er hæilagre kirkio til hæyrer yfer at dœma oc retta ræfseng a læggia fare byskupenn hænnar loglegr domare framm epter rettyndum oc fornum sætningumprove malet dœme siðansæte skriptengum aðrum veralle
gum domarum til kallaðumNu af þi at thomas ærkibyskup væit þat væl at veral
leger hofðingiar hava ecke valld yfer þæsshattar malumþa lǽtr hann huarke kirkna mal ne klærkaprovaz ne dœmaznema fyri þæirra loglegum domarumEn er klærkarner ero af byskupunum eþa þæim er þæir fa sitt valldprovaðer at vándum verkumþa voru þæir sinum sœmðum af sætteroc sino æmbætte af suipter. en æigi sǽrðer ne skæmðerne liot
lega af limaðerEn er allr vægr meðr vigslum være af þæim tekenn oc felle þæir optarr i þilika glœpeþa skylldo þæir af verallegum doma
rum epter landz logum provaz oc dœmazþiliker luter oc þessum liker kvæiktu konungenn upp til mikillar reiðemote thomase ærkibyskupeoc mote ollum þæimer meðr honum hielldooc er ǽ daglega vaxandeþar til er hon snyz i hatrSem byskuparner spyria at konungenum mislikar er þæim þegar aptr a vegeþi at þæir villdo æigi mvnane nockora skyn fyri þi vallde oc vanda geraer þæir æigo meðr retto fyri svaranema vænda sinum guðleghum hervóp
num hærvilegha ser at bokumOk æigi vilia þæir nv lifa ser ne sinum under monnummedr traustum truarennar skilldeþi at þæir vilia eigi ne þora a þeima oróa timaat standa medr sinum andlega fæðr dyggilegane kirkiunnar rette loglega framm halldaHælldr venda þæir sinne sœmð með samvizko i faheyrða flǽrð nograr illzkoOk þar sem þæir varo ser minnum monnum skynsemðar skugsion skipaðer til sannrar raunar ret
legs epter dœmissþa verþa þæir nu sialfer af sino u þorane oc vanrœktsinum under monnumat ferlego fottroðefyre smaðer af sialfra sinna hæimskooc favitzkoEn guðs maðr thomas ærkibyskupvar ecke þi siðr minnegr