æins dœgrs byʀ eða tꝩæggia þeim mannum
er ꝩæðrkœner eroþꝩi at þau ero morg lonnd
er gott er til hafna í þægar er mænn koma
til lannzEn hvær- ꝩætna þar sæm sꝩa er til
ꝩaxit at mænn mægo biða byriar í goðri hofn
eða ælligar se goðra hafna firir ꝩan þægar
maðr kœmr fram ennda hafit sꝩa litit at
æigi þarf længri forsia firi at hafa en
æins dags færð eða tꝩæggiaþa ma yfir
slic hof hætta næsta í hværn tima er syniz
En þeim er leið er skipað mæð torfœrum meirum
annat hvart mæð longu hafi rasta fullu
eða ællighar se þæiʀa lannda ꝩan firi stafni
er hascasamlegar hafner ero í annat hvart
firir skeria sacaʀ eða boða eða gʀunna eða
stoʀra sanndaþa er hværꝩætna þar sæm sꝩa
er til ꝩaxit at mycla forsio þarf firi at hafa
oc æigi ma þar siðarliga til hætta at fara
yfir slic hof lannda mæðalEn þar er þu
leitaðer æptir tima þa þycki mer þat sannligazt
at ꝩarla se siðaʀr til hættannde yfir hof at
fara en í þænn tima er inn gengr andꝩærðr
octobæʀþꝩi at þa þægar taca hof mioc
at ukyʀraz oc ꝩæx þæiʀa stormr iafnan siðan
þꝩi mæʀr er siðaʀr er a hausti oc næʀ meiʀr
sœkir ꝩætriEn i þann tima er inn gengr
septima decima kalendas noꝩæmbrisþa tæcr austan ꝩinndr
at uglæðiaz oc þyckiz ꝩæʀa aftignaðr
æptir braut tækinn hafuð bunað
gullegrar koronuÐꝩi næst sætr hann a hafuð