hæfir lokit sinni rœðo Nu kan
n s
ꝩa til at bæra
at k
onongr mælir til þin noccor orð þa skallt þu
þ
at ꝩaraz ꝩandliga í an
ndsꝩoru
m þinu
m at æigi
marg
fallder þu ængi þau
at
kꝩæðe er til
þin horfa þo at þu margfallder sꝩa sæm
til byriar oll þau
at
kvæðe er til k
onongs horfir
En æn
n hælldr skalltu þ
at ꝩaraz sæm fol kan
n stun
n
du
m at hæn
nda at æigi margfallder þu þ
au
at kꝩæðe er til þin horfaen þu æinfallder
þau er til k
onongsens horfaEn æf s
ꝩa kan
n til at
ꝩærða at k
onongr mælir til þin noccor orð þau
er þu næmer æigi oc þarftu annat sin
ni
æpt
ir at frettaþa skallt þu hvarki sægia
haanehvathælldr skallt þu æcki meira
u
m hafa en qvæða s
ꝩa at orðe .hæʀ
ra. En æf
þu ꝩillt hælldr spyria mæð fleiru
m orðum
h
œrra min
n latið yðr æigi
firi
þikkia at ec spyria
hvat þer mælltur til min þꝩi at na
m æi
gorla oc lat þec þo sæm fæstum sin
nu
m þ
at hæn
nda at k
onongr þurꝩi optaʀ
r en u
m sin
n orð at
hærma f
iri þer aðr en þu næmirSunr
hꝩær skynsæmð er til þærs
at þa er bætr at oll atkꝩæðe se marg
falldað
þau er mæla skal til
rikis
manna hælldr en æinfalldaðEn æf maðr biðr bœ
nar
sinnar til guðs er allu
m er fræmri oc
hæri þa ero æinfalldat í hvæʀ
ri bœn oll þau
at kꝩæðe er til h
ans horꝩa oc kꝩæðr s
ꝩa at orðe
hvæʀ
r er sina bœn flytr ꝩið guðþu drotten
n min
n allzꝩalldan
nde guð hœyrðu bœn mina
oc miskun
na mec betr en ec se ꝩæ
rðr
En ængan man
n hœyri ec sꝩ
a taca til orðz
Þer drotten
n min
n hœyrit bœn mina
oc gœ
rit
bætr ꝩið mic f
iri sacar miscun
nar yðaʀ
rar
en ec se ꝩærðrNu ꝩæit æi at all
froðlig se
spurni
ng minEn þo mæð þyi at þer hafit
loꝩat mer at spyria slics sæm mec for
ꝩitnar
þa ꝩæn
nti ec þo goðrar orlausnar
sæm fyʀ
r þo at ec spyri bærnskliga
Faðeʀ
Uist ꝩil ec þ
at giarna
allt f
iri þer skyra er ec em til fœʀ
r en æigi ꝩæit ec hvi þu forꝩitnar þ
ætta mal
sꝩa g
iorsamlega ꝩið mec at f
iri þ
at skal skyn
sæmð
ꝩæita hværsu
at
kꝩæðum er skipat
í hælgu
m bœnu
m þꝩi at
læri
fæðr ꝩarir mun
n
du
þar kun
na bætr sꝩara um þa luti er
til guðdomsens er en ecEn mæð þꝩi
at hvær spurning litr iamnan til sꝩara
þa ꝩil ec skyra þ
ætta mal firi þer mæð
skiotri rœðu s
ꝩa sæm mer synizt ꝩænli
gazt
oc ꝩil ec þꝩi fyst sꝩara er mer þycki
agetazt ꝩæraNu ætla ec f
iri þꝩi s
ꝩa ski
pat
atkꝩæðum i hælgu
m bœnum at hælldr
se æinfalldat en margfalldat akall guð
legs
nafs at aller þeir er a guð trua skili
þ
at til fullz at ꝩer truu
m a æin
n guð san
nan
en æigi a marga falsguðasæm heiðnir
mæn
n truðu forðum a siau guða kalla
ðo
sꝩa at æin
n guð styrði
himna
rikiEn annaʀ
r himintunglu
m hin
n þriði þæsso
m