at þeir mænn ero ꝩæl latnir allir mæðr
rikis mannum er þæssa luti kunnuþeir mæ
gu
oc lifa ser til mikellar sœmðar oc mar
ghum
aðrum til gagns er þæssa luti kunnu ꝩæl
En manꝩit er mæðr marghum hattum þꝩi at
þat stænndr a marghqvislaðum rotumoc ꝩæx af
manꝩitz rotum hinn stærk
azti stolpi er ꝩæra
ma oc kꝩislaz siðan mæðr storum greinum oc
marghfalldaðum limum oc mæðr misiamnum
kꝩista fiolðaero sumir smaer en sumer stœʀri
oc er sa auðr sꝩa sæm hann er ælskaðr tilSa er
mioc ꝩil ælska þænna auð oc orlegha ꝩæita
þa lytr hann mykit afþꝩi at þæsse auðœfi
rettænndum þa munðe sꝩa synaz haꝩa þa
naturu at þau draghaz þeim mæst til
hannda er mæst ælskar þau oc þæiʀa nœy
ter
mæð mæstum orleikOc æf mænn kunnu
at sia oc mæta þæsse auðœfi æpter rett
ænndum
þa mynde sꝩa synaz hvartꝩæggia
gull oc silfr sæm þat ꝩæri ryðr eða molld
eða aska hia þæssum auðœfumoc sa er
æignaz ꝩill þæssi auðœfi þa skal hann þat upp
haf
at haꝩa at ræðazc al
matkan guð oc
ælska hann um fram hvætꝩætna
Sunʀ Ðætta er ꝩist ꝩæl raðet at
þæssi spurning ꝩar aukinfiri þꝩi
at þar er nu bæðe nakꝩæm sꝩor fængin
oc halldkœm oc man hværn mann er noccora
skilning hæfir fængit þæssi rœða draga
til meira nerkœmi um sina skilning
en fyʀr hafðe hann oc ero þeir fleiri eʀ sma
ꝩænnde liota af man
ꝩitz kꝩistumhælldr en
storar greinirSumir liota hina smæsto
kꝩisti en sumer ækki næma lauf æitt
en fair ero þeir er mæð allu liota ækki
Ðꝩi ꝩil ec ænn biðia fram a leið at þer mættet
ænn læra mec til þærs haghleics at ec
kynni þa kꝩistu hællzt til min ꝩænnda
oc at ꝩælia er mer ꝩæri til nytsæmðar
oc sꝩa aðrumFaðeʀ
Ðæsser luter er nu hæfi ec synnda
þer ꝩaxa hællzt af manꝩitz greinum
oc kꝩislazt siðan mæðr marghum goðum
limum oc kꝩistum ut ifraEn þæsser ero þeir
limir er halldkœmir ero Sannsyni oll oc
hof allt kunna þat ꝩæl at sia mæðr munn
dangs hofi
hvat maðr a hværium at giall
da
Ef þu ert æinum
hværium reiðr firir
noccors konar fiandskap eða sakar þa rann
zaka
ꝩandliga i hugþocca þinum fyʀr en þu
leitir hæfnda hværso mykel soc er eða
hværsu mikillar hæfndar su soc er ꝩærð
Væʀ um þat ꝩaʀr æf þu hœꝩrir af annaʀra
manna orðum þær sakar er þic angrar
mioc at þu leiter fyʀri æpter mæð ꝩitr
legri
athygli hvart sakir ero sannar eða
loghnar en æf þær sannaz oc kœmr til
þin hæfnder firir at ꝩinna þa hæfn mæðr
hofi oc sannsyni en æigi mæðr illgiarnligri
akefðHœyrer þu oc noccor þau tiðænde