On this page...
- [not skaldic] ‘Sigmundr Völsungs sonr var konungr áFrakklandi. Sinfjötli var elztr hans sona, annarr Helgi, þriði Hámundr. Borghildr, kona Sigmundar, átti bróður er hét... en Sinfjötli, stjúpsonr hennar, ok... báðu einnar konu báðir ok fyr þá sök drap Sinfjötli hann. En er hann kom heim þá bað Borghildr hann fara ábrot en Sigmundr bauð henni fébætr ok það varð hon að þiggja. En að erfinu bar Borghildr öl. Hon tók eitr mikið, horn fullt, ok bar Sinfjötla. En er hann sá íhornið skilði hann að eitr var í ok mælti til Sigmundar: Gjöróttr er drykkrinn, ái! Sigmundr tók hornið ok drakk af. Svá er sagt að Sigmundr var harðgörr að hvárki mátti hánum eitr granda útan né innan. Enallir synir hans stóðusk eitr áhörund útan. Borghildr bar annað horn Sinfjötla ok bað drekka ok fór allt sem fyrr. Ok enn ið þriðja sinn bar hon hánum hornið ok þó ámælisorð með ef hann drykki eigi af. Hann mælti enn sem fyrr við Sigmund. Hann sagði: Láttu grön síaþá, sonr! Sinfjötli drakk ok varð þegar dauðr. Sigmundr bar hann langar leiðir ífangi sér ok kom að firði einum mjóvum ok löngum ok var þar skip eitt lítið ok maðr einn á. Hann bauð Sigmundi far of fjörðinn. En er Sigmundr bar líkið út áskipið þá var bátrinn hlaðinn. Karl mælti að Sigmundr skyldi fara fyr inn á fjörðinn. Karl hratt út skipinu ok hvarf þegar. Sigmundr konungr dvalðiz lengi íDanmörkíríki Borghildar síðan er hann fekk hennar. Fór Sigmundr þá suðr íFrakkland til þess ríkis er hann átti þar. Þá fekk hann Hjördísar, dóttur Eylima konungs. Þeira sonr var Sigurðr. Sigmundr konungr fell íorrustu fyr Hundings sonum. En Hjördís giftiz þá Álfi, syni Hjálpreks konungs. Óx Sigurðr þar upp íbarnæsku. Sigmundr ok allir synir hans vóru langt um fram alla menn aðra um afl okvöxt ok hug ok alla atgervi. Sigurðr var þá allra framarstr ok hann kalla allir menn ífornfræðum um alla menn fram ok göfgastan herkonunga. ...’20-16
- [not skaldic] ‘Grípir hét sonr Eylima, bróðir Hjördísar. Hann réð löndum ok var allra manna vitrastr ok framvíss. Sigurðr reið einn saman ok kom til hallar Grípis. Sigurðr var auðkenndr. Hann hitti mann að máli úti fyr höllinni; sá nefndiz Geitir. Þá kvaddi Sigurðr hann máls ok spyrr: ...’17-20
- Gríp 1 ‘Hverr byggir hér ...’20-22
- Gríp 2 ‘Er horskr konungr ...’22-24
- Gríp 3 ‘Þess mun glaðr konungr ...’24-26
- Gríp 4 ‘Þá gekk Geitir ...’26-28
- Gríp 5 ‘Gengr ór skála ...’28-30
- Gríp 6 ‘Mæla námu ...’30-32
- Gríp 7 ‘Þú munt maðr vera ...’33-35
- Texts
- Edda (poetic)1r-45v
- Frá dauða Sinfjötla26v-27r
- Edd., Gríp26v-28v
- Edda, Gríp27r-28v
Alternative images
access restricted for copyright reasons