Dauid er er mæstr oc mætaztr manna er
mæð yðr utan sunu yðra oc þo magr yðaʀr
oc ꝩærit yðr tryggr i allum lutumAlldri reð ec
sꝩic moti yðr eða yðaʀri sœmðEtla æigi þat
hæʀra minn at ec þionn þinn raði noccot mot
ꝩilia þinumꝩið Dauid þꝩi at æcki ꝩissi ec til
hvi Dauid for sꝩa nauðsynlega nema þat er hann
sagði mer at hann for yðaʀra nauðsynia œrœnnda
oc í ænga soc ꝩissa ec hann haꝩa fallit ꝩið
yðrSaul sꝩaraðe þægar mæð akafligri reiði
Ðæss sꝩær ec at þu skalt dœyia i dag oc allt
kyn þittoc þꝩi næst let hann dræpa byskupinn oc
fim mænn aðra oc atta tigi þeir sæm allir
ꝩaro skryddir mæð kennimannligri tign
En siðan let hann brænna borgina Nobe oc let
allt þat dræpa er kꝩict ꝩar i borginni bæðe
born oc konorNu hæfi ec synnt þer grim- leic
Sauls þann sæm Guð sa i briosti hanum
þa er hann kipti hanum fra riki oc siðan gerðiz
opinbæʀr sꝩa sæm nu hæfir þu hœyrtoc
margr annaʀr þꝩilicr þo at ec haꝩi þænna
talðan oc fell firi þꝩi sꝩa þungliga su soc kononginum
er hann fell í ꝩið Guðat guð sa ágiarnligan
grimleic í briosti hans þann er siðan toc birtazt
Nu ꝩilldi hann dræpa Dauið saclausan
þꝩi at hann fan at Guð ælskaði hann oc byskupinn drap
hann saclausan mæð sꝩa miclum grimleic at hann
drap allt þat sæm kꝩict ꝩar i borginni oc
brændi borgina siðanEn þar sæm Guð
bauð hanum slican grimleic frammi at