vera geðsvinnari guma; þær of réð, þær of reist, þær um hugði Hroftr,
af þeim legi er lekið hafði ór hausi Heiðdraupnis ok ór horni
Hoddrofnis; ábjargi stóð með Brimis eggjar, hafði sér áhöfði hjálm.
Þá mælti Míms höfuð fróðligt ið fyrsta orð. ok sagði sanna stafi.
Áskildi kvað ristnar þeim er stendr fyr skínanda goði, á eyra Árvakrs,
ok á Alsvinnz hófi, áþví hvéli er snýz undir reið Hrungnis, áSleipnis
tönnum ok ásleða fjötrum, ábjarnar hrammi ok áBraga tungu, á úlfs
klóm ok á arnar nefi, áblóðgum vængjum ok ábrúar sporði, álausnar
lófa ok álíknar spori, ágleri ok águlli ok á gumna heillum, ívíniok
ÁGungnis oddi ok áGrana brjósti, á nornar virtri ok vilisessi.
nagli ok ánefi uglu; allar vóru af skafnar, þær er vóru áristnar, ok
Þær ru með hverfðar við inn helga mjöð ok sendar á víða vega.
ásum, þær ru með álfum, sumar með vísum vönum, sumar hafa mennzkir
Það eru bókrúnar, það eru bjargrúnar ok allar ölrúnar ok mætar meginrúnar menn.
hveim er þær kná óvilltar ok óspilltar sér að heillum hafa;
Nú skaltu kjósa allz þér njóttu ef þú namt unz rjúfaz regin!
er kostr um boðinn, hvassa vápna hlynr, sögn eða þögn hafðu
Munka ek flæja þótt þér sjálfr íhug, öll eru mein ofmetin.
mik feigan vitir, emka ek með bleyði borinn; ástráð þín ek
Það ræð ek þér ið fyrsta að þú vil öll hafa svá lengi sem ek lifi.
við frændr þína vammalaust verir; síðr þú hefnir þótt þeir sakar
Það ræð ek þér annað að þú eið né sverir nema gjöri; það kveða dauðum duga.
þann er saðr sé; grimmar símar ganga að tryggðrofi, armr er
Það ræðekþérþriðja að þú þingi á deilit við heimska hali vára vargr.
Allt er vant ef því að ósviðr maðr lætr oft kveðin verri orð en viti.
þú við þegir; þá þikkir þú með bleyði borinn eða sönnu sagðr; hættr
Annars dags láttu hans öndu er heimiskviðr nema sér góðan geti.
Það ræð ek þér iðfjórða: farið ok Ef launa býr svá fordæða lýðum lygi.
vammafull ávegi ganga er betra en gista sé þótt þik
Fornjósnar augu þurfu fira synir hvars skulu nótt um nemi.
reiðir vega; oft bölvísar konur sitja brautu nær; þær er
Það ræð ek þér ið fimmta: Þóttu fagrar sér brúðir deyfa sverð ok sefa.
bekkjum á, sifja silfr látaþú þínum svefni ráða, teygjattu
Það ræð ek þér ið sétta: Þótt með seggjum fari... þér að kossi konur.