konongr undraðiok sannaði þat er kona hans hafði mælt
þa kom uindr af hafi huass ok sneri hǫllinni sem
mẏlna uelltrþa toku bǫrnin at blasa ok hlo
huert at aoðruEnn þeim þotti sua fagrt til at hæẏra
sem engla sǫngr uæriǪll glẏggin voro af kris
tallo
Enn þo at hið versta ueðr uæri utiþa uar
þar þo sigottkarlamagnus konongr undraðiz þat er haollin
snerizok matti æigi a fætr standa ok eingi hans man
na
ok hugðu at þeim uæri gerningar giorfarhallar
dẏʀ̇ eru opnarsegja þeirok er þetta hið mesta undr
er ver megum æigi a brott komazEnn siðan kom inn.