12.
Aldri bǫrðusk afli stœrðir, ógnsveipanda blóðgum greipum hirð sótti þar hvǫss at garði, harrar tveir af drengskap meira; undan reið, sás fremstr var fundinn, fyrða gramr, at jǫfnum byrðum; Sverris ætt fekk sigr at réttu; svá vildi guð framiðr mildi. |
[status: published]
in progress