Verst hyggjum því, verðr að skiljaz Sigurðr boði, nafn þitt vera.
við fylki að sógöru; leið vísaþú, lagt er allt fyr, mærr, mér ef
Nú skal Sigurði segja gerva allz þengill þú vilt, móðurbróðir.
mik til þess neyðir; mundu víst vita að vættki lýgr, dægr eitt
Vilkat ek reiði ríks þjóðkonungs, góðráðs, að er þér dauði ætlaðr.
heldr, Grípis, þiggja; nú vill víst vita þótt vilkit sé hvað á sýnt
Fljóð er að Heimis, fagrt álitum, hana Brynhildi Sigurðr sér fyr höndum.
bragnar nefna, dóttir Buðla, en dýrr konungr harðugðigt man Heimir
Hvað er mik að því þótt mær sé, fögr áliti, fædd að Heimis? fæðir.
Hon firrir Það skaltu, Grípir, görva segja því að þú öll um sér örlög fyr.
þik flestu gamni, fögr áliti, fóstra Heimis; svefn þú né sefr
Hvað mun til né um sakar dæmir gáraþú manna nema þú mey sér.
líkna lagt Sigurði? Segðu, Grípir, það ef þú sjá þikkiz; mun ek mey
Ið munuð alla eiða ná mundi kaupa, þá ina fögru fylkis dóttur?
vinna fullfastliga; fá munuð halda; verið hefir þú Gjúka gestr
Hvárt er þá, Grípir, eina nótt mantattu horska Heimis fóstru.
get þú þess fyr mér! Sér þú geðleysi ígrams skapi er ek skal við mey
Þú verðr, siklingr, þá málum slíta er ek allz hugar unna þóttumk?
fyr svikum annars, mundu Grímhildar gjalda ráða, mun bjóða þér
Mun ek bjarthaddað man, dóttur sína, dregr hon vél að gram.
við þá Gunnar gjörva hleyti ok Guðrúnu ganga að eiga? Fullkvæni
Þik þá fylkir væri ef meintregar mér angraðit.
mun Grímhildr görva véla, mun hon Brynhildar biðja fýsa
Gunnari til handa, Gotna dróttni; heitr þú fljótliga för fylkis
Mein eru fyr höndum, má ek líta það, ratar görliga ráð móður.
Sigurðar ef ek skal mærrar meyjar biðja öðrum til handa, þeirar
Ér munuð allir eiða vinna, Gunnarr ok ek unna vel.
Högni, en þú, gramr, þriði, því að litum
víxla er áleið eruð, Gunnarr ok þú; Grípir lýgr eigi!
Hví gegnir það? Hví skulum skipta litum ok látum er
á leið erum? Þar mun fláræði fylgja annað, atalt
Lit hefir þú Gunnars ok læti með öllu; enn segþú, Grípir!
hans, mælsku þína ok meginhyggjur; mundu fastna þér