On this page...
- Gríp 39 ‘Lit hefir þú Gunnars ...’32-1
- Gríp 40 ‘Verst hyggjum því, ...’1-5
- Gríp 41 ‘Saman munu brullaup ...’5-7
- Gríp 42 ‘Mun góða kván ...’7-9
- Gríp 43 ‘Hvé mun að ynði ...’9-11
- Gríp 44 ‘Minnir þik eiða ...’11-12
- Gríp 45 ‘Hvað mun að bótum ...’13-14
- Gríp 46 ‘Mun hon Gunnari ...’14-16
- Gríp 47 ‘Hvað er þá, Grípir? ...’16-18
- Gríp 48 ‘Mun fyr reiði ...’18-20
- Gríp 49 ‘Mun horskr Gunnarr ...’20-22
- Gríp 50 ‘Þá er Guðrúnu ...’22-24
- Gríp 51 ‘Því skal hugga þik, ...’24-26
- Gríp 52 ‘Skiljumk heilir! ...’26-29
- [not skaldic] ‘Sigurðr gekk til stóðs Hjálpreks ok kaus sér af hest einn er Grani var kallaðr síðan. Þá var kominn Reginn til Hjálpreks, sonr Hreiðmars. Hann var hverjum manni hagari okdvergr of vöxt. Hann var vitr, grimmr ok fjölkunnigr. Reginn veitti Sigurði fóstr ok kennzlu ok elskaði hann mjök. Hann sagði Sigurði frá forellri sínu ok þeim atburðum að Óðinn ok Hænir ok Loki höfðu komið til Andvarafors; íþeim forsi var fjölði fiska. Einn dvergr hét Andvari; hann var löngum íforsinumígeddu líki ok fekk sér þar matar. Otr hét bróðir várr, kvað Reginn, er oft fór íforsinníotrs líki. Hann hafði tekið einn lax ok sat á árbakkanum ok át blundandi. Loki laust hann með steini til bana. Þóttuz æsir mjök heppnir verið hafa ok flógu belg af otrinum. Það sama kveld sóttu þeir gisting til Hreiðmars ok sýndu veiði sína. Þá tóku vér þá höndum ok lögðum þeim fjörlausn að fylla otrbelginn með gulli ok hylja útan ok með rauðu gulli. Þá sendu þeir Loka að afla gullzins. Hann kom til Ránar ok fekk net hennar ok fór þá til Andvarafors ok kastaði netinu fyr gedduna en hon hljóp ínetið. Þá mælti Loki: ...’30-11
- Texts
- Edda (poetic)1r-45v
- Edd., Gríp26v-28v
- Edda, Gríp27r-28v
- Edd., Reg28v-30r
- Edda, Reg28v-30r
Alternative images
access restricted for copyright reasons