fœzlo sæm ꝩargar oc ero þꝩi ꝩæʀri at þeir
hafa mannz ꝩit til allra ꝩela sinna en slica
agirnd oc graða til manna sæm til annaʀra
kyckꝩænndaEn sꝩa er sagt at sumer
fa þætta hværn siaunnda ꝩætr oc eru mænn
þæss a millumEn sumir hafa þætta sꝩa længe
at þeir hafa .ꝩii. ꝩætr um samt oc fa alldri
siðan optaʀrÐa er ænn æinn sa lutr er
unndarlegr man þyckia um mænn þa er
gelt ero kallaðerEn þæsse er soc til
æf mænn ꝩærða at giellte at þar sæm
lið kœmr saman oc skipat mæð tꝩænnum
fylkingum oc œpa hvarertꝩæggia hærop
akaflega þa kann þat at hænnda blauða mænn
oc œsku fulla þa sæm æi hafa fyʀr í hæʀr
komit at þeir lata ꝩit sitt af þeiʀi ogn
oc ræzlo er þeir fa þaroc laupa siðan
í skoga fra aðrum mannum oc fœðaz þar
sæm dyr oc sꝩa forðaz þeir manna funnd sæm
ꝩillidyʀEn sꝩa er sagt fra folki þæsso
æf þat lifir i skogum .xx. ꝩætr mæð þæssom
hættiþa ꝩaxa fiaðrar alikamum
þeiʀa sꝩa sæm a fuglum þær er hylia ma
licam þeiʀa mæð firir frosti oc kulðaen
ængar þær storfiaðrar er þeir mægi
flaug af taca sæm fuglaʀEn sꝩa er
mykell sagðr fliotleicr þeiʀa at æigi fa
aðrer mænn nalgazt funnd þæiʀra oc æi
miohunndar hælldr en mænn þꝩi at þat
folk ma naliga iamskiott fara hit œfra