mikils værða ok dyrlegha mænn sæm þar þiona guðeVæit ek urugglei
ha æf sva værðr mæðr guðs vilia sem þer segit at ek værða cantuariensis ærki
byskupat þer manuð yðrum hugh storlegha skiott fra mer vændaoc su hin mickla virðing sem þer læggit nv a mekoc su hin sœta vinatta er nu er millem min oc yðarman skiott j hit grimmazta hatr snuazþi at ek væitat þer manuð þi morghu mote hæilagre kirkio framm fa
raer ek mætte mæðr engu mote þolaOk sliko tilfælle funnumano m
miner auundar mænnmellim min oc yðar meðr roge faraþæir er varre vinatto þisa nest allre slœcktremano æven
lekt hatr mæðr fullum fiand
skap millim var vpp vækiaAf þilikum orðum ma marka þæssa mannz mikil mænnzko thomas cancelerser sinum hærra konungenum ognaR sliko nu þegarþar sem ænn er i konungsens valldehuart er hann hælldr vil auka hans vægh oc valldeða taka þær sœmðer af honum sem hann he
fer a hann lagtSkirr er þæsse hans hugar ræinlæikeer æige lagðe of mikenn vilia vpp a valldetoc hvarke girntez of miok sœmðenane hænne hamnaðe til fullzkunnekt er honum rááð oc rike konungsenshuerso gagnstaðlegt þat er j morgu lage kirkiunnar loghum oc hænnar rættyn
dumVæl kann hann oc komande lutum nærre at ætlaAf þi hyggr hann mæðr sialfs sins huga væl oc vitrlegha smasmoglegha skoðande haska oc hætto sva mikils vægs oc vandaer von er at þeim bære til handaer vera vil cantuariensis ærkibyskupþi at hann hafðe firi longu þæss viss vor
ðethvat er þi vallde fylgðe vægs oc virðengareða hvat mœðu eða vandakænner hann oc konungsens valldgiorla væit hann oc alla hans siðoslikt sama er honum oc kunnect hans manna harðyðge oc þæirra þraly
ndeoc hve mikit mæginoc fanyta framm
kœmð er rogbæranna illzka hever nu a garðenumAf hværium lutum er hann skilef hann uil boðet