hans vilia firir guða hansþa stoðo
aller sem dumbi væreoc miok sva
malausirEn þo at nokkor þeirra
veitti andsuorþa var þat þo allt
sem hendingum væreoc með ferllegom
framburðoc þo með engo
vitine visdome
Af þuisa gladdezt miok hugr/
konongSsunaroc hiarttaoc með
bliðu andlitiblæzaðe hann oc lovaðe
guðs nafner iafnan leiðir sina
vinia rettan vegoc vruggan
þo at i fyrstunniþykkir nokkot
villt faret havahann gerir stundum
andskotaoc vuin rettenndaoc
sannenndaþat mælaþo at eigi
vilier satt eroc rettEn nv þo
atkonongr være miok reiðrnachor
þa þotte honom eigi þat bera sinni
sømdat gera nachore nokkorar
skemdirþuiat hann hafðe aðr
lovat honomallum ahøyranndum
at hann skylldi þat vrædr fram bera
er hann vissi sannazti milli kristinna
oc heiðinna manna veraEn þo
mælltekonongrennmeð margum stniollum
orðomat nachor skilldi vægea
oc eptir lataoc kalla sik sigrað- aðan
af meistarum oc spekingum
hanseptir þeim hættesem þeir
hafðu aðra millum sin mælltt