Images
Þess Þórr viltkvað: u nú geta er gnæfa gunnfana, geir að rjóða.
Bæta Hárbarðr skal kvað: þér það þá munda þú fórt oss ólubann að bjóða.
Hvar Þórr namtkvað: baugi sem jafnendr unnu þeir er okkr vilja sætta.
u þessi in hnæfiligu orð er ek heyrða aldregi hnæfiligri?
Þó Þórr Nam Hárbarðr kvað: ek kvað: að mönnum þeim inum aldrænum er búa íheimis skógum.
Svá Hárbarðr kvað: gefr þú gott nafn dysjum er þú kallar það heimis skóga.
Orðkringi Þórr þín kvað: dæmi mun ek þér um illa slíkt koma far. ef ek
ræð ávág að vaða; úlfi hæra hygg ek að þú æpa mynir
Sif Hárbarðr á kvað: hó heima, hans mundu fund ef þú hlýtr af hamri högg.
Mælir Þórr þú kvað: vilja, þann muntu þrek drýgja, það er þér skyldara.
að munnz ráði svá að mér skyldi verst þikkja, halr inn hugblauði,
Satt Hárbarðr hygg kvað: ek mik segja, seinn ertu hygg ek að þú ljúgir.
að för þinni, langt myndir þú nú kominn, Þórr, ef þú litum færir.
Ása-Þórs Hárbarðr Hárbarðr Þórr kvað: inn kvað: ragi, heldr hefir þú nú mik dvalðan!
Ráð Þórr mun kvað: hugða ek ek aldregi myndu glepja féhirði farar.
þér nú ráða: Ró þú hingað bátinum, hættum hætingi, hittu föður
Vísa Þórr FarHárbarðr þú kvað: þú kvað: firr sundi, þér skal fars synja! Magna!
Lítið Hárbarðr er kvað: að mér nú leiðina allz þú vill mik eigi um váginn ferja!
synja, langt er að fara: Stund er til stokksins, önnur til steinsins,
haltu svá til vinstra vegsins unz þú hittir Verland; þar mun Fjörgyn
hitta Þór, son sinn, ok mun hon kenna hánum áttunga brautir
Taka Hárbarðr Mun Þórr við kvað: ek kvað: víl taka ok þangað ídag? til Óðins landa.
Skammt Þórr mun kvað: nú mál erfiði að uppverandi sólu er ek get þána.
okkað vera, allz þú mér skætingu einni svarar; launa mun ek
þér farsynjun ef við finnumk ísinn annað! Farþú nú þars þik
Ár Þórr valtívar dró Miðgarðsorm hafi allan gramir!
veiðar námu ok sumblsamir áðr saðir yrði; hristu teina
Sat ok áhlaut sá, fundu þeir að Ægis örkost hvera.
bergbúi barnteitr fyr, mjök glíkr megi Miskurblinda,
leit íaugu Yggs barn í þrá: þú skalt ásum oft sumbl gjöra!
Önn fekk jötni orðbæginn halr, hugði að hefndum hann næst
við goð, bað hann Sifjar ver sér færa hver þannz ek öllum öl