On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Thómas saga erkibiskups1r-92v
yfer ser mæira mannene a nockorum hans gerð
um eða fram mfærðumAf þi ær þat sialfs hær ra pavans at lina þæi m þægar honu m likaræn æigi mittklær
karner meðr Riddar
anum sem þæi r heyra þilik orð ærkibysku psensflytia þæi r ecke þi siðr meðr mikille a kefð biðia hann leysa bysku pana af banneThomas erkibyskup kallar nu sina raðgiafa til sinat hann heyre huat raðe er þæi r vilia til gefahuer io hann skal her um svaraok ær þæi r ver þa aller a æitt satterSvarar thomas ær kibyskup klærk
unum ok riddarunum sva um siðerTil þæss at sa friðr hall
dez er sættr var millim vaar konun gkir kiunn arok konun gsensþa man ek með misk
unn guðs a hǽttatreystande upp a her ra pavans milldeat taka þæssa lute j þæima punkt upp a meken þo heyra honu m æinum tilef þæi r vilia mer þat aðr sver ia oc loglega festaat þæi r skalu standa a kirkiunnar do
meum alla þa lute er þæi r er o j stormæl
um fyre hafðerella ger e ek þet ta meðr ængo moteRiddararner meðr klærkunum snua þægar brott reiðer sem þæi r hæyra slikan ærkibysku psens orskurðþi at þæi m þicker harðla hað
u
lega ver a sagtaf ærkibysku penumat bysku parner þurfe nockoru at hæita ho
num fyre sina lausntalande morgh usœmelegh orð til han s af sino of
drambeMillim huer ra er Ranulf af brockhefr nu þegarsinn mvnn upp mote ærkibysku penum meðr mikille guðlastankastande morghum mein
mǽlum upp j sialfs hans auguEn guðs maðr sakar sinnar þolen
mœþelǽtr æige sem hann heyre hvat illt er hann segerhælldr þeger hann sem sáuðrok ængo svarar hann En klærkarner er ræiðer bro tt snerofara með allum skundaat finna bysku pana er þa senduSegia þæi m orð ok orskurð thomas ærkibyskups ok huat er sialfra þæir ra bræ bysku panna bræf ok bœnar staðr mat
te fyre honu mSva finnz j þæir ra bysku panna orðum er suaraðu sinum klærkum at bysku p Gilliber t af lundunum ok bysku p Jocelin af sarisber myndu sva ha
fa gortsæm ærkibyskup thomas hafðe fyri sagtæf rogæirr ærkibysku p af iork
um eða fra
karner meðr Riddar
anu
unu
dez er sættr var millim vaar k
unn guðs a hǽttatreystande upp a h
meum alla þa lute er þ
um fyre hafðerella g
u
lega
num fyre sina lausntalande morgh usœmelegh orð til h
drambeMillim hu
mǽlum upp j sialfs hans auguEn guðs maðr sakar sinnar þolen
mœþelǽtr æige sem h
te fyre h
fa gortsæm ærk