báti með dorgar sínar að smáfiski. Vindr rak þá íhaf út.
Í náttmyrkri brutu þeir við land ok gengu upp, fundu kotbónda
einn. Þar vóru þeir um vetrinn. Kerling fóstraði Agnar en
karl Geirröð. Að vári fekk karl þeim skip. En er þau kerling
leiddu þá til strandar þá mælti karl einmæli við Geirröð. Þeir
fengu byr ok kvómu til stöðva föðurs síns. Geirröðr var fram
ískipi. Hann hljóp upp áland en hratt út skipinu ok mælti: Farþú
þar er smyl hafi þik! Skipið rak út en Geirröðr gekk út til
bæjar. Hánum var vel fagnað. Þá var faðir hans andaðr. Var þá Geirröðr
Óðinn ok Frigg sátu í til konungs tekinn ok varð maðr ágætr.
Hliðskjálfu ok sá um heima alla. Óðinn mælti: Sér þú Agnar fóstra
þinn, hvar hann elr börn við gýgi íhellinum? En Geirröðr, fóstri minn,
er konungr ok sitr nú að landi. Frigg segir: Hann er matníðingr sá að hann
kvelr gesti sína ef hánum þikkja of margir koma. Óðinn segir að það er in
mesta lygi. Þau veðja um þetta mál. Frigg sendi eskismey sína,
Fullu, til Geirröðar. Hon bað konung varaz að eigi fyrgerði hánum fjölkunnigr
maðr sá er þar var kominn íland ok sagði það mark á að engi
hundr var svá ólmr að á hann myndi hlaupa. En það var inn mesti hégómi
að Geirröðr væri eigi matgóðr ok þó lætr hann handtaka þann mann
er eigi vildu hundar áráða. Sá var ífeldi blám ok nefndiz
Grímnir ok sagði ekki fleira frá sér þótt hann væri að spurðr. Konungr lét
hann pína til sagna ok setja milli elda tveggja ok sat hann þar átta
nætr. Geirröðr konungr átti son tíu vetra gamlan ok hét Agnarr
eftir bróður hans. Agnarr gekk að Grímni ok gaf hánum horn fullt
að drekka, sagði að konungr gjörði illa er hann lét pína hann saklausan.
Grímnir drakk af. Þá var eldrinn svá kominn að feldrinn
Heitr Grímnis ertmál u, hripuðr, ok heldr brann af Grímni. Hann kvað:
til mikill; göngumk firr, funi, loði sviðnar þótt ek á
Átta nætr sat ek milli loft berak, brennumk feldr fyr.
elda hér svá að mér manngi mat né bauð nema einn Agnarr er
Heill skaltu, Agnarr, einn skal ráða, Geirröðar sonr, Gotna landi.
allz þik heilan biðr Veratýr vera; eins drykkjar þú skalt aldregi
Land er heilagt er ek liggja sé betri gjöld geta.