DG 8: 1v1-41v33 — Óláfs saga helga (Legendary)
S
roðar
nnar Oc er drotningen en bliðazta við hann Oc um kvælldet var hanum buin rækcia Oc sva er sact at hon bauð sic sova ihia hanum um nottena En hann svaraðe Æin man Asta huila ser i nott sagðe hann Oc sva skulu ver En drotningen hværfr i brott ræið miokc En um morgonenn færr konongr brott oc þui næst kœmr hann hæim i land sitt oc i riki EN þa ręð firir vikenne austr Olafr son guðroðar væiði konongz oc firir væst
folld Oc var kallaðr digrbæinn eða gæirstaða
alfr þa let Olafr digri stæmna þing sva at æigi var fyrr munat iamfiolment þing En firir ast
ar sacer við hann sotto menn þinget sem boðit var Var nu kvatt lioðz oc tækr konongr til mals haveð þocc kvað hann firir her quamo yðra En æigi munu ver nu um stormæle rœða her at sinni Mic dræymdi draumr nokcorn
lande oc gecc um allt rici mitt Oc com a hværn bœ oc bles a menn oc fello menn niðr Ec þottvmst oc niðr falla sem aðrer menn En draum þenna ætla ec iartæigna sott vara Mann koma mann-
fall mikit Oc vil ec at haugr se gorr mikill æftir mic oc se ec a stol sættr með allum konongzbunaðe oc dyrlegom gripum þangat munu oc marger lata fara sina frænndr En þess vil ec biðia yðr at þer bloteð mic æigi Nv giængr þetta æftir þui sem hann hafðe dræymt Dæyr nu konongr oc værðr nu mann fall mikit Siðan var konongr hæygðr oc marger aðrer menn með h
menn Olafr konongr digri Oc villða ec at þu fœrer sændifor mina Oc þic væl ec til þess at briota haug minn þann er a gæirstaðum er Oc man þer æigi mikit firir værða ef þu færr minum raðom fram þu skallt haua með þer ælldfœre oc as oc snœre oc brægð um asenn oc sœk sva inn i haugenn þar mantu sia mann æinn með slicum
siukr ivir hænne Hava oc aller ut i fra harm um hænnar harmung sia ækci rað þat er lyðir Haralldr grænske lætr asto hæim fara til faður sins oc let fylgia hænne þangat Oc hafðe veret ræiðr miokc harðla Sitr nu ryggr hvartvæggia oc við harme En ef þu oc kœmr þangat þa man þer væl fagnat Oc ef raðs er við þic læitat þa gef þat rað at lægg bælltit um hana En mik vænter at þat lyði Sæg at þu villt þa ambun firir haua at þu raðer hvat namn er geva skal svæininum þa svaraðe rane varla træystumc ec at gera þetta firir lanz folke Sva mikla ast sem menn hava lagt við þic En hinn svarar Ek man sægia þer hvar liggr Svæinn hakonar son iarl I æinum læynivage með þriu skip flyðr af lannde hann er fe þurvi lægg við hann felag oc haf hann þeR til traust Oc sœk i haugenn æigi at siðr Oc ger æftir þui sem ec hævi boðet þer Oc lat hann æigi sia gripina þessa En siðan ver þu buinn til brautfærðar Hæ
gia at sa munr a at vera Oc ækci skalltu ykr lata a skilia um þetta Oc er þu ert buinn þ
lia en allt feet annat Nu hværvr konongr a braut Oc ef rane kœmr i haugenn þa izt hanum sa maðrenn er hanum bar i draumenn Giængr nu at hanum oc sprættir af hanum bælltinu oc tækr af hanum ringenn oc er þat mikil gersime Siðan brægr hann sværðinu oc þi
kci all bitrlect Ognazt miok at hogua til hans Tækr þo til oc hœggr af hanunn hauuð
et Oc var sem i vatn brygði Siðan fysir hann ut or hauginum dro hann sic nu upp a haugenn Ber hann nu feet til stangar Oc vill nu Jarlenn hava .í. lutina En rane kvað sic þa æigi halldenn af Oc værðr þo sva at vera Nu synir hann hanum gripina at skilnaðe þæirra Oc fær nu þangat sem fyr var sact Riðr nu i braut oc kœmr til Guðbranz kulu en hanum þar væl fagnar Hann ser þar mikinn rygglæic a folce
no oc fretter at oc er hanum sact En hann svarar raðrl
nenn fœrðr oc sættr niðr i grof æína Liðr nu a kvælldet Oc er menn ero komner i sœmn er Rane uti staddr oc ætr hugenom hvart hann skal a bra
ut taka svæinenn Oc træy
maðr Oc bað hann lova ser braut at taka barnet En hann uilldi æigi læyua hanum oc quaz æigi trua Nu biðr Rane at gange annar maðr ut með hanum oc horva enn a huset Sia nu enn mæira lios en fyrr ivir husinu ganga ínn oc sægia Guðbr
ande Rane biðr Guðbrand læyua ser at taka braut svæinenn kva
nu Nu biðr Guðbrandr at rane skilldi braut taka svæinenn Oc sva gerðe hann Er nu er svæinnenn upp fœddr með meðor fæðr sinum Oc fostrar rane Oc þegar er rane finnr hanum tonn þa gaf hann hanum bælltit oc þui næst Ríngenn þa er hann hafðe ausit svæinenn vatne oc kallaðe olaf EN i þann tima reð firir sviðþioð Sigrið en storaða er att hafðe Airikr enn arsæle hon var dotter skoglartosta hann bar æigi tignar namn Oc var þo þæirra iamníngí Sigrið oc emundi sunr hænnar hafðu su
man luta lannzens En Olafr konongr sonr harallz hafðe suman Oc marger sægia hana firir gautlande haua raðet firir þui at konongr matte æigi bera hænnar ofsa at frægð oc at riki gerezt mikit orð a hænne Nu gerezc haralldr grænske or lande Oc hyggr at hui hanum missyndizt sva at næitta raðom við sigriði Oc for nu a fund hænnar hon gerer hanum væizlu vir
is hans ne til metorða firir þui sægir hon at nu er asta orðen moðer þess Olafs er ec villda giæ
ira drekcr En þæir sa skæmra fram en hon En haralldr talar af me
iru trausti Oc er natta tækr þa somna þæir konongarner hafðu drukcit fast sva at þæir varo nalega dauðir þa lætr hon sla ælldi i hollena hva
ratvægia Oc brænna þæir nu þar inni Sægizt hon skulu sva sma konongom læi
ða at biðia sin Stæmnir nu þing við folcet Sægir at þæir villdu gir
na sinum undir skirn Rane reð namne kærti var hanum i hændr sællt þa mællte svæinen lios lios lios þa var hann .v. vætra gamall Væx upp svæ
innenn skarulegr með miklu manviti oc at allre at gœrvi mæir en at vætra tale Nu gerazt til .í. gofger menn at biðia asto Sigurðr konongr syr son halfdanar Sigurðr son risa harallz sonar hins harfagra hann var maðr spakr oc fastnæmr vitr oc ækci veglyndr kallaðr staðfastr i skape Annar var Guðbrandr af dalum hinn meste hofðingi er i landeno var skarungr hinn meste oc stormenni oc vinsæll Hans mal byriaðu flæiri Oc syndizt hon þa bætr geuen Hon gerer nu væizlu mikla oc byðr til vinum sinum Nu er rœtt um bœnar orðet hon sætr Olaf son sinn i kne seer Oc spurði hvat er hann skildi af þui er mællt var eða hvart hann ky
nni nokcora skyn a hvar hann villdi at þetta Rað lyti Hann svarar Bætra þikci mer at læika við aðrum svæinum en rœða um þetta mal Asta mæ
llte blind em ec ef þer ber ækci a munn þat er mærkilect er þo at þar mege sva synazt at þat se um afl Hann svarar hue mikit þikci þer undir metorðe oc loue manna Hon svaraðe vist væra ec vær giorn oc þann vill
da ec kiosa er mæiri ræyndizt aburðar maðr um riki oc aðra luti Æigi kann ec vita sagðe hann hve virðing kœmr a þat af mannum En hins sp
yr ec hvart er þer þikci bætra at æiga konong at syni eða lænndan mann Hon svaraðe Sialldan værða kuistir bætri en aðal tre Oc þess er von er hamingia fylgir at sa mege konongs namn bera er til er ætterni En hinn lænnz manz namn er til þess er borenn læypr hann a braut oc læikr ser þetta dregr miok fram mal Sigurðar synizt þetta nu rað frændom oc vinum er þa væizla gorr vegleg Oc fær nu sigurðr Asto Styrir nu ri
ki sinu fostrar nu olaf hann hævir samu lyðscu sina oc aðr Olaf væx þar upp Oc æítt sinni ber sva at at drotnengen lykr upp kistu sina en svæínnenn Olafr var hia staddr ser huar upp kœmr nokcot biart oc fagrt Hon vill hann æigi sia lata Hann fær til oc gripr um sværz hiolltena hann brigðr sv
ærðinu oc lysir halega Hann spyr hværr þat æigi hon sægir at þat sværð bar haralldr faðer hans Oc hygg ec þat at spara þar til er þu hævir alldr til at bera þetta sværð hæitir bæsengr hann kuaz nu mindu træystazt at bera Oc giængr i braut með Oc um kvælldet er menn ero bunir til drykciu Ser sigur
ðr at olafr hævir sværðet biðr hann lata laust Oc sægir æigi fallet at hann bere enn firir alldrs saker En ivazc ækci um at þitt æigin er þat Hann kvaz æigi laust mindu lata Sigurðr avitar hann oc sva hana at hon sældi hanum Oc hæim
ta Asta sægir at hon vill at hann tæygi af hanum En æigi vill hon at hanum se mæin gort Sigurðr kvæðr þriðia sinni ræiðilega Olafr sprætter upp oc brægðr sværðinu oc tvihændir biðr nu sigurð taka ef hanum synizc oc æigi fær þu þat af mer onauðgum Oc vera kann þat at ek have valld til at væriazt retter at hanum bloð
ræfilenn Sigurðr hætter nu hæimtir æigi oftar Olafr væx upp oc er nu .x. vætra gamall Sigurðr krafðe hann oft at soðrla ser ræiðskiota Oc æit sinni tæy
gði hann at ser ale hafr æinn mikinn Oc lagðe a hann við
bitul oc slonger a hann soðrli Oc er konongr ser spyrr hann hui hann gerðe sva han svarar kvazt þat þikcia sœ
melect at hann riði hafrenom kvazc hann sva þickia með konongom sem sa farar
skiote með aðrum riddara hestom Æigi kuadde Sigurðr hann oftar til þessarar syslu Ec er olafr var .xí. vætra gamall kvadde hann moðor sina liðs oc sagðe at hann villdi fara at hæria hon rœðer þetta mal firir Sigurði Oc kræfr hann liðs at fa olaue hann vill fara at skæmta ser Hann svarar Sæ
gir at þæir munu her koma at vætre með lið sitt oc mindi skylt þiccia at hann være þa her oc allt liðet Hon svaraðe quað vant til þess at geta með þæim þar kœmr at hann fecc hanum .í. skip skipað Ræðzc nu olafr or lande Oc sag
ðe sva Sigurði at hann mindi geva hanum tom nokcora stund til at afla ser nok
kora kua Oc þat væntar ec at þa er ec kœmr aftr sia ec æigi famænnr þat er sact at þann sigr bar fyst at hændi olave at hann vann i vic austr við skær þau er siðan ero kallað sota skær Firir þui at sote het maðr vikingr sa er uti la við skæren oc hinn harðazte Oc hafðe hann .x. skip firir at raða Oc varo oll harð skipað af mannum En olafr sa at liðs mun var mikill með þæim sota firir þui at hann hafðe .í. æin skip þa fecc olafr þat rað at hann lag
ðe skip sin milli boða tvæggia er fello við skæren Oc la þar um dagenn Oc loð griote a skipen sem fliota mate En sote matte æigi allum skipum sinum við koma firir boðonom Oc lagðe æigi mæira at en æinu skipi eða .í. i senn oc barðuzt þar siðan En sva for at laga með þeim Olaue oc sota um dag
enn at ruðuzt skip sota miok Oc var þat auðsett at boðonom var mæira vinfængi við Olaf oc hans lið en við sota Oc þa menn er hanum fylgðu En er natta tok þa lagðe sote fra þæim skipum sem æftir varo oc til lanz En er hann kom til lanz oc lið hanns Oc þæir hafðu ællda
gi hæfði olafr hanum mæiri licn lact en hann hafðe til gort Oc er þat sact at Olafr gaf sota grið oc allu liði hans með hanum Oc var sote siðan með olave i fylgð miok længi oc var mikill maðr firir ser EN æftir þat er Olafr hafðe barezt við sota viking þa lagðe Olafr skipum sinum til æystra sallz oc barðezc austr næst i æysyslu Oc at
to þar bœnndr fotom fior at læyua Oc var hann þar marga daga Oc vann þar morg stor værk Oc fecc mikla sœmd Þriðia sinni barðezt hann a finn
lande austr oc hafðe bætr þaðan hellt hann til basagauzsiðu a siolande oc hæri
aðe þar Oc er Olafr var þar komenn þa frette hann til þorkiæls hauᴀ væstr a æ
nglande at hann var mikill maðr firir ser Oc hafðe mikla frægð af margum vitr
legom raðom þa ræzk Olafr til felax við þorkiæl hin
liði
lima siðu með riddara oc fecc Olafr sigr drap marga oc tok fe af sumum En þat er sact at .ví. uikum siðar anndaðezc svæinn konongr tíugu skægg væstr a ænglande en Olafr trygua son felle Oc hafðe aðr lact undir sic ængland oc reket aðalrað konong or lande Olafr harallz son var .ví. vætra gamall þa er Olafr trygua son fell En þat sægia menn æftir anlat Svæins tiugu skægs at Olafr harallz son hafðe komet Aðalrað kononge aptr i land með miklum raðom oc vitrlæic Oc ha
ve hann þa veret .xíí. vætra eða at alldre Oc varo hans rað hafð þo at hann være ungr at alldre Þrim vætrum æftir anlat Svæíns for knutr en riki sonr svæins væstr til ænglanz með hærr mikinn Oc barðezt við iætmund konong son aðalrax konongs er þa reð firir ænglande I þæirri rænnu lagde knutr allt ængland undir sic Nema lunduna borg var uunnin Oc la konongr længi um borgena En þæir konongarnir knutr oc iatmundr atto bardaga .v. a æínum manaðe En siðan gengo rikis menn a millum þæirra oc sætto þa En þat var at sætt at hvar þæirra skilldi haua hælming lannz við annan En sa þæ
rra er længr lifði skilldi æignazt allt ængland En a manaðe æftir sætt þæ
irra knutz oc jatmundar þa svæikir Æirikr striona er fostre var iatmundar oc dr
ap hann þa Jatmund fostra sinn oc mælltezt þat mal illa firir Oc sumir menn sægia þann iatmund hæilagan vera En siðan tok knutr enn riki allt æng
land Oc reð firir fiora vætr oc xx. Nv la knutr konongr við lunduna bryggiur Oc læitaðe ser raða at vi
nna borgena Oc la æigi laust firir Hann tok þat rað at vita ef hann mætte koma anne tæms a bryggiurnar Oc i borgena oc mætte sva h var tvæggia unit værða En þat gecc æigi firir þui at fast var firir En er knutr konongr la i þessom raðom þa er þess við getet at Olafr harallz son var a ænglande Knutr konongr bauð Olave fe til ef hann villdi rað til læggia at brygiunar være unnar En hann kvaz æigi rað i sia at vinna ef konongr sæ æigi firir þui at þu konongr oc marger aðrer menn er her ero hava miklu mæira vitrlæik til mikilla rað
ggia til nokcor rað Hvat læggr þu a sagðe konongrenn Er af minum raðom værða brotnar bryggiurnar sægir olafr oc naer þu þæim ivir
gang sem þu villt þa skal þat kaup með okr vera ef þu þikcizt nokcora til talu æiga til Noreks þa skall tu mer alla upp geva kononge þotte sem ækci være til mællt þo at slict være Oc iattaðe konongr þesso male En sva varo hattaðar bryggiurnar at þær stoðo ut a ana tæms oc varo stolpar undir i ana niðr þæir er upp helldo bryggiunar En þorpen stoðo a brygiunum oc mikit fiolmenni i þæim þorpom En sva er sact at Olafr lagðe .ví. tigi skipa i ana En þat var allt hans lið Hann tækr þat rað at hann lætr bera iarnfæstar a stolpana þa er undir bryggí-
unum varo Oc þar sva um bua með mikilli raðspæki at hann let roa stolpana undan bryggiunum oc sva ut a ana oll þorpen þau er a brygiunum varo Oc varð bardage mikill við
-
menn
glum at þar er Olafr sœtte ygs lunduna brygium Sværð bitu volsk en var
ðu vikingar þar diki atte sumt isletto suðvirki lið buðir En er þetta varð kunnict mannum þa fecc Olafr mikla virðing sem vært var firir liðr
sæmd oc vitrleg rað er hann hafðe til lact við knuti kononge firir þui at þorkiæll have var med knuti kononge Oc var þat mællt at hanum yrði alldrigin rað
fatt En þo fecc hann æigi rað til þessa Oc æirikr iarl hakonar son var oc þar magr knuz konongs Oc var bæðe vitr oc storraðr En þo fecc hann æigi til þessa rað at bryggiur være unnar Oc lagðu hinir vitraztu menn mikla virð
ing til olafs Oc vissu aller þæir er þat gerðo hværn þæir skilldu virða firir þui at sa virði hann mest er þæir ero ænscis virðir firir þenna flocc orte olafr æftir atlaguna Gengom upp aðr ængla ætlond fareni randu morðz oc miklar færðir malm rengs stavar frægne verom hugrakcer lackar ristum spiot oc skiotom læggr firir orom æggium ængla gnott a flotta Margr færr ullr i allan odd sænnu dag þenna frett þar er fœdder varom fornan særk oc borner enn a ænskra manna alum gioð nikars bloðe vart man ska
lld i skyrtu skræiðazt hambre samda Þollr man glaums of grimu giarn siðarla riða randar skoð at rioða roðenu sa er mæy fœðer ber æigi sa sv
æigir sara lauks a are ræiðr til rinar gloðæ rond upp a ænglande Þottoð uier mer er ec þatta þorkiæls liðar dvælia sazc æigi þæir sværða song i folc at ganga aðr en hauðr a hæiði rið vikin-
gar knyðu ver lutum vapna sku varð fylct liði harða Har þikci mer lyra hinn iarl er bra snarla mær spyrr vitr at være val kost ara fastu en þækiandum þikcir þunnblad mægin a sar horð su er hilmir gerðe riða tæmpsáár siðu Einrað et let aðan ulfkiæll þar er spior gullu horð ox hilldar garða rið vikinga at biða oc sliðr hugaðr siðan sættu a oss hve motte bys við bitran skæggia brunz tvæir hugir runnu Knutr reð bað biða baug stallz dane alla lundr gecc roskr und rander rikr va hærr við dici mer var svæit þar er sottom syn með hialm bryníu ællz sem olmom hellde elg rænnande kænnir Vt man ækkian lita oft gloa iarn a lofte um hialm tamum hilmi ræin su er byr i stæíní hue sigr fikinn snarla bor
gar karla dynr a bræzkom brynium bloð is dana visi Hværn morgon ser horna loc a tæmpsar bakca skal hanga mæy hungra hialm skoð roðenn bloðe ryðr æigi sa svæigir sara lauk i are hinn er griot
varrar giæter gunnborz firir stað norðan Dag var hværn þat er hogna hud rioðazc nam bloðe ar þar er uti varom ilmr i for með hilmi knegom ver saz vigi varð gny loket harðum fyllar dags i fagrum fit lundunum sitia Ðenna flocc ortte olafr hinn hælgi þa er hann var með knuti kononge Siðan var Olafr konongr með knuti kononge nokcora stund Sva er sact fra knuti kononge at hann sotte tiðir hatiðar daga alla til kirkiu þæirrar er bisc
up song tiðir at En knutr konongr var vanr at hvila længi oc varð oft sæinn til ti
ðanna En hann var þo tignaðr i þui at æigi var fyrr sungit en hann kom til kirkiunnar En Olafr konongr var þegar uppi er fysta klocca kvað við oc allt lið hans með hanum En æinn hværn dag var þat sact at længi var beðet aðr en knutr konongr kœme til tiðanna En Olafr hafðe vanda sinn oc allt lið hans a fotom oc til kirkiu komet með hanum Ok sat lið hans a kirkiu golveno allt En Olafr stoð við innstolpa æínn i kirkiuni Oc studdizc við En er knutr konongr kom sæint ut þa spurð
borg barðezt við dane oc vindi Sva sægir skalldet Væit ek at viga mœ
ter vinndum hatt it atta styrkr hellt vorðr at virki værðungar styrr gerðe Niundu orrostu atte hann við nyggiu moðo Oc getr Sighvatr at hann barðezt við dane Nu hævi ec orrostur austan ogn valldr niu taldar hærr fell danskr þar er dorrum dræif mest at olæivi Tiundu hellt hann i rings firði a hole við vikinga Ælliptu orrostu atte Olafr i gisla polle Oc tok þar iarl þann er vilialmr het með liði sinu Oc gerðe slict af hanum sem hann villdi oc þui liði er þar var Tolfto orrostu atte Olafr i fettla firði oc barðezt þar við hæið
ns manna er þar sato En Olafr lagðe at þæim með liði miklu oc var þar mikill bardage firir þui at þæir naðo oftar at skipta fatum an
narra en aðrer þæirra En nu for sva at þæir Olafr hafðu klæðe þæira oc allt fe en þeir uaro drepner oc hafðe olavr sigr oc toc alla uikin
ga seto þa er þar var oc vann þar mickla friðbot Einn huærn dag var þat er Olavr var a lannd genginn mæð liði sinu oc bar
ðesc þa sem mioc opt við liðz mun mikinn en þa for sem jam
nan at Olavr hafðe sigr oc rako þeir flottann a scog nocorn a bravt oc drapo fiolda mikinn En er flottenn var rekenn þa for lið olafs til scipa ovan oc er þeir komo þar þa værða þæir við þat varer at olavr var eigi mæð liðinu en er hann fanz hværgi þa þotte þeim mikils um vært oc hugðu at honum minndi hava æðet no
kot foro siðan oc leitaðu hans mæð miclum rygleic En meðan þæir læitaðu hanns þa gato þæir at lita hvar olafr riðr or sko-
genom fram oc rak margᴀ menn firir ser til skipa ovan oc varo bunnar byrðar a bac þæim allum Liðet vard fægit er þæir saú olaf hæilan Oc þotte þæim þat undarlect at hann rak marga menn með byrðum til skipa ovan Siðan varo þæir spurðir er byrðarnar baro Hvi sva varð mikill at æinn maðr skilldi sva marga menn tækit hava En þæir sagðu at hann var æigi æinn at þæim Hælldr var þar mikill fioldi riddara i for með hanum Oc toko þæir oss oc bundu oc lagðu þessar byrðar a bac oss er ver hafum Siðan rac hann oss með hanum til þess er ver sam lið yðat En siðan urðu þæir aller a brautu oc hormnaðu EN siðan er lið Olafs vissi þenna atburð þa oðozc þæir miok oc þotte mikils um vært Oc ætla menn at þetta have æigi iarð
nescer menn veret er með olaue varo hælldr guðs riddarar Nu for hann suðr oc barðezt i sæliu vallum þaðan hellt hann i fracland hitt væstra til borgar þæirrar er gunnvallzborg hæitir Oc tok þar Gæir
finn Jarl i holl sinni oc gerðe þæím þa koste at þæir læysti hann ut með fe oc sva borgena ælligar villdi hann drepa gæirfínn En þæir læystu hann ut oc borgena með þusundum .xí. gullz skillinga oc skillduzc við þat Siðan for hann suðr i karls ar oc hæriaðe þar tvæim mægín með sionom Olafr hafðe þar .v. skip oc var þar nokcora rið oc barde
zc við hæiðrnar þioðer En þar la firir karlsar ose quiquændi æítt margygr var kallat fiskr niðr eða hvalr En kona upp afra linda
stað Oc hafðe margum manne faret firir osenom Oc þat var hitt mesta ky
kvændi þat blotaðu þæir lanz mennener oc þotte þeim þat landvorn mikil firir þui hafðu þar marger oslett faret Oc er Olafr hafðe þar dvalsc sva længi sem hanum syndizc þa vændir hann a braut þaðan oc er hann for or áánne ut þa foro sum skipen firir arosana ut þa com margrygren upp oc græip þegar æitt skipet oc firir for þæirri skipsocn allre firir konongenom En annur skipen namo staðar við Oc mællto mennener at biða skilldi konongsens En er Olafr kom þar oc sa hvat i hafðe gorzt þa hellt hann fyst sinu skipi i osenn ut En þegar er hans skip kom i os
enn þa kœmr margrygren þegar upp oc for ginande at skipi Olafs þa skaut Olafr spiote i mote hænne oc misti æigi oc laust hana sva at su hín illa vetr spracc þar Oc var þat giæva Olafs þat sinni um þat fram sem að
rer foro Oc sumir menn sægia at hann hœgge hauuð af hænne oc sky
ti hana siðan Æftir þessar at lagur allar er nu er ifra sact um Olaf þa hellt hann liði sinu utan or karlsam til þess er hann com i sviðþioð austR oc hafðe þa markt skipa Oc for til þess er hann kom
no þar la Olafr með liði sinu um sumaret oc hæriaðe þaðan a þa syia oc drap mikinn fiolda manna firir þæim oc æyddi þau hærað er næst lago bæðe at mannum oc at fe Oc gerðe þæim hitt harðazta hærfang Oc var Olafr æigi bla
uðr oc vissi hvar hann skilldi harðan hærnað rekᴀ þui at Olafr var æigi i saclæysi við syia þo at hann gerðe miok hart at þæim firir sacar SigriðarennaR storraðo En Olafr en svænsce var sunr hænnar er þa reð firir sviðþioðo er þetta var En Olafr en svænske ætlar at gera at Olaue namna sinum er vetra tœke oc is lægði a va
num En er isalogen varo mest um vætrenn þa let Olafr læggia ælld i bal
en oc brænna oc briota siðan isenn með triom storom Oc varo alldrigin sva mikil islogen um vætrenn at æigi var þiðit um skipen oc var hann þar um vætrenn Oc hafðe æigi mæira en .íí. skip firir þui at hann hafðe braut sænt sumt lið sitt um haustet þar la Olafr þann vætr með liði sinu Oc toko syiar hann æigi handum sem þæir ætlaðu En um varet eR isenn var allr af vatneno þa sænda syiar orð Olave svænskᴀ kononge sinum at hann samnaðe bæðe liði miklu oc læiðangre Oc sægia at nu man Olafr harallz son æigi undan komazc ef þæir vilia nu til giæta En sva er sact at Olafr harallz son yrði æigi fyrr var við en sva varo skipen þiukt i osenn sem flio
ta matte En stikaðr ut osenn sem vande er a i austrvegom at stika firir ofriði Oc var æigi vænt at fa skip mindu þar ut komazt er æigi minndu þo at morg vere En af lande ofan kom Olafr hinn svænske með sva mikinn hærr at sva var at sia um allar strander a landet upp sem i scog sæ Oc var Olafr en digri með þriu skip æín þar a millum læiðangrs oc la
ndhærs Oc þotte farunautum Olafs harallz sonar æigi auðvællt undan at styra þa
ðan sem ko
lldi þa æigi undan komazc En fit æin gecc æinum mægin fram hia vatneno er hæitir agna fit Oc er þat nestange langr þar hafðe Olafr hin svænsce sialfr fylking sina firir a lande Oc sva var um allar stran
der firir lið at hværgi var vænlæct at a land matte komazt EN Olafr harallz son var komenn milli þessa ens mikla liðs þa mællte Olafr við lið sitt Takeð aller þat til raðs sem þer seð mik gera Siðan let hann drega segl i hun upp en veðret stoð ovan af ag
nafit En er seglen varo upp dregen a skipi Olafs þa stæmnir hann a agnafit a fylcing Olafs hins svænska en vindrenn gecc æftir vilia Olafs harallz sonar En er hann kom at landeno vono nærmæír Sva at Olafr hinn svænske þottezc hava hinn digra mann i hændi ser oc allt lið hans þa er sact at Olafr harallz son felle a kne oc sa i gaupnir ser En i gaupna
syn þessare oc þui at skip Olafs varo at lande komen þa varð sa at burðr er með miklu mote varð at neset sprac i sundr firir Olave harallz syni oc þar iamt sem fylcingar armrenn var Olafs hins svænsca Oc sigldi Olafr harallz son þar þrim skipum i giægnum neset oc ut til hafs með mikilli frægðar færð Sem allum þæim er guð styrkir En Olafr hinn svænsce var æftir oc hafðe æigi olaf harallz son i gaupnum ser fyrri kom þat at handum hanum at lið hans socc niðr mart þa er neset rifnaðe firir Olaue Oc liop sior upp undir þæím Oc forsc þa mikill fiolde manna firir Olaue sv
ænsca En þat er konongs sund kallat siðan Oc fara menn skipum siðan giægnum sunðet Oc Olafr en svænsce matte æigi længi siðan hæyra at konong sund være kallat Oc villdi hann hins digra mannz sund kalla lata En æftir þat hellt Olafr liði sinu væstr til ænglanz Siðan lago þæir i vikingu Olafr oc lið hans oc þorkiæll hinn haue Jarl þa villði Olafr fara ut til norva sunda oc la længi til oc villdi æigi byria Oc fecc þa vitran at guð villdi æigi at hann kome sunnar Oc fœre hælldr norðr oc sœtte oðal sin Sva gerðe hann væik nu aftr oc com til væini oc gecc upp við læiru oc barðezt þar oc brændi kaup tun þat er var
rande hæitir Su var hin xíí. orasta þann vætr sat Olafr i signu oc sæn
di rana fostra sinn i ængland firir ser at æfla sic með fe giauum oc vín
mælom Sva gerðe hann for viða um landet Oc um siðir i lundu
nír Oc sagðe at olafr var i for væstan til ænglanz a skipum Oc atto orrustu hina fogrtando við iungafurðu oc hafðe sigr barðezt við vi
kinga Fimtandu orrostu atte hann væstr firir vallde oc hafðe sigr Sið
an lago þæír i vikingu væstr firir irlannde O
an guð Oc latom af hærnaðe oc ranom Oc hværvi hværr nu heðan ifra til þess er guð hævir hann hann latet til berazt Oc læiti nu hværr við at varðvæita sina hærr færð með rettyndum En er Olafr hafðe þessor hæ
it upp tækit þa sam-
þyctuz þat aller hans menn með hanum oc toko hand
sal sin ameðal aller En allt var i senn at Olafr hafðe skilt firir hæitunum oc handsale þæira var locet at þa fell sær undir skip þæira sva at a flote varo a litilli stundu mæir en þæim þotte liclect til Oc for æigi Olafr þa enn orþrifsraðe a braut með skipum sinum or handum ovina sínna Oc go
lo
ta hana tiðænda Hann kvazt ækci vilia hava hug sinn a slicu oc quezc æigi vilia læyva En sote læitar æftir miok þar kœmr at konongrenn sva
rar ængu Fær nu sote oc hittir hana oc spyrr margra luta hon sægiR Hvat spar þu um konong varn sægir hann Hon svarar Hann er sva mikils mattar oc dyrlex at þar er mer fatt læyft um at rœða Oc gangstaðrlegr er var kraptr Ogn er mikil ivir hanum oc birting oc lios Æinn lut man ec þer sægia þat hygg ec at skamt æigi hann þa olivat er hanum værð mismæ
le a munni Nu er mer æigi læyft mæira at sægia þat var enn æitt sinni er Olafr ræið um skog nokcon er hann la i hærnaðe kœmr at hanum æínn ogorlegr golltr oc blotaðe hann læypr at konongenom oc vill raða til hans læggr rauan a saðul bogann konongrenn brægðr sværði oc hœggr af hanum ranann Siðan tok hann bust af gælltinum Hann queðr við hart oc illilega vann hann nu enn sem
na með sœmd sœkia eða oðrlazc En hvesso mart sem sact er ifra viðrlændis
færð Olafs þa kom þegar aftr er guð villdi opna riki firir hanum Ðat er sact at æinseto maðr æinn var i ænglande sa er marga luti vissi firir Oc sa
gðe mannum þangat quamo Olafs Olafr vill ræyna hvat hann væit Sændir til hans þion sínn æinn væl buinn oc veglega með konongs bunaðe for sa a fund hans En fiorar dyrr varo a husi æinseto mannzens oc allar byrg-
ðar Oc fannzt mu
ncenom ækci um hann oc mællte þat ræð ec þer goðr maðr sagðe hann at lægg
ia niðr þenna bunað þui at æigi samer hann þer Ver hælldr lyðinn lavarðe þi
num Hann færr a braut veð sva buit oc sægir Olave Nu færr hann sialfr a fund hans oc kom silla dax Olafr spyrr hann hvart hann mindi værða konongr at norege oc oð
rlazt land oc riki oc þa sœmd sem mínír frændr hafðu oc ec em at retto til borenn eða æigi Æinsetomaðrenn svaraðe Of sið dax er tu komenn oc ma ec æigi þat sva bratt sia Hítt mik snemma i morgon oc man ec þa sægia þer hvat ec ætla Olafr gerðe sem hann mællte oc kom fyrr um morgonenn en menn være a vegom oc spyr hann siðan hvat hann ætlat hvesso fara míndi Æinseto maðr svarar þat kann ec þer at sægia at þu mant konongr værda at norege Oc ivir þæiri sœmð allre er þinir frænndr hava mesta hafða Oc æigi at æins mantu stundlegr konongr vera Hælldr mantu æiliflega konongr vera Eftir þessa spa æinseto manzens for Olafr braut i fra hanum oc spurði ænscis flæ
ira þikci mannum æinsetomaðrenn æigi ræykblindr veret hava þat sægia sumir at æirikr iarl quadde þings oc sagðe at hanum var sva sact at konongr sa var er til kallar lannz Biðr þa sva við buazc at þæirra mindi værða fræistat Æftir þessor tiðænde er nu er ifra sact oc ivir faret um olaf Oc morg annur Fysizc hann nu til noreks ætt iarða sína Oc bio nu knarru sina væstan af æng-
lande oc æigi mæira lið en .xx. menn oc hundrað alla væl buna at vapnom oc at hærrklæðom firir þui at hann træystizc mæir guðs miscunar æfling en manna EN þa reðo þæir firir norege svæinn hakonar son Oc hakon æiriks son Hakon spyrr til olafs oc hæyrði at hann mindi vi
tia noreks Hann færr væstr til ænglanz oc hittir knnt konong moðor
broðor sinn Oc let hann hakon frænda sinn hava hærrklæðe oc fiolda vapna til noreks með ser firir þui at hakon ætlazt bæriazc við Olaf ef hann cœmr i land En er skip Olafs varo buin þa hellt hann tvæim knarrum væstan af ænglande oc fengo mikit vereðr i haveno oc sio storan Sva at næsta var þæim við bana en firir sakar liðs þess er var ínnan
borðz Oc hami
ngiu konongs þa lyddi oc komo af hafeno utan at staðe oc þar a land i æy æi
na litla er hæitir sæla þa mællte konongr let þa tima dag land hava tækit Oc þa quað hann þa komna i sælo talde þetta mindu vera goða vitnæskiu er sva hævir at boret þa gengo þæir upp a æyna Stæig konongrenn þar aðr
rum fœte sem var læira oc stæypizt aðrum fœte a kne þa mællte konongrenn fell ec nu þa svaraðe rane æigi felltu hærra hælldr fæstir þu nu fœtr i nore
ge konongrenn lo at oc mællte ef guð vill at gerezc gangn þa gengo þæir ovan til skipanna oc sigldu suðr firir Fiarðuna þar var i for með hanum grimkiæll biscup Oc þat sægia sumir menn at þar være oc Sigurðr biscup er hirð biscup var Olafs trygua sonar Oc mart annarra manna Oc er hann kom i land þa er þess við getet at maðr kom af lande ovan þar sem konongr la með skipum sinum konongr sat i tialldeno oc tælgdi spiot skapt Boandenn giængr at hanum oc hæilsar ha
num hann tækr væl við quæðiu hans Boandenn spurði hværr hann være hann kuazc vera kaupmaðr Ja Ja sagðe hann kaup
maðr vist Her ma ec kænna augu Olafs tryggua sonar Oc þat væit ec satt at bratt mantu vinna mikinn sigr Oc fundr ykcar hakonar man værða konongr svarar ef sva værðr sem þu sægir þa mantu þess niota af oss oc kom þa til var Boandenn varð fæginn ef þetta ski
lldi værða Þa er þess við getet æinnhværn dag er Olafr siglði með lande fram .í. skipum at þar var fiðr æínn i liði Olafs hann kallaðe siðan oc mællte Ec se mikla syn sagðe hann hvat þa sagðu þæir konongr var siglir nu sagðe hann með mikilli vegsæmd i land sitt a þessom dægi Nu siglir hakon Jarl i hændr hanum oc man hann taka hann handum oc þa menn er hanum fylgia Oc gera af þeím slict sem hann vill En þæir er i hia stoðo villdu liosta hann oc sagðu at hann gabbaðe konong þæirra Oc sagðu Olave siðan let hann læiða finnenn til sin oc spurði hvart hann sagðe satt eða æigi fiðrenn svarar Ef æigi værðr a þessom degi sem ec sægi þa lat mik slicum dauða dæyia sem þu villt Olafr hælldr skipum sinum i sund þau er sanðungs sund hæita Oc bio lið sitt sem til bardaga hann læggr sinum megin sunzens hvarn k
kon sigldi litinn byrr oc gott veðr Scorte þa æigi drykciu a skipinu oc ha
fðu þæir þa litinn ugg a ser þo at hakon sæ skipen i sundinu firir ser firir þui at hann ætlar kaupmenn vera Oc sigldi Jarlenn snækciunni milli knarran
na fram Hakon hugðizt listulega sigla at þæim skilldi sva synazt er a bæðe borð lago Sigldi með miklu drambe at þæim skilldi sva synazt er firir lago En hanum varð at aðru firir þui at sa la firir er mæir gaðe sœm
dar sínnar en drekca ser litit vít Rœr nu Jarlenn fram i sundet milli skipanna Nu let olafr hæimta upp strængina þa sem milli skipannA varo i kafeno En er strængirnír varo upp dregner milli skipana þa dro
gozt knærrirnir saman oc læypti snækcíunní i kaf undir Jarlenom oc allum þæim er a varo Nu dasaðezc þar listuleg for Jarlsens þui at hann var sial
fr a sundi tækinn Nu lætr Olafr drega upp strængina undir kiolenn snækci
unnar oc vundu með vindasom Oc þegar er fæsti skipet þa gecc upp aftr en framme stæyftizt sva at sior fell inn um soxen fyllizt skipet oc þui næst hvælfði en Jarlenn var af kave dregenn at konongs raðe Oc aller hans menn þæir sem naet var en sumir letozc bæðe firir griote oc skotom Nv var iarlenn upp læiddr a konongs skip En hann var þa .xví. vætra at alldre Oc var manna friðaztr hafðe mikit har oc fagrt sem silki være Bundit um hauuð ser gullaðe Sættizt niðr i firir rumet þa mællte Olafr konongr Æigi er þat loget at þer langfæðr eroð friðare en aðrer men Oc er tu hakon sagðe hann snarp manlegr maðr oc virðulegr En þo er nu komet at ænnda giævo þinnar oc virðingar Oc þess afla er þu hæviR haft i þesse for Oc nu bændi þer þui er fram man koma hvat er þat kvað Jarl Þat quað Olafr at yðat riki hævir mikit veret i lande þesso En heðan i fra man þat ækci værða Oc munu konongar þæir er til ero borner gi
æta lanz oc rikis oc sinnar sœmdar sem vera á En yðar kraptr man þuærr
a oc bratt at ængu værða her i norege hævir þer nu æigi væl til tækizt Æi er slict sva at mæla hærra sagðe Jarlenn þat hævir oft orðet at ym
sir sigra aðra hævir oc sva faret með oss varom frændom oc yðrum at ymsir hava bætr haft Oc em ek litill komen her a barns alldre Sva varo ver nu oc æigi væl við bunír at væria oss Vissum ænga von til ofriðar kann vera at oss takezt annat sinni bætr til en nu Konongr svarar grunar þic æigi þat at nu man sva til hava borezt at þu munir hæðan ifra hvarke fa sigr ne osigr Nu er tu komenn i hænndr mer Oc a ek nu kost at gera af þer slict sem ek vill hvart sem ek vill at þu livir eða dæyir kios nu hvart er þu villt liva eða dæyia Ef þu villt liva þa skaltto vera iarl minn Oc fylgia mer iamnan Jarlenn svarar vist æigu þer nu rað a þui hærra Oc gott ætla ec at vera Jarl yðar oc yðr fylgia En þo vil ec æigi þat Firir þui at ec var sættr af fæðr minum oc af hinum rikazta kononge knuti moðor
brœðr minum ivir .í. luti norex Nu munu þæir þat mæla vinir minir oc ovinir þinir at ec sia lanct fra ætt minni orðenn þar sem ek reð mestom luta lannz þessa Er ek skal nu undir slican o koster ganga þau orð ma ek æigi bera Oc vil ec þenna kost firir þui æigi Þa mællte Olafr Jlla er þat er sva virðulegr maðr dæyr Huat vil tu til vinna at ec late þic liva hæilan oc osakadan Hann spyrr hværs han bæiðizt Ænscis annars en þu farer or lande oc gefer upp ri
kit oc sværer mer þann æið at þu hallder alldrigin orrostu i mote mer Nu ef þu villt fara or lande sem ec bæiðumc oc sværir mer þess æið at þu komer alldrigin i noreg meðan ec em uppi En ef þu hæ
mnir þat æigi þa falla a þic æiðar Oc huar sem þu hittir mina menn firir þa skalltu hvarke skiota aru ne spiote i mote þæim þess skalltu oc sværia ef þu værðr varr við þa menn er land vilia raða undan mer hvat manna sem þæir ero eða a nokcorom velom ero við mik þa skalltu gera mik varan við þa svaraðe Jarlenn þetta vil ec sagðe hann Siðan svor hak
kon Færr nu hakon væstr til ænglanz til handa knuti kononge Oc sagðe hanum hvat gorzt hafðe Oc hvesso þæir Olafr skilduzc knutr konongr tækr við hanum forkunlega væl Oc sætti hann Jarl innan hirðar með ser Oc gaf hanum mikit len oc land i sinu riki Dvaldezc hann þar langa rið Olafr færr nu suðr með lande oc austr i vic oc sætr upp skip sín Færr um haustet a upplond a ringa riki til sigurðar syr fostra sins oc mags Toko þau bæðe við hanum væl Væitti sigurðr hanum þar um vætrenn við allt lið sitt Oc hævir su veret æinn kallað skarulegazt væ
izla i norege Sva er sact at hann væitti þæim annan hværn dag slatr ol Oc skilldi bera minni um ælld hvart sem var hæilact eða rumhæilact Oc þenna sama vætr miðrlaðe Olafr konongr gull oc silfr við upplændinga oc gaf rikis mannum Oc drogozt undir vin sælld oc fiolmenne Olafr konongr var þann vætr a upp
landum með Sigurði Oc hugsaðe æigi um litil rað þann vætr A upp landum varo þa marger fylcis konongar Oc sumír ungir menn þæir er konongborner varo ener mesto spekingaR firir vizmuna saker En þo hittu þæir ser i raðom enn vitrare Sva sægia menn um Olaf at hann fecc ser þæirra raða læitat a þæim vætri með um ræðom Sigurðar mags sins At hann let taka a æinum morne milli rismala oc dag
mala .xí. kononga eða konongborna menn Oc atte þa kost at gera hvart er hann vill
di lata drepa þa eða liva Gerðe þæim koste at þæir lægði konongs tign oc gerezt lændir menn minir Munu þer þa mikla virðing af mer hava sagðe hann Firir þui at ec ann ængum manne tignar namn i þuisa lan
de nema mer æínum En þat kusu flæiri at þiona hanum En þæir sem æigi villdu þat þa hafðu þæir harðare koste firir þui at Olafr let suma blinda oc sændi a braut sva alldrigi var þæirra sœmd í norege siðan þat er sact at þann let hann æinn blinda er Rœrekr het Oc sændi hann til islanz ut Guðmundi rikia oc do hann þar En æftir þetta var Olafr harallz son tækinn til konongs a upplandum oc sva við
are hvar i norege þat sægia menn at um vætrenn lete sigurðr Olaf oc lið hans oftlega drekca þa miolc er aðrer drukcu mungat Oc þotte margum þat bræytni vera En Sigurðr hafðe þat mals at hvarke mindi sa dr
rykcr viti þæirra loga ne afle þæirra hværrar braðongar er við þyr
fti firir þui at alldrigin var þess þa orvænt Svæinn Jarl hakonar son var norðr i lande En er hann fra þesse tiðændi at Olafr var i land komenn Oc hværr lutr er hakone frænda hans er orðenn af viðr skiptum þæira Olafs þat spyr hann oc at Olafr hafðe lagða vikena undir sic alla oc sva upplond oll oc til konongs tækinn viða i norege þa bystizt hann miok við þesse tiðænde Oc samnaðe saman liði oc for við þat norðan or lande Oc ætlaðezc at bæriazc við Olaf Oc ætlar sina for slettare en hakonar frænda hans I for varo með Svæíní hínír mesto hofðin-
giar i landeno Ærlingr ski
algs son af sola oc Æinar þamba-
scælvír Magr svæins hann atte be
rglioto dottor hakonar rika kalfr arna son Harekr or þiotto En þo at þesser se til næmdir þa varo þo marger aðrer ofræflis menn i for með svæíní Jarle Nu for Svæinn Jarl suðr með lande Oc hafðe þing viða bauð ut læiðangr Oc var illt til manna fecc litit lið Geck ækci ut læiðangrenn firir sunnan stað Jarlen for austr i vic um langa
fastu Oc er vara tok oc isa tok at læysa Samnaðe Olafr kon-
ongr ser liði oc fecc ser lang skip oc með hanum Sigurðr syr magr hans buazc nu oc sœkia nu land af svæini Olafr hafðe latet gera skip um vætrenn mikit oc a fræmra stam
nenom var konongs hauuð þat skar hann sialfr þat skip var kallat skæggi eða karlhofði þui styrði Olafr konongr sialfr Nu foro þæir ut æftir vikenne la
go við næsiar firir grænmar palm sunnu dag Svæinn kom fyrri þat er sact at Olafr gerðe menn til fundar við Svæín at biðia þess at þæir bærðizc æigi a sva hælgum dægi sem þa for at hændi Oc bærðizc hælldr a mana dæginum æftir Ælligar sætti grið um paska vikuna oc barðizc þa æftir þa svaraðe Jarlenn þetta er ækci nema prettr hans Oc vill hann dragᴀ undir sic lið a þesse stun
du Oc skal þetta æigi værða Siðan foro sændi menn aftr oc sagðo Olave orð Jar
lsens þa mællte Olafr Sa er æigi vill grið a hælgum dægi a þæim sama dægi man hann æigi sigr liota En snæmma um morgonenn lagðe Svæinn til bardagans þegar er lysti Oc bæið Olafs þa mællte æinar við Jarlenn Ger slican frið sem konongrenn bæið-
dizt ælligar haf messo adr En Jarl
enn kvazc æigi þat vilia En Olafr hafðe messo aðr oc allt lið hans oc allar tiðir Oc aller mættir at dagurðar male aðr en þæir fœre til bar
dagans Siðan varð horð at laga með þæim þa mællte Olafr at hans menn sc
illdu liva ser undir skialldum meðan þæir skyti spiotom oc arum oc sæn
da ængᴀ aftr fyrr en þæir hæfði locet skot riðenne En er þæiR varo farner at skotonom þa atto þæir at taka við þæim hinum samu scæ
ytum oc margum aðrum oc hafðu sva gort Olafr konongr hafðe mæira lið miklu Oc lagðu þo saman skipen Sva sægir Sighvatr skalld er þa var með Olave Fec mæira lið miklu milldr en glœggr til hilldar hirð þa er hugði fœðazk bæið þioð konongs ræiði en vinlausum visa varð þæim er fe sparðe haðezc vig firir viðum vange þunt um stangir Sva for orrastan at Olafr konongr lagðe karlhofðann við scip Jarlsens oc varð borða munr Olafr hafðe borð mæira Sva sægir Sighvatr Þat erom kunt hve kænnir karl-
hofða let Jarle orða frozt firir austan agðer nær of lagðan Þesse var hin snarpazta orrasta Toc þa at falla miok lið Jarls
ens þui at æigi skorte vapna gang a scipum Olafs þat sa æínar
sk
ælvir
te siðan við svæín flyum undan a braut firir þui at liðet fællr miok firir oss oc man oss æigi takazt sva gort Jarlenn kvazc æigi vilia flyia Æinar mællte Æigi er íamskipt raðom með ykr Olave kononge er hann hævir haft tvau um samt en þu ert raðlaus Man m
ar oc tok til boga sins Oc lagðe or a stræng oc skaut i skip Olafs oc laust i borðet firir kon-
ongenn Oc sva hart at oren socc i borðeno Siðan skaut æinar annare or I lyptingena til Olafs oc liof maðr firir með skilldi Oc skaut hann i giagnum bæðe skiolldenn oc mannenn oc næsti hann ut við borðet hia kononge
nom þa mællte Olafr æigi man ek biðia þriðia skoz þessa mannz Oc vist skilldi nokcor maðr liosta bogann firir hanum Æinar lagðe þriðia si
nni or a stræng oc ætlaðezc æigi þa missa konongsens þa brægðr þui við at hanum synazc .í. menn til at skiota En er hann dro bogann þa brast hann i su
ndr i tvau firir hanum Oc vissi æigi hvi sætte þa mællte Jarlenn hvat er nu Æinar eða brast boge þínn Æinar svarar æigi brast boge hælldr allr noregr or hæn
di þer þa mællte Æinar við sina menn at þæir skilldu drega upp segl a skipi hans Siðan er þat var gort þa læypti æinar Akcæri i skip Jarlsens oc sigldi með hanum nauðgum or bardaganom Nu siglir Svæinn Jarl ivir folldena Oc sva suðr með lande oc fær nu með liði sínu til dan
markar oc austr i giægnum æyra sund oc sva til sviðþioðar a fund syia
konongs sægir hanum þæsse tiðændi Nu byðr syia konongr Jarlenom með ser at vera En Jarlen kvazc hæria vilia um sumaret um austrvego Nu gerer hann sva Oc um haustet var hann komenn austr i kæriala land for þar upp i garða
riki með hærskilldi Toc þar sott oc andaðezc þar um haustet let þar svæinn Jarl lif sitt En æinar for aftr til sviðþioðar Oc var þar marga v
ætr i syia konongs vælldi oc norðr i hælsinga land oc stundum i danmork Nv þo at þæir være miklir firir ser Ærlingr skialgs son eða kalfr arna sun oc harekr or þiotto oc marger aðrer lændir menn þa urðu þæir þo un
dan at flyia iamt sem aðrer firir þui at sa var þæím mæiri oc œðre er í mote var Toc þa lið svæins allt at flyia er hann var a brautu En Olafr kon-
ongr hafðe sigR oc geck siðan a land upp Oc Sigurðr fostre hans með hanum Oc þakcaðu guði þann sigr er hann hafðe þæim fængit Oc ræistu þar kross mikinn i þæím stað þa mællte Sigurðr við Olaf Ef mín rað skilldi hava þa mindu nu aller lændir menn drep
ner vera þæir er her takᴀ flotta undan i dag oc hvært manz barn með þæím Olafr svarar Æigi vil ek launa sva guði þann fagra sigr er hann hævir mer gevet at drepa nu margan goðan dræng her i dag Vist er þat guðretlect sagðe Sigurðr Oc æigi mæ
le ec þetta firir þui at mik skipti Sva man ek míns raðs fa giætt at ek man lítt þessa hæims þin þurva En þat man ek þer sægia at þer man annstræymt þitt riki vera meðan þu ert Oc þesser lændir menn ero uppi er nu lætr þu her undan ganga i dag þegar er þæir fa ser nokcora hauuð
bændu þa munu þæiR æflazc i mote þer Oc munu þæir þic or þinu riki hava En firir þann storm er i mote þer stændr meðan þu ert ivir þinu riki af þinum ovinum þa er þu færr heðan or hæímí þa mantu hinn hælgazte maðr vera Oc munu ver þa miok þin þurva En þo at Sigurðr mællte þetta þa varð Olafr at raða Oc þat hævir mællt veret at Sigurðr have her mestom storræðom lyst af si
num raðom Oc sagðe þo fram a læið æftir þui sem geck Olafr læggr nu allan noreg undir sic Oc var hann nu til konongs tækinn i allum norege Olafr æyddi allum fylcis konongom i landeno Oc hafðe nu æínn allan noreg undir sic lagðan næst æftir haralld hínn harfagra fra æge
staf norðan oc allt til ælvar austr Olafr var þa xx. vætra at alldre er hann kom i noreg en hann var xv. vætr konongr Eitt sinni er þæir rœd-
dozc við magar
ner Olafr oc Sigurðr þa rænna at þæim synír Sig-
urðar halfdan oc haralldr halfdan var þa .ví. vætra gamall Tækr Sigurðr svæínenn i kne ser Oc spyr Olaf hvat hann ætlar hvesso mikill þesser mindi værða firir ser Olafr kvazt þat æi
gi sva glœct mega sia Talar nu við svæínen oc spurði hann hvat hann villdi flest æiga þat ætla ec sagðe hann at ec villda sva margar kyr æi
ga at stœðe sem þiukazt allum mægin um vatnet miors Olafr sva
rar agirni er mikit i skape þessom svæini sagðe hann þat ætla ec at þesse svæínn værði auðigr maðr oc mikill boande firir ser oc rikr Siðan liop ha
ralldr at kniom hanum Oc sætr Olafr hann i kne ser oc spyr hann hvat vill tu flest æiga frænde sagðe han þa ætla ec sagðe haralldr at ek villda æiga huskarla sva marga at upp æte kyr halfdanar broðor mins at æinu male Ja sagðe Olafr mikit er þer i hug Rænnr hann nu i braut Sigurðr spyrr hværs hattar sia maðr man værða Olafr svarar æigi man hann skorta vit ne riki oc fiolmenni En æigi væit ec hvesso vægenn er hann ræynizt Æigi man hann skorta frægð oc mikla sœmd man hann vinna Olafr konongr var vænn maðr oc listulegr ivir litum Riðvaxenn oc ækci haR hærði mikill oc biart æygðr lios oc Jarpr a har oc liðaðezc væl Ra
uðskæggiaðr oc Rioðr i anlete Rettlæitr oc ænnibræiðr oc open æygðr limaðr væl oc litt fœttr fraknutr oc fast æygðr hugað latr oc Raundriu
gr Olafr var manna vitraztr oc sa hvat bazt gængdi ef hann lec i tome um at hyggia En ef nokcot var braðom boret þa var þat hætt Olafr virði mik
ils kirkiur oc kænni menn oc allan kristinn dom Oc gœdde giauum goða menn klæð
de kalna Gaf fe faður lausum auðræðe ækcium oc utlændum þæim eR fatœker varo huggaðe ryggua oc studdi alla raðvanda menn bæðe i hæil
ræðom oc aðrum til lagum Olafr var harðr við hærrmenn oc við hæiðíngia stri
ðr við stulldar menn svífr við osiða menn Hæfti hann hofðingia oc sva alla alþyðu hann ræfsti rans mannum hart þæir er guðs rette raskaðe En firir gaf litilatlegᴀ þat er við hann var misgort Misiamn var orðromr um hans rað þa er hann var i þema hæimi Marger kallaðu hann riklyndan oc raðgiarnan harðraðan oc hæif-
tugan fastan oc fegiærnan olman oc odælan metnað
mann oc mikilatan Oc þessa hæims hofðingia firir allz sakar En þæiR giorr vissu kallaðu hann línan oc litilatᴀn Huggoðan oc hœgan milld
an oc miuklatan vitran oc vingoðan tryggvan oc trulyndan forsia
lan oc fast orðan giaflan oc gofgan frægian oc vællyndan rikian oc raðv
andan Goðan oc glœpvaran Stíornsaman oc væl stilltan Væl gæymin at guðs lagum oc goðra manna Oc hava þæir rett ætlat er sva hævir synzt sem nu værða margar raunir a Ef hann grunaðe þat at nokcorom sinnum være æigi allt æít hans fyst sialfs oc guðs forsio þa braut hann oft
lega sínn vilia en gerðe guðs vilia læitaðe iamnan guðs dyrðar mæir en sinnar virðingar af alþyðu rett synna manna En guð lætr nu þui mæir hans dyrð birtazt sem hann dyrkaðe hann mæir i sinu livi En litilætte sialvan sic mæir bæðe guði oc mannum Þegar er Olafr var orðenn æinvallz konongr ivir allum norege þa lagðe hann allra luta mestan hug a i landeno at æfla kristinn dom firir þui at kristnin var miok sva af ser komen fra þui er Olafr tryggua son haf
ðe mannum kristinn dom boðaðan i landeno Oc til þess er Olafr harallz son kom i land En þa var alkristit i norege er hann var Oc sva i þæím lan
dum allum er Olafr tryggua son kristnaðe Olafr harallz son gaf fee til kirkna þœira er Olafr tryggua son hafðe ræisa latet með radom grimkæls biscups Sva at mork vegens silfrs skilldi græiðazt a hv
æriu are til hværrar fylcis kirkiu J læigu iarða þæirra er til lago Olafr sætti log þau er hæita sefs log þau standa siðan um upplond oc um vikena austr þrenn ero log i norege frosto
þings Oc þau log er hakon aðalstæins fostre let sætía er gula-
þings log hæita Olafr konongr læggr svᴀ mikit við at hallda kristinn ðom At ængi maðr var sa i norege er æigi skilldi annat
hvart hallda retta tru eða þola dauða færr sva um allt landet þar er mesta umbota var aðr avant um kristníina Var ængi sa afdalr eða ut æy i hans væ
lldi er hæidinn maðr mindi finnazk Gvðbrandr er maðr næmdr er kallaðr var dala guðbrandr hann var rikaztr manna i dalunum i þann tima þat er sact at
brandr
ra upp hær or Oc stæmdi allum dœlom til bœar þess er hunzþorp hæ
itir a fund við sic Oc þar komo þæir aller Oc var þar orgrynni liðs a stu
ndu æinni firir þui at þar liggr vatn æitt nær þat er logr hæitir en bygðenn mikil allum mægin at vatneno Matte þar bæðe fara a skipum oc a lande til þingsens Oc nu er þæir komo til þings þa stændr Guðbrandr upp oc hæfr sva mal sitt þat hævi ec spurt at sa maðr se komenn a loar er Olafr hæitir oc hann kallazc konongr var Oc vandar miok um þat at ver hauum horvet aftr til siðar þess er varer forælldrar hava haft Oc vitum ver a þui dæili at bæðe varo þæir varer frændr gofgare oc þo vitra
re en ver Hann hævir þat spurt At ver dœlir æigum oss ny guð Oc kallar þau o
mattog Firir þui at hann hæitazc at briota þau Oc sægir hann sva at hann a bætra guð oc mæira firir ser oc mattogare Oc er þat furða at hanum skal lyða at lasta sva miok var guð oc hui hann þorer slict at mæla Oc und
arlec
azt a braut ef hann quæme a fund þæira Oc æigi man hann þora at fara læ
ngra suðr æftir dalunum Siðan ætlaðu þæir til .ví. c. manna at fara norðr a niosn æftir dalunum a bræiðing En firir þui liði var sun Guðbranz hofðingi En hann var þa atta vætra oc xx. gamall oc marger aðrer vir
ðuleger boanda sœner i þæirri for Nu foro þæir oc komo til bœar þess er hof hæitir Oc varo þar nætr .íí. Oc kom þar margt lið til þæirra þat er flytt hafðe af læssium oc vaga oc þæir er æigi villdu undir krist
ni ganga Nv er fra þui at sægia er Olafr var komenn At hann sætr æftir kænnimenn a lom oc a vaga Siðan for kon-
ongr ivir oc kom niðr a sil Oc var þar um nottena oc frago þar at lið var mikit firir þæím þæir frago oc er a bræiðinn varo Nu hellt konongr fram forenne oc biugguzt siðan til bardaga mote kononge þat er sact at konongr byzc snemma um morgonenn af sil Oc hærrklæddezt hann oc allt lið hans Oc fær siðan suðr æftir sil
vallum oc letto æigi fyrr en a bræiðin Oc sa þar mikinn hærr firir ser buinn til bardaga Siðan fylcti hann liði sinu Oc var sialfr i fram
anværðri fylcingenne Oc orte orða a þa oc bauð þæim kristnina en þæir mællto þu mant koma aðru við i dag en gabba oss Oc hovo þegar bardaga oc var mann
fall mikit Oc rukcu bœndr undan En sunr Guðbranz varð handtækinn oc marger boanda synir agiæter með hanum Oc varo þæim grið geven oc varo aller saman um nottena Si
ðan mællte konongrenn við son Guðbranz þu skallt fara aftr til fað
ur þins Oc sæg at ec man þar koma bratt Siðan for hann aftr oc sagðe faður sinum horð tiðændi Oc mikinn mannskaða Oc æigi er mæira aftr komet af liði þui en .í. hundrað manna er heðan for a niostnena Oc þat ræð ec þer faðer at bæriazk æigi við þe
nna mann Hæyra ma þat quað guðbrandr at or er þer bart allt hiartat Oc for tu illu hæilli hæiman Oc man þessor þin færð þer længi uppi vera Oc truír þu nu þegar a orar þær er sia maðr færr við En hann hævir þer alla næisu gort oc þinu liði En æi
gi er getet flæira hials þæira at þui sinni En um nottena æftir þa dræymdi Guðbrand at maðr nokcor kom til hans lios Oc af hanum stoð mikil ogn oc mællte við hann Sonr þinn for ænga sigr for mo
te Olave kononge En miklu mann tu enn fara minni er tu ætlazk at hall
da bardaga við konongenn Oc man tu falla oc allt lið þitt Oc ramnar munu slita ræ þitt oc vargar Oc er hann vaknaðe þa var hann akaflega ræðdr við þenna draum Oc þotte mikils um vært Oc sagðe draumenn þæim manne er þorðr het istrumage hann var annar maðr mestr i ðalunum Oc þa er guðbrandr hafðe sact draumenn þa svarar þorðr Jstru mage Slict hitt sama hævir firir mik boret Oc um morgonenn leto þæir blasa til moz Oc sagðu at þæim þœtte þat rað at æiga þing við konongenn Oc vitum hvat hann vill boðet hava i siðum Oc siom þa hvat liclegazt se Oc ræynum fyst með hværium sannynðum er sia maðr færr Fra þui er nu at sægia at guðbrandr mællte við sun sinn þu skallt fara sagðe hann a fund konongs þess er þer gaf grið i barðaga
nom Oc xí. menn með þer oc sva var gort En siðan foro þæir oc komo a fund konongs Oc baro upp sin ærænde Oc sagðu at bœndr villdu æiga þing við hann Oc sætia grið þæirra a millum konongs oc boanda konongr lætr ser þat væl lica Oc þotte þetta gott at væita at þæir hæfði frið i upphave mala sinna Oc bundu siðan grið at æinka malom sin a millum meðan su stæmna være Oc foro þæir aftr við sva buit oc sagðu guðbrande oc þor
ðe istrumaga at grið varo sætt Oc var konongr albuinn þau at væita Oc æigi firir þui at hann ottaðezc at bæriazc við yðr Siðan for konongr til bœar þess er lixstaðer hæita Oc var þar .v. nætr þa for konongr a fund við bœndr Oc atte þing við þa En væta var mikil um dagenn Nu er þinget var sætt þ
istni
ongr hafðe þetta talat oc mart annat merkilect þa sættizc hann niðr Nu ris guðbrandr upp oc svarar Æigi vitum ver um hvæn er þu rœðer En þat finn ek i male þinu at þu kallar þann guð vera er þu getr æigi sett oc ængi an
narra Nu ma ec þann æigi sia eða biðia mer fulltings er
ilia En ver æigum þann guð er ver megom hværn dag sía En hann er firir þui nu æigi uti i dag at veðr er vaatt En mik varer þess ef þer seð guð varn at yðr man skiota skiælk i briost et Oc man yðr ogorlect þikcia hve mikill hann er firir ser En ef þat er satt er þu sægir at guð yðat mege sva mikit sem þu lætr þa lat þu hann sva gera at veðr se skyiat a morgon oc finnimk ver þa Nu er æigi sact flæira fra hiale þæira Oc slitr nu þinginu þann dag En þat alraðet at þæir sculu finnazk annan dag Siðan for konongr hæim til hærbirgis sins Oc for með hanum sunr guðbranz i gisling En konongr fecc þæim annan mann i mote Þat er oc sact at konongr spurði sun guð
branz at hvesso guð þæira være gorr Hann sagðe at hann var gor i liking æftir þor Oc er bæðe har oc digr Oc hævir hann mikinn hamar i hændi þetta guð er holt innan Oc undir gorver hauer fot
skæmlar Oc ero þæir holer oc luctir neðan þar stændr hann a ovan oc er þar hollt a millum hans oc fot borðzens Æigi skorter hann gull a ser ne silfr Fim læivar brauz ero hanum fœrðer hværn dag oc þar slatr við Siðan foro þæir i rækciur En konongr vakte þa nott oc var a bœnom sinum En þa er dagr var þa for konongr til messo oc siðan til matar sins Oc sið
an til þings Oc var veðreno sva faret sem guðbrandr hafðe firir mælt hinn fyrra dagenn Nu var alþyða komen til þings þa stændr biscup upp i kandara kapo oc hafðe mitru a hafði oc bagal i hændi Oc talde tru firir mannum Oc sagðe margar iartæignir þær er guð hafðe gort Oc lauk forkunlega væl male sinu Siðan sættizc hann niðr En þa stænðr upp þorðr istrumage oc mæler sva Mart mæler hyr
ningr sia er staf hævir i hændi oc uppi a sem vedrar
horn biuct En nu með þui at þit felagar kalleð guð ykcan sva margar iartæ
ignir gera þa late hann vera sol skin i morgon Oc fínnumk a morgon firir sol oc gerom þa annatvæggia at verom satter um þetta mal eða halldum bar
daga Nu skillduzc þæir at þui sinni Kolbæinn het maðr hann var i
gd
nan at hann var gyrðr sværði oc hafðe ruddu mikla i hændi En konongr mæl
te við hann at hann skilldi vera sem næstr hanum um morgonenn Siðan mællte hann við menn sina Gangeð þer i not ef þer vitið hvar skip boanda ero oc hoguið rauvar a allum Oc riði a braut æykium þæira af bœom þæim sem nu ero þæir Nu gerðo þæir sem konongrenn bauð þæim Oc tokst hitt bæ
zta oc hitt græiðazta þæim um sína syslu En konongrenn var a bœnom þa not alla oc bað þess at guð skilldi læysa þæirra vandræðe með sinni milldi oc miscunn Sva er sact at konongrenn for um morgonenn til tiða sinna fyst oc til messo En siðan til þings oc varo sumir bœ
ndr komner Oc þui næst sa þæir mikinn flock boanda fara til þingsens Oc baro i millum sin mikit scripsl oc mannlican oc var þat allt gulli g
læst oc silfri Oc nu sia þæir bœnndr er a þinginu varo firir hvar guð þæir
ra for Oc þa liupu þæir upp aller oc lutu þui skrimsli Siðan var þat sætt a miðian þingvollenn Sato aðrum mægin bœndr en aðrum mægin lið Olafs konongs Sva er sact at Guðbrandr ris upp oc mællte siðan Hvar er nu guð þin Olafr þat ætla ec nu at hann bere hælldr lact hakuskiæget Oc sva synizt mer sem minna se nu karp þitt eða hyrningsens þess er þer kalleð biscup yðat oc þar hælldr en hinn fyrra dagenn Firir þui at nu er guð vart ko
met er þau veðr ma gera at æigi mege guð yðat komazt til þingsens En nu ser guð varr a yðr hvassum augum Oc ero þer nu fialms fullir oc þoreð nu æigi augum upp at sia i giægn guði varom Takeð nu þat rað er yðr samer bazt at þer fællið niðr hindrvítní yðra oc hværvið aftr til sættar við guð varn Sva þolen moðlega sem
kir oss þat kynlect at hann væger yðr sva længi Nema þat bere til at hann viti þat firir at þer munuð til hans snuazc oc dyrka hann EN aðr en konongrenn stœðe upp þa mællte hann við kolbæin hinn stærka Sva at bœnndr vissu ækci til Ef sva ber at quað hann i ærænde mi
nu At bœnndr lita ifra guði sínu þa sla þu þat hogg með ruddunni sem þu mat mest Siðan stoð konongr upp oc mællte Margt hævir þu mællt til var
-
brandr
arke biargᴀ ser ne aðrum Oc kœmsk alldrigi or stað Nema aðreR
li laust kolbæinn guð þeirra sva at þat brast allt i sundr Nu lito bœnndr aftr er þæir hæyrðu bræstenn oc sia nu at guð þæirra var fallet oc brotet allt i su
nndr Oc liopo or mys or gulli þæira Sva storar sem kættir være oc æyðlur oc paddur oc ormmar En bendr urðu sva rædder við þenna at burð allan saman Með þui at guð villdi at sva være At þæir flyðu sumir til skipa sinna en sumir til æykia En er þæir rundu ut skipum si
num þa liop þar vatn i oc fyllti af sio Nu sia þæir æigi þat at raðe at fara a skipen sva buín En þæir er til æykianna liupu þa funnu þæir æigi a æykina Nu var mikill gnyr boandanna þa lætr Olafr konongr ka
lla a þa Oc sagðe at hann villdi æiga tal við þa Oc bað þa æigi sva lata Sið
an hurfu þæir aftr oc sættu þinget þa stoð konongr upp oc talaðe Æigi væit ec sagðe konongrenn hui sæter hark þetta oc laup er þer gereð Nu mege þer sia hv
at guð yðar matte er þer baroð a gull yðat oc gersimar mat oc vistir Nu sa þer hværiar vetter er þess hava næytt mys oc ormar oc æyðrlur oc padd
ur Nu hava þæir værr er a slict trua oc æigi vilia lata af hæimscu sínni Nu takeð gull yðat oc gersimar er her fæR um vollenn oc haueð hæim til qu
ænna yðara Oc bereð alldrigin siðan a stokca eða a stæina En her ero nu koster .í. a með oss Annat hvart at þer takeð nu með kristni eða halldeð nu bardaga við mik i dag eða orrostu Oc bere sa sigr af aðrum i dag er sa guð vill er ver trum á Siðan stoð upp Guðbrandr oc mællte Ska
ða mikinn hauum ver nu fængit um guð vart En nu með þui at hann matte oss ækci við hialpa þa virðizc mer sem þin guð se matkare oc var guð se allitil firir ser þegar er hann a æigi við oss æina um Oc munum ver nu þui hanum launa at ver munum hværva allum atrunaðe við hann Oc mu
nu ver nu dyrka þann guð er þu gofgar oc væita þangat allan a trunað Siðan varo þæir skir-
ðir er oskirdir varo En þæir sem kristnir varo aðr hur
uu aftr til kristní oc helldo siðan retta tru varo oc her æftir sættir mar
ger kænnimenn af liði Olafs konongs i þessom hæraðom Oc þat er sact at guð
brandr let gera kirkiu a bœ sinum Oc læggr þar til goðar æignir af iar
ðum þæim sem hann atte Nu skiliazc þæir Olafr konongr Oc Guðbrandr go
ðer vinir Siðan for Olafr konongr a hæið mork oc snere þar margum mannum til truar þaðan for hann a haða
land oc a ringariki Oc gengo aller menn þar undir þau boðorð sem konongr bauð þaðan for hann til osloar oc var þar nokcorar nætr Nu frago ra
umar at Olafr konongr biozc upp þangat oc samnaðu saman miklu liði Siðan bioz konongrenn upp þangat Oc mœte boandom aðrum mægin ar þæ
irrar er nítia hæitir Oc orto bœnndr a þegar oc barðuzc við Olaf konong Oc brann lutr boandannA við oc rukcu bœnndr undan oc fell mart manna firir þæím Oc varo barðer til batnaðar toko við kristni þaðan for Olafr konongr i solæyiar oc lette æigi fyrr en i sviðþioðo Þesse ero mærki um vælldis Olafs konongs harallz sonar er hann lagðe undir sic með guðs vilia Sem ek man nu tælia L
væitti þenna lyð með guðs vilia oc rette Oc lanzlagum þæim er hann gaf Oc siða
dum Oc hanum var landet skatgillt af sumum luta Af þæim svæini oc hako
ne aðr en Olafr konongr kœme i land Nu quae Olafr svænske þings oc sægir i fra hve mikínn skaða er Olafr hafðe þæim gort þar i þui lande Oc at margr atte við hann sinna harma at minnazc sarlega Oc þetta a ouan at hann æignaðe ser hans riki a noreks vælldi Oc let drepa vini hans en suma or lannde reka Biðr þa nu æfla sic oc hæmnazc a hanum Er nu sva mikill ofriðr a milli at ængi maðr þorðe með kaupserðum at fara i milli landa At þesso þikcir lannzmannum i norege mikil mein Oc biðia nu Olaf konong sia nokcot rað firir solceno at ofriðr sia mætte minka konongrenn ihugar um oc synizc þetta vera með miklum hasca Nu tækr hann þat rað at sændir skip til islanz ut a fund hiallta skæggia sunar oc biðia hann koma til Olafs konongs vill konongrenn at þu læggir til rað oc ahyggiu at þer mætteð auka frið
enn landanna a millum Hiallte svarar þæim þat þikci mer undarlect hui konongr hævir mer þetta boðet En þo vill ec æigi firir minn dauða at nemazk hans orðsændingar Jhugar malet hvesso vera ma Siðan ræðzc hann i færð með þæim Færsc þæim væl at koma or have Oc sigla suðr æftir lande milli kaupanga Olafr konongr var þa i þrondæimi norðr Nu spyria þæir hiallta hui hann vill æigi fínna konongenn kveða þa munu værða hanns færð með mestre giævo ef þæir hittízc Hann svaraðe kvazk þo vætta hans gíævo at hann ihugaðe nokcot um færðena þo at fyndr þæirra bære sundr at sinni Hann værðr raða En nu siðan sigldu þæir oc kvamo við ruga
lannd a fund biarnar stallarra Hiallte biðr hann til farar með ser konongr hafðe sva mællt at hann skilldi kiosa af xí lændum mann-
um hværn er hann villdi Biorn ræzk i færðena Oc fara sva til konongahællu Oc er þæir komo i sviðþioð þa fa þæir ser hesta Oc riða sva a fund konongsens ero saman .xx. kvæðia virðulega konongenn Hann fretter hværir þesser være hínír virðule
go menn hiallte sægir þa vera norð menn Konongrenn þagnar oc fær a
takur þær er þer æiguð at retto at takᴀ Ero ver þess skylldir at gera yðarn soma konongrenn svarar þer haueð væl gort oc virdule
ga til var Hittu þer nokcot hin digra mann hiallte svarar Ec
ki hittu ver hann Oc var þetta at hans raðe oc vitorðe Ef þat er at þu hævir æigi hitt Olaf Oc gort þessa vinsæmi við oss þa skalltu her vera væl komenn En þat munu ver a læggia at þu sværir at æigi hittir þu hinn digra mann hann er þess buinn at sværia oc svᴀ svor hann Konongr tækr nu við hanum með bliðu oc skipar þæim allum veglega Oc hava þæir gott ivir
læte þann vætr kom til hirðar hans Ægill æinn rikr hofðingi hann var fostre aztriðar dotor konongsens Hanum var væl fagnat konongrenn virðir hiallta mikils Synizc sem hann se vitr maðr Tal
ar opt sinn vanda mal þikci konongenom hann got til stilli hava Tiar opt firir hanum hvesso væl er hann hævir til hans gort Konongrenn er oppt vanr at koma a fund ingigiærðar dottor sinnar Sægir hænne fra þessom mane mart Oc spyrr hana hvesso hænne lizc hon svarar Ec hygg at hann se vist vitr maðr oc væl um sec konongrenn svarar þa virding skal til hans gera at hanum skal lova við þic at tala Nv ber opt sva til at hiallte giængr til tals við hana oc rœðazc þau við Biorn hafðe augna værk mikinn oc ser lítt hans ivir syn Hiallte sægir hænne oft ifra Olave kononge harallz sœne Hve olikr er hann er aðrum mann
um i hvæn stað Sægir hænne nu sitt ærænde Oc biðr hana til læggia hæil rað með þæim konongonom Hon kveðr þat ovænt vera at sættom míndi milli þæira koma Biðr han þo sva rœða firir konongenom fæðr sinum at h
gir at æinn lutr minndi vænstr til vera at sia friðar giærð mætte længst standa Ef konongrenn villdi gipta hana Olave kononge harallz syni Sagðe oc at æín mællt mindi um vera at þa ætte hon hinn gofgazta mann Oc hve mikill vegr er hænne mindi at þui værða Mætte oc þa þat irazc at þær æignir fylgði hænni þa
man
ra okcat osætte orðet en þetta mege a læið koma Hærra sægir hiallte þat er satt ovirðande er þat hve mikit er af er gort við yðr Fyst i hærnaðe oc siðan i lanzrane oc aftake gafugra manna En sva miok sem havezc hævir riki olafs þa mego þer þat sia at æigi er til þess liklect at þat minkizt Nu litið a hærra hvat i fystu var af gort við hann i aftake faður hans Sat er þat sagðe konongrenn þa mællte hiallte Sva sem orðet er þa ma guð enn til geva sva gott rað at þer megeð hallda fullri yðare sœmd oc æignum er þer haveð att i upphave oc allu aðru er guð hævir gevet yðr rikit oc sva mikit valld oc sk
ilning at þer var auðit at kænna græín a skapara þinum Hvat være yður mæiri sœmd en gipta dottor yðra þui licum ma
nne kononge er nu er frægstr orðenn a norðlandum Ger sva væl hærra at tak þat rað er bazt hœver oc sœmelegazt er Oc yðare tign byriar oc yðr er mestr frame at oc vænstr er Oc bazt giægni hvarotvæggia ri
kínu Nu þagnar konongrenn oc i hugar Synizc þetta sannlega mællt Olafr konongr rœðer þetta mal firir Jngigærði oc læitar raðs við hana Hon fec sva svarat at hann mindi værða at gera þat rað firir hænne sem hanum sy
ndizc quað ser þetta allvæl lica Sægir at hon villdi giærna at hans vin
ir være flæiri en færre Sægir at sva bunu er ovænt er sva skal fram ganga ef nokcor rað mætte annur firir gera at til lycta mætte snuazc Olafr konongr svara
nir at hann vill vingazt við oss Oc stoðva ofrið þenna læitar hann oc æftir þesso male með alhuga oc við annare sætt þa munu ver æigi
virða
gi a hans funð koma Hiallte svara
ttomc ver mega fullgera þessa færð nema þanveg gerðem ver Firir þui at ver vissum at ver mindum fatt þar gera þat er yðare sœmd byriaðe er ver sægðim með sannu at ver hæfðim yðr hitta Firir þui at ængan soma fengo ver aðr Þess sorom ver at æigi komo ver til yðar En þui træystu ec æigi at liuga eða trua sva miok a vara giævo at sværia rangt oc fengom ver þui þetta rað at geva hanum land aura Oc firir hans vizku sacer hærra þa urðu þær lyctir at hann iattaðe þui at þit stæmdið fund ykcan við ælvi austr við slicum hætte sem þa yrði mestr hvars-
tvæggia some kononge licar þetta væl Oc er nu hiallte þar væl komenn Oc gefr konongrenn hanum nu goðar giæver Oc fær hann nu hæím siðan til islanz Oc þottezk hann ha
va faret hina veglegaztu færð Olaf
arner Rœða nu sin a milli Oc hæfr nu Olafr konongr harallz sunr upp bœnar orð sin til Jngigiærðar Oc marger fyst
uzc oc syndizc vera hitt mesta happa rað þa lízc hanum æigi at synia Olave kononge sins mæges Oc a þæim fyndi fastnaðe hann ser hana Oc skilia
zc þæír at þui sinni Vikr nu hvar hæim til sins rikis Oc sittr nu hvar i sinu riki oc soma Þat var æitt sínn er Olafr syia konongr for a fugla væiðar at skiæmta ser væiddi væl um dagenn kœmr hæim um kvælldet Oc rosaðe miokc væiðinni oc tiaðe Jngigiærðr mællte Eigi þærftu rosa sva miokc þesse væiði firir þui at litils minndi þæim þickcia værð sia væiði er hann fecc valld xí. kononga a æinum morne Konongrenn ræid-
dizt míok oc mæl
lte Gott hyggr þu þer til raðanna við Olaf konong En þat kann ec þer at sægia at hann skalltu alldrigin fa firir þessor orð Hon svarar þat er þa sægir hon firir ugiptu sacer minar en bolfenge þinnar oc ofmetn
aðar Siðan foro sændiboð millum þæira garða konongs oc Syia konongs oc lykr sva með þæim at Olafr giptír hanum Jngigiærði dottor sina við miklu fe Hann het Jarizlæifr Nu fretter Olafr konongr harallz sun þessor tiðænn
di Oc þickizt hava fængit af þesso mikla snæypu oc vanvirðing Oc sva firir þiccir hanum þetta at hann drekcr litt Oc vill langum æinn samann vera þetta þi
kki margum hans vinum illa oc margum aðrum þæim sem hans rað vilia sœkia mikill harmr Er hirðenn nu miok hugsiuk af þesso Oc þo mest konongrenn at upphave Æitt sinni gerazt þæir at burðir at azstrið dotter Olafs syia konongs gerer færð sina af gautlande Oc Ægill fostre hænnar með hænne Oc komo a fund Olafs konongs Hon gecc i lopt nokcot þar sem hann huilldi í Oc fagnar hanum En hann svarar ængu Hon sægir at Jngigiærðr sændi hanum goða quæðiu oc riki hans Oc mællte hærra at þer skillduð hyggia af harme Oc glæðia vini yðra oc taka upp goða siðvæníu sem yðr byriar Gersc mikil briostaðr sem kononge so
mer oc hans tign hœver Hygg af harme glæðsk af þægnom en þegnar af yðr Konongr þagðe En hon sægir Eigi hagrað til at finna yðr giængr nu a brott Oc kœmr til hans annan dag Oc mællte þat geto ver hærra at yðr þik
ið sialver oc yðrir vínír skulu þar komner i goðo ivirlæte Oc sva mællte hon at allt þat er hon matte auka yðra sœmd þa kvazc hon ækci skilldu til spa
ra hann þagðe hon gec i brott oc a fund fostra sins hann sægir hænne at hon man litit fa talat við konongenn hon kvað þat æigi míndu vera at hann mindi mote hænne mæla En þo kvað hon hann enn ængu hava svarat Oc koma skal ec enn a fund hans um sínn at hitta hann Ægill biðr hana raða Hon kvazc skulu fínna hann enn þriðia sinni kœmr a fund konongsens oc mællte Guð allzvalldande giæte þin nu oc iamnan oc hvært sinni oc geve þer sigr oc soma oc alla farsælega luti En sva er mer boðet af Jngigiærði at yðr skilldim ver i hvæ
rn stað virða um fram alla menn En firir þa soc at þu ert sva harmfængenn þa er æ þess mæiri þorf yðr at glæðia þo varð æigi su hamingia konongs vars at sa raðahagr skilldi fram koma sem ætlaðr var þa mætte enn nokcora bot a þui vinna Firir þui at æigi man æín mællt um vera hvar ovirðing eR mæiri su er Olafr konongr gerðe yðr i brigðmælonom eða þesso at hann skal ægi raða eða forsio firir hava firir vara hond En hælldr en æigi faer þu glæði þína þa man ec þat til læggia með um ræðom Jngigiærðar at fastna mik siolf yðr utan hans vilia ne raða Oc er bætra at biðia goðz raðs oc goðz konongs En æiga o
virðilegan mann þo at konongs namn bere En þo at þat bere a at hon se mestr skarungr þa man þat vitra manna orð at su er gofgazt er þionar Stændr upp siðan oc hygst braut ganga oc bað konongenn liva i guðs friði oc allt hans riki kon-
ongrenn Ris nu upp oc biðr hana æigi i braut ganga Hon sættizc niðr oc rœðdozc nu við Oc varo þær lyctir a at Olafr konongr fastnar ser hana oc gerer brullaup til hænnar oc dyrlega væizlu Gladdezt nu konongrenn oc giætte nu rikis sins Æignaðezt þa Olafr konongr allt noreks vælldi i frælsi En þau atto do
ttor Olafr konongr oc astrið en hon var kallað ulvilldr Hon var geven Hærtoga þæim i saxlande er otta het þau atto sun þann er Magnus het Hann var si
ðan hærtoge i saxlande hann var allra manna vænstr Har hans var aðrum mægin
laus Olafr enn svænske atte oc kono þa er astrið het hon var vindværsc þæira sun var an
undr er aðru namne het Jaicob Oc þæirra dotter var Jngigiærðr er Olave kononge var fæst oc iariz-
læifr konongr fecc siðan i garðum austR Þat var æitt sumar at knutr konongr sændir skip væstan af ænglande oc fær til hinn kærazta mann sinn er Sigurðr het Oc biðr hann hæimta skatt af Olave kononge Sem hans forælldrar hafðu haft gere hann annat hv
art geve skatt eða væri með lagum Sigurðr sægizc vis munu værða oc qua
zc æigi vita hvart fazt míndi sa skattr eða æigi Nu foro þæir i for
ena .xí. saman oc fram konn hitta konongenn i vic austr Bera upp ær
ænnde sin oc vin mæle knuz konongs ef Olafr konongr vikr æftir konongrenn svarar kvezc enn æigi hava raðet hvart hann vill mutur her til taka eða litla luti at ofrælsa landet Geveð til stund at ec æigi rað við vini mína At nokcor viti þetta log vera eða rettyndi At ængla konongr æigi skatt her Siðan var þings kuatt talar nu konongrenn Oc berazt ængi vitni at hann æigi nokcon skatt at giællda Annat þing stæmnir hann a harðu
lande þar er rœtt um sama mal fær oc þar a samu læið Stæmnir þing hitt þriðia a upp landum Talar kon-
ongr oc vill raða um við lanzmenn Synia oc æigi laga ef þau vitni berazc Maðr stænndr upp a þinginu sa er þorgrimr var kallaðr oc mællte Engi man þat muna alldrigin er hann sva gamall at Noreks menn se þangat skattgilldir Hitt munum ver um rið at daner toko skatt En þat hugðu ver at ver værem þann dag frælst
ir fra þui er svæinn konongr do Sagðe mer sva minn faðer oc hans faðer han
rar oc sægir æyðazt man at sinni at græiða skattenn En ef knutr konongr vill girnazc a riki vart þa er sa kostr a at vit læikím vapnom oc bærimk En ec ætla at hanum se miukare at sova i ænglande en ganga undiR vapn var Sændi menn fara hæim oc sægia kononge þau orð er mællt varo konongr sva
rar satt sægir hann Æigi bæiriumk ec við hann æinn En þo er sva at mæla at undan hværiu rivi koma kolld rað Oc muna mættem ver þessor orð Olafr konongr hafðe mikinn oþokca af danum kalla þæir hann haua tækit sin skatt
lond þangat var kaupfriðr af norege En af þesse osætt var ængi friðr firir þui at aller hinir stœrsto dana hofðingiar varo þa i ænglande væstr Oc matto ækci flæira annazc Olafr konongr let miok æfla kaup-
staðenn i niðar
ose let þar kirkiu gera oc lagðe til mikit fe Hann let oc ræisa kirkiu i fylki hvæ
riu Oc lagðe þar til goðar pro-
uenduR Nv er Olafr konongr var orðenn æinvallz konongr at norege þa gerðe hann rað við ra
ðe hinna vitraztu manna sínna þau log sem halldezc hava siðan þa er Sigurðr syr var anndaðr stiupfaðer hans þa var ængi maðr sa i norege er konongr var kallaðr Nema Olafr harallz son En þat hafðe æigi orðet i norege fyrr Siðan er Haralldr hinn harfagre hafðe af latet rikinu þa hafðe iamnan veret þess a milli hæraðs konongar Olafr kon-
ongr lagðe undir sic fystr kononga noreg allan Oc tok skatt af orknæyum oc hiallt lande Sva sem Ottar kvað Gengn ero þer at þegnom þioð skialldungra goðra halldeð hæft a vælldi hialltlændingar kændir Ængi varð a iarðu ognbraðr aðr þer naðoð austr sa er æyium væstan und sic þrœgui Olafr konongr var rikr ínnan lanz oc ræfsinga samr spe
kingr at viti þar kom at stormennít kunni illa þui at konongr var raðrsamr oc oalyðínn Let jamnan dom hava rikian oc orikian Sva varo þa lændir menn kapsamer oc ovæ
gner at sumir villdu æigi sit mal lata firir konongom ne Jarlum varo þæir oc sumir er æiga letozk til lanz at kalla fram i ættena oc konongborenna manna oc til stora hofð
ingia Nu stirðnaðu rikis menn við konongenn Var mest at þui ærlingr skialgs son er þa var mestr maðr i norege oc Rikaztr allra lænndra manna Þorer hundr var oc rikr maðr hann hafðe faret til biarma lanz Oc drepet þar goðan mann þann er karle het Konongr sændi menn til Oc fecc þorer nauðulega sætt firir illvirki sitt For siðan or lande oc marger lænder menn aðrer oc gerðozc otruir kononge af rað
om sinum oc ihuga Ærlingr skialgs son hellt bætr huskarla sina en aðrer læn
dir menn Hann hellt skytning alla .xí. manaðe oc væitti sínum mannum Nema þa æina stund er þæir hafðuzc við i flocce um sumbrum nokcora stund Hann haf
ðe oc marga anauðga menn oc let þa vinna þar til er hann gaf þæim frælsi Kvað a hve mikit værk er þæir skilldu fram flytia Oc tok ser þa aðra i staðen þesser menn fengo ser mikit féé Atto korn mikit Olafr konongr hafðe bannat allt norðr i landet at sælia korn vist Asbiorn het maðr hann var sunr Sigurðar Systur son Ærlings skialgs sunar En sia maðr for norða
lande
segl vant i staðenn Skilduzc þæir nu við þat Færr Asbiorn hæim norðr við snæypu Hann var ængi iamnaðar maðr oc sva hans faðer Lago menn miok a halse hanum Hann færr norðan annat sinni um langa fastu með .í. skip eða þriu oc hafðe .í.c. manna kœmr við æyna læggr i læynivag nokcon skipunum Oc giængr upp æinn samann fretter nu at Olafr konongr skal taka væizlu i æynni i paska viku Nu kœmr asbiorn þann sama æftan til væizlunar er konongrenn var komenn Rædzc hann i svæit með stæikarum Nu er menn koma i seto þa fret
ta menn æftir hvesso er fœre með þæim Asbirni Hann sægir saguna quað mannen væl við værða allt þar til er hann scipti seglonom þa quað hann næsta gratraust i kværkunum Oc i þui kœmr hann asbiorn i stovona Snarazk þegar at hanum þore en hann stoð rett firir konongenom Oc mællte er hann hio til hans at grat-
rausten var nu or gengen kværkunum Hio sva at hauuðet fauk af oc bloðet dræif a disk
enn firir konongenn konongrenn bað takᴀ oc drepa hann En þar var þa Jnnan hirð
ar Skialgr sonr Ærlings skialgs sonar Stæig þegar fram ivir borðet oc gecc firir konongenn Oc bad konongenn hialpa þessom manne kon-
ongrenn kveðr þenna mann sva mikinn glœp hava gorvan at ækci mætte hann frið hava Braut fyst mítt boð oc nu drap hann þenna mann a sva hæilagre tið Oc þo at þat se litils vært at bloðet stock a mik oc a matenn þa man ek æigi grið geva firir þui at þat er æigi rett at hægna æigi slica luti er kristnini er sva miok raskat Skialgr byðr konongenom æíndœme firir hann en konongr níttí Snyr nu skialgr þangat sem þorarenn sitr næfiols son er þa var með konongenom hann var vitr maðr oc hafðe mikla virðing af kononge Oc ba hann at hann skilldi þui a koma at hann være æigi drepenn firir drottens dagenn hann kvezc skulu fræista Siðan giængr skialgr ut En þorarenn spyr nu konongenn hvat þa var gort við boandann konongrenn kvað þa minndu hann drepenn vera þorarenn svarar Æigi manntu hærra vilia briota logen At drepa mann um nætr konongr svarar Hværr skylldir þic til at bi
ðia þessom manne frið Ængi sægir hann En þat vitum ver at þer munuð æigi logen brio
ta Nu dvælsk dauði mannzens En þat var vænia konongens milli otto songs oc nesso at sætta menn var þa fram orðet er loket messo oc dagurði Nv spyrr konongr æftir hvar bandinginn sagðe at þa var fullvæl til fallet at dre
pa hann þorarenn svarar hærra kvað hann sið er nu at drepa mannenn konongr svarar Mikit kapp læggr þu a við þenna mann liðr nu sa dagr Oc kœmr fastu
dagrenn Hælldr konongrenn vanda sinum Oc æftir tiðir biðr hann taka Asbiorn oc drepa þa svarar þorarenn þat mantu æigi gera hærra sægir hann Sva dyrlega sem þu hellzt hinn fyrra fastu dagenn at lata drepa nu mannenn Oc gera nokcot i lict þui sem Gyð
ingar gerðo við drotten varn Mann tu hælldr vilia likazt þæim er þolde pinsl
ena til hialpar oss þo at asbiorn have halldet illa paska hælgina þa man tu þar i giægn viliᴀ gera Oc er hanum þo æigi lo
ens dags hælgr er liðin Oc dylsc æigi i þui ef þu lætr hann i braut laupa at þa tynír þu þinu liví hann svarar Ef ec ma hærra firir ofræfli Nu giængr þorar-
enn þangat sem Asbiorn var Oc fær hanum bæðe mat oc dryck Oc let nu læysa hann Oc sat ihia hanum með sina menn kon-
ongrenn spyr æftir hui þorarenn kom æigi til borðz þa var hanum sact Skialgr kom a iaðar um nott Oc lystr a loftet þar er Ærlingr svaf i sva at við þat var buít at upp lypi hurðen Ærlingr læypr upp oc tækr sværð sitt oc lykr upp hurdunni Oc spyrr æftir hværr þar være hann sægir Ærlingr spyrr hui hann for sem œr maðr Hann svarar liggr þu oc sœfr en Asbiorn frænde þinn er i fiatri eða mæiri von at hann se nu drepenn Sægir ha
num nu hvesso faret er At Asbiorn hævir drepet þore sel Oc reket sinnaR svivirðingar er hann hafðe aðr hanum væitt Oc veret skylldr til Nu sam
na þæir liði þuattdagenn oc um alla nottena fara sidan oc koma i æyna þa er Olafr konongr var at tiðum drottensdagenn um morgonenn fylctu þegar liði sinu oc hafðu .xí.c. manna Oc gengo þa at bœnom er Olafr konongr var at tiðum sinum Geck með sinu merki hvar þæirra fæðganna þa var leset guðspiall er þæir kvamo Sva er sact at asbiorn sat i hia kirkiudurunum þegar er skialgr sa hvar hann sat þa gecc hann at hanum oc tok i hærðar hanum oc dro hann i fra kirkiu oc i lið þæirra braut af hanum fiatruna þat er sact at þa er gnyrenn var mestr at konongrenn læit æigi utar æftir kirkiunni lyðir messonne til lycta Ærlingr giængr at durunum oc Skialgr son hans aðru mægin Gera gæilar fra kirkiu garðenom konongR snyr ut er messonne var locet Snyr æftir gæilenne oc let sem ækki være til
at er nu Ærlingr vill tu banna mer at ganga Næi hærra sagðe hann Ek vill bioða yðr sœmd firir asbiorn frænda varn lægg a sva mikit fe sem þu villt konongr svarar Mer synizt sem þu vilir nu raða Ærlingr sægir Ec vil at þer raðeð hærra annars kostar en madre
ttezk Oc þar kœmr at konongr iattar þæiri sætt Með þui mote at hann gere slic fe æftir arm
ann sinn Sva oc firir laga brot oc þa svivirðing er hanum var gorr Oc þat með at asbiorn skilldi vera hans armaðr Oc takᴀ við þæim buum er þorer hafðe aðr at varðvæita Nu ef hann hælldr æigi sættena þa hæit ec hanum ængum friði Nu iattar þesso ærlingr oc asbiorn oc skiliazc nu fær nu asbiorn norðr hæim fyst Oc sægir þore frænda sinum hværr lyct er a varð hann sægir sva at ill var hin fyrra for hans en sia var haluu værri Er hann skilldi vera konongs þræll alla æve sina Sva talar hann um firir hanum at hann fær nu ækci norðan Oc dvaldezc nu hæima Konongrenn fretter nu þetta at hann hellt ækci þat sem mællt var Sændir til menn at drepa hann Af þui likum lutum ma nokcot mar
ka um viðr skipti þæirra Olafs konongs oc ærlings Marga luti aðra atto þæir saman i viðr skiptum A æinu hværiu sumbri er þat sact At ægill hallz sunr af siðu for utan við þæim manne er Tove het hann var gauzkr oc gauugr at kyní Tove var a ungum alldre i hærnaðe Oc tok tru a œsko mannz alldre Hann var með Ægli um
-
enn
legr maðr þat var æitt sinni at konongr þottezt finna oglæði a þæím oc spyr hann hvat þæim er Ægill sægir Mer þœtte þat mæiri some at ko
na min være her með oss oc dotter En firir vanda saker þa kunnum ver þess varla at biðia konongr svarar kvaðzt þat vist vilia Nu fara þær þangat litr nu konongr til barnsens oc sægir at þat man æigi giævo laust vera oc sva ræyndizc Ero þar um verætrenn Oc er varar spyr tove hvart konongr vil læyva þæim kaup Frið konongr kvazc æigi mega læyva sumar
lanct Sægir at hanum varo orð sænd fra knuti kononge at þæir skilldu æiga no
kcon friðar fund i lima firði i danmarku Byzc Olafr konongr við .íx. skip Oc kœmr til stæmnu En knutr var æigi komenn Olafr konongr varð vis at knutr var i svikum við hann Oc hyggr við fiolmænni at sœkia fundenn Olafr sægir sinum mannum at hann vill æigi længr biða knuz Gera nu færð a land upp oc afla þar mikils lut skiptis þa mællte Olafr konongr við menn sina at þæir ski
lldu taka .xv. vætra menn gamla eða ælldri oc læiða til skipa fa mikit fe oc marga hær
tækna menn þæir reka flottan en liðet flyr undan konongrenn biðr þa stoðva liðet konongrenn hværfr aftr oc kvezk vita bragð þæira at þæir munu við taka ef þæir fa lið mæíra Snyr kon-
ongrenn til skipanna biðr menn sina buazc til braut færðar liggia nu við bunir En sum tiolld varo a lande æftir Hinir hærtæknu mennener varo i tialldunum var þar þar væinan mikil oc op Rœðer ægill við Tova þesse ero harmuleg læte oc ill Oc vil ec bæínt læysa folket Tove biðr hann æigi þat gera firir þui sægir hann at konongr gefr þer ræiði sína Ægill kvezk ækci þui gaum geva Sprætr nu upp oc læysir mennena oc lætr a braut laupa konongenom var sact at mennener varo a brotto konongr varð miok ræið
enn er þæir varo bunir at sigla kœmr maðr af lande ovan oc kallar a s
cipet Sægir sic æiga nauðzyn at hitta konongenn þæir gavo ænga
et ut oc rykr þar or dust mikit Siðan kœmr sutt a skipet oc tækr sva fast at menn fengo æigi boret oc œpto leto oc marger menn lif sitt Sva er sact at Ægil tækr nu sott sva harða at æigi er æinn mæir fa
renn En sva bar hann prudlega at ængi maðr hæyrði hann ymia biðr nu At tove skal sægia konongenom at hann vill hitta hann Tove gerer sva en konongr svarar ængu Tove biðr nauðzynlega oc sægir hans vanmatt mikinn konongrenn var sva ræiðr at hann villdi æigi finna hann Sægir tove sva buit Ægli at konongr vill æigi finna hann Ægill biðr hann fara annat sinni at hitta konongenn hann gerer sva Talar hann um malet at miok sva er hann komenn at dauða Oc vill hann nu iðrazc afgiærða sinna við yðr oc læggia allt a guðs valld oc a yðat Ger nu sva væl at miscunna hann sva harmulega sem hann er nu staddr konongr læit ræiðulega til hans oc bað hann skiott a braut ganga Sægir Tove Æg
li sva buit Hanum þikcir nu sialuum mikils um vært Fængit Ræiði konongsens oc sialfr orðein firir sva miklu afælli Oc sægir at æigi man hann fa sína bœn Gakc þu enn oc hitt finn oc bið hann ganga firir konongenn oc biðið mer æirðar finnr giængr með hanum Hærra sagðe finnr Ger firir þinnar tignar sakeR At hialpeð mannenom er nu er næsta at dauða komenn konongrenn svarar þat hu
gðum ver At ængi skilldi Æinn dirva sic til þess at briota vart boð En firir þin orð þa man ek ganga til hans Oc þess villda guð biðia at hann lifði til þess er ec mætta ræfsa hanum Ja hærra sagðe finnR þat er a yðru vallde Nu giængr konongrenn til oc ser mann-
enn mattfarenn Ægill fagnar kononge hann svarar ækci kvæðiu hans Ægill biðr konong taka a brioste ser ivir hiartano Oc sægir at hann vætter ser af þui miskunnar þo at æigi se firir hans værðlæika konongrenn brægðr duki nokcorom um ægil læggr siðan hond sina a briostet nær hiar
tano oc sægir Ægil œret sva raustan i suttenne En við a take hans þa li
nar sott ægils Nu giængr konongr a braut En Ægli batnar Oc þui næst er hann hæill þat sægia menn at knutr konongr hafðe kæypt at finzkum manne at gera kononge sutt oc liði hans ef dvældizc hans færð Olafr konongr kœmr hæim i land or þesse færð þæir Ægill oc tove biðia nu af ser Ræiði konongs Oc at bœta hanum fe firir konongr kvezc æigi vilia fe Sægir æina laustn þæirra Hvær er su hærra sagðu þæir Hann sægir Alldrigín kome þit i vara vin
gan Nema af ykrum bragðum oc kœnlæik at þit komeð valgarðe a varn fund þa skulu þit vera lausir Tove svarar firir hvætvitna fram
dim
ðr minum at hann vill her allan sínn mátt i mote læggia at firir kveða kristnina konongrenn sægir þa þetta gera skulu Nv fara þæir a fund iarlsens kvæðia þæir hann En hann fagnar syní sínum byðr hanum þar veglega með ser vera at styra landeno Tove sægir þat æigi sva buit mega vera firir þui at her liggr við vart lif þo at þu taker nu við bliðu með oss Sægir siðan hvat konongr hævir a lact við hann at koma hanum a hans fund Ælligar hævir hann ænga hans vingan Sægir hann mikinn a giætes mann oc olican aðrum mannum Oc hvesso mikit er skil þann sið
enn er hann hævir eða konongr Biðr hann nu gera sinn vilia oc hans mandom Jarlenn sprætr upp oc svor af ræiði mikilli quað alldrigin slic undr ne æi
dimi mællt hava veret við sic fyrr At hann skilldi lata sið sinn eða at skil
ldi koma a fund konongs þess er hanum var allra manna oskapsælldaztr Sægir at Tove hævir þæirra frænzæmi alla i sundr sact biðr hann læiða i myrkva
stovo Sva var hann ræiðr Annan dag ganga menn til Jarlsens oc biðia hann væ
gia syni sínum Oc taka upp nokcot gott rað oc sœmelect Iarlenn svarar huar er sa hinn mikli maðr er hanum fylgir læiðið hann til mals við mik Nu var sva gort Ægill giængr nu firir Jarlenn hann spyrr hværr hann være hann sægir En hvat kantu at sægia mer fra konongenom eða hvesso barsk at þa er þer fen
goð hans ræiði Ægil sægir Oc talar sva sniallt ærænde oc sva með mikilli kurtæisi oc krapte er fylgði male hans At aller undraðu snilld hans Ægill sæ
gir oc hve mikill agiætes maðr er tove var Biðr hann gera hanum sœmd oc virðing Hann kallar þangat Tova valgarðar sun þa svarar Jarlenn Sva lizk mer at yðr synizt At konongr yðar have mítt rað i hændi ef ec kœm a hans fund Oc firir þa soc at þer haveð sva mikla ast a hanum Oc vilið hans vilia gera Oc haveð hanum æiða svaret oc lif yðat við lact En ek vænter at konongr yðar næyði mik til ænskis þo at ec kome a hans fund Sva man kraptr guðanna skyla oss En firir snilldar saker þessa mannz Oc at æigi byriar at lata gera Tova tion þa man ek fara með ykr at sínni Oc með ængu ofræfli ef þit eroð þa lausir er konongr ser mik En æigi ætlomk ec at taka truna firir þui skulu fyr vera brænd morg þorp oc kastalar i minu riki oc margr drængr goðr drepenn þæir raðazc nu til færðar Oc koma nu a fund konongs kveðazc nu lausir við socena hann sægir oc at sva skal vera Biðr nu valgarð taka truna hann sægir æigi þat munu værða oc ækci þess læita konongr sæ
gir at sva man synazk sem hann have valld at næyða hann til En æigi sæg
izt hann þat munu gera Sægir þat mest tyia at æigi have guð nauðga þionastu lætr valgarð a braut fara Oc er hann kœmr i skoga nokcora þa tækr hann sott mikla Sændir menn a konongs fund oc sægir at hann vill hitta hann konongrenn fær nu a fund hans oc er þæir hittazt þa bæiðizk hann nu at at taka truna lætr þar skirazc oc biðr nu at hann skal æigi brott fara kveðr ser sva hug um sægia at hann man æigi længi liva biðr þar ræisa kirkiu i þæím stað Oc þar læggia til fe Nu anndazk hann oc er sva gort sem hann mællte Tove tok riki æftir faður sínn Oc var mikill ag
ætengr Ægill var nu vinr konongsens Oc for til ætt Jarðar sinnar Þat er sact at æinn rikr maðr i danmarku het Sigurðr sunr aka vangs sunar Eit sumar for hann or lande til vinlanz at afla dyr
legra luta Oc er hann var þar staddr kœmr til hans æínn maðr Jon at namne byzk at fara með fe hans oc kaupa hanum gersimar þes conar menn ero kallaðeR brakunar er þa þionastu hava er kaupa oc vera firir tulca Hann færr við feno vær sumt i gripi Oc varð væl varet Ha
men varð gnyr mikill þui næst kom ogorleg rodd Boandenn giængr ut oc ser oþækcilega kono Hon biðr hann giællda skulld annat hvart sial
van sic eða gestenn Hann hæyrer Joan oc læypr ut um dyrnar oc til sioarens hon læypr æftir hanum kœmr hann at tialldenom oc biðr ser hialpar Sigurðr læypr í mote i tialldyrnar en Jon in í tialldet Sigurðr hævir sværð bru
gðit Trollkonan kœmr at tialldeno oc biðr hann i braut ganga hann vill vist æigi þat Hon læggr til hans skalm nokcorre Oc læggr i skiolldenn oc i giægnum hann Siðan væikst hon undan oc stæypizt Sigurðr slœmer til hænnar svær
ðinu oc hœggr af hænne hondena Hon læypr undan œpande Æftir þat snyr hon aftr oc sægir hann haua mikinn sigr unnit En þat mæle ek um sægir hon at þu meger alldrigin bloð sia siðan Sigurðr fær hæim aftr oc kœmr i rikit oc var oft við kononge Alfiva sagðe kon-
onge at Sigurðr ha
fðe sigr mikinn unnit En þat for læynilega Oc æigi vissu menn þat hui hon var þar vor við Sagðe at a skorte nokcot ef hann skilldi æigi mega bloðet sia Sægir hann þat at æigi man satt vera Hon kve
taðe hann þess raðs at hann varð æigi bærr at Oc var nu siðan tvi mæ
le a um þat mal Nu grunar konongenn oc læggr a hann ovirðing Oc æítt hvært sinni fær konongrenn or lande brott i hærfor Oc skillði Sigurðr fara með hanum oc þorarenn fostre Sigurðar Gerer ser rað at hans vilia At þorarenn skal sic vin drukcinn Oc laupa æftir liðinu Oc læggia spiote til Sig
urðar Oc er hann nu ofœr konongr værðr miok ræiðr oc vill lata drepa þorarann Sigurðr biðr hanum friðar Oc er nu sva gort Alfiva tiar þetta firir kononge Sægir at æigi man svikalaust þetta bragðet vera konongrenn rekr hann nu ifra ser Oc biðr hann ækci vera þar i lanðe Æftir þetta færr Sigurðr a fund Olafs konongs oc kom i fystu viku fastu En paska dag geck hann til tals við konongenn oc hæilsar hanum oc frætter hværr hann var Hann sægir kon-
ongr svarar Æínn vissa ec Sigurð oc vænta ec æigi nu hans her En hann sægir allan atburð þangatkvamo sinnar Oc firir hværiu mæini er hann er orðenn Oc um skilnað þæirra knuz konongs konongrenn harmar miok hans mæín at iamvirðulegr maðr scal þetta mæín bera Oc sægir ser þat undarlect þikcia at knutr konongr villdi hann ovirða firir þetta konongrenn ræist krossmark i hændi ser Oc mællte sva lit hengat Sigur
ðr sægir hann Sigurðr gerer sva Oc nu fecc sigurðr sett bloðet Oc alldri
gin siðan varð hanum at þui mæín Oc var hann oft siðan i mannhætto vigi Er hann nu við kononge i mikilli sœmd oc goðo ivir læte Þetta spyrr knutr konongr Sændir menn æftir hanum oc byðr til sín Hann kvezk æigi munu skiliazc við Olaf konong sva mikit gott sem hann a hanum at launa Oc þikciz hann nu finna hvarom mæiri sœmd er at þiona Þat sægia oc menn At þorgrimr kolbruna skalld var staddr i danmar
ku Knutr konongr spyrr til hans Oc gerer menn æftir hanum Er hanum sact fra hanum at hann se mikit afbragð annarra manna Vm ræysti sina oc kappgirni oc sva um skalldskap Nu kœmr hann a konongs fund kv
æð
ðr allvæl latenn með hirðenne Nu skæmtir hann konongenom Oc er þat al
mæle a at hann gerer þat manna bæzt oc kveðr oft visur kononge þoknazt þat væl oc værðr ækci mæira um en hann hugði liðr nu sumaret Oc um vætrenn kœmr sa maðr til hirðarennar er Harekr het vikingr oc illgiærð
ar maðr vinr konongsens Oc fœrer hanum hærfang mikit konongr virðir hann mikils fretter konongr um færð hans Hann kvezk latet hava st
ambua sinn Oc biðr kon-
ong fa ser annan kvað æigi mindu vera auðfæn
ginn slicr hann var goðr til taks um orð ef svara þurfti hvart sem hæl
ldr þyrfti at skattyrðazt eða læita loflegra orða konongr i hugar Oc by
ðr hareke nu til sin Oc biðr hann hætta nokcora rið hernaðe hann kvez enn skulu hæria Er þo um rið hæima við kononge konongr er væl við þormoð Oc gerer þa at matunautum Harekr til við konong Oft skæmtir þormoðr væl oc værðr firir auund þar kœmr at harekr vill þormoð til kiosa Er þess nokcot við hann læitat sægir konongrenn Nu biðr konongr þormoð at raðazk til með hareke En hann kvezc æigi vilia Sægir ser okunigan þann mann konongr biðr hann Sæg.ir hann sina vinatto skalu hava i mote ef hann gerer þetta sumarlanct Hærra sægir hann Með yðr villda ek hælldr vera En þo með þui at þer bæiðizk þessa þa vilium ver æigi synia yðr með þui mote at ek vil raða hvar i hamner skal læggia eða i braut hallda konongr sva vera skulu Nv er at þui komet at þormoðe þikci sæinnt fram koma giavernar af kononge Oc kveðr visu þessa Loftungu gaf tu længi latr þat er faðneri atte þu lezt mer enn mære mærkr franaluns vaner værðr emk varga myrðir viðlændr fra þer siðan eða hælldr um sio sialldan slics rettar skal ek vætta konongr dregr ringenn af hændi ser þann er va halva mork Haf mikla þock firir hærra sagðe þormoðr Firir kunið mik æigi hærra firir framgir
ni þat rœðdo þer at ek Mork gullz þiggia þat er satt skalld sagðe konongrenn hann gefr hanum nu annan ring þa quað hann visu Flestr of ser hve fasta fagrbuna hævi ek tuna baðar hændr or brændom barz þioð konongs g
arðe Ælld a ec iafri at giallda ungr þæim er brægð hungri diups ber ec gull a græípum graðogs ar baðom Nu ræzk hann til skips oc skiliazk þæir nu knutr konongr fara nu um sumaret þormoðr er goðr til taks Hareke licar hann allvæl Eitt sínní læggia þeir til hamnar silla um kvælldet hia æy nokcore Oc koma fram skip nokcor kallar maðr af skipinu þui er fyst for oc agiætlegazt var þat var dreke or konongs homnenne Harekr biðr þa brægða tialldunum þormoðr minnir þa a þat at hann skilldi raða þæir biðia hann æigi þat gera Dreken brunar f
ngar Nu værðr kall a ski-
pinu oc frettezk hvat titt er Maðrenn er tæ
kínn En vikingar-
ner læggia nu i braut Oc hirða ækci um þormo
ð Nu er konong-
enom sact hann biðr drepa mannenn Fínnr arna sun giængr at mannenom oc spyr hui hann var sva diarfr at villdi laupa a konongs skip Hann kvazk þa litit hirða um lifet ef hann kvæme a valld konongsens þæir rœda þetta baðer firir konong-
enom Sigurðr biscup Oc sægia hvatlega hann hava faret biðia þæir konong hava nokcor orð við hann konongrenn spurði hui hann þorðe koma a hans valld þormoðr svarar Hava þottomk ek hæ
ttenn hap sœkiande ef tœker ræins við hallde minu hvært land þeget br
anda Rikr vil ec með þer rœker ranndar linz finni rond berom ut a an
dra ebaugs liva dæyia Ja sagðe konongrenn auðsett er þat At æigi hirtir þu um lif ef þu kœmr þui fram Oc tok nu við hanum siðan Olafr konongr let æfla mi
okc kaupstadenn i þrondæimi Sva bar at æitt sinni at þar var komenn mik
ill fioldi manna til kaupstaðarens Oc varo nokcoreR menn gægnir upp i gaular
dal þat var pasca morgon En sva bar til at maðr gecc með þæim hærði
mikill oc i kapo oc i huitum hosom Spurði æinn þæirra at hværr er tu felage sægir sa Maðrenn þagðe við Ek sva hæill sagðe hinn at ec skal maka ha
num haðong læypr æftir hanum oc lætr
gia at konongrenn vill hitta þa þæir undra þat miok oc vita æigi hvat hann man vilia þæim Oc fara þæir nu a konongs fund Oc hæilsa hanum hann fag
nar þæím Oc sægir hvat er nu um felag þat er konongrenn a með yðr þæir drapo niðr hofði oc kvaðozk ækci hans felag hava Jaur sagðe hann þer sagðuzk vist vera hans felagar þæir urðu oglaðer miok konongr svarar æigi þurvu þer oglædiazk En þat rað gef ek yðr At makeð þæim æinum haðong er þer vitid hvat manna ero Nu er fra þui at sægia er Ottar skalld for utan af Jslande ungr maðr Oc var við Olave svænska kononge oc orte um hann oc fecc mikla sœmd i mote Hann for siðan til knuz rikia oc var þar um vætr knutr konongr gekc fra æptan songe kœmr i hollena oc mællte Mann sa ek þann er æigi man vera her-
lænnzkr þenna mann hygg ek skalld vera Oc æigi hirði ek hælldr annan mann hava til æin vigis við mer Oc æigi trui ek hanum æinum vera i hia kono minni Nu kœ
mr hann i hollena firir konongenn oc mællte Sva skal kvæðia konong dana ira ængla æybua at hans fare me
oz um morg-
onenn oc kom til fiolmenni mikit Stænndr ottar upp a
fial-
unum
ka af silfri oc fa skalldeno Hann sæilizc i mote ivir hærðar manne nokco
rom En þronct var oc slagnar silfr rokc-
renn af hættinum oc a motfialenar hann villdi upp lesa konongr mællte at hann skillði lata vera þat er fatœkra manna fe en æigi þitt firir þui at þic man æigi fe skorta Ottar var um rið við kononge Nu bar sva til at OttaR fysti at fara til noregs oc sva for hann Oc er sighvattr skalld varð var við þa hittir hann Ottar oc biðr hann fara læynilega fa
ra með ser Oc sægir at Olafr konongr hævir ræiði a hanum firir mansongs
drapo þa er hann hafðe ort um astriði Oc nu vill ec at þu kueðer Oc hann queðr Sig
hvatr mællte of miok er ort Oc gef ec þer þat rað at snuum sumum æræn
dom oc fællum or sum Nu læynir hann hanum i bœnom sighvatr spyr konongenn hv
ærn dom er hann mindi dœma Ottare ef hann kœme a hans fund konongrenn kvað hann ængan frið skilldu hava Sighvatr svarar Ger æigi þat hærra sægir hann firir þui at Ottar er goðr drængr Oc ma yðr mikil sœmd at hanum værða Oc hæy
rið hærra quæðet kann vera at aukᴀt see nokcot Nu giængr Ottar oc qu
eðr konongenn hann svarar ængu oc er ræiðr miokc Ottar hæfr upp quæðet oc þegar er locet var þa kveðr hann lof drapona um konongenn Lyð manngafugR minni hæfr sva þegar upp att aller ero at quadder hirðmennenner Ottar fær goðan rom oc kœmsk hann nu i frið við konongenn Æitt sinni er kon-
ongr sat i lop
tom nokcorom stoðo sværð morg firirr hanum Oc horfðo hialltternar upp þa mællte ottar Sværð stanða her sunða sars læyuum ver arar hærr still
is þarf ec hylli holl rað buin gulli við tœka ec vika vil ec enn með þer kænnir ællz ef þu æitthvært villdir allvalldr geva skallde konongr gav ha
num sværðet konongrenn virði Ottar skalld mikils En Sighvatr var hirð
maðr konongsens oc Ottar oc þorarenn oc þorfiðr muðr islænzkr maðr oc norðlænzkr Olafr konongr hellt dottor sighvaz undir skirn þa kvað sigh
vatr visu þessa Drottenn hialp þu þeim er dottor dyrr er þinn vili minni hæim or hæiðrnum dome hof namn gaf tovo hellt und vatn hinn vitri varð ec þæim fæginn harðla morne minu barne moðrakcr harallz broðer þat sægia sumir menn at Olafr konongr have ort um Ingibiargu finnz dottor visu þessa Nær er sem upp or æisu innar lit ec til quænna snot hværr sva miok late sæg þu mer loga brægðe mik hævir male svikit mest a skam
mu fræste gecc ek um golf at drekca gramr bratter hamrar Sva er fra sact um dagenn at Ottar sægir kononge fra boannda þæim er hann var með ut a landeno er karle het Hann var litill boande sægir kononge fra viðr skiptum þæirra at hann tok kono hans oc for i æinn hælli oc sat þar Oc kveðr hann visu er hann sa ivir bygðena Heðan se ec ræyk þann er riu
ka rann um fiski mannum stor ero skallz um skœror skælli brogð or hælli nu fryr at mer nyrar menningar dag þenna liti ec þer firir huitan horn
straums dagurð nauma konongr svarar lægiande oc mællte til skallz sins Sægið þer þat karla er þer komeð þangat nytum þegne firir norðan haf At flæira skal i farum vinna en hyllda hval hvassum knivi þa er þæir Sighvatr oc Ottar varo við Olave kononge þa varo þæir æigi iammi
kils værðir sem fyrr þat var einn dag at konongr sændi þæim nætr af bor
ðe sinu þa quað Sighvatr visu þessa Sændi mer enn mære man þængill sa drængi sið mun ec hælldr at roðre nætr þioð konongr vitrazc oft en okr bað skipta ottar i tvau drottenn ændazc mal sem minndi mann
diarfr Faður arve Mællte kon-
ongrenn at þæir skilldu sva skipta sem faður arve sinum þa queðr ottar visu Nætr sændi mer handan ran
daðr alun branda aðr væntezc mer mæiri mín þíng konongr hingat mior er mar-
kar stiore mæir er þar til flæira uiðrattu oss i adru islanz mikils visi Fra þui er oc sact at Olafr konongr sat i hasæte sinu æinn-
hværn dag Oc þormo
ongrenn at hann skilldi yrkia um þat er skrivat var a tialldeno iamgiængt hanum Skalldet læit til en þar var a markat hvar er Sigurðr va ormenn Oc quað hann þa visu þessa Gæisli st
ændr til grundar grimma iarðar munna ovan fællr bloð a baða bænsæiðr konongr ræiðan Ristizt hiorr i brioste ringi grœnna lyngua en folkþorenn fylcir fær við stæik at læika Sva er oc sact at stæinn skopta sun var við Olave kononge oc hafðe metorð um rið Oc firir sina ogiævo skildizk hann i fra hanum siðan er hann hafðe veget mann hanns æinn þa liop hann til þorber
gs arna sunar Gerðozc þæir þa enn i mote konongenom Oc sælldu þa sialfdœme kononge firir mannen Oc tok konongr hann til sin siðan þa liop hann enn a braut þaðan oc til knuz konongs Oc var hann sva mikill ofmetnaðar maðr at hann villdi skva hest sinn gullskom sem konongrenn sialfr Hann let ser oc sværð bua oc hiolltena af gulli En meðalkaflenn buinn Oc syndi si
ðan i skytningi Oc varð tiðrœtt um sværðet var spurt hvi hann let æigi bua meðal kaflann Æigi vanzk fe til sagðe hann konongrenn laut at fehir
ði sinu
þioð oc allt hans riki æftir faður sin Oc helldo þæir Olafr konongr oc anundr fast og væl
ikill við Olaf konong af knuti kon-
onge Oc girntizk sa a annars sœmd er Olafr konongr haf
ðe aðr mesta væitta er knutr var Olafr konongr oc anundr sændu menn sin i milli oc gerðo rað I þann tima styrði Olafr Jarl danavælldi Olafr Jarl spraka
lægs son er atte astriði dottor svæins tiuguskiægs Æit sumar byðr Olafr konongr læiðangr ut af norege fær með miklu liði suðr með lande til danmarkar Tækr nu oc hæriar um skane oc siolannd oc halland Anu
ndr syia konongr færr með annan flotta syia oc gauta austan i mot hæria nu allt land oc læggia undir sic þat spyrr knutr konongr væstr til æng
lanz at hæriat var i danmork fær nu væstan með liði miklu Sva sem sægir sighuatr skalld i ærvis drapo þæirri er hann orte um knut Knutr var und hímnum hær austan fra frið fylcis lið fran æyct dana skriðu væstar ver var hværr er barr ut anskota aðalraðs þaðan Oc enn quað hann Ok baro i byr bla segl við ra dyr var doglings for drekar land-
rekar oc þar komo kilir væstan til um læið liðu lima fiarðar til I þesse samu drapo orte sighvatr um norðan
færð Olafs kon-
ongs Knutr var und hímnum hygg ek ætt at frett haralldar i hær huglæiks duga let lyrs gatu lið suðr or nið olafr iafur arsæll fara Oc enn kvað hann Þorðo norðan namsk þat við gram til sletz svaler si
lunz kilir En a annan veg anundr da-
num a hændr hætte hærr svæns
kan færr Let um land loket liðs gramr saman mar biðium með morg næf
biorgum þar er garðr firir gnoð grane hialmum la þorn hæims þrimu þyrn drof ryndri Mattot drottar danmork svana aðr svic sviku snarer hærfara hafðe scarpla skanæy dana loðr hæriaða hafuuð
fræmstr ia
fuR Nv foro þæir konongarner Olafr oc Anundr austr i giæg-
num æyrar sund hæriaðo um skane oc et æystra um sioland Oc var sem aðr matte hæyra i kvæðeno At knutr kon-
ongr kœmr væstan til li
ma fiarðar dregr saman orgrynni liðs oc fara nu æftir þæim austr þat sægia sumir menn at knutr konongr sændi menn til annundar við þæim or
ðom at knutr honongr villdi firir geva hanum þetta mikla mal Ef Anundr vill nu við skiliazc Hæitr hanum vinatto oc fe giavum Ber nu
di-
maðrenn
leger lutir En æigi sæl ek Olaf konong við borðkærinu þa bar hann fram gullringa .í. konongrenn mællte hygginn er knutr konongr Oc væit hann at ec em fe giærn oc kann litla kurtæisi En þa var ek ungr svæ
ínn er ec sa Olaf konong Oc varð mer sva væl við hann at æigi villda ek við hann sk
iliazk Nu finnazt þæir konongarner a skane austanverðo þar sem hæitir æyen hælga Var þar orrasta horð oc mann tion mikil af hvarotvægia liði villdi hvarge flyia sem sighuatr skalld sægir Let at af iafur ætt manna fannz iotland er lauc i lændr af þui villdi folldar fast ran dana lifskiolldr haua hauuð fræmstr iafur Þessar orrostu mintizt Ottar er hann orte
kna siklingr aurenn mikla ylgr þar er æyren hælga ulfs bæitu fec næitír hellztu þar er fran ne svalltat hvatr er tu laðe ognar stafr firir iafrum yggir tvæimr við kyn bæima Þorðr hareks son orte ærvi
drapo um Olaf konong Gat hann oc þessarar orrostu Skaut nær skapt a mote skanonga gramr hanum svæins var sunr at ræyna slæks þaut ulfr i ræve Æftir orrustuna hæimtizk saman syia
hærrenn Oc noreks konongs hærr austr firir gautland firir ofliði syia konongs Dana konongr væik aftr Oc lag
ðe i æyra sund flota sinum Ætlar nu at hitta Norexs konong er hann fœ
re hæim um haustet oc hafðe þar oflyanda hærr Olafr konongr sa at þetta var ofœra mikil at fara með sva litit lið i sva mikinn hærr þo at hann væ
re frœkenn oc lið hans þa mintizk hann a þat hvesso Olafr konongr tryggua sunr hafðe faret þa er hann træyst-
izk sva storom skipum oc liði frœcno oc lagðe fram skipunum i hærr mikinn Nu tækr Olafr konongr vitrlegra rað Gecc af ski
pum sinum þar sem hæitir barðvik for sva et œfra um gaut-
land Oc um smalond oc sva i vikenᴀ Æinn gamall hofð-
ingi vitr maðr er het har
ekr or þiotto Son æyvindar skᴀllda
spillis han sægir Olave kononge at hann kvezk æigi mega sva langa læið læzk hælldr vilia fara hæim við scipi sinu til noreks Hann orte visu þessa Raðet hævi ec at riða rinlœks heðan minum laðs dynmare læiðar langum hælldr en ganga þo at læg
gfiatur liggi lundr i æyrar sundi kann þioð kæski minni knutr hær
skipum uti Miokc var hareke þa raunar við i huga sinum med knuti þo at hann være þa i liði með Olave kononge Harekr lægr nu ut skipi sinu Roa nu austan firir skane æinskipa Sigla um nottena við nylysi oc i dagan sœkia þæir væstr at
sun
di
una
nar þat er fornt skip nokcot se hvesso gratt er oc skamt þat man vera silldafæria nokcor Nu er skipit sett oc faer menn a Nu fara þæir Harekr sva i giægnum flotann Oc tækr nu sol upp koma vikr nu harekr un
dir landet Oc ræisa upp viðuna oc fœra upp gullspono oc veðrvita Vin
da nu a seglet þat var hvitt sem snior af halæyskum vaðom Oc stavat i giægnum Nu rændi væl snækcian Nu sia þæir knuts menn hvar siglir glæselect scip Nu er sact kononge at Olafr konongr hævir um siglt firir þui at þetta skip er harðla væl buit kon-
ongr sægir at þat man vera af liði olafs konongs en æigi hann sialfr kann vera sægir konongrenn at have siglt sa hínn same karl er sigldi um oss i bælltis sundi er ver þottomk þa hava tækit Nu sigldi Harekr norðr með lande En þa er hann for um æyrar
sund þa kvað hann visu þessa Læckat ek lundar ækciur lebaugs at þui lægia skiotom æik firir uttan æy ne danskar mæyiar jorð at æigi þorðem ifla flaust i hausti aflat sloðir froða fara aftr vale krapta Sigldi siðan norðr með lande læið sina Nu er fra þui at sægia er ha
rekr kom a fund Olafs konongs i þrondæimi Oc var þa norðan komenn fra bui sinu or þiotto Heðan af fecc at nyiu oþokce af knuti kononge við Olaf konong Mint-
izk nu allra mæingerða við sic þat fyst at Olafr konongr tok systur sun hans oc pindi til æiða við sic oc tok af hanum rikit allt Olafr konongr hafðe oc tækit þat riki undir sic er langa rið hafðe veret skattgillt unndir dana kononga Olafr konongr hafðe oc h
æriat a land knuz konongs Með þesso allu saman hafðe knutr konongr stor ræðe við Olaf konong þa er olafr kon-
ongr hafðe .xí. vætr firir lannde veret þa gerðezt knuti kononge mikill o
þokce við Olaf konong oc girntizk a riki hans A hinu .xí. ari rikis Olafs konongs sændir knutr konongr væstan sændi menn sina oc niosner oc fara læynilega i noreg Oc koma i oll hærroð með miklu fe til allra hínna vitraztu manna oc storhofðingia i landeno oc sagðu at þar skilldi fylgia vina
tta knuz konongs með Ef þæir reðe Olaf konong or landeno Nu var við feno tæ
kit En er þetta kom firir Olaf konong at æigi var flærða laust við hann i landeno þa i hugar hann um sitt mal Oc let drepa fiora menn firir þæim var æinn syst
ur sunr þores hunz Annar var griotgarðr er atte kono þa er siðan fecc kalfr arna sun Æftir þetta drap þorer hundr .íí. menn firir olave kononge oc kæraztu vini hans Siðan gerðe Olafr konongr hann ut lægan um ændilangan noreg Flyði þa þorer undan oc a fínnmork norðr oc var þar .í. vætr þat haust hitt sama er þæir barðuzt Olafr konongr oc knutr konongr oc anundr við ana hælgu Sva er sact at Olafr konongr let stika ana uppi oc stor votn er nær lago En
duzk þæir við þat at k
sundar hauuð var þar a scipi þui styrðe konongrenn sialfr oc var allra skipa bazt Nu fær Olafr konongr
at saman af danmarku oc af ængland miklum hærr S
nde ivir lima fiorð með .xíí.c. skipa Oc com at Agðum með allum hærr-
enom Olafr konongr siglir norðr firir iaððar oc fecc hvast veðr Olafr konongr hafðe ækci lið fængit af boandomm þegar þæir spurðu dana hærr þetta var firir iol Tomas messo dag er hann sigldi .íí. skipum i socnar sund Sunnan ifra stafangre þa læggr ærlingr skialgs son æf
tir hanum með .xí. skipum Oc var æitt mikit en annur varo smærre Siglir nu norðr æftir konongenom oc vill bæriazc við hann En er Olafr konongr sa æftir for ær-
lings þa mællte hann siglum undan hart oc latum þa æigi taka oss Nu skulum ver halsa seglen sægir hann oc fara sva með allum seglom varom At þæim synizc er æftir fara sem ver takem sem metta sig
ling undan Ver skulum oc hava allar arar varar firir borðe oc syna þæim sem mestan undanroðr En ver skulum þo raunar hamla Oc siam hvat i gerezt Oc var undanfo
keð Ærling handum oc drepeð hann æigi er fœre gefr a Nu siglir Ærlingr i a kava æftir Olave kononge En hann sigldi ækci undan þo at sva synd-
izc Nu bar fyrr at langskipet en Ærling varðe En þegar var lact a bæðe borð Oc var allt i senn er ro
ðet var skip undir ærlingi
taka Oc a skammu bragðe var drepet
ungr auða skipsocn við þrom
ongrenn við horver þu nu i dag Ærlingr sagðe hann Ærlingr sægir þa Andværðir skulu ær
nírnír kloazc
rumet konongrenn hafðe litla æxi i hændi ser Ærlingr kastaðe þa skilldinum oc tok hialm af haf
ði ser konongren stak œxar-
hyrnunní a kinn Ærlingi oc mællte Mærkia skal nu
svic-
arann
ens svikaran sægir hann konongrenn mællte hogg allra mana armaztr Nu hiot þu noreg or hændi mer Firir þui sagðe hann at æigi mindi Ærlingr þriðia sinni vela mik Oc æigi mindi ec þurva flyia riki mitt ef hann villdi vera mer trur þa mællte As
lakr þat er illa hærra at þer þicki þetta illa gort Firir þui at ec hugðizt nu hoggua noreg i hond þer Ængi hæfir iam mikill oc iamrikr veret þinn fiande sem þesseR Nv giængr konongr a skip sitt oc fæsti æftir skip ærlings i sundinu Siðan let konongrenn farunauta ærlings taka við liki hans oc foro braut siðan En konongr for norðr með lande Dragᴀ upp seglen Synir ærlings oc frænndr liggia nu i samnaðe Oc fær Olafr konongr hværgi landgangu firir hærrenom færr nu norðr a mœre Spyr nu at þrœnder i svicræðom við hann Oc fiðr nu at lanndet er raðet undan hanum J þesse atlagu var Olafr konongr varr velar þær er við hann varo hafðar i landeno Oc hværin lændir menn er feet hafðu tæket af knuti kononge Ærlingr skialgs son Oc ærlændr or
ar þær niostner Synir Ærlings oc frændr fara nu nordr æftir konongenom með orgry
nni liðs um ruga lanð oc um horðaland Fær nu Olafr konongr hværgi land gangu firir boanda hærr oc skipa liði er æftir hanum færr En þessor visa er kænd olave kononge Hitt man haulldr enn huiti ramn etr af na getnom ver unnum gny g
unar glaðr i nott a iaðre Sa hævir allungis illa ec gecc ræiðr af skæiði iorð vælldr manna morðe mitt ran getet hanom Olafr konongr fær nu með skipa liði sinu norðr a mœre oc spyrr at þrœnder varo i mote hanum fiðr nu at lanðet er ra
ðet ifra hanum Giængr fra skipum sinum þar sem slycs hæitir þæir menn foro með konong-
enom er þorlæifr het hvartvæggia annar huiti en annar kvækr þæiR .í. brœðr sægia konongenom at þæir kænna skip knuz konongs oc at hann var i land komenn Oc marga menn kunnu þæir næmna i liði hans EN i þesse rænno kom knutr konongr með fiollda scipa i noreg þa for olafr konongr norðr oc kom við a sunn-
mœre Oc la i homn þæirri er stæina vagar hæi
ta oc la þar um nottena En Aslacr fitia skalle for um æftanenn ínn til
-
dar
ma hafðu setet um sumaret Oc sagðu kononge tiðændi At kalfr arna sun oc harekr or þiotto oc þorer hundr varo komner um kvælldet i frecæyiar sund með miklu fiolmenni oc vilia þæir taka þik af livi ef þæir æigu valld a þa gerðe konongrenn upp a fiallet or stæinavagom varðmenn sina Oc þa er þæir komo upp a fiallet þa sa þæir norðr til biarnar
æyia at norðan foro morg skip foro ovan aftr oc sagðu kononge at hærrenn for norðan En konongrenn la þar firir með .í. æinum skipum Siðan let konongr blasa oc foro tiolld af skipum hans Oc toko siðan til ara En þa er þæir varo albunir or homnenne þa foro þæir norðan firir þriozhværvi haluum fiorða tig skipa þa stæmdi Olafr konongr firir ínnan nyrvi oc inn um hunzvær En þa er þæir varo komner iamgiægt borgund þa for ut sex-
ærengr æinn i mote kononge Oc þæir menn a er aslake haf
ðu fylct um kvælldet Oc sagðu kononge þau tiðændi at viglæikr arna sun hafðe drepet aslac fitia skalla þa er þæir gengo til skips firir þat at hann hafðe drepet Ærling a sola En konongr let illa ivir þæim otiðændum Oc matte þo æigi dvælia sina færð firir ofriði Oc for hann þa inn um vægsund oc um skot oc lette æigi fyrr en hann kom i toðaR
fiorð oc lagðe at i valldale oc gecc þar af skipum sinum oc sætti þau þar upp oc fecc þar til varðvæizlu segl sin oc ræiða allan Siðan sætti hann þar landtialld sitt a æyrinni sem sullt hæitir þar ero fagrer vællir Oc let konongrenn ræisa þar fagran kros a æyrinni þat er sact at boande sa bio a mo er brusi het
œrt a land upp a læsiar Brusi svarar queðr vera urð æina mikla firir ofœra i dalenom er skærfs urð hæitir Oc er þar hvarke fœrt mannum ne rossom þat hauum ver oc spurt at uplændingar hafa kastat niðr kristni sinni Oc lata ængum lyða þar ivir at fa
ra þæim sem kristin læzc vera konongrenn svarar til munu ver hætta værða boande sagðe hann takezt sem guð vill Oc komeð her i morgon með æyki yðra oc sialu
eðes færð hava þæir fænget mer Kalfr Arna sun oc þæir felagar er varer varo viniR um rið oc fulltruar þat er sact at enn standa þæir krossar er hann let ræisa þar sem hann sat a brekconne Siðan stæig hann a bak heste æinshværium Oc ræið upp æftir dalenom Oc letto æigi fyrr en þæir komo til
ongrenn brusa hvart nokcot sel være þat þar er þæir mætte bua i um nottena Ia sagðe brusi er vist hærra Nu var sva gort at þæir varo þar um notena oc sætti konongr þar landtiolld sin En um morgonenn bað konongr þa fara til urðarennar oc fræista ef þæir mætte koma vegenom ivir urðena Nu foro þæir til en konongr var hæima i landtiallde En um kvælldet komo þæir hæim hirðmenn hans oc kvaðozc hava haft mikit ærveðe oc ækci a læið komet oc sagðu at þar míndi alldrigin mega veg ivir gera Oc varo þar aðra nott En konongrenn la a bœnom sinum um alla not-
tena En þegar er hann vissi at dagr var þa bað hann þa fara til urðarennar En þæir foro miok trauðir oc kvaðozt ækci mindu at vínna En þa er þæir varo braut farner þa kom sa maðr til konongs er vistum þæirra reð Oc sagðe konongenom at æigi var vist mæiri æftir en .í.
foll slatrs En þu hævir .ííí.c. manna þins liðs oc .c. boanda þa mællte konongr at hann skilldi lata upp alla katla oc lata nokcot af slatre i hværn kætil oc sva var gort En konongr gecc til oc gerðe kross mark ivír oc bað þa bua matenn En si
ðan for konongr til skarfs urðar þar sem menn hans skilldu vegen ryðia En þa er konongr kom þar þa sato þæir aller oc varo moðer miok af ærveðe þa mællte brusi ec sagðe yðr hærra at ækci matte vinna at urð þessare oc truðu þer æigi Si
ðan lagðe hann af ser scikciu sina oc mællte at þæir skilldu fræista aller hvat þæir mætte at vinna Oc nu er þæir komo til þa er sva sact at xx. menn matto rœra þa stæina er æigi gat aðr .c. manna Oc varð vegrenn ruddr at miðium dægi Sva at bæðe var fœrt mannum oc rossom með klyfium Siðan for konongrenn ovan aftr þar sem vist þæirra var oc nu hæitir hællir Kællda æin er þar oc I nꜹr hællinum oc þuo konongrenn ser þar En er bufe manna værðr siukt i dalenom oc drekr þat af þui vatne
no þa batnar þui þegar þæirrar suttar Siðan for konongr til matar oc aller þæir En er þæir varo mættir þa spurði kon-
ongrenn æftir ef setr nokcor være upp ifra urðenne nær fialleno þau er mæte bua i um nottena brusi svarar ero vist hærra sagðe hann þau er hæi
ta grœningar Oc ma þar ængi maðr vera um nætr a firir trollagange oc mæinvetta er þar ero a sætreno Siðan bað konongrenn þa bua færð sina kvezc vilia vera a sætreno um nott
ena þa kom til hans sa maðr er vistum hans reð oc kvað vera þar orgrynni vista oc væit ek æigi hærra hvaðan komnar ero konongrenn svarar þakcum guði sænding sina Oc let gera byrðar boandom þæim er foro ovan æftir dalenom oc til hæim-
kynna sinna En konongr var a sætreno um nottena a bœnom sinum sem hann var oft vanr En um nottena er menn varo komner i sœmn þa kvað við ascramlega uti oc mællte Sva brænna mik nu bœner Olafs konongs sagðe su hin illa vetr at ek ma nu ægi vera at hibilum minum oc værð ec nu at flyia oc ko
ma alldrigi a þenna stað siðan EN aðr um morgonenn enn konongrenn fœre til fiallzens þa mællte hann við brusa Her skal nu sagde hann gera bœ Oc man sa boande er her byr a hava ser iamnan framdratto Oc alldrigin skal her korn friosa þo at bæðe friose firir ovan oc neðan þa for Olafr konongr oc kom fram i æinbuᴀ oc var þar um nottena Oc um morgonenn a læsiar oc let taka alla hinᴀ bæztu menn bæðe af dofrom oc sva af læsium oc vorðo nu at taka við kristni eða þola dauða eða undan flyia þæir villdu þui æigi iatta En sva lauk at flester aller toko við kristni Oc fengo kononge sunu sina Oc heto þui at þæir skilldu alldrigin oftar ganga af kristni Sœner þæirra varo væl halldner við kon-
ongenom oc gerðozc væl siðaðer þat er sact at konongr var <