lifði, það nam að mæla, mál ið efsta sjá móðr konungr
Mik bað hann gæða gulli rauðu ok suðr gefa syni áðr hann sylti.
Grímhildar; kvaða hann inaæðri alna myndu mey í heimi nema mjötuðr
Ær ertu, Oddrún, ok örvita er þú mér af fári flest spillti.
orð of kvað; en ek fylgdak þér áfjörgynju sem við bræðrum
Man ek hvað þú mæltir enn um aftan tveim of bornar værim.
þá er ek Gunnari gerðag drekku; slíks dæmi kvaðattu síðan mundu
Brynhildr íbúri borða rakði, hafði meyju verða nema mér einni.
hon lýði ok lönd um sik; jörð dúsaði ok upphiminn þá er bani Fáfnis
Þá var víg vegið völsku sverði ok borg brotin, sú er borg um þátti.
Brynhildr átti; vara langt af því heldr válítið unz þær vélar vissi
Þess lét hon harðar hefndir verða svá að vér öll höfum ærnar allar.
raunir; það mun áhölða hvert land fara er hon lét sveltaz að Sigurði.
En ek Gunnari gatk að unna, bauga deili, sem Brynhildr skyldi; en hann Brynhildi
Buðu bað hjálm geta, hana kvað hann óskmey verða skyldu.
þeir árla bauga rauða ok bræðr mínum bætr ósmár; bauð hann enn við
En Atli kvaz eigi mér bú fimmtán, hliðfarm Grana ef hann hafa vildi.
vilja mund aldregi að megi Gjúka; þeygi við máttum við munum
Mæltu margir mínir vinna nema ek helt höfði við hringbrota.
niðjar, kvóðuz okkr hafa orðið bæði en mik Atli kvað eigi myndu
En slíks skyli synja aldri maðr lýti ráða né löst gjöra.
Sendi Atli áru sína um myrkvan fyr annan þar er munúð deilir.
við mín að freista; ok þeir kvómu þar er þeir koma né
Buðu við þegnum bauga skyldut þá er breiddu við blæju eina.
rauða að þeir eigi til Atla segði; en þeir óliga Atla sögðu
En þeir Guðrúnu görla leyndu ok hvatliga heim skunduðu.
Hlymr var að heyra hófgullinna því að hon heldr vita hálfu skyldi.
þá er ígarð riðu Gjúka arfar; þeir ór Högna hjarta
Var ek enn farin einu skáru en í ormgarð annan lögðu.
sinni til Geirmundar gjörva drykkju; nam horskr konungr hörpu
sveigja því að hann hugði mik til hjálpar sér, kynríkr konungr,
Nam ek að heyra ór Hléseyju hvé þar af of koma myndu.
stríðum strengir mæltu, bað ek ambáttir búnar verða, vilda
ek fylkis fjörvi bjarga; létum fljóta far lund yfir