14.
Norðan heldu alt of ǫldur, auðar lundr, við þik til fundar (húfa treystu drifnar dúfur) dygðar-menn ór Finna bygðum; svífa lézt ór hverju hrófi hlaðnar skeiðr á vatn et breiða (sandi jós of stál en steindu storðar gandr) fyr Elfi norðan. |
[status: published]
in progress