sionar eða ælligar þurꝩir þu um þin ꝩannda
mal
at ꝩæla oc æf slikir luter kunnu manni
mæðan til hannda at bæra er hann er druck
enn
þa er hann til ænskis fœʀr oc hœꝩir fyrir þꝩi
hværium manne ꝩið ofdryckiu at seaAllra
hællzt konongs monnum oc þeim er siðar
mænn
ꝩilia hæitaþꝩi at þeir ꝩærða optazt til
kallaðer yfir mal manna at sea eða til
annaʀrʀa nauðsynia enda skulu þeir hvær
ium
manne goð dœmi gera æf noccorʀr ꝩill
de
æpter þæiʀa siðum næma at liꝩa Ðæsse
ꝩanyfli skallt þu oc haꝩa at þinum hagh
oc athæfi oc æigi glœyma æf þu ert konongs
maðr þu skalt opt ꝩæra kenndr í nand hof
ðingia
þinum Snæmma um morna skallt
þu honum til kirkiu fylgia æf hann fylger þꝩi
at hæfi er hann á mæð retto at haꝩa oc lyða
athuga samlega tiðum þinummæðan þu
ert at kirkiu staddr biðia þer miskunnar
ꝩið Guð mæð athyggiuen þægar er konongr
gengr fra kirkiu þa fylgh þu honum oc ꝩæʀ
sꝩa noccor næʀr honum staddr at þu ser í hans
augliti at hann mægi cost æiga at kræfia þec
til æinna
hvæʀra luta æf hann ꝩil þec til hafa
callatEn æigi skallt þu sꝩa næʀ
gongoll ge
raz
hanum at hanum ꝩirðez sæm þrongð se at
þinni naꝩist æf hann ꝩil annat
tꝩæggia tala ꝩiðr
þa mænner hann heimter a mal ꝩið sec eða æina
hværia
þa luti frammi hafa eʀ hann ꝩil at
lœyndar mal se Enga luti skalltþu þa forꝩitna
ꝩið hofð
ingia þinn er þu ser at hann ꝩil at lœynili
ger
se nema hann kalle þec til ꝩitorðz mæð ser
En æf þeir luter gœraz noccorer er hofðingi
þinn hæꝩir þec at trunaðar manne oc hann ꝩil
at lœynnder se þa hirð þu þa ꝩandliga mæð
ꝩitrlegre halldinyrðe oc gersk æigi uppskar
um þa lute er unnder þinum trunaðe ero
folgner þꝩi skallt þu oc ꝩænia þec at þu
ꝩitia arla um morna konongs hærbærgis aðr
en hann se upp
staðenn oc ꝩær þu þo þꝩæginn
oc ꝩaskaðr oc buinn allri agierꝩi oc bið hans
í nannd hærbærgi þar til er hann ꝩil hafa upp
staðet
Gacc þꝩi at æins inn i hærbærgi konongs
at hann lati kalla þecEn i hværium stað sæm
konongr lætr þec til sin kalla þa gacþu iꝩirhaf
nar laus
til hansEn æf þat er sꝩa arla um mor
na
at þu hæfir hann æigi fyʀr fynnit þa bioð
hanum goðan dagh mæð þeim orðum er ec
hæfi þer fyʀr sagt en þu gacc þo hanum
æigi næʀri en hann haꝩi yfrit rum at tala
ꝩiðr þa er næster hanum ero oc næm þa sta
ðar
firi hanumEn æf hann heimter þec næʀ
neʀʀi ser oc ꝩil tala ꝩið þec lœynilegha
þa sætz þu a kne firi hanum sꝩa neʀri at þu
mæger ꝩæl lyða hans æin
mælum oc þa skikkio
laus
En æf hann biðr þec sitia þa matt þu hafa
læggia yfir þec skickiu þina æf þu ꝩillt oc
sitia þar sæm hann byðr þerNu bæʀr sꝩa at
at konongr gengr at skemta ser hvart sæm þat
er i kaupstað eða i heraðe eða hvar sæm hann