hana slika gera sem þæim likaðeEn almennelegre kristne guðs myndi af minum til tœkium u þarft ok miok daprlekt epter dœ
me iafnam livaþi at sva mynde huerr hofþinge sinum byskupe se
giasem þæim kœme sliker luter til efnissGefz upp ok ger sem ek vilNu af þi at ek uillda viðr sliko seaþa dualþa ek þar til er ek kom a yðarn fundat gera sva sem þæir logðu rááð aEn nu uiðr kennumz ekat ek kom j þetta valld ok virðing miok uloglegaAf þi ugger mek at mer mane harðu hefnaMina mennt ok megen kenner ek ok þæim vanda ok þunga meðr engo mote nœgiaz er mer er bundennAf þi geck ek minn erkistol upp heilagr faðer j yðart valld ok viliaat eigi berez sva illa atþar sem ek heiter hirðirok hofþingeat ek verþa minne hiorð til uhey
rilegrar rapanar sakar mins litilleikaSem hann hever sva sagt dregr hann þegar sitt vigslu gull af sinne hende bað hann kiosa þa cantuariensi kirkiu annan matkaraok maklegra hofðingiaþann er meðr staðugum sterkleika standæ fyri guðs folkeþi at ek byskups nafn berande fylle ek eigi ne framme hefe ek byskuplegt embætteSva lykr hann sinne tolu at sialfr alexandr pavemeðr ollum þæim sem við ero komaz viðr ok fælla táárok uttan undr er þat eþa huerr man eigi af sialfs sins huggœðe viðr komazer hann heyrer sliks mannz sua hryggelega rœþu lesnaSem thomas erkibyskup hefer sva sagtvikr hann nu meðr sinum monnumut af j æinn staðer af þilikum hans orþum ok með ferðum verþa geyse uglaðerþi at þæir virða hans orð sva at hann man siðan alldre upp reist faAf þi ræþaz þeir sitt raðleyse ok þickiaz varla vita huat fyri þæim manEn j annan stað tekr alexandr pave at tala meðr sinum brœðrum kardinalum af þesso