Hlæjandi Völundr hófz að lofti en ókátr Níðuðr sat þá eftir.
Upp rístu, Þakkráðr, þræll minn inn bezti; bið þú Böðvildi, meyna
Er það satt, Böðvildr, bráhvítu, ganga fagrvarið við föður ræða.
Satt er er sögðu mér: Sátuð ið Völundr saman í hólmi?
það, Níðaðr, er sagði þér: Sátu við Völundr saman íhólmi eina ögurstund;
Ek vætr hánum kunnak, ek vætr hánum vinna máttak! æva skyldi!
Bekki Alvíss breiða, mál nú skal brúðr með mér heim ísinni snúaz!
Hratað um mægi mun hverjum þikkja, heima skalat hvíld nema!
Hvað er það fira? Hví ertu svá fölr um nasar? Vartuínótt með
Alvíss ná? Þursa líki þikki mér áþér vera; ertattu til brúðar borinn.
ek heiti, bý ek fyr jörð neðan, á ek undir steini stað. Vagna vers
Ek mun bregða ek em á vit kominn; bregði engi föstu heiti fira!
því að ek brúðar á flest um ráð sem faðir; varka ek heima þá er
Hvað er það rekka er í þér heitið var að sá einn er gjöfer með goðum.
ráðum telz fljóðs ins fagrglóa? Fjarrafleina þik munu fáir
Ving-Þórr ek heiti, ek hefi kunna. Hverr hefir þik baugum borið?
víða ratað, sonr em ek Síðgrana; að ósátt minni skaltu það ið unga
Sáttir þínar er ek vil snemma hafa man hafa ok það gjaforð geta.
ok það gjaforð geta; eiga vilja, heldr en án vera, það ið mjallhvíta
Meyjar ástum muna þér verða, vísi gestr, of varið ef man.
Segðu þú ór heimi kannt hverjum að segja allt það er ek vil vita.
mér það, Alvíss, öll of rök fira vörumk, dvergr, að vitir, hvé sú jörð heitir
Jörð heitir með mönnum en með álfum er liggr fyr alda sonum heimi hverjum í.
fold, kalla vega vanir, ígræn jötnar, álfar gróandi, kalla aur
Segðu mér það, Alvíss, öll of rök fira vörumk, dvergr, að vitir, hvé sá uppregin. himinn heitir erakendi heimihverjumí.
Himinn heitir með mönnum en hlýrnir með goðum, kalla vindófni vanir, uppheim
Segðumér það, Alvíss, öll of rök fira vörumk, dvergr, jötnar, að vitir, álfar fagraræfr, hversu dvergar drjúpan sal.
Máni heitir með mönnum en mýlinn máni heitir sá er menn sjá heimi hverjumí.
með goðum, kalla hverfanda hvél helju í, skyndi jötnar en skin
Segðu mér það, Alvíss, öll of rök fira vörumk, dvergr, að vitir, hvé sú sól dvergar, heitir er kalla sjá álfar alda ártala. synir heimi hverjum í.
Sól heitir með mönnum en sunna með goðum, kalla dvergar Dvalins leika, eygló jötnar,
Segðumérþað, Alvíss, öll of rök fira vörumk, dvergr, að vitir, hvé þau álfar ský fagrahvel, heita alskír ása synir.
Ský heita með mönnum en skúrván með er skúrum blandaz heimi hverjumí.
goðum, kalla vindflot vanir, úrván jötnar, álfar veðrmegin, kalla