Hverr Hann er svaraði: sá sveinn sveina er stendr fyr sundið handan?
Ferþú mik um karl sundið, karla er fæði kallar ek um váginn?
Át þik ámorgun; meis hefi ek á baki, verðra matrinn betri.
ek íhvíld áðr ek heiman fór, síldr ok hafra; saðr em ek enn þess.
Árligum verkum hrósar þú verðinum; veiztatu fyr görla, döpr
Það segir þú eru þín heimkynni, dauð hygg ek að þín móðir sé.
nú er hverjum þikkir mest að vita, að mín móðir dauð sé.
Þeygi er sem þú þrjú bú eigir góð; berbeinn þú stendr okhefir
Stýrþú hingað brautinga gervi, þatki að þú hafir brækr þínar.
eikjunni, ek mun þér stöðna kenna eða hverr á skipið
Hildólfr sá heitir er mik halda bað, er þú heldr við landið?
rekkr inn ráðsvinni er býr íRáðseyjarsundi; baðat hann
hlennimenn flytja eða hrossaþjófa, góða eina ok þá er ek gerva
kunna; segðu til nafns þíns ef þú vill um sundið fara.
Segja mun ek til nafns míns þótt ek sekr sják ok til allz öðlis: Ek
em Óðins sonr, Meila bróðir en Magna faðir, þrúðvaldr goða
við Þór knáttu hér dæma! Hins vil ek nú spyrja hvað þú heitir.
Hvað Þórr Hárbarðr skaltkvað: ek u heiti, of hylk um nafn sjaldan.
En þótt ek sakar eiga nafn þá hylja nema þú sakar eigir?
mun ek forða fjörvi mínu fyr slíkum sem þú ert nema ek
Harm ljótan mér þikkir íþví að vaða um váginn til þín feigr sé.
ok væta ögur minn; skylda ek launa kögursveini þínum
Hér mun ek standa kanginyrði ef ek komumk yfir sundið.
ok þín heðan bíða; fanntaþú mann inn harðara að Hrungni
Hins viltu nú geta er við Hrungnir deildum, dauðan.
sá inn stórúðgi jötunn, er ór steini var höfuðið á, þó lét ek
Var ek með hann falla ok fyr hníga. Hvað vanntu þá meðan, Hárbarðr?
Fjölvari fimm vetr alla íey þeiri er Algræn heitir; vega vér þar
knáttum ok valfella, margs að freista, mans að kosta.
Sparkar Hversu áttu snúnuðu vér yðr konur konur yðrar?
ef oss að spökum yrði; horskar áttu vér konur ef oss hollar
væri, þær ór sandi síma undu ok ór dali djúpum grund
um grófu; varð ek þeim einn öllum efri að ráðum; hvílda ek