sogð er þer þykkia skaðasamlegh um sialꝩan þec
eða þinn ꝩarnað annat
hvart um fiar
tion
eða manna
tion þa skallt þu oc þat
mæð hofi bæra oc goðo giafna
geðeLattu
þer þꝩi þyckia minnztan skaða um fiartion
at þu skalt þat lata þer ihug koma at þo er
synnd at þiona feno eða ælska miocat þat
ælski manninn amot oc snuiz ꝩæl til handa
hanum en þa er vist synnd í oc þo sorgh at æl
ska
mioc feet æf þat ꝩil fra snuaz manninum
oc ænga ælsku moti læggiaLat þer þat oc
ihug koma at aller koma felausir i heiminn
sꝩa skiliaz oc allir ꝩiðr heiminn at ængum fylgir
feet or heiminumÞo skallt þu þæss ga at æn
gu
tynir þu firi ꝩanʀœctar sakir eða ꝩan
gezlo
Ger þec alldrigi sꝩa uglaðan æpter
fænginn skaðaat þu later þic æigi iam mioc
hugga goða ꝩanEn æf þu ꝩærðr firi mann
tionum
þa bær þu oc þann skaða mæðr goðo
hofi oc ger þat i hug þer at hvæʀr drygir i þꝩi
mannliga natturu at hann dœyr or heiminum
þꝩi at ængi er til þærs skapaðr at iamnan
skyli liꝩa i heiminum Lat þec mæiʀr þat uglæðia
æf þinn kunningi dœyʀ ꝩiðr þat at hann hæfir
æigi ꝩæl liꝩat i heiminum eða mæðr noccori
skom fra skilzt en allra hællzt æf þu ræðezt
hanum noccorn salo
haska þa ero slikir lutir
harmanndehælldr en sa at hann drygi manliga
natturu i dauða sinumEn æf hann lifir soma
sam
legha mæðan hann ꝩar i ꝩærolldonne oc dœyr
hann ꝩiðr þat at hann gerðe goða forsia firi sal sinni
þa skallt þu huggaz ꝩiðr goðan orzqvið er
æptir hann liꝩiren allra hællzt ꝩiðr goðan
fagnað er þu ꝩænntir hanum af guðe annaʀs
heimsSamu lunnd skallt þu styra hugh
þinum mæðr hoꝩi oc goðo giafna
geðe æf þeir
luter bæra þer til hannda er þinn hugh ꝩæ
ki
til fagnaðar oc glæðe oc þer þyckia
goðer ꝩæra annat
hvart um þæiʀa manna
fra frafall er þer ꝩar fiandskapr á eða um
æina hværia þa luti aðra er þer þyckir
faghnaðr aꝩæraEn æf þat kann at hænnda
at þu spyʀr þæiʀa manna liflat er þer ꝩar
aðr fianndskapr á oc þu ꝩillder ꝩist aꝩꝩnn
dar
ꝩærk
aꝩinna æf þu ætter cost á þa
skallt þu mæiʀr glæðiaz ꝩiðr þat er guð
hæfir þec frælstan af þræꝩalldre synnd
en þu skallt glæðiaz ꝩiðr dauða hans er fra
er fallinn oc skallt þꝩi fagna at guð hæfir
frialssat hændr þinar af syndligo ꝩærki
þꝩi er þu hafðer ætlat at gera en hug
þinn af langri reiði oc oꝩꝩnd er þu hafðer
ꝩið hann mæðan hann lifðeSꝩa oc æf þu þigr
af konongi eða æinum
hværium aðrum rikis
manne
sœmð oc mætnað þa ꝩarðar þat myclu at þu
kunnir þat mæð munndangs hofi at þiggia
Oc lat þic þat æigi hænda sæm margan hænn
der
usnotran þꝩi at þat hænðer margan
þann sæm æigi er ꝩitr æf hann fær æitt
hꝩært
upp haf af rikis
mannum at hann hæfr sec sꝩa