On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Strengleikar17va-43vb
þionaðe með villd
oc
goðvilia æinn rikr lændr maðr
er allre reð æinn leunsborg
oc
var hann kallaðr dridiasat
nafne þesse varæin
kenn elegr vinr
oc
hinn kæraste her ra
sinom konon geno mhann var hinn vaskaste riddare i vapnom
oc
atte hann
með sinn i æiginn i pusu tvau born n sun
oc
dottorVngen
het dotter han sen sun han s guie
marI ollum þæim konon gdome var
engi maðr honum iamfriðrmoðer han s unn i honum yvir alla
livande
oc
i allum lutom likaðe hann vel fæðr sinom þægar
sem hann var hæiman fœrr þa sænde hann faðer han s hæimaN
til konon gs hirðar at þiona konon geEn suæinn en var vitr
oc
vaskr
þokkaðezt
oc
vinsælldezt allu konon gs hirðliðiSiðan sem
honum vox vit
oc
vasklæikr þa bio konon gren n hann rikulega ol
lum
riddara hærklæðomsua tigurlega sem hann villdi
sialfr œskiaGviamar sem hann var riddareþa dualdezt hann þar
mioc længeSiðan skildizk hann við konon g
oc
allt hirð
lið
hansi vin
sælld
oc
vinatto
oc
stæfnde hann þaðan i flandr
at rœyna rœysti
oc
riddara skap sinn þui at um þa da
ga
var þar iafnan ufriðr
oc
bar
dagaren huer ge i lorenge
ne i burgunn ie
oc
æigi i angeo ne i gaskunn iafanzk en
gi
honum iamvaskr i vapna skiftiEn þat var undar
legst
i han s natturo at hann hafnaðe vandlega konom at unn a
þui at engi var sua frið ne agæt frune frið mær at
hann villdi sinn i ast til snuaEn engi myndi honum syniazc
ef hann villdi til mælaMargar birtu honum bærlega vil
ia
sinn en hann lezk æcki vita huat er þær villdu þui at
hugr hans horfðe sua vandlega fra þæim at engi
þæirra gat þat fundit at hann myndi kono vilia hava
SEm hann var i bloma
oc
hæzstom
tima œsko sinn arþa for hann hæim at sia foðor
sinn
oc
her ramoðor
oc
systurer lengi hofðu langat
til hans hæimkuamo
oc
fundar
Oc
dualdezc hann þa
hæima með þæim vel sua manað fullanÞui nest
likaðe honom at fara a dyra væiðar
oc
stefndi hann þa
til sin um kuelldit riddarom sinom
oc
væiðe monn um
En um morgonen for hann i morkenaþui at þesko nar
skemtan likaðe honom æinkar vel
oc
fundu þæir
þegar æinn mikinn hiort
oc
varo þa hundarner lœys
tir
oc
fylgðo þa væiðe
menn hirtinom En sa hinn un
gi
er allre reð æin
nafne þesse var
ken
sino
með sin
het dott
marI ollu
engi maðr honu
livande
sem h
til k
þokkaðezt
honu
lum
riddara hærklæðomsua tigurlega sem h
sialfr œskiaGviamar se
mioc længeSiðan skildizk h
lið
hansi vin
sælld
at rœyna rœysti
ga
var þar iafnan ufriðr
dagaren hu
ne i burgun
gi
honu
legst
i h
þui at engi var sua frið ne agæt frune frið mær at
h
ef h
ia
sin
hugr hans horfðe sua vandlega fra þæim at engi
þæirra gat þat fundit at h
SEm h
tima œsko sin
sin
til hans hæimkuamo
hæima með þæi
likaðe hono
til sin um kuelldit riddaro
En um morgone
skemtan likaðe hono
þegar æin
tir
men
gi
maðr ræið tomlega æftir
oc
æinn suæina hans
oc
fœrðe honom boga hans
oc
sporrakka dyra
oc
villi
svina
En hann villdi giarna skiota ef nokot dyr kœme i skotmal
fyrr en hann fœre þaðanþa læit hann æigi fiarre ser i æinum
þykkom runn hiart kollo æina
oc
kalf henn ar hia hænn i
en var oll sniohuit
oc
hafði æina kuisl hiartar horns
i miðio ænn i
oc
liop hon þægar or runn enom er hon hœyr
ði
gauð sporrakkann aEn hann bændi boga sinn
oc
skaut at
hænn i
oc
laust hana framan i briostetEn hon fell þæ
gar
til iarðarEn brodrenn þægar aftr snærizc
oc
laust
Gviamar igægnom læret
oc
nam staðar fastr i hæstinom
oc
var þa
af stiga hæstinom
oc
fell hann þar a grasvollenn hia kollonn e
En kollan er þar la sárvirkti sar sitt
oc
kærði angr sinn
En þui nest mællte hon með þessom hætte harmr er mer
at ec em nu drepenen þu gaurr er mec særðe þæsse
skulo vera þin orlog alldre scalltu fa lækneng huarke
af grosom ne grasa rotom ækki sculo tia læknar ne
hæilsu
drykkir at bœta þer
oc
alldri scall tu hæill ver ða
af þesso sareer nu hævir þu i þinu lære til þess er su
grœðir þec er saker þinn ar astar scal bera
oc
þola sua
miklar pinsler hugsotta
oc
harma at alldri fyrr
bar kuenmaðr þui lika
oc
þu þui lik fyrir saker
henn arSua at aller þæir er ælscat hava
oc
fram læiðes
sculo konor ælsca manu undra
oc
kynlegt þykkia
með huer iom hætte er þit mattoð sua mykinn as
tar
harm
beraSkrið brott sem skiotast
oc
lat
mec hava frið fyrir þer þesse orlog skulo sann ast þer
Gviamar var skæindr
oc
þotte honom
kynlegt þat sem dyret hafðe sagt honum
oc
ihugaðe hann þa i huært land hann skylldi fara til læk
nengar
at lata grœða sar sitt þui at honum likar
æigi sua bunum at dœyiahann væit at sonn u
oc
hugr
sægir honum at alldregi likaðe honum kuenn a aster
oc
alldregi sa hann þa er hanom være fyst ane þa er hann vis
si
at sar kynn i at grœða
oc
kallaðe hann þa suæin sinn
oc
mælltivinr kuað hann lœyp sem skiotast hæsti þinum
oc
stæfn hingat fælagom minom þui at ec vil tala
við þa
oc
þa for svæinn en fra honum en hann dualdesk
æftir
oc
angraðe hann miok saretscar hann þa skyrtu
fœrðe hono
svina
En h
fyrr en h
þykko
en var oll sniohuit
i miðio æn
ði
gauð sporrakkan
hæn
gar
til iarðarEn brodren
Gviamar i
af stiga hæstinom
En kollan er þar la sárvirkti sar sitt
En þui nest mællte hon með þesso
at ec em nu drepenen þu gaurr er mec særðe þæsse
skulo vera þin orlog alldre scalltu fa lækneng huarke
af grosom ne grasa rotom ækki sculo tia læknar ne
hæilsu
drykkir at bœta þer
af þesso sareer nu hæv
grœðir þec er saker þin
miklar pinsler hugsotta
bar kuenmaðr þui lika
hen
sculo konor ælsca manu undra
með hu
tar
harm
beraSkrið brott sem skiotast
mec hava frið fyr
Gviamar var skæindr
kynlegt þat sem dyret hafðe sagt honu
nengar
at lata grœða sar sitt þui at honu
æigi sua bunu
sægir honu
si
at sar kyn
mælltivinr kuað h
við þa
æftir