stændr sa meþ honum sem hann styrkeNu sem b
yskuparn
er þ
æir sem af for
nu k
onungsens hatre ok hæitansyniz lima lat eþa annarr vaðe við liggiasnuaz til k
on
ungsens fyri ræzlo sakersnuaz ok aðrer b
yskuparn
er til k
onungsens se
m sitt hús hofðu a sande sett oc æ
igi fæck staðet fyri áár straums striðe oc akæfð þi at þ
æir hofðu æige sin
n hugh oc hiortu staðfest yf
er guðleghan grundvollOc vttan sins erk
ibyskups vilia g
era þ
æir þætta meðr hvæim er þ
æir hofðu fyrr staðet oc þo skamma stund meðr dyggum drengskapþi at aller hæita þ
æir k
onunge
num at g
era sem h
ann vilOk sem aller b
yskuparner skakaz j hugh en skialfa j hiarta skiliaz þ
æir viðr thom
as ærk
ibyskup þilikazt til at jamna sem agn
er af illgræ
se skakaz af goðu saðkorneStendr thom
as ærk
ibyskup æin
n ept
erutan hardla faer af b
yskupunu
m er mæðr h
onum standaok standa þæsser þo at hvaro m
eð honu
m hælldr lagt oc leynileghasakar k
onungsens ognar ok agaHer meðr freist
ar k
onungrenn oc at snua thomase æ
rk
ibyskupe meðr bærum bliðskap oc fogru
m f
yri
hæitu
m til sin stundum yrk
er h
ann aat vikia honum ept
er sinum viliameðr hæi
tum oc horðum kvganar orðumEn guðs m
aðr yf
er sterkan stæin
Iesum Christum settrma h
uerge m
eð bliðo ne striðo af rettlætiss vægh vikiazEnn e
r ecke vin
nz atfara marg
er mikils hattar mæn
n optlega millem hæinrek
s k
onungs ok tho
mas ærk
ibyskupsoc meðr morghum fyri hæitum oc ymisleghum hattumerkib
yskupen
n a æggiaat vikia ser ept
er k
onungsens viliahonum fyri hugar augu læiðandefornan ok fullkomen
n fælagskapmeð hæimoleikamillem hans ok k
onungsensminnande h
ann avirðulegan
n vegsæmðerer k
onungrenn hafðe honum væittar fyrr mæirrmeþr storum femunumfagrlegha fra
mm flutt logþumgræinande f
yri honu
m hve miket gótt oc sœtter af friðenu
m grœreþa hvi miket illt er af sundrlyndeno lei
ðereþa hu
erso mikel hæimska ok /v/uizka er mon
num synezat h
ann g
ere sek sva umin
n
eghan margra luta goðraok nogra sakar æins litils