varar ro dísir, nú knáttu Óðin sjá, nálgaztu mik ef þú
Óðinn ek nú heiti, Yggr ek áðan hét, hétumk Þundr fyrir megir!
það, Vakr ok Skilfingr, Váfuðr ok Hroftatýr, Gautr ok Jálkr með
Ofnir ok Sváfnir er ek hygg að orðnir sé allir af einum mér. goðum.
Geirröðr konungr sat ok hafði sverð um kné sér ok brugðið til miðs. En er
hann heyrði að Óðinn var þar kominn stóð hann upp ok vildi taka Óðin
frá eldinum. Sverðið slapp ór hendi hánum; vissu hjöltin niðr. Konungr
drap fæti oksteyptiz áfram en sverðið stóð í gögnum hann ok fekk hann bana.
För Skírnis Óðinn hvarf þá. En Agnarr var þar konungr lengi síðan.
Freyr, sonr Njarðar, hafði setzk íHliðskjálf ok sá um heima
alla. Hann sá í jötunheima ok sá þar mey fagra þá er hon gekk
frá skála föður síns til skemmu. Þar af fekk hann hugsóttir miklar.
Skírnir hét skósveinn Freys. Njörðr bað hann kveðja Frey máls. Þá
Rístu nú, Skírnir, ok gakk að beiða okkarn mála mög mælti Skaði:
Illra Skírnir kvað: ok þess að fregna hveim inn fróði sé ofreiði afi.
orða er mér ón að ykkrum syni ef ek geng að mæla við mög ok þess
SegSkírnir ðu kvað: það, Freyr, fólkvaldi goða, að fregna hveim inn fróði sé ofreiði afi
ok ek vilja vita, hví þú einn sitr ennlanga sali, minn dróttinn, um
Hví Freyr um kvað: segjak þér, seggr inn ungi, mikinn móðtrega? Því að daga.
Muni Skírnir kvað: álfröðull lýsir um alla daga ok þeygi að mínum munum.
þína hykka ek svá mikla vera að þú mér, seggr, né segir því að ungir
ÍFreyr Gymis kvað: görðum saman várum íárdaga; vel mættim tveir trúaz.
ek sá ganga mér tíða mey; armar lýstu en af þaðan allt loft
Mær er mér tíðari en manni hveim ungum í árdaga; ása ok lögr.
Mar Skírnir gefkvað: ðu mér þá, þann ok álfa það vill engi maðr að við sátt sém.
er mik um myrkvan beri vísan vafrloga, ok það sverð er sjálft
Mar Freyr ek kvað: þér þann gef er þik um myrkvan berr vegiz við jötna ætt.
vísan vafrloga ok það sverð er sjálft mun vegaz ef sá er horskr
Myrkt Skírnir er mælti úti, við hestinn: mál kveð ek okkr fara er hefir.
úrig fjöll yfir, þyrja þjóð yfir; báðir við komumk eða okkr
Skírnir reið í jötunheima báða tekr sá inn ámáttki jötunn.
til Gymis garða. Þar vóru hundar ólmir ok bundnir fyr skíðgarðs