Ok enn ið þriðja sinn bar hon hánum hornið ok þó ámælisorð með ef
hann drykki eigi af. Hann mælti enn sem fyrr við Sigmund. Hann sagði: Láttu grön
síaþá, sonr! Sinfjötli drakk ok varð þegar dauðr. Sigmundr bar
hann langar leiðir ífangi sér ok kom að firði einum mjóvum ok
löngum ok var þar skip eitt lítið ok maðr einn á. Hann bauð Sigmundi far
of fjörðinn. En er Sigmundr bar líkið út áskipið þá var
bátrinn hlaðinn. Karl mælti að Sigmundr skyldi fara fyr inn á fjörðinn.
Karl hratt út skipinu ok hvarf þegar. Sigmundr konungr
dvalðiz lengi íDanmörkíríki Borghildar síðan er hann fekk hennar. Fór
Sigmundr þá suðr íFrakkland til þess ríkis er hann átti þar. Þá fekk hann
Hjördísar, dóttur Eylima konungs. Þeira sonr var Sigurðr. Sigmundr konungr
fell íorrustu fyr Hundings sonum. En Hjördís giftiz þá Álfi, syni
Hjálpreks konungs. Óx Sigurðr þar upp íbarnæsku. Sigmundr ok allir
synir hans vóru langt um fram alla menn aðra um afl okvöxt ok
hug ok alla atgervi. Sigurðr var þá allra framarstr ok hann kalla
allir menn ífornfræðum um alla menn fram ok göfgastan herkonunga.
Grípir hét sonr Eylima, bróðir Hjördísar. Hann réð löndum ok var allra manna
vitrastr ok framvíss. Sigurðr reið einn saman ok kom til hallar Grípis.
Sigurðr var auðkenndr. Hann hitti mann að máli úti fyr höllinni;
Hverr byggir sá nefndiz Geitir. Þá kvaddi Sigurðr hann máls ok spyrr:
hér borgir þessar? Hvað þann þjóðkonung þegnar nefna? Grípir heitir
Er horskr konungr gumna stjóri, sá er fastri ræðr foldu ok þegnum.
heima ílandi? Mun sá gramr við mik ganga að mæla? Máls er
Þess mun þarfi maðr ókunnigr, vil ek fljótliga finna Grípi.
glaðr konungr Geiti spyrja hverr sá maðr sé er máls kveðr Grípi. Sigurðr
Þá gekk ek heiti, borinn Sigmundi en Hjördís er hilmis móðir.
Geitir Grípi að segja: Hér er maðr úti ókuðr kominn; hann er
Gengr ór skála ítarligr að áliti; sá vill, fylkir, fund þinn hafa.
skatna dróttinn ok heilsar vel hilmi komnum: Þigg þú hér, Sigurðr,
Mæla námu væri sæmra fyrr! En þú, Geitir, tak við Grana sjálfum.
ok margt hjala þá er ráðspakir rekkar funduz. Segðu mér
ef þú veizt, móðurbróðir, hvé mun Sigurði snúna ævi?
Þú munt maðr vera mæztr und sólu ok hæstr borinn hverjum
jöfri, gjöfull af gulli en glöggr flugar, ítr áliti ok íorðum
spakr.