¹heiðr (noun m.) [°heiðrs/heiðar, dat. heiðri/heiðr] ‘honour - gen. -rs...’

• KormǪ Sigdr 5^III/4 — heið ‘the honour’960
• Anon Lil 17^VII/7 — heiðr ‘honour’1345
• Anon Lil 26^VII/6 — heiðr ‘honour’1345
• Anon Lil 32^VII/6 — heiðr ‘honour’1345
• Anon Lil 38^VII/6 — heiðr ‘honour’1345
• Anon Lil 44^VII/6 — heiðr ‘honour’1345
• Anon Lil 50^VII/6 — heiðr ‘honour’1345
• Anon Lil 72^VII/5 — heiðri ‘honour’1345
• Anon Lil 92^VII/4 — heiðri ‘honour’1345
• Anon Pét 52^VII/8 — heiðrs ‘of glory’1360
• Kálf Kátr 6^VII/4 — heiðr ‘honour’1380
• Anon Mv I 4^VII/5 — heiðri ‘honour’1386
• Anon Mv II 16^VII/5 — heiðr ‘honour’1388
• Anon Mgr 46^VII/3 — heiðr ‘honour’1394
• Anon Heil 23^VII/7 — heiðr ‘honour’1400
• Anon Mey 50^VII/8 — heiðri ‘esteem’1410
• Anon (SnE) 10^III/3 — heiðr ‘may honour’?
• Án Lv 1^VIII (Án 1)/7 — heiðri ‘of honour’?

elements in compounds

• Sigv Austv 17^I — heiðrmanns ‘of a tributary [Rǫgnvaldr]’ 1019
• Anon Mv I 4^VII — heiðursmaðr ‘A man of honour’ 1386