrir kirkiu dyrr
oc
þetta yðart
pell um let ec fylgia henn i
oc
þat fingr gull
litillatlegaFru min kuað hon frendkona min
er fostraði mec fru abbadis er pellit fecc mer
bauð mer at ec skyllda þetta pell vel varðvæita
þui at þæir er þangatsændo mec til fostrs leto
fylgia mer æitt fingr gull
ÞA suaraðe hæn
hon mat tu syna mer fingr gulletJa fru
min kuað honvæl likar mer at þer seð
ðe
hon hæn
þægar hvartvæggia fingr gullit
hafði aðr seet vandlega at hyggiande kændi at
fullo
at su hin friða
ter
hæn
ec em at son
mung
er hon feccat hon fan
ðizc
hava tyntþa fell hon til iarðar i ovitSi
ðan
sem hon vitkaðeztþa sændi hon sem skio
tast
æftir h
sturllaðr vissi æigi huat þesso gegndiSe
i svæfn
loptitþa fell hon iamnskiott til fota h
var vitande huat titt varmællti Fru sagðe haN
huat kærer þu með þui at vit ero
gævet þat er þer þykkir at v
ia
þin
HErra min
vet
upp gævet saker minaroc syndirþa
lyðit þui er ec sægi yðrMiok longu saker hæi
sku
min
ta
ecum tvi
burur hæn
te
mer sialfreþui at þui nest tok ec við hofn
ec kasta hana fyr
pell um let ec fylgia hen