en hvárgi þessier nú er nefndrþvíat þeir staðir eru oker úbyggvandi eru með ǫllu fyrir hita sakiren þó hefi ek þat sannspurt
at þar verðr mikil nótt bǽði myrk ok vel lǫngþá er sól gengr sem hǽstok skalt þú á því marka at hon mun þar seinna
fara ok svá niðr stígasem aðr er meira afl hennar ok meginer hon er nærrifyrir því at þar er mikil nótt um sumarit
þá er hon gengr hæstok mikill dagr um vetrinnþá er hon gengr sem lægstNú vil ek sýna þér þat svá inniligaat þér skilisk
til fullsÞat veiztuat hér er um vetrinn með oss lítill dagr ok lítill sólargangrsvá at sól hefir eigi meira gang en at hon
veltisk um eina ǽttok þar at einu svásem allgott ef sólar meginen í mǫrgum stǫðum er þatat hana má eigi sjá mi-kinn
hlut vetrarinsallrahelzt á Hálogalandier vér hǫfum eigi at eins fréttir til haftheldr opt ok iðuliga sét með augum
várum ok reyntÞvíat þat vitu vér til víss at ífrá því er inngengr Idus Novembris ok til þess er kemr Idus Janu-arii
þá verðr aldrigi svá ljóss dagr í Vágum norðr eða um Andarnes á Hálgalandiat eigi sé stjǫrnur sýnar á himni jafnvel um
miðjan dag sem um miðjan nóttEn þóat síðan taki svá dagr at lýsaat eigi megi stjǫrnur sjáþá er þat þó í flestum
stǫðum þeimsem nú rǿddu vér umat eigi má sól sjá alt til decima Kalendas FebruariiAt því nǽst tekr dagr svá
skjótt at togna ok sólargangr at vaxaat þann tíma er inngengr Idus Aprilis þá sezk eigi dagr fyrr
en inngengr Decima Kalendas Octobrisok er ǫll sú stunder þar er á millum alt einn dagrsvá at aldrigi sezk dagr
á allri þeirri stunduNú máttu þat til víss markaþóat sólin sé heitari suðr í lǫndinsem vit rǿddum fyrr umþá vex hon
þar þó smǽrrum til uppstígningarer mikil er nótt ok lǫng ok myrk á miðjum sumrumok er aldrigi sá tími á ǫllum tolfmá-nuðum
er eigi sezk dagrEn hér á Halogalandisem nú rǿddu vér umþá er engi dagr um vetrumok sér stjǫrnur um miðja daga
þá er dagr skyldi ljósastr veraen síðan er dagr tekr at vaxaþá vex hann svá skjóttat snemma um várit tekr dagr
ljóss at vera um allar nǽtrok heldr til þess er mikit er af haustiNú er þat mark eitt eptirat þér mun enn glǫggvast
verðaþvíat þú veizt þat í þessum sǫmum stǫðum á Hálogalandier nú hǫfum vit um rǿttí þann tíma er inngengr De-cima
Kalendas Juniiþá tekr sól at skína jafnbjart um nǽtr sem um dagaok sezk aldrigi hvártki nótt né dagok skínn
jafnan með sama hǽtti bǽði at bjartleik ok at ǫllu ǫðruþegar er eigi grandar ský skini hennaralt til
Kalendas AugustiNú veiztu þatat sól er mundanga heit á Hálogalandiok er þó litla hríð þat á sumrinuer hon hefir ýrinn
ylen þó er hon svá nǫkkuru lengi með skínanda hvelisem nú hǫfum vér sagtok svá nǫkkuru ok heldr hon ljósum degi
sem nú hefi ek sagten þat er hvergi suðr á lǫndþóat hon sé þar heitariNú bera þessir hlutir vitniat sól er hér