fysterþi at hann hafðe heyrt af nockorum æinseto manneþæim er storl
legha hæilaglegha lifðeok drottenn hafðe þat vitraðæf thomas tœke mvnka klæðeat hann mynde drotten liknsaman finnaoc sek iamnlega styrkianda i ollum sinum framferðumAf þi tekr hann nu oc þilikan k
klæða bvnað a sekat hann forðaz forat sinna tuæggia forfæðraærkibyskup
annaer fyri honum varostiganda ok elphinsþi at stigande j klærkabun
ninge meðr pavans dome or sino uallde kastaðr allre sœmð af flættrdo j myrkua stofuEn auðrum fast
frosnum a fotum a mundio fiall
le farande j raufaðan rosbukat hann hialpaðe sva sino lifevar æig
he lengr lofat at sitia j sæti hæilagra erki
byskupa er munkar varo fyri honumoc vera þo æighe sialfr mvnkrþessarra vanvirðu vill hinn sæle thomas for
ðazhafande sek nu meðr ollu fra verolldinnefylgiande kristz merke j har
ðum hár
serk frœknlegha frammvttan allt skraut oc skartnýrr riddare hins hæsta konungsEn af þi at þæir finnaz er j fyrsto sinn hugh miok hátt upp hæfiaer þæir koma j tignena oc til halæitra lvta sek hafaoc sino vallde virðulegha framm hallda meðr storum verkum sinnar mikelmennz
koEn er timarner framm liðamœðaz þæir oc morna dagh fra degheunder ahyggionnar marghattaðum hattumer daghlegha kunnu at handum komaþæim er storum volldum styraþar til er um siðer kemr vuinsamleg gleymska oc galeyse skulldinne i staðenn fyri suiklegham likamans lyst
tugleikaok daglegar þessa lifs fanytar fysterSua at þisa nestleggia þæir sinn hæitan hugh liotlegaþann sem þæir i upphafe miok hatt upp ho
fogleymande sinum goðum verkumer þæir akaflegha upp tokuoc litl
um tima liðnum meðr ollu niðr fellaEn thomas slika lute hugum leið
andeoc sialfan sek mæðr þæima hætte viðr varandeat honum felle sua illatækr hann stola uttan a sin klæðeberr hann iamnlegha sva at aller seatil