DG 4-7: 17va⁶-43vb³⁸ — Strengleikar

AT hæve þæirra er i fyrnskunni varo likaðe oss at forvitna oc rannzaka þui at þæir varo listugir i velom sinom glœgsynir i skynsemdomhygnir i raðagærðom vaskir i vapnom hœverskir i hirðsiðum millder i giofum oc at allzskonar drængscaphinir frægiazsto Oc fyrir þui at i fyrnskunni gerðuzc marger undarleger lutir oc ohœyrðir at burðir a varom dogumþa syndizc oss at frœða verande oc viðrkomande þæim sogum er margfroðer menn gærðo um at hæve þæirra sem i fyrnskunni varo oc a bokom leto ritatil ævenlægrar aminningar til skæmtanar oc margfrœðes viðr komande þioða at huerr bœte oc birte sitt lifaf kunnasto liðenna lutaOc at æigi lœynizsk þat at hinum siðarstom dogum er gærðozk i andværðomSua oc at huerr ihugi með allre kunnasto oc koste með ollu afle freme oc fullgere með ollum fongum at bua oc bœta sialvan sec til rikis guðs með somasamlegum siðum oc goðom athævom oc hælgom lifsændaþui at daðer oc drængskaper oc allzkonar goðlæikr er skryddi oc pryddi lif þæirra er guði likaðo oc þæirra er i þæssa hæims atgærðom frægðost oc vinsælldozt i fyrnskonne huerfr þess giorsamlegre sem hæims þæssa dagar mæirr fram liða EN bok þessor er hinn virðulege hacon konongr let norrœna or volskomale ma hæita lioða bok þui at af þæim sogum er þæssir bok birtir gærðo skolld i syðra brætlande er liggr i frannz lioð songaþa er gærazc i horpum gigiomSimphanomOrganomTimpanomSallterium oc Corom oc allzkonar oðrum strænglæikum er menn gera ser oc oðrum til skemtanar þæssa lifs oc lykr her forr rœðo þæssarre oc þesso nest er upphaf sangannaOllum þæim er guð hævir let vizsku oc kunnasto oc snilld at birta þa samer æigi at fela ne lœyna lan guðs i serhælldr fellr þæim at syna oðrom með goðvilia þat sem guði likaðe þæim at liaÞa bera þæir sem hinn villdaste viðr lauf oc blóm oc sem goðlæikr þæirra frægizst i annars umbotum þa fullgærezt allden þæirra oc nœrer aðraÞa var siðr hygginna oc hœverskra manna i fyrnskonne at þæir mællto frœðe sin sua sem segi með myrkom orðom oc diupom skilnengomsaker þæirra sem ukomner varoat þæir skylldo lysa með liosom um rœðom þat sem hinir fyrro hofðo mællt oc rannzaka af sínu viti þat sem til skyringar horfðe oc rettrar skilnengaraf þæim kænnengom er philosophi forner spekingar hofðu gortSiðan sem alldren læið framm oc æve mannanna þa vox list oc at hygli oc smasmygli mannkynsensmeð margskonar hættesva at i ollom londum gærðuzc hinir margfroðasto menn mælande sinna landa tungumEn þæir sem lif sitt vilia lytalaust varðvæitaþa samer Jamnan nokot þat at i huga oc iðnaer þa gære sialfa vinsæla oc af kunnasto sinne mege aðra frœðaOc fyrir þui ihugaða ec at gæra nokora goða sogu oc or volsku i bokmal snua at þat mætte flæsta huggaer flæstir mego skiliaEn lioð þau er ec hævi hœyrt er gor varo i syðra brætlande af þæim kynlegom atburðom er i þui lande gærðuzc þa likaðe mer at snua oc oðrum segia þui at ec hafða mioc morg hœyrt þau er ec vil at visu fram telia oc engom glœyma afþui er ec ma minni minu a komaæinum kurtæisum konongi er guð leðe yvir oss vizku oc valldgævo oc gnott margfallegs hins frægiazta goðlæiksþui i huga ec oftsamlega at samna lioðen oll oc i æina bok at fœra þer herra minn hinn hœverske konongr ef þer lika þa er mer fagnaðr at starf mitt þækkez oc hugnar sua hygnum hofðingia oc hans hirðar kurtæisom klærkom oc hœværskom hirðmonnomSOgur þær er ec væit sannar oc brættar hava lioðsonga af gortvil ec segia yðr sem ec ma með fæstom orðumEn sua sem ritningar hava synt mer vil ec sægia yðr at burði þa sem gerðuzt a hinu syðra bretlande i fyrnskunniUm þa daga reð þui riki Odels konongr stundom i friði oftsamlega í úro oc i ufriðiÞessom kononge þionaðe með villd oc goðvilia æinn rikr lændr maðr er allre reð æinn leunsborg oc var hann kallaðr dridiasat nafne þesse var æin kennelegr vinr oc hinn kæraste herra sinom konongenomhann var hinn vaskaste riddare i vapnom oc atte hann með sinni æiginni pusu tvau bornn sun oc dottorVngen het dotter hansen sun hans guiemarI ollum þæim konongdome var engi maðr honum iamfriðrmoðer hans unni honum yvir alla livande oc i allum lutom likaðe hann vel fæðr sinomþægar sem hann var hæiman fœrr þa sænde hann faðer hans hæimaN til konongs hirðar at þiona konongeEn suæinnen var vitr oc vaskr þokkaðezt oc vinsælldezt allu konongs hirðliðiSiðan sem honum vox vit oc vasklæikr þa bio konongrenn hann rikulega ollum riddara hærklæðomsua tigurlega sem hann villdi sialfr œskiaGviamar sem hann var riddareþa dualdezt hann þar mioc længeSiðan skildizk hann við konong oc allt hirðlið hansi vinsælld oc vinatto oc stæfnde hann þaðan i flandr at rœyna rœysti oc riddara skap sinnþui at um þa daga var þar iafnan ufriðr oc bardagaren huerge i lorenge ne i burgunnie oc æigi i angeo ne i gaskunniafanzk engi honum iamvaskr i vapna skiftiEn þat var undarlegst i hans natturo at hann hafnaðe vandlega konom at unnaþui at engi var sua frið ne agæt frune frið mær at hann villdi sinni ast til snuaEn engi myndi honum syniazc ef hann villdi til mælaMargar birtu honum bærlega vilia sinnen hann lezk æcki vita huat er þær villdu þui at hugr hans horfðe sua vandlega fra þæim at engi þæirra gat þat fundit at hann myndi kono vilia havaSEm hann var i bloma oc hæzstom tima œsko sinnarþa for hann hæim at sia foðor sinn oc herramoðor oc systurer lengi hofðu langat til hans hæimkuamo oc fundar Oc dualdezc hann þa hæima með þæim vel sua manað fullanÞui nest likaðe honom at fara a dyra væiðar oc stefndi hann þa til sin um kuelldit riddarom sinom oc væiðe monnumEn um morgonen for hann i morkenaþui at þeskonar skemtan likaðe honom æinkar vel oc fundu þæir þegar æinn mikinn hiort oc varo þa hundarner lœystir oc fylgðo þa væiðe menn hirtinomEn sa hinn ungi maðr ræið tomlega æftir oc æinn suæina hans oc fœrðe honom boga hans oc sporrakka dyra oc villi svinaEn hann villdi giarna skiota ef nokot dyr kœme i skotmal fyrr en hann fœre þaðanþa læit hann æigi fiarre ser i æinum þykkom runn hiart kollo æina oc kalf hennar hia hænni en var oll sniohuit oc hafði æina kuisl hiartar horns i miðio ænni oc liop hon þægar or runnenom er hon hœyrði gauð sporrakkannaEn hann bændi boga sinn oc skaut at hænni oc laust hana framan i briostetEn hon fell þægar til iarðarEn brodrenn þægar aftr snærizc oc laust Gviamar i gægnom læret oc nam staðar fastr i hæstinom oc var þa af stiga hæstinom oc fell hann þar a grasvollenn hia kollonneEn kollan er þar la sárvirkti sar sitt oc kærði angr sinn En þui nest mællte hon með þessom hætte harmr er mer at ec em nu drepenen þu gaurr er mec særðe þæsse skulo vera þin orlog alldre scalltu fa lækneng huarke af grosom ne grasa rotom ækki sculo tia læknar ne hæilsudrykkir at bœta þer oc alldri scall tu hæill verða af þesso sareer nu hævir þu i þinu lære til þess er su grœðir þec er saker þinnar astar scal bera oc þola sua miklar pinsler hugsotta oc harma at alldri fyrr bar kuenmaðr þui lika oc þu þui lik fyrir saker hennarSua at aller þæir er ælscat hava oc framlæiðes sculo konor ælsca manu undra oc kynlegt þykkia með hueriom hætte er þit mattoð sua mykinn as tar harm beraSkrið brott sem skiotast oc lat mec hava frið fyrir þer þesse orlog skulo sannast þer Gviamar var skæindr oc þotte honom kynlegt þat sem dyret hafðe sagt honum oc ihugaðe hann þa i huært land hann skylldi fara til læknengar at lata grœða sar sitt þui at honum likar æigi sua bunum at dœyiahann væit at sonnu oc hugr sægir honum at alldregi likaðe honum kuenna aster oc alldregi sa hann þa er hanom være fyst ane þa er hann vissi at sar kynni at grœða oc kallaðe hann þa suæin sinn oc mælltivinr kuað hann lœyp sem skiotast hæsti þinum oc stæfn hingat fælagom minom þui at ec vil tala við þa oc þa for svæinnen fra honumen hann dualdesk æftir oc angraðe hann miok saretscar hann þa skyrtu sinu oc batt um saret sem hann kunniþui nest stæig hann a hæst sinn oc stæfndi þaðan a brott oc skundaðe at firrazt felaga sinaþui at hann villdi at engi þæirra vissi huert hann snerizt oc for hann þa af vegenom um þuæran skogenn oc fann hann þa gatu grasvaxna oc minkaðe þa skogenn oc þui nest kom hann a sletta vollu oc kom hann at fialle myklo oc undir fialleno rann á oc fylgðe hann anne til þess er kom til siovar oc var þar hafnar vagr oc i hofnenne sa hann æitt skip oc gecc hann a þat skip oc ræiste treeten þat skip var kynlegom haglæik gort þui at uttan borz oc innan matte ængi sia samfælling borðanna ne nægling naglanna nema sua var til synis sem æinn viðr være allt oc komsk hann þa með myklo angre sarsins a scipet oc hugði hann at menn være a skipino þæir er gætte skipsens oc sa hann ængan maNn þann er þar væri a oc sa hann amiðiu skipi rækkio gorva með myklom haglæikforfialar varo gorvar með Salomons haglæikgullgorvar með hinum fægrstu skurðomaf cipres oc filsbæinumEn silkipell gullvofet var yvir bræittrekkiona sem kullt væreEn æigi kann ec virða þau onnur klæði er i rækkionne varonema þat sæge ec yðr fra koddanom at sa er hann lagði a hofuð sitt skylldi alldri ælldaztEn hit œfra abræzl var purpura ór Alexandria landi oc undir gor sa belina skinnI framstafne stoðu .ii. kærtistikur af hinu skirasta gullehin lakara var mikil fiár værð oc a þæim .ii. tændrað stafkærti oc af ollu þui er hann sa þa þotte honum þat kynlegastSiðan hallaðezc hann i rækiona at huilazcþui at saret virkti hann miocEftir þat sem stund var liðinþa stoð hann upp oc villdi brott gangaen hann matte æigi þa aftr komaztþui at skipet var fiarre i hafe oc hinn mæsti skriðr at oc byrr hinn bazti oc hinn hœgazti oc fann hann þa at honum teði æcki aftr at læita oc rygðizc hann þa mioc oc vissi æi huat hann skylldi at havazk oc var þat æigi kynlegt þui at mikill var værkr i sare hans oc verðr hann allt at þola þui at hann fær ækki at gort þessom kynlega at burð oc bað hann þa mioc guð miskunar sér oc sia til sin at veria hann fyrir dauða oc koma honom til hafnarSiðan lagðezt hann i rækkiona oc sofnaðe Nu er honum liðet þat sem harðazt var þui at skipet man bratt lænda þar sem hann man hæilso faVNdir æinni fornæskio borg er hovoðborg var allz þess rikis lændi skipiten sa herra oc hofðingi er þæirre borg reð oc stiornaðe var gamall at alldre oc kuangaðr ungri kono þesse fru var hinnar bæztu ættar milld oc kurtæis hyggin oc hœværsk oc hinn mætasta i allom kurtæisra kuenna kuenskum hin friðasta oc fægrstaen pusi hænnar oc herra var ohofsamlega abruðigrþui at þat bæiddezt nattura hansþui at gamler menn er litla fyrst hava til kuenna oc þat villdu er þæir mægo æigi oc natturan syniar þæimen Jamnan avunda oc hata þa er ungir eromeð þæim hætte er lundærni gamalla mannaEn þessi hinn auðgi maðr hafði sua um sec buet at alnar viðan garð endir borgar turnenom hafðe hann lateð gærða hovan grœns malmara grioz vegg mikinn oc sua at æcki matti yvir komazt oc æinar dyrr litlar til kastalans oc þar gæta netr oc daga með uruggom vorðomEn oðrum megin gecc sior oc matte þaN væg ækki at komazt nema a bate kœme ef i kastalann ætte nokkot at syslaen þui let herr kastalans gærða sua hom vegg oc þykkum at hann skylldi uræddr oc uruggr varðvæita þar þar kono sinaþar let hann gera hænni hit fægrsta oc friðasta loft oc þar kapellu i hia oc þar æinn gamall prest til tiðavæizlu blæikr oc bloðlauskalldr oc kolnaðr or ollum likams lostahann song iafnan mæssor oc byrllaðe at borðeþat hit friða loft var stæint Jnann hinum friðastom liknæskium pruðra manna oc friðra kuenna oc þæirra aster oc astar þokke oc með hueriom hætte samer at ælska oc tryglega astear gætasua sem ouidius kennir i bok astar velaþar var su hin kurtæisa frusætt oc æina friða mœy fecc herra hennar at þiona hænni þæsse var systur dotter hans hin kærasta huar annarre hon oc fru hænnarmeð frunne var þesse mærþæim stundum er hon for hæiman til þess er hon hæim komþes a milli kom þar alldregi maðr ne kuenmaðr sua var hon byrgð Innan þæss hins hova stæingarz oc gecc alldregi or garðenomÞAnn hinn sama dag sem non var liðit su hin friða fru sem hon hafðe sofet æftir mat þa gæcc hon i grasgarðenn oc þionosto mær hænnar með hænne at huggaz oc skæmta serSem þær litu ovan til siovarinsþa sa þær skipet siglande með Inn fallande floði hofnena oc engan maNn a skipino oc lændi þar undir stæingarðenomsem hon hafðe þetta set þa ræddezc hon oc villdi brott ganga oc var þat æigi undrat hænni þotte kynlegt sua at hon roðnaðe ollEn fylgis mær hænnar var kurtæis oc hyggin huggaðe fru sina oc gærðe urugga oc uredda oc kastaðe skikkiu sinni oc gecc ovan til strandar oc sa a skipet sua fritt oc fagrt oc sua rikulega buet at alldri sa hon annat þui likt oc fann hon þar ækki vetta anema riddara æinn sofanda oc fyrir þui at hon sa hann blæikan oc bloðlausanþa hugði hon at hann være dauðr oc skundaðe hon þa aftr oc kallaðe þangat fru sina oc sagðe henne þat sem hon hafðe set oc kærðe miok oc kuiddi at Riddarenn myndi dauðr veraFRu hænnar suaraðe hænniSkundum nu sagðe hon til skipsensef hann er andaðr vit skulom grava hann prest varr man duga okren ef vit finnum hann kuikan þa man hann rœða við okrþui nest skundaðo þær baðar fruen fyrir en mæren æftir hænniSem hon var komen a skipetþa nam hon staðar fyrir rækkionne oc hugði vandlega at riddaranom oc kærðe hon þa oc harmaðe miok œsko hans oc rygglæik oc varkyndi siuklæik hans oc lagðe hon þa hond sina a briost honom oc kændi at hann var hæitr oc at hiarta hans barðe undir siðunni en riddarenn er aðr var sofande vaknaðe i þui er hon er hon tok a honom oc er hann læit hana þa gladdezc hann myklom fagnaðe oc hæilsaðe hænne þægar með hinum bliðastom orðumNu væit hann at sonnu at hann hævir lænt en hon gret þegar ahyggio full fyrir honumsuaraðe kuæðiu hans fagrum oc goðviliaðom orðum oc spurði hann þui nest or huerio lande hann var komenneða or bardaga flytFRu sagðe hann þat er æi með þæim hætteen ef þer likar at ec gere þer þann atburð kunneganer mer er fallennþa vil ec æigi lœyna þecEc em komenn or hinu minna brætlande oc var ec i dag a væiðar farenn oc laust ec i dag i væiðe morkenne æina huita kollu með or minni oc er ec hafðe lostet hana þa flaug oren aftr at mer oc laust mec i læræt oc hævir sua miok sært mec at ec ottomk at ec værði æigi grœddrEn er ec hafði lostet kollona þa kærðe hon miok at ec hafðe dræpit hana oc mællte hon þa oc bolvaðe mer oc svor mikinn æið at alldregi skyllda ec hæill værða ne grœðeng fa nema kona grœdde mek oc væit ec æi huar ec skal þa finnaSem ec hafða hœyrt þesse orlog þa skunndaða ec or skogenom oc sa ec þa i hofn æinni þetta skip oc fell mer hæimsca at ec dirfðumk a at gangafyrir þui þægar sem ec var a komenn þa tok skipet brott i hafNu væit ec æi huar ec hævi læntne huat þesse borg hæiterþui bið ec yðr hin friða fru min fyrir guðs saker oc hœyversku saker yðarrar miskunneð mer með hialpræðe yðro þui at ec væit æi huert ec skal hæðan fara oc æigi em ec fœrr þesso skipi at stiórnaÞA suaraðe honom su hin friða fruGoðe herra sagðe hon oc hinn kæraste giarna vil ec væita þer hialpræðe þessa borg a minn herra oc allt landet um huervis hann er rikr maðr oflugr oc ætgoðren hann er miok a alldr siginnangraðr oc abruðigrfyrir þui hævir hann her byrgt mec oc læst i þæssom stæingarðe er æitt at æinu er liðet a oc æinn gamall prestr fyrir sættr gæzlo maðr er bol oc bál brænniSua em ec her byrgð netr oc daga oc æigi sua diorf at ec þore út at ganga nema minn herra sændi æftir mérhær aec loft oc kapello oc þessa mœy mer fylgiandeNu er þer likar her huilazt til þess er þeR bœtezt oc batnarGiarna skulom ver þer með goðvilia þionaNV er hann hafðe hœyrt rœðo hennarþa þakkaðe hann hænne með sœtom oc sœmelegom orðum oc kuaðsk vilia duæliask giarna með hænne oc ræistezk hann þa upp or rækkiunne oc þær baðar studdu hann oc læiddu i lopt hænnar oc logðu hann þar i hœgia húilo oc þuógo þær þa lær hans oc saret oc er þær hofðu þuægit af bloðet giorsamlegaþa bundo þær fyrst um saretSem þau varo mett at kuælldi þa gecc hon i brottNu er honom væl gætet af gnogom mat oc goðom drykcen ast hævir nu skæint hug hans oc hiarta i úroþui at su hin friða fruhævir lostet hann hugkœmelegre ast oc kænnir hann nu þat er hann kændi alldri fyrrAllu hævir hann nu glœymt fostrlande sinu fæðr oc frændom oc fostrbrœðrum oc kænner hann allz ængan verk sarssinsandvar hann af ollu hiarta með kynlego angre oc undarlegre uro oc bað þa fruen þio nosto mœy sina at hon skyllde geva riddaranom svæfnhuilld oc ro oc gecc hon þægar ifra hænni er hon gaf henni lœyvien fru hænnar var þa orvað oc tændrað þæim uroar ælldi er herra Guiamar kændi sec skæindan af u hofsamlegom hætte oc hug oc ollu hiarta NV duælsk þar riddaren æinn saman fullr angrs oc astar uroaren þo væit hann æigi enn at sonnu mæð hueriom hætte uro hans stendren þo finnr hann at fullo at ef æi vill su hin friða fru hugga harm hans þa væit hann at fullo viso buenn bana sinnvakte hann alla þa nottmeð angre oc uro oc optsamlegom anduorpum oc gængo alldregi or hug hans rœðor hænnar oc fægrð hænnar augna oc anndliz oc allr friðlæikr vaxtar hænnar oc mællti hann oftlega innan tanna ser miskunna mer fru min oc at komet at hann myndi kalla hana unnasto sinaen ef hann hæfði at sonnu vitat at hon kændi þæss hins sama sarsþa myndi harmr hans nokot huggazt oc lass hans letazcer nu gærer hann blæikan oc bloðlausanMIok arlla sæm tok at dagaþa stoð upp su hin fagra fru oc klæddæzc oc kærðe hon at hon hafðe litt sofetum nottena oc vollde þui uro astar hænnar er fostum bondum hafðe bundet hanaEn mæren er þionaðe hænni fann þægar huat þæim var oc at ast vollde huarotvæggia hanom oc hænni oc at fruen var fastre ast tekinþæss riddaraer þar dualdezc at grœða sar sitt oc þar huildisk i loftenoEn þu vissi hon æigi til sanz nema af grunsæmð huart riddarenn unni nokot fru hænnar æða æckiSem fru hænnar va i gengen kapellona þa gæcc mæren i loptet til riddarans oc sættiz fyrir huilu hans oc mællte til hansherra sagðe hon huert er fru min gænginhui er fru min sua arlla upp staðenen hann þagnaðe oc andvarpaðe oc mællti hon oðru sinni til hansherra sagðe hon þu annt at visuSe við at þu lœynizc æigi oflengi þu matt unna með þæim hætti oc þæirre er vel fellr ast þinni Sa er unna vill fru minni honum samer mart at ihuga oc være ykkur ast vel samfallen ef þit været bæðe staðfostþui at þu ert hinn friðasti maðr hon er hin frægiasta fruEn þa suaraðe hann mœynneEk em kuað hann þæirre ast tækinnat skiott man mer snuazc til harms mæiranema ec se skiota hugganhin sœta Iungfru min viðr hialp mer þat sem þu mattEn hon þægar huggaðe hann oc het honom staðfastlega þat sem hann bað hanaSiðan gecc hon til fru hænnar oc sagðe hænni huilikan harm riddarenn hafðe af ast hænnarNV sem fru hænnar hafðe hœyrt þat sem hon mælltiþa glœymdi hon æigi oc gecc þægar aftr til hans oc villdi vita huersu hann matteþui at hon kændi sec miok ast kænna af honum oc hæilsaðe hann hænni oc hon honum oc hava þau nu i myklum oc kynlegom harms bondum nætiazten hon villdi æigi sægia honom ne syna vilia sinnþui at hann var hænni ukunnegr oc or oðru landehon ottaðezc ef hon birter nokot fyrir honum þat sem hon hafðe hugfast at hann myndi hata hana oc hafna hænniEn hann þægar hinn diarfaste synde hænni vilia sinnfru min sagðe hann ec dœy fyrir þinar saker þinn hugr oc minn oc hiarta er harms oc angrs fullt oc bið ec astar þokka þins oc hœyverskuat þu hafner mer æigiSem hon hafðe skilt þat sem hann bað oc bæiddezc þa suaraðe hon kur tæislega oc læiande mællte til hansVnnaste sagðe hon þat være of braðskœytilegtat væita þer sua skiott þessa bœnæigi em ec lætlætes konane von sliku misværkifru min sagðe hann fyrirkunn æi orðum minumSu kona er skartsom ersamer at lata biðiazt længi oc mætazt oc myklazt at maðr hyggi þæim mun hana þæim mun villdri sen hon syniazt længrEn þu hin friða fru min sua sem ec bið vær unnasta en ec unnasti oc fann hon þa at hann sagðe sattum kuenna lunndærne oc Jatte honom þægar þat sem hann bæiddezt oc var þa herra Gviamar i felagskap hennar full þriu missareEn þat misfell þæim at þa kom upp samvist þæirraANdværðo sumre miok arlla dags sem þau lago bæði i faðme sua sem baðom þæim likaðeþa mællte su hin friða til Guimars hinn sœte minn unnaste sagðe honmer sægir sua hugr at ec man bratt missa þin oc man nu sam vist okkor upp koma oc ef þu værðr her drepinnþa scal ec her dœyia með þeren ef þu brott kœms þa man tu fa þer aðra unnastoen ec man astar saker þinnar iamnan vera harms full oc hug sottarFru sagðe hann mæl æigi sliktalldre se mer friðr ne fagnaðr ef ec sny hug minn til annarrottast alldri þatVnnasti sagðe hon handsala mer þat oc fa mer skyrto þina en ec scal fallda hana sua saman ef þu finnr nokora þa huar sem þat erer æftir fallde þæima falld þa gæf ec þer lœyvi at unna þæirre oc tok hon þa skyrtona oc falldaðe saman oc handsalaðe hann þa hænni þat sem hon bæiððezt oc mællte þa at ængi myndi þann falld aftr falldanæma með knifi skæri eða með soxum klippiSem hon hafðe saman falldat þa fecc hon honom skyrtona með þæim formala sem hon hafðe sagt at hon skyllde æi æfazc ne ottazc at hann myndi hallda hænni handsol sinSua oc tok hann þui nest bællti æitt oc batt um bæran likam hænnar hælldr i fastara lagesua sem Innyfli hænnar gato boret oc mællteEc lofa þer at unna þæim er þætta bællti lœysir af þerþui nest kystuzt þau oc stoð þa sua buen viðr rœða þæirra astsæmð oc skæmtan þæirra ÞAN hinn sama dag kom upp viðr skifti þæirra oc funnu menn þau bæðe saman oc fannz þat allom sæm tit var hiuskaps með þæimþui at æinn vandr riddare hafðe allt þægar uppier herra hænnar hafðe þangat sænt at rœða við hana oc er hann kom at lopteno þa komsk hann æigi Jnn oc sa hann igægnom glygg æinn þat sem þar var titt oc gecc hann þægar til herra sins oc sagðe honom þat sem þar hafðe hann séétSem herra hænar hafðe hœyrt fra sogu hans þa fecc hann hinn mæsta harm oc angr oc kallaðe hann þa til sin þria hina villdasto vini sina oc gængo þegar til svæfn lofzs hænnar oc let hann þa briota upp hurðena oc fann hann þar riddarann með hænni oc af þæirre hinnu myklo ræiðeer a honum laþa bauð hann þæim þægar at dræpa riddarannEn Guiamar hinn vaskaste maðr oc hinn vapndiarfaste liop þa upp oc ottaðezc þa allz ækki oc græip æina digra furustong er klæðe a hengo oc man hann nu gera æinum hueriom þæirra œrenn angr ef þæir læita til hans oc aðr en þæir skilezk þa mann sua læika þa oc læmia at þæim være hœgra hæimaEn herra þæirra læit þa længi a hann oc spurði huat manna hann vǽre oc huar hann var barnn fœddr oc talðe hann honom allt huersu hann kom þangat oc huersu fru hans tok væl við honom oc fra kollonne er sagðe honom orlog hans þa er þæi hann hafðe sært hana oc huerso hann fecc sar af henni oc fra skipi þui er hann a stæig oc huersu skipit flutti hann þannog oc með þæssom hætti kom ec i þitt valldÞa suaraðe sa herra honum at hann truði æigi þui er hann hafðe sagt honum en ef sua er sem þu hævir sagt oc værðr skipet fundit þa scal þægar ræka hann i hafef hann tynizt þa er honom fagnaðren ef hann kœmr kuikr oc hæill af skipino þa likar honom illaþui nest sem hann hafðe hæitet honum uruggaN frið þa gengo þæir ovan til strandar oc fundu þæir skip i hofnenne oc gecc hann þegar a skipet oc toc þa skipet mikinn skrið oc stæfndi i hafen riddarenn andvarpaðe gret oc harmaðe unnasto sina oc bað hann þa guð at hann skylldi skiótt brott takazt oc koma alldri til hafnar næma hann fae unnasto sina er hann ann enn sem livi sinuSua sem honum hellt þesse harmrþa kom hann þui nest til hafnar þar sem hann fyrst skipet sa hia fylki sinu oc gekk hann þægar afsem hann var at lande komennþa sa hann æinn af sinum svæinum fylgianda riddara æinom oc læidde vapn hæst i toge oc kende hann þægar suæinenn oc kallaðe a hann oc er svæinnen læit a bak serþa kændi hann herra sinn oc stæig þa af hæsti sinom oc fecc herra sinom oc fylgði honum með myklom fagnaðe oc aller vinir hans fagnaðo kuamo hans þui at hann var hinn vinsælaste oc hinn frægaste i fostrlande sinuEn siðan er hann hæim komþa var hann jafnan hug siukr oc ahyggio fullr oc villdo þa vinir hans oc frændr at hann kuangaðec en hann villde þat ængom koste oc mællt hann at hann skyll engarra kono fa nema þæirrar er æftir kunnifallda skyrtu hans huarki sakar rikis ne fiár ne fægrðar ne astsæmdar oc foru þæsse tiðendi um allt brætland oc kuomo þa til herraGuiamars allar þær ækkior oc mœyiar er friðastar oc rikastar varo oc kynbæztari allu brætlande oc fræista ef æftir gæte falldat skyrtu hans oc fannz allz ængi i allum þæim er þat kunni at geraNV þæsso nest samer at syna yðr oc sægia fra þæirre hinni friðu fru er herra Gviamar villdi sua miok unna Sa hinn riki gamle maðr er fecc hænnar æftir þui sem æinn af lendom monnom hans reð hanomsætte hana i æinn hovan turnn þar hafðe hon illt um daga en værra um nætrþar þolðe hon sua margfallegan harm oc hugsott oc piningar oc væsallder oc mæinlæteangr oc uro sorg oc svæfnlœysi oc allzkonar mæin oc mæinlæte at engi gætr ritat ne rannsakað sua netr sem daga var likamr hænnar oc lif i harm oc hugsott oc var hon i turnnenom bætr en tva vætr með slikum valkom oc væsalldom oc fecc þar allz ænga hugganne hiolp sinna harmaoft kærande oc mælte hon herra minn Gviamar sorg er mer at ec sa þæc myklu kys ec hælldr skiotan dauða en sua læiðar oc langar vesallderef ek ma heðan brot komask þa scal ec þar a sioen laupa sem ec sa þec siðarst a skip gangasem hon mællti þætta þa stoð hon upp oc gæcc at duronom oc fann æigi loko fyrir hurðenne oc af þæssom at burð gecc hon brott oc fann allz ækki þat er hænni var til mæina oc er hon kom i hofnena sa hon skipet þar sem hon villdi ganga a kaf oc dræpa sæk sialva oc gecc hon a skipet oc ihugaðe at þar være unnaste hænnar druknaðrOc er hon gat æigi a fotom staðet þa let hon fallazc a skipet oc þolðe þar valk oc pinengSkipet tok þægar er hon var a komen hinn mæsta skrið oc lændi siðan a brætlande undir kastala æinummyklom oc osœkelegomen herra sa er þann kastala atte var kallaðr at nafneMeriadus oc fyrir þui at hann atte nokkot at sysla til æíns græiva sinsþa var hann arlla upp staðenn oc villdi brott senda hirðlið lið sittat gera skaða uvinom sinom Sem hann sat hia æinom glygg i kastalanom þa læit hann skipet er þar lænde oc gecc hann þægar ofan um graddornar oc kallaðe til sin æinn rækkio svæin sinn oc gængo þæir þa baðer skyndelega ovan til skipsens oc funndu þæir þar æina friða fru sæm alf kona være oc tok hann þa i skikkio skaut hænnar oc læidde hana með ser i kastalann oc var hann mioc feginn af þæim hinum fagra fundþui at hon var hin friðasta allra þæirra er hann hafðe fyrr set oc vissi hann at sonnu at hon var rikrar ættar oc sneri hann sua mikilli ast til hænnar at alldregi fyrr unni hann kono sua mykitÞæsse herra atte æina syttor hina friðasto mœy oc læiddi hann hana þangat i þat hit fagra loft systur sinnar oc fecc þa hina friðv fru i gæzlo oc flagskap hænnar oc var hon þar i myklo yvirlæte oc rikulega hennæ þiónathann klædde hana rikulegameð hinum villdastom klæðomer i þui lande funndusk hann gecc oftsamlega til hænnar þui at hann unni hænni af ollu hiarta oc bað hann hænnar þa mioc en hon lezc æigi vita þat sem hann mællti oc syndi hon honum þa bælltit er læst var um hana oc mællti alldre scal ec unna manne sagðe hon næma þæim er sua lœysi þetta bællti af mer at hann sliti þat æigi i sundrSem hann hafðe hœyrt svor hænnar þa ræiddizc hann oc mællte til hænnar i angre oc ræiði sinneSua er þer sem riddara æinom er her i landeno hann værsk fyrir kuanfange oc kuæzc engarrar kono vilia fa ne engri unna fyrir saker rikis ne fiar nema þæirrar æinnar er æftir fallde skyrtu hans sua huarke viðr kome knifr ne sox oc hygg ec sagðe hann at þu mant þann folld hava gortSem hon hœyrðe þa andvarpaðe hon oc myndi nesta i vit fallaEn hann tok hana i faðm ser oc sundr skar bliat bonden oc tok hændi sinni a bælltino oc viðr læitaðe at lœysa oc gat allz ækki at gort oc þui nest var ængi sa riddari i brætlande at æigi for þangat at fræista ef bælltit gæti lœyst oc gato allz ængi at syst oc stoð þa sua buet lengiÞVi nest bar sua at at Meriadus lagðe at ræið við Riddara þann er ufriði upp hællt i mote honom oc stæfndi hann þa til sin myklom fiolda riddara oc kom þar fyrstr allra herra Gviamarr rikulega herbuin oc i fylgð hans hundrað riddara væl klædder a goðom vapnhæstomþui at Meriadus hafði honom orðsænding gorvaupp a mikla aumbunsem hinum villdasta vin sinom oc felagaat hann skylldi æigi bila honom i slikri nauðsynat hialpa honomNu sem Gviamar var þar komenn þa fagnaðe honum Meriaðus oc herbyrgði hann oc herlið hans i turn kastala sins sœmelega með gnogum fongum oc sændi hann þa æftir systur sinnitva riddara oc bauð hænni i astsæmd sina at hon kome at fagna gæstom hans oc su hin friða fru með hænni er honum var sua æinkannlega ast aþær varo rikulega klæddar oc hælldozc þær i hændr oc gengo sua i hollena Sem fruen hœyrði nafn Gviamars þa myndi hon i uvit falla æf æigi hællde mæræn a hænni þui at hon var litlaus oc hugsiukEn Gviamar liop upp þægar sæm hann sa þær Jnn gangandesem hann læit fruna þa sa hann miok a hana at vera viss af at ævi hænnaref hann hæfði rætt kænt hana oc nokkoro siðarr mællte hanner æigi þæsse unnasta minvon minlif mitt hiarta mittmin sœta fru er sua mioc unni merhuaðan er hon komen eða huerr hævir hana hængat fluttNu hævi ec ihugat mikla hæimsku þui at margar ero likar konoren með þui at hon er sua lik þæirre er ec ann sua mioc oc allr skælfr hugr minn oc hiartaþa vil ec giarna rœða við hana oc gecc þa riddarenn framm oc kysti hana oc sætti hana i hia ser oc mælldte hann ækki flæira til hænnar nema þat at hon skylldi sitia i hia honumMæriadus hugði at þæim oc fyrir kunni hann miok at þau leto sua bliðlega oc mællte hann þa til Gviamars læiande herra sagðe hann ef þer likaðe þa villda ec at mær þæsse fræisti ef hon gæti aftr falldat skyrtu þina Mikill fagnaðr være mér ef hon gæte nokot at syst aftr at fallda folldenn oc suaraðe þa Gviamarþui iatta ec yðr sagðe hann giarnsamlega oc mællti haNn þa til fe hirðis sins at fœra ser skyrtuna oc fecc hann hana mœynne oc tok hon viðr oc við læitaðe allt þat er hon kunni oc matte oc gat æigi lœystSem fruen læit skyrtuna þa kænde hon folldenn þægar oc var þa hugr hænnar i myklo angreat hon þorðe æigi þat sem hon villditil at taka skyrtunnar oc lœysa falldenn oc fann þægar Meriadus at fruen villdi við læita at lœysa falldenn oc var honum mikill harmr at þui oc gat þo ækki at gort oc mællti hann þafru sagðe hann fræista þu nu huat þu kant at gæraat þessom falldeer sua margar hava við læitat oc ekki at systþægar sem hon skilldi þat sem hann bauð hænni þa tok hon skyrtuna oc hafðe skiott lœystherra Gviamar undraðe oc kynlegt þottehann kænndi oc þo ivazezc hann i oc mællti þaþu hin friða skepna er tu þæsse unnasta min sæg mer satt oc lat mec sia likam þinnef þu hævir bællti þat er ec læsta um þæc oc lagðe hann þa hændr sinar a siðu hænnar oc kænndi þægar bælltit oc mælltiMin hin friða sagðe hann með hueriom hætte komt þu hingateða hueriom at burð hævi ec þec hær fundit oc talðe hon honum þa pinsler oc mæinlæte oc væsallder er hon hafðe i turnenom haft fyrir saker hansmæðan hon var þarilla hallden oc þa atburði er siðan viðr kuomo huersu hon kom or turnenom oc fann skipet oc a gecc oc lændi þar oc huersu riddarenn fann hana oc siðan sœmelega halldet hanameð riku yvirlæteiafnan með villd oc vinatto oc oftsamlega bæizt astar hænnarEn nu er kuað hon fagnaðr minn fundinnVnnaste sagðe hon kom mer heðani brott at vit mæ gem i frælse oc i friði saman bua oc með fagnaðe framlæiðis livaGViamar stoð þa upp oc mælltiHerrar sagðe hann lyðit rœðo minni Ec hævi her i dag fundit unnasto minaer ec hugðomc hava tapatNu bið ec Mæriadum með vinatto oc felagscapat hann upp gævi mer unnasto minaen ec skal þiona honom sem æiginn hans riddare með hundrað riddaromæða flæiri ef hann villþa suaraðe Meriadus herra Guiamar sagðe hann goðe vinrEc em æigi sua œngðr með ufriði ne uvinumat ec vili þessa bœn iatta þerec fann þessa fru oc ec scal veria hana i mote þerSem Gviamar hœyrði suor hans þa bauð hann hirðliði skyndilega at hærklaðazt oc stiga a hæsta sina oc for þa þaðaN oc sagðe Meriadum or vinatto sinni oc i fullan fiandskap oc for þa við sua buet i brot harmsfullr oc hugsiukr oc unnasta hans æftir sat en aller þæir riddarar er til banlagaraz varo komner oc atræiðarstaðfæstu honum tru sina at þæir skulo aller fylgia honum huert sem hann vill stæfna oc sa skiott dauðr ef nokot bilar honum oc komo þæir þat sama kuælld til kastala þæss riddara er ufriðinum hællt upp i motte honum Meriadusæn hann þægar feginn oc glaðr við kuamo þæirra hærbyrgði þa rikulegameð dyrlegom fagnaðe huggaðr miok aft herra Gviamar var komenn til hansmeð sua myklom riddara styrck at viðr hialpa honum þui at nu væit hann at hann man sigrazt oc ufriðrenn friðaztUm morgonen arlla þa hærklæddezt allt liðetum allan bœenn þar sem þæir varo i hærbærgiom oc riðu þui nest or bœnummeð myklom gnyherra Gviamar var læiðtoge oc mærkis maðr oc er þæir komo til kastalans þa reðo þæir vasklega til at sœkia hann oc gato æigi sott oc skipaði þa Gviamar liðinu um huerfis borgina oc vill engom koste brott fyrr en hann have sott En þa vox sua miok lið hans frendr hans oc felagar oc toko þæir viste alla fyrir þæim oc svællto alla þa er i varo borgenne oc kastalanomSiðan tok Gviamarr borgena oc kastalann oc drap Meriadum er fyrir sat oc tok hann sua þaðan unnasto sina með fogrum sigri oc miklum fagnaðe oc stæig sua yvir alla sina harmaEn af þessare sagu er nu have þer hœyrtþa gærðu brættar i horpum oc i gigium symphoniis oc organis hin fægrstu stræng læiks lioð oc hæitir þætta Gviamars lioð með hinum fægrstum notum er a brætlande funnnusc en yðr se frœðe oc friðr oc fagnaðr er hœyrt haveðAMeNHER sægir nu anann at burð annarrar sogu oc var af þessare þat lioð gort er brættar kalla æski lioðen ec vil sægia yðr æftir kunnasto minniI brætlande i fyrnskonne bioggu tvæir riddarargoðer grannar oc hinir bæztu felagar rikir menn oc væl æignaðer oc mioc fiaðer vasker oc traustir at riddarascaphinir hœverscasto at kurtæisi oc ollum goðum hirðsiðum oc huartvægge þæirra atte friða puso oc bar þa sua at at onnur þæirra varð ulettaf æignum bonda sinum oc bar hon hofn sina æftir til siðvæniolegs burðar i tima oc fœdde hon þa tviburur tvau fogr svæinborn oc var bonde hænnar miok fagnaNde þæssom at burð burðar hænnar Nu af þæssom fagra atburð oc þæim fagnaðe er riddarenn fecc af gætnaðe sinom þa sændi hann orð granna sinom oc hinum bæzta felaga at koma til sinn oc at vera guðzifi hans i skirnar hallde annars sunar hans oc gæva honum nafn sittNu sem sa hinn riki riddare sat yvir matborðe þa kom sændi maðr granna hans oc felaga oc sættiz a kne fyrir borðe hans oc hæilsaðe honom oc talðe honom ærende sittRiddarenn þakkaðe guði oc gaf sænde mannenom felaga sins goðan hæstEn pusa riddarans er hia honom sat at borðe lo at orðom sændimanzsensþui at hon var grimm kona oc drambsom illma log oc ovundsiuk oc mællte hon þa hæimslega allom a hœyrandom er i varo hollenneGuð hialpe mer sua kuað hon at mer þykkir þat kynlegt huar þæsse hinn goðe maðr tok þat rað at hann hævir orð sænt herra minum oc þo skom sina oc svivirðeng at kona hans hævir fœðtt tva sunu af huæim þau ero bæði suivirð þui at ver vitum huat þar til kœmr þat var alldri fyrr oc alldri man verða at sa atburðr mege við koma at æin kona mege fœða i senn tvau bornn nema .ii. menn have atta hanaSpusi hænnar oc herra læit længi til hænnar ræiðum augom oc grimmum oc mællti fru hætt slikum orðumþer samer illa slikt at mælaþat vitu aller dugande menn þessa landz at su hin goða kona var alldregin illmælltne rópað þui at allt folket er kann hana oc frægit hævir til hænnar væit at sonnu at hon er trygg oc goð kona fræg oc lofsæl at ollum goðum lutom oc kurtæisri kuænsko oc hinnar bæzttu ættar þessa landz oc Jafnan veret roplaus oc sua svivirðingaEn þæir er i hollenne varo oc orð hænnar hœyrðo foro með þæsso rope sua miok at þetta for openbærlega um allt brætlandsua at hiner skylldasto frændr hænnar oc hinir villdasto vinir hataðo oc hafnaðo hænni af þesso saklauso ropeAllar þær konor rikar oc fatœkiar er hænni varo kunnigar hafnaðo at vitia hænnar oc sia hanasua var hon miok hatað af þesso ropi at frændr hænnar hofðo ætlat at mæiða hanaSa er i sændi færðena for talðe herra sinom allt þat er hann hafðe hœyrt þar mælltEn sa hinn goðe maðr varð mioc ryggr af þesso ropi oc gat æcki at gort nema hataðe oc hafnaðe sinni goðre spuso sua at jafnan siðan hafðe hann tortrygð a hænni oc let hallda hana i œngre gæzlo fyrir allzængan misværka hænnarEN granna hænnar er laug a hana þesso rope oc suivirði hana saklausaþrutnaðe af gætnaðe a þæim samu tolfmanaðom oc gecc digr með tvæim oc hævir guð nu hæfnt grannu hænnar oc er at kom burð hænnar þa fœdde hon sialfre ser harm tvær dœtr varð hon mioc rygg oc harmaðe hormulega sialfa sec væsol em ec nu sagðe hon huat scal ec nu gera alldri man ec fa sœmd ne soma heðan afvirðing ne vinsælld frægð ne lof sæloat visu em ec sviuirð bonde minn man huervitna vera ropaðr hafnaðr oc hæddr oc hataðr frændr minir oc vinir manu jafnan næita mer oc næi kuæða oc alldri vinir minir veraþa er þetta spyrskþui at huervitna þar sem upp kœmraf þessom at burð hævi ec fyrir dœmt sialva mec þui at ec amællte ollom konom þa er ec laust þæim udœmom upp at ængi kona mætte æiga eða fœða tvau bornn nema .ii. menn hæfðe læget hanaEn nu er mer bærlega synt at ec hævi af æinum manne tvau bornn fœðtt oc er nu minn lutr hinn dalegreSa er a anann lygr oc oðrum likar at amælaoc hallavæit ugiorlla huat ser sialfum kann at fallaþui at þæim mannum mego menn mismæla er mæira lofs ero værðir en þæir er at annarra livi tælia oc annarra manna lif lasta en sina glœpi vilia alldregi hœyraEn nu at væria sialfa mec fyrir skomm oc svivirðing þa værð ec at myrða aðra mœynaþui at hælldr vil ec þætta mandrap bœta við guð en verða fyrir hatre oc hafnan allra minna ættingia oc ropi allz folksensfyrir þui at sonnu ef þetta kœmr upp fyrir unnasta minn oc frændr þa man ec æiga allz ængan vin þar sem nu a ec marga þui at ec dœmda sialfa mec i róp oc hatr oc amæliallra dugandi kuennaEn þæir sem i svæfnlofteno svafo með hænni huggaðo hana oc mællto at þæir skylldo þat alldregi þola hænni at gera manndrap þæim vitandeþui at mandrap er hinn hœste hofuð glœprhættr fyrir monnum en haske fyrir guðiMeð þessari fru var æin kurtæis mær miok nalæg frendkona hænnar rikrar ættar oc hœverskra manna þesse hafðe lengi veret i fostre frunnar með villd oc virðing oc hino bæztta yvirlæteSem hon læit fru sina hormulega grataþa mislikaðe henne mioc harmr hænnar oc gæcc hon þa til hænnar oc huggaði hana oc mælltifru min hætt þæssom hormulegom latomfa mer higat aðratvæggia mœyianna ec ska koma hænni sua fra þer at alldri scall tu fa svivirðing ne róp ne hatr af hænni oc skal hon alldri oftar koma i þitt auglitEc scal bera hana til kirkiu dura hæila oc halldnaNokkorr dugandi maðr man finna hana oc ef guð vill man hann lata fostra hana Nu er fru hænnar hœyrði þettaþa huggaðez hon mioc oc fagnaðe raðe oc rœðo hænnar oc het hon þa rika ombun ef hon kœmr þesso alæiðessSEm þetta rað var gort þa toko þær þat hit friða oc hit goða barnn oc vofðu i æitt huitt silkipell oc yvir þetta æitt hit dyrasta pellgullvofet með huelum oc kringlum er bondi hænnar hafði haft með seror mykla garðesua vel gort oc agǽtt at engi hafði villdra sét oc batt moðeren um hinn hœgra armlegg mœyiarennar æitt fingr guller stoð œyri brendz gullz með hinum hagasta hætte gort oc sætt stæini þæim er hæitir JagunnzzeEn umhuervis gimstæinenn varo bokstaferþui nest tok mærin við barneno oc gecc þegar i brott or svæfnlopteno oc kom hon þa a æina mykla þioðgatu er læidde hana i þykka morka þæim tima nattar er menn sofa oc aller huilazc oc for hon þa um skogenn með barneno oc fylgði æ þioðgatunneSem hon gecc sua æin saman þa hœyrði hon miok fiarre a hœgre hond hunda gauð oc hana galdr oc væit hon af þui at þar man at visu bœr vera oc stefndi hon þa þangat með myklom skunda sem hon hœyrði hundana gœyiaþui nest kom hon i æinn bœ rikan oc lœynelegan oc biuggu þar nunnur fyrir oc abbadis yvir flokk þæirraMæren sa þui nest kirkiona stopulenn oc hovan stæinvegg oc kom þangat með myklom skunda oc nam þa staðar fyrer kirkiu durom oc lagði þar barnet er hon barniðr i hia ser oc sættizc a kne með miklo litil læti oc hof hon þa bœn sina með þessom orðomherra guð sagðe hon hinn halæiti drottenn saker hins hælgasta þins nafns ef vili þinn er varðvæit þetta barnn i miskuN þinniat æigi tynizc NV sem hon lauk bœn sinni þa læit hon a bak ser oc sa æinn mykinn askvið vaxinn margum oc þykkum kuistum at gera oc geva þar skugga um sumrumfyrer solar bruna þui var viðrenn þar plantaðr undir þænna við lagðe hon barnet oc fal þat undir guðs varnaði oc varðvæizlo oc for þa hæim aftr oc sagðe fru sinne þat sem hon hafði gort af barnenoEn at þæim hælga stað er barnet var lagtþa var æinn garðzliðs gæzlo maðr oc þesse hinn same var klokkare vanr at ringia oc upp luka kirkiu dyrr þær er horfðu at bœnom at aller havi buna Jnngongu er hælgar tiðir vilia hœyraA þæirri samu nott var hann upp staðenn i fyrra lage tændraðe kærti oc lysti lamparingði klokkonum oc upp lauk kirkiu dyrr oc læit hann klæði þau er lago undir askinom oc hugði hann at þau klæði myndo stolen vera oc þar kastað oc gecc hann þængat sem skiotast oc er hann tok hændi a klæðonom þa fann hann barnet oc þakkaðe guði oc tok þat þegar oc skundaðe hæim berande barnetEn hann atte dottor oc var ækkia at bonda sinum dauðom oc atti barnn i voggu er a brioste varSa hinn goðe maðr þægar sem hann kom inn þa kallaði hann a dottor sinaDotter sagðe hann statt upp skunda tændra ælld oc kærtiEc fœre þer her æitt barnn er ec fann undir askinomgæf þesso barne briost þitt at drækka oc siðan gær þui laug oc lauga þatsem bæzt kant þuhon gærðe sua sem faðer hænnar mællte tændraðe ælld oc tok við barneno oc fann hon þa fingrgulliter um var bundit armlægg mœyiarennar oc þat hit rika pæll oc hit friðasta oc hit agæstasta oc þat sem gravet var a fingr gullinoViti þæir er þætta barnn finna at þat er fœðt at auðgom monnum oc agætom VM morgonen sem loket var tiðom oc abbadis var or gengen kirkiuþa kom kirkio gæzlo maðr oc vorðr garðzens at rœða við abbadisi oc talði hann hænni allan þann atburð um barnethuersu oc huar hann fann þat oc þa luti sem fulgðo barnenoþa bauð abbadis honom at lata fœra ser barnetmeð ollu þui er barneno fylgði En hann gærði sua sem hon mællte oc er barnet kom til hænnar þa læit hon a længi oc mællti hon þa at hon scal lata skira barnet oc hafa hana ser fyrir fostro oc frændkonoEn með þui at hon var fundin undir askenomþa likar hænni at lata kalla æskio mœynaþui at þat er fægrsta nafn oc atkuæði i volsku maleAbbadis bauð þa klokkaranom at hann gere engom manne kunnegtmeð hueriom hætti þætta gærðiztAbbadis upp hellt siolf þetta barnn J skirnn hæilagre með þui nafne sem ver gatom oc kallaðe hana ser mioc skyllda oc var hon siðan Jnann klaustrs i fostri til þess er hon var fullkomeni fogrum likams væxtiSem hon var at ollu vaxen þa syndizt hon sua fogr oc frið oc rœyndizc sua hœversk oc kurtæis sua sœmeleg at goðom siðum sua sœmeleg at goðom siðumsua hyggen i vælskipaðom orðom oc ælskulegom at hæfom oc at gærðom oc allzkonar kurtæisom kuenna með færðumat J ollo brætlande fannz ængi i kuæn mannum hænnar make at orlæik oc at bliðlæti oc at goðom kænningom margfallegrar kunnasto hon var hueriom manne kær þæim er hon var nokkot kunneg oc huerr sa er augom sa hana þa gærði hana lofsæla oc frægia i goðum fra sogum seenna at hæfahænnarhygginna orða oc sœmelegra með færðahinnar kurtæisazto kuenskoBOrg æin er a brætlande er dool hæitirþessari borg reð um þa daga sua Rikr herra oc raustr Riddaresua goðr oc gævo fullrfrægr oc vinsæll oc at ollum drængskap sua lofsællat alldregi fyrir honum ne æftir hans daga bio þar haNs iafningiÞæssi hinn kurtæisi maðr fra or nunnu sætriAt su hin friða oc hin hœverska mær var skryddr oc prydd hinni lofsælasto kuænsko oc af hænnar fogru frægð þa snæri hann allri hugar ost til hænnarþæssi herra var kallaðar Gurúnat nafni oc bar þa sua at at hann for til atræiðar þar sem Riddarar at riðaz æinir i mote oðrumat rœyna riddaraskap sinnSem hann for þaðan frægr oc sigrsællþa hærbyrgði hann um kuælldit at nunnu sætri oc sagði hann abbadisi þa at hann villdi sia mœyna oc kom hon þægar þangat sem abbadis mællti oc sa hann at hon var hin friðastahœversk oc hyggin oc lærð kurtæisom siðom oc lætr hann at hann er svivirðr æf hann fær æigi ost þæssarar mœyiar þui at hann hafði alldregi fyrr set þa aðra er honum sua vel hugnaðeztne sua hugastlega likaðiEn vant synizt honum um þæssa ast at velaþui at honum finnzc ef hann vitiar oft þingatþa man abbadis verða vis huat hann vill oc at huerio hann færr oc man æigi lofa hænni at koma þar sem hann eroc ihugaði hann þa at hann scal auðga staðenn með æignum sinum oc bœta hann ævenlega at honum se þangat hæimillt at koma oc þar duæliazt sua lengi sem honum likar oc gaf hann þa þangat rika æigntil brœðra lags þæirraEn honum er myklo mæira um mœyna en allar þæirra bœnersem hann atte hæimillt þangat at komaþa vitiaðe hann þæirra oftsamlega oc rœddi við mœynasua miok bað hann hænnar oc sua mikit het hann hænni at hon iatti vilia hans oc bœnom oc gærði hans vilia með astsamlegom hætteEEinn dag þui nest þa rœddi hann við hanaNu er sua hin kærasta min kuað hann at þu hævir gort mec unnasta þinnfar nu brott at fullo með mer þui at þu matt vita sannlega þat sem mec ventir at ef abbadis verðr vis eða sannfroð hiuscaps okkars þa man hænni illa lika oc ef þu fær her hofn oc gætnað undir gæzlo hænnarþa man hon ræiðaz þer oc ræka þec i brottNu ef þu villt min rað hava fylg mer hæimvit tu at visu at alldregi scal ec bila þerEc scal hallda þec oc varðvæita oc virða rikulega oc sœmelegaHon þægar er tryggri ast unni hanum fullgorlega iatti hans orðum oc rœðom oc hafði hann hana þa brott með ser oc hafði hon siolf þa i sinni gæzlo fingr gull sitt oc pellþui at þegar sem hon var fullkomenat vexti oc vizzkoþa fecc abbadis i hænnar gæzlo oc mælltiÞu vart her sagðe hon funnin i kirkio garðe varom undir hinum mykla ask viði oc fylgði þer þetta fingr gull oc þætta pellnu gæt siolf þui at ækki va fé mæira funnit með þerNu hævi ec siðan varðvæitt oc virðt oc sœmt þec oc siðat lært þæc goðom kenningom hœverskri oc kurtæsri kuensku oc fostrat þec oc framm drægit sem æigna frændkono mina oc fostr dottor Jafnan við villd oc virðengNV sem mæren hafðe viðr tekit pellino oc fingrgulliNo þa læsti hon i kistli oc hirti sem hon kunni bæzt oc villdi ængom kosti glœyma kistlenom æftir ser oc hafði hann með serEn sa hinn riki maðr riddarenn er brott hafði hana með ser unni hænni hugfastalega oc tignaðe hana með servirðelegom sœmdom oc riko yvirlætisua at ængi var sa hans riddara ne hirðmannasvæina hans ne þionosto manna er æigi tignaðe hana oc þionaðe henni oc æftir let oc lyðnaðec með fullom goðviliaþui at hon likaðe oc væl þokknaðizc hueriom manni af gnogom goðlæik hœverski sinnar oc orlæik Oc var hon oc herra hænnar miok lengi með myklom fagnaðe oc yndilego lifisœmelega samanAllt til þess er riddarar hans oc vinir oc frændr kuomo til hans með rœðom oc raðagærðomsinum æggiande hann at fa ser æignar spuso oc lata at fullo af þæssaresagðu at þat var fagnaðr þæirra ef hann ætti loglegan arvaer æigner hans oc rika ærfð mætti taka æftir hannEn þat verðr þeim harmr oc honum skomm oc skaðeef hann fyrer lætr saker frillu sinnar at æiga rettan arva af loglegri spusoþæir vilia honum alldregi þióna ne hafa hann fyrir hofðingia oc herranema hann gere þat æftir raðom oc rœðom þæirrasem hann hafðe rœðor oc rað þæirra hœyrtþa iatte hann þui er þæir reðu at pusa ser æigna konoæftir forsio þæirraen nu se þer fyrir huar þat scal veraat þat mege loglega veraGRanni kuaðo þæir her scamt i fra oss byr æinn dyrrlegr maðr rikr herra oc goðr hofðingi oc hævir hann rœtt við oss hann a æina dottor er arfi hans er með hænni mat tu æigazt oc auðgazt morgum oc rikum æignumEn su hin friða Jungfrú dotter hans hæitir hæsla i ollu þesso lande er ængi friðari hennifyrir þui skall tu nu skifta æskionni i hæsli at askr berr alldri alldin ne hugganen hasl berr netr oc skæmtanNu skulo ver at visu sysla þer þetta kuanfang oc gærðu þæir þa sua mykit at af huarratvæggia holfu var þetta trygt oc staðfest iattat oc fæstum bunditEn nu er þat harmr oc hormung at hinn goðe maðr væit æigi huat titt var er um þænna atburð þui at baðar þær ero dœtr hans oc tvi burur su er herra Gurun hævir fengit oc hin er nu er raðen at hann scal fa Eskia var nu lœynd oc brott sendEn nu hævir unnasti hænnar pusat systur hænnar Sem hon fra at unnasti hænnar hafðe aðra pusatþa let hon ækki a finnazc at hænni fyrir þottehon þionaðe herra sinom með hinu sama litillæti oc goðlyndi oc tignaði allt hyski hans oc hirðliðMarger varo þæir Jnnan hirðar er mikinn harm hofðu at þæir skylldo aðra fru fa en hana oc hænni um skifta NV er at kom þæim degi er æinn dagr var til brullaupsenssændi herra Gurun æftir sinum riddarom oc frændom oc boðmonnum at fylgia ser til brullaups sins oc biuggu þæir ser rikaN bunað vapna oc goðra klæðnaþui at Erkibyscop var þar fyrir Nu samnazc allt i dools borgþa kom faðer bruðarennar oc moðer hænnar fylgði hænni oc ottaðizc mioc at frilla hans væri nokkot i navist hans með þui at hann unni hænni sua mikit at at af þui myndi spillazc dottor hænnar ast oc hiuskapr oc fyrir þui i hugaði hon at hon skal raða herra sinom at koma hænni ifra honom oc gifta hana nokkorom manni sem fyrst ma hann oc með þæssom hætti ætlazc hon at skilia þau oc koma frillu hans sua i fiarskaBRullaup var þa væitt væl oc rikulega oc var þar allzskonar skæmtan er huggar þætta lifmeð margfallegri oc goðri goð gǽtEn frilla herra Gúruns þionaði i svæfn lofti með þæim er þar varo sua litillatlega oc miklu bliðlætisem hænni væri hinn mæsti fagnaðr a þæirra hiuskapsua at engi fann a hænni at nokot væri hænni mislikandi af ollu þui er hon sa þar værandi Oc alldri ræiddizc hon ne angraðec Jamnan gloð oc bliðlát þionaði með goðom vilia oc buenni þionosto frunni moðor bruðarennarSua kurtæislega oc myklo goðlyndi oc litillæteat aller þæir er þar ero i þæirri hinni myklo samkund varo samnaðerundraðo hœversko hænnar oc margfallæik goð gærðar oc goðra með færðaEn fruen hugði oft at hænni oc fæsti længi augo a at hævom hænnar oc hugnaðizt hænni sua vel sœmelæikr hænnar oc siðer at hon gærðe ser at fullu i hug at ef hon hæfði fyrr vitað hana sua kurtæisa oc goðlynda at alldregi skylldi hon lata buanda sinn sakar dottor hænnarNu er at kom svæfns tima oc rækkio konor oc svæfn burs svæinar biuggu oc gærðu rækkiu bruðarennar þa kastaðe hon skikio sinne oc gecc þannog oc kallaðe þannog til sin rækkio svæina oc kendi þæim rækkio at gærasua sem hon vissi herra sinom bæztt lika oc hœgst at sofa þui at hon hafðe oftazt sét oc gœrst vissi oc bazt villdiSem þæir hofðu rækkiona buet þa kastoðo þæir yvir æitt fornt pællEn hon þægar fann at þat samði æigi tign herra hænnar oc fyrir kunni hon oc mislikaði henni svivirðing boanda sins ef hann svæfi undir sliku pelliSua sviuirðilegoabræizletok hon þægar kistil sinn oc drog or þat hit agæta pell sitt oc yvir bræiddi rækkio herra sinsat tigna sœmd hansþui at hon vissi at herr Erkibyscop myndi þar koma at signa rekkio þæirrasua sem samði tign hans oc vigsluþui nest sem aller varo brot gengnerer svæfnloptino þa kom fruen oc læiddi með ser dottor sinatil suæfns oc mællti at hon skylldi af klæðaztsem hon læit pellit yvir bræitt rækkionasua dyrlegt at alldregi sa hon annat þæsso liktnema æitt er hon sendi með dottor sinnier hon brott sændiat lœyna oc kom hænni þa mœyen sua mioc i hug at allr skalf hugr hænnar oc kallaðe hon þa rækkiu svæinenn til sin Sæg mer svæinn sagðe hon upp a tru þinahuar var þetta hit goða pell funnitFru sagðe hann þu skallt þat brátt vita Su hin hygna kona yvirbræiddi rækkiona þætta pæll þui at hænni syndizc of sviuirðelegt þat sem undir liggr æftir þui sem ec hygg þa a hon þetta pell at viso oc let hon þegar kalla hana til sin oc mælltiþu hin friða oc hin kurtæisa lœyn mec æigi huar var þetta hit friða pell fengithuaðan kom þer eða huerr gaf þerseg mer satt huerr fecc þerhon af klæðdis skikkio sinni oc knióm standande fyrir hænni suaraði henni bliðom orðomlitillatlegaFru min kuað hon frendkona min er fostraði mec fru abbadis er pellit fecc mer bauð mer at ec skyllda þetta pell vel varðvæitaþui at þæir er þangatsændo mec til fostrs leto fylgia mer æitt fingr gull oc þætta pællÞA suaraðe hænni fruenhin friða min sagðe hon mat tu syna mer fingr gulletJa fru min kuað honvæl likar mer at þer seð oc fœrðe hon hænni þægarfingr gullit oc kændi hon þægar hvartvæggia fingr gullit oc pælliter hon hafði aðr seet vandlega at hyggiande kændi at fullo oc Jvazc hon æigihælldr væit hon at sonnu at su hin friða oc hin kurtæisa æskia er at visu dotter hænnar oc mæler hon þa allum a hœyrandi oc lœyndi allz ækki hin kæra vina min kuað hon ec em at sonnu moðer þin oc af þæim mykla harm oc hormung er hon feccat hon fann dottor sina er hugðizc hava tyntþa fell hon til iarðar i ovitSiðan sem hon vitkaðeztþa sændi hon sem skiotast æftir herra sinom oc boanda oc kom hann þægar allr sturllaðr vissi æigi huat þesso gegndiSem hann kom i svæfnloptitþa fell hon iamnskiott til fota hans oc bað hann miskunnar af misverkum sinumen hann er æigi var vitande huat titt varmællti Fru sagðe haN huat kærer þu með þui at vit erom satt oc samþykk oc engi lutr með okr til angrs oc uroarAllt se upp gævet þat er þer þykkir at veraSæg mer vilia þinn oc huat þu kærerHErra minn sagðe hon með þui at þer havet upp gævet saker minaroc syndirþa lyðit þui er ec sægi yðrMiok longu saker hæimsku minnar amællta ec graunno minni oc mis mællta ecum tviburur hænnar oc mistok ec i mote mer sialfreþui at þui nest tok ec við hofn oc fœdda ec tvær dœtren aðra lœynda ec oc let ec kasta hana fyrir kirkiu dyrr oc þetta yðart pell um let ec fylgia henni oc þat fingr gull er þer gavot merþa i fyrstunni er þer rœðdoð við mec um hiuscap okkarnn oc ma yðr æigi lengr þetta lœynazc þui at nu er pellit oc fingr gullit fundit oc dotter okkor er ec hugðumc hava tynt þæssor Jungfru er at sonnu er okkor dottir er þæssi riddari hævir mioc ælscat frið oc kurtæis allom sœmelegom siðom lærð oc lofsæler nu hævir pusat systor hænnarSem faðer hænnar hafðe þætta spurtþa varð hann mioc feginn oc mælltimeð þui kuað hann at guð gaf oss þetta at vita fyrr en syndin aukaðezc oc tvæfalldaðizcþa gacc með mer dotter min oc fagnaði þa mioc su hin unga frú þæssom atburðer hon hœyrðiEn faðer hænnar gecc þægar skyndelegaæftir magi sinom oc ærkibyskop hafðe hann þangat með ser oc taldi þæim þænna allan at burðSem riddarenn hafðe þætta spurt þa var hann alldri fyrr sua feginnEn ærkibyscop sagði at honum samði at skili þau um morgonenn oc siðan pusa honum unasto sinafaðer hænnar gaf mage sinom halfar allar æigner sinarmeð goðviliaþui at hann var honum hinn kærasti oc hinn kurtæisazti herra oc væitti þa moðer hennar brullaup með mikilli sœmð oc goðom fagnaðeSiðan sem þau komo hæim i fylkit oc fostr land sittþa hofðu þau með ser hæslu dottur sina oc var hon siðan rikolega giftauðgom oc agætom herraNu sem þessir atburðir upp kom oc spurðizc um allt brætlandþa likaði brættom at koma þessa sogu i streng læiks lioð oc kallaðo þætta æskio lioðen i valsko lai de fræðniEquitans strengleicr er herDYRleger menn oc daða fuller hygner menn oc hœverskir voru i fyrnskonne i brætlandi at riki oc at rœystiat vizsko oc at valldeat forsio oc kurtæisier um atburði þa er Jnannlandz gærðuzt at kunnigir skylldo vera viðr komandom oc æigi glœymazt okunnom þa leto þæir rita til aminningari strænglæika lioð oc af þæim gera til skemtanar oc varo mioc margir þæir at burðir er oss samer æigi at glœymaer viðr læitom lioða bok at geraEEinn rikr maðr oc herra hœverskr oc kurtæis hofðingi oc ræfsinga stiore Nams borgar EkuitaN at nafnihinn vaskaste i vapnom hinn traustasti i Riddara skap vinsæll oc frægr i sinu fostr landi let lika ser skæmtan oc kurtæisi Riddarscap oc hirðsiðien allan hug ohofsamlega lagðe hann a aster oc kuenna þokkaþui at þæir er miok ælsca tyna skynsæmð rett at skiliaherra ekuitan atte ræðes mann æinn er var raustr riddare vel mannaðr oc tryggr maðrÞessom hafðe herra hans fengit gaumgæfð oc gæzlo allz rikins sinsmeð rettyndom oc ræfsingom oc for haN sua vel með manna malom æftir logum oc landsiðom at engi vandi kunni sa geraz at herra hans þurfti í at kazt þui for hann Jafnan at skemtan sinnimeð hundum oc haukom at væiða dyr oc fugla oc riddarar hans oc hirð svæinarEn ræðis maðr hans atte puso oc æigna konoaf þessari kono varð ollu þui riki siðan harmr oc hormungþesse fru var sua frið orðen at væxti oc fægrð oc allri likams skæpnuat þo at natturan hæfði gævit hænni huætvitna gevet þat er til fægrðar væriEngi var sua ræinlifr munkr i allu þui riki er hann sa nokkora stund annlit oc alit hænnar at hann myndi æigi skiott snua allum hug sinom til hænnar oc allum hug at unna hænniHErra ekuitan er hofðingi oc herra var þæss lanndz oc rikis hœyrð lof fægrðar hænnar oc frægðar at engi var i ollu þui konongsriki iamn frið hænni hann sendi hænni oft astsamlegar kueðior oc rikar giaver oc optsamlega girntisk hann felaxskaps hænnarÞui nest kaus hann æinn fagran dag at fara þangat með famenniat skemta ser sem ræðes maðr hans bio oc til þess kastalaer su hin friða fru var fyrirHon herbyrgði hann þar um nottenaþa er hann kom af skemtan væiði sinnarNu mæler hann við hana sua mart sem honom likar oc ma hann nu syna hænni allan hu ga sinn oc vilia oc fann hann hana hygna oc hœverska oc goðviliaðahina bliðasto i orðum oc sœmeleg i hirðsiðum oc sua vel ser likande yvir allar þær er honum hofðu fyrr hugnat oc af þessare viðr rœðo hennarer hann nu sua i nætiaðr ast hænnar at alla nott fecc hann huarki huilld ne svæfn saker þessarrar fruer hann hafði ollum hug sinum til snuitSua er hann af ollum hug oc henni um? um snuinnat hann er allr angrs fullr oc a hyggio oc verðr hann nu allr til hænnar horfaþui at hann gætr æigi vart sec fyrir valki oc kærði hann mioc harm sinn oc mælltiz æinn við HOV herra guð sagðe hann huilik orlog oc harðr at burðr hava læitt mek i þætta fylki at harmr oc angr sem sua hava bundit mec sarom sorgum af fru þessarre er ec hafi her sét oc losteð hug minn oc hiarta sua u nytri a hyggio oc allan mec fra tekit sialfum mer með sua kynlegom hætti at skynsemð min ter mer ækki oc valld mitt oc sua mikit riki er mer mæirr harmr en hugganec skialfr allr oc þo usiukr mec ventir at ec værði ælsca hana oc hallda henni trygglega astmina oc æinorðsua sem ec villdi at hon gærði merEn ef herra hennar oc pusi verðr við varr nokkorri niosn oc umsátþa man honom at visu mislika miok En þo at sua se þa ma þat vel setiazchælldr en ec fyrir faromc oc tynemc af a kefð oc o hofsemð astar hænnar Osyniom være hon sua frið fru ef hon scal vela um æinn bonda oc ængan æiga hia unnastaengi maðr er sa livandeef þæssi fru væri honum unnandi at hann myndi æigi bœtazt af hennief hann væri hennar tryggr unnastiEn ef ræðes maðr minn spyrr þettaþa samer honum æigi illa kunna Eiga ma hann hana en æigi æinn samanat visu vil ec at hann miðle hana við mecsem hann hafðe mællt þættaþa andvarpaðe hann af ollu hiarta oc la þa enn kyrr oc ihugaði Oc siðan mællti hanntil huers sagðe hann eða hui hævi ec slikan angr oc gere ec mér uróEnn er mer okunnegt huart þessi fru likar eða æigi at ec se unnasti hænnarEn ec skal vita sem fyrst huart hon hævir nokot kænt þess er ec kenni ec skal nu hætta oc hafna þessom hæimska harm er byr i astar oviti oc œrslo er gerer mer sua mikinn angr oc uróat ec fęr æigi huilld ne róen nu er langt liðit siðaner ec for her at væiðumNu er daga tok þa ræis hann upp þægar oc klæddizt sa hinn riki maðr þægar oc hofðingi allz þæss rikiser mykla pining hafðe haft þa notthann upp ræis oc for þægar a væiðaren skiott kom hann aftr oc kuaðs vera siukr miok oc gekk hann þægar i hitt Jnnzta suæfn hus oc lagðet i rækkioRæðes maðr hans oc rikis stiori varð ryggr oc harms fullraf þunglæik sins herraen hann væit æigi huat sott hann hævir þui at æigin kona hans er sottar sok herra hans hon bryddir hann oc gaddar hon œnguir honom oc hann angrar hon er hans riðu sott oc ma vera honum sem sarbótEn at gæra ser huggan oc skæmtanþa sendi hann æftir hænniAt rœða við hana oc sagðe hann hænni þa oc syndi hænni allan vilia sinn oc gerer henni kunnegt at hann dœyr fyrir sakar hænnarhon ma frialsa hon ma bœta honum ef hon vill hon ma vera dauði hansef hon sua illa villHErra minn kuað su hin friða fruyðr samer at fræsta mer suor min þui at ec hævi æigi at hugt þesso hino fyrsta sinni ne rað mitt tækitÞu ert hofðingi mikils rikis oc agætrar tignarEn ec em æigi sua mikils rikis ne sua mattogra manna ne sua rikra at hofðingia scap oc er þer æigi fallet at snua til min ast oc astarþokkaef þer hæfðit gort vilia yðarn til min þa væit ec at visu at þu myndir skiott hafna mer oc fyrir lata meken frægð min myndi falla oc lofsæla spillazc oc mynda ec þa æiga þar fiandr sem nu a ec frændrþar ovini sem nu a ek viniþui at þu ert æinn hinn rikasti hofðingi oc minn herra hæfir sitt valld af yðro lande oc myndir þu sua sem ec hygg ætla at ec mynda bila þer oc gera þer vanda at unna merEn ast er engo nýt nema hon se trygg oc staðfostMyklo er villdra felauss maðr oc friðr ef hann er hygginn oc væl mannaðr at daðom oc drængscap oc mæire fagnaðr af hans gofuglæiken at rikum hofðingia oc mattogum manne er huerflynt hævir lundærni oc gæðlaust af ostaðfæstoSa er ann þæirre er hærra er kyns oc mattaren hans kynkuisl eða valldi fellr oc samer hann ottazt æ at su bili honum er hann ann oc fyrir þui þionar hann hænni með ollum hug oc æftir lætiEn sa er rikr er hann ottazt ækki at nokkorr dirvizt at taka unnasto hansþui at hann hygzt æiga allt hæimillt oc um urugt bua sakar valldz sins oc rikis fyrir þui ann hann litit eða allz ækkiþo at hann æigi hina friðasto oc hina villdasto konoEkuitan svaraðe hænniMiskunn fru sagðe hannmæl æigi sliktæigi er sa at fullu kurtæiss er mangar ser unnasto sem bœar maðr voru a strætiMangare verr fe sitt i marga vanda varuat auðgazt oc æignast af þuiUndir himninom er ængi su fru ef hon er hyggin oc hœverskmilld oc goðviliaðef hon er ast trygg oc æigi nybrættinþo at hon ætti allz ækki nema æina skikkiu þa sœmde æinum herra riks kastala mikit saker hænnar tigna hana oc trygglega unna hænniEn þæir er nybrætnir ero oc i astom otrygguir oc kuenna svikarar listugir at spottaundir fagrmæle bunir at blækkia þa hovum ver marga sénaer æigi ero værðugir duganda manna felagscapsþui tyna þæir ollum sœmdom at þæir at fara illzkum oc svikumEn hin kæra unnasta minþer iatta ec at ollu sialfan mechallt mec æi fyrir herra ne hofðingia hælldr vin þinn oc æiginn mannUruglega suær ec þer oc at sonnu sægi ec þer at ec scal gera þat sem þer likarVer þu fru en ec herraVer þu mikil lot en ec biðill þinnþic biðiandeSa hinn riki herra oc hofðingi het henni sua mykit oc sua oft bað hann hana miskunna ser at hon fæsti honum asta vilia hansen hann iattaðe hænni sialfan sec oc gaf þa huart tvægia þæirra oðru samband sitt með umskifti fingr gulla sinna oc fæsti huart oðru oruggan trygglæik upp a tru sina oc hælldo þau væl handsol sin með tryggri ast oc stoð þa mioc lengi sua buet astar þokke þæirra sua at æigi kom upp fyrir aðra mennEn huerio sinni er þau sotto stæfnu fundar sins þa let sa hinn riki herra gera hirðliði sinu kunnegt at hann var bloðlatenn oc varo þa byrgðar allar hurð svæfnloftanna oc var engi sua diarfr at þar þorðe at komanema æftir honum være sæntEn um nætr kom hon til hans oc um nætr for hon fra honom er hon unni sua mikitEn rikis stiore herrans hellt vel oc virðulega allt hirðlið hans oc gærðe orskurð allra mala oc saka þæirra er sættar varohann unni þessare fru mioc længisua trygglega at æigi var hugr hans a annarreþui at hann villde ænga pusa ser oc mællti at ængi skylldi þæss getaEn raðgiofum hans oc vinum mislikaðe þat miok oc sagðo þat vera mykit urað oc rœddo þæir slikt sua openberlega at kona ræðes mannzens hœyrði roð þæirraoc rœðor oftsamlega oc likaðe hænne þat allilla þui at hon ottaðezc þat at hann myndi fyrir lata hana oc at hon myndi tyna ast hansoc felaglegom vilia SIðan sem hon matte at komaztat rœða við hann oc gera honum giarna slikt bliðlæte sem hann girnntizc kossa oc halsfong oc likams lostaþa stygðizc hon honum oc rygðizc oc gærðizc sua harmsfullat hon gret undarlega mioc sua at hon higsti af sorg oc grateSem herra ekuitan spurði hana hui er hon let sua rygglega oc huat hænni var oc huerr slikan harm vakte hænniÞa svaraðe honEc græt sagðe hon saker þin oc okkarrar astarþui at ast okkor man snuask mer i mykinn harm oc angrEc væit at visusagðe hon at þu mant kono pusa en ec man vera þa hatað oc hafnað huat man þa verða af mer er ec em fyrir laten af þerEc scal þa siolf fyrir fara mer þui et ec se mer enga huggan þa er skiotare luki minum harmum en dauðannÞA suaraðe henni ekuitanaf mykilli astHin friðasta unnasta minn sagðe hannOttazk allz ækkiVit þat at sonnu oc tru at fulloef herra þinn lykr nasom oc sinom dagum þec skyllda ec gera fru oc drotnengo allz mins rikis valldz oc hirðliðs allra minna æigna oc kastalaþægar sem hon hafðe hœyrt þa þakkaðe hon honum goðvilia hans með mikilli avusu oc mælltEf þer herra trygguið merAt þer skuloð æigi fyrir lata mecsaker annarrarþa man ec skiott þatt sysla oc alæiðis komaat minn herra se dauðrþui at litið er fyrir þui ef þer vileð tia mér oc sam þykkiazt Hann svaraðe hænni at hann scal giarna þat gæra sem hænni likar oc hon vill hava sagt honomæftir mætti sinomhuart sem þat kann snuazt til illz eða goðsHErra sagðe honef yðr likar þa fareð a væiðar i væiði mork vars fylkis þar sem optazt sit ec oc kom i kastala mins herra at huilazc oc skulo þer þar yðr bloð lataEftir hinn þriðia dag bloðlaz scalltu laugazt En minn herra scal þa oc laugazt oc með þer bloð lataSeg honum at hann hallde þer fyrir huetvitna framm dælan felagscapEn ec man lata gera laugarnar oc lata fœra laugarnarkæren i svæfnhusit oc þa scal ec lata gera laugena i sialfs hans kere sua hæita oc vællande At engi er sa livande maðr ef hann kœmr i sua buna laugena at hann scal æigi soðen vera oc mæiddr þa er hann hævir i sæzc kæret oc hann dauðr oc soðennsændið æftir yðrom monnom oc hans vinumsynið þa oc sægið ollum með hueriom hætte er hann er dauðri laugænne at uvarom þæim oc braðom dauðaHErra ekuitan iatte henni oc samþyktizt at hann scal at visu gera þat sem hænnar vili er tilA hinum þriðia manaðe kom ekuitan þangat i væiði morkena oc let ser þar bloð oc þo æigi til hæilsu oc hugganar hælldr til ugævo oc ukomennar uhamengiu Oc at hallda honum felagscap þa let bloð með honum ræðis maðr hansEptir hinn þriðia dag bloðlázzkuazc hann vilia laugazc oc þat villdi oc ræðes maðr hansOc þa mællte oc herra hansVit skolum kuað hann baðer saman laug hava sua sem bloðlát Herra sagðe hann sua hævi ec ætlat sem þer viliðFru hans gecc um laugar gærðoc let bua huartvæggia kæretannat með vællande vatneer hon ætlaðe boanda sinomen annat herra sinomþat er var með vormu vatneeftir mundangs hoveEn sa hinn dugande ræðes maðr var arlla upp staðenn oc ut gængenn at skemta seren fruen kom þa oc rœdde við herra sinn oc logðuzt þa bæðe saman i rækkioræðes mannzens oc skæmtaðo ser oc leko sua sem þæim likaðe þau leto vorð hia hurðennemær æin gætte durannaSem ræðesmaðr kom aftr þa gecc hann þegar þangat Oc er hann villde upp skiota hurðenni þa hellt mæren lokonneen hann laust hana af ræiði oc skaut upp hurðenne með ollu afle oc læit hann þa hærra sinn oc kono sina bæði i æinni ræckioherra hans þægar sem hann læit hann komande oc at fela synd sina oc svivirðing hinsþa gaðe hann æigi fyrir at sia oc liop sem skiotazt i þat kæret er vællande vatnet var iskyrtu æinni klæddr oc skolausdo þægar oc soðnaðe allr Nu er hann tekinn i sialfs sins gilldru oc aftr snuen a hann sialfs hans illzkaen hinn hæill oc væl halldenn er hann ætlaðe at dœyðaEn ræðes maðrenn fann þægar þat sem títt var um herra hans oc vissi þa at sonnu at þau hofðu raðet honum dauðahann græip með skunda kono sina oc skaut hænni at hofði ovan i kæret oc luku þau þar bæðe sinu svikafullu livimæð værðugum hættiEN sa er rett kann at skynia oc skynsemd hævir rett at skiliaaf þessarre soguma hann sannfrœðazc at sa er oðrum gærer svik oc ætlar dauðama fyrr giallda sinnar illzskuen hann megi þæim fyrir koma er hann villdi giarna illt gera EN sa er þessa bok norrœnaðe ræðr ollum er þessa sogu hœyra oc hœyrt hava at þeir girnizc alldregi þat er aðrer æigu rettfengithuarke fe ne hiuscaps felagane ovunde alldre annars gott næ gævoþui at guð skipar lanom sinom sem hanum synizcGæfr þæim er hann vill gævet havafra tekr þæim er illa nytaæða ælligar at ræinsa þa oc rœyna sem hinn hælga JobbGirnizc oc ængi at auðga sec af annars dauðaþui at marger dœyia þæir fyrr illum dauða er oðrum æfna oc ætla skiotan dauðanþui at guð yvir vaker misværkum mannanna oc ser ill vilia þæirra snyr upp a þa sialfa þær illzskur er þæir oðrum gilldraGuð er vornn oc varnaðr gnog gæva oc urugg gæzlasaklausra oc mæinlausraryðr skiott oc af þæim rindr uvini oc umsætr oc allzskynsGirnizsk oc alldrægi at gera þæim svik ne svi virðingar er yðr gera tign oc þionosto sœmder oc samaþui at þæir ero dalegstir i þæsso livien væslastir i oðru livier giallda illt fyrir goð vilia i þesso liviEf þer vitið oc kænnið yðr sækkia við guði mæinum oc misverkumtil þæirra er yðr þionat hava oc yðr tignat bœteð við þa eða þæirra arvaer skylldaster eroef hinir ero brott tæknermæðan er þer haveð tima oc frælsi þessa lifsþui at ækki tær þæim i æilivu livi er hafna at bœtazc i þæsso liviEcki tæði þæim hinum Rika manne er syniaðe hinum hælga lazaro likþram brauðmola borðz sinsþa er hann bað hinn hælg abraham miskunnar seri pinslumat lazarus skyllde kœla brænnande tungu hans oc þa hann æigiHann villdi oc at brœðr hans hylpizt er æftir hann lifðu oc tæðe honum huarki fyrir þui hialp honum allz ækki i æilivu liviþat sem hann bað oc villdiat hann hafnaðe at nyta frælsi lifsmæðan er hann hafðe oc mætteTil slikra mællti hinn hælgi augustinus þettaQuia cum potuit homo benefacerenoluitinflictum est ei non posse cum uelitSEð vinir guðs Ekuitan Rikr herra oc agætr hofðingisvæik oc svivirði hinn villdasta vin sinnæigin þion sinnræðes mann allz rikis sinser hanum þionaðe oc hann tignaðe með goðom raðom oc rettom raðom oc rœðom með starve sinu oc stiornn oc af honum tok allan vandaæftir rettom logum oc landz siðum hann or skar ollum vanda malomat herra hans skylldi ver frials fyrir ollum ahyggiomEn herra hans svæik hann oc sviuirði puso hans oc samþyktiz dauða hansEn hans fals pusaer slæit við guð oc hann handsol sin oc saker mæiri tignar er hon girntizc oc til sabio æignum pusa sinum svik oc dauðaEn varr hinn riki drottenn varðe þann er saclauss var oc aftr snere svikunum a þau er svikin gærðo oc sæk varoÞui at þenna dom hafðe guð longu aðr dœmt oc upp sagt i orðum hæilagra maNnaSua sannar hæilagt bokmalOmnis iniquitas in suum redi bit auctoremNu þo at þætta have gorzt i fyrnskunni oc þo at þetta se fornn sagaþa ognar hon verandom oc viðr komandom allum er i svikum oc illzsku likar at buaþui at huetvitna þat er illt erkann at ændr nyiazc þo at i fyrnskunni gærðizcþui var þetta með skynsamre snilld sannlega mælltRumor e ueteri faciet uentura timeriCras poterunt fieri turpia sicut heri Oc lykr her nu sinu ærendisa er bok þessare sneriEn brættar a brætlandiþar sem þetta gærðizc sua sem boken hævir talt upp gerðu ekuitans lioð i strænglæikum huersu hann lauk livi sinu oc su með honum er hann unni sua miokser oc hænni til dauða Equitanus rex fuitsed silenda est dignitas ubi nulla bonitas sed finis iniquitasBisclaretz lioð er her NV með þui at ec viðr læitaat gæra oc sægia yðr lioða oc strænglæiks sagur þa vil ec æigi glœyma BisclaretBisclaret var æinn Riddare vaskr oc kurtæiss vapndiarfr oc oflugrBisclaret het hann i bræzsko maleen norðmandingar kallaðo hann vargulfI fyrn skonne matte hœyra þat sem optsamlega kunni gerazcat marger menn hamskiptauzt oc vurðu vargar oc biuggu i morkum oc i skogum oc þar atto hus oc Rik hibiliEn vargulfr var æitt kuikuændi mæðan hann byr i vargs hamþa slitr hann i þæirre œðe menn ef hann nær oc gærir mikit illthann lœypr um skoga oc um mærkr oc þar byr hann mæðan hann i þæim hameNu læt ec þat standa sua buet þui at ec vil sægia yðr fra BisclaretI brætlande bio dyrlegr maðr hinn sœmelegste oc hinn lof sælasti yvir alla hans maka gafugr Riddare hællt sec væl oc Rikulega oc var hinn kæraste sinom herravinsæll oc goðviliaðr allum gronnum sinum þesse pusaðe æina friða kono hoska oc vel siðaða oc unni huart þæirra oðru Nu var æinn lutr sa er hænni var mæst til angrs at hon misti hans þria daga fulla i huerri viku sua at hon vissi æigi huært er hann foreða huar hann var komenn oc ængi af hans monnum kunni nokot at sægia af honumEinn dag sem hann var hæim komenn oc i holl sinni bliðr oc glaðverr þa spurði hon hann æftirHerra sagðe hon hinn friðasteunnasti Ec villda giarna spyria yðr æins lutar ef ec þœrða oc þer æigi fyrir kunniðþægar sem hann hœyrði orð hænnar þa halsfaðmaðe hann hana oc dro hana til sín oc kysti oc mællti til hænnarVnnasta sagðe hann spyr þess er þu villtEngi lutr er sa er þu villt vita oc mer er kunnegr er ec scal æigi sægia þermeð sonnum goðviliaþat væit tru min herra minn sagðe honnu hævir þu mioc huggat mecherra sagðe honEc em þa iafnan rygg oc rædd oc i miklum angre um dagaþa er ec missi yðar oc oll em ec hugsiuk oc harms full oc ottomk ec miok at ec tyna þernema þer huggið mec skiottþa fæ ec dauða af þessom harmeNu hinn kærasti unnasti sagði honec bið þec sua sem þu villt gæta lifs mins þa sæg mer huert er þu ferr oc huar þu ert oc i huæim stað þu býr þui at ec ottumk at þu unnir nokkori konohia mer oc ef sua er þa er tu fœlltr oc villtr oc ec svivirð oc dauðvenaf þessom harmFRu sagðe hann miskunnið orðum yðrom þui at mer man værða at skaðe oc mæin ef ec sægi yðrEc man þa tyna ast þinni oc fyrir koma sialfum mersem hon hafðe orð hans hœyrt þa villdi hon með engom kosti sua buit lata verahælldr lokkaðe hon hann oc mœdde sua lengi með bœnom oc bliðlætiat hann gærðe hænni kunnegan allan sinn atburð oc mællte fru sagðe hannEc hamskiptumk oc lœyp ec um morkenaæinn saman þar sem hon er þykkazt oc livi ec við dyra holld þæirra sem ec dræpSem hann hafði allan sinn at burð talt hænniþa spurði hon hann þægar huart hann gengi klædr æða nœkkuiðr fru sagði hann nokkuiðr lœyp echerra minn sagðe honhuar ero þa klæði yðorfru sagðe hann þat vil ec ængom sægiafyrir þui at ef klæði min være fra mer tækin oc vissi nokkor huar er þau lægi þa væra ec Jafnan i þæim ham oc alldregi fenga ec huilld ne róæða aftr kuamo i mannz hamfyrr en klæði min være mer aftr fengin oc vil ec engom segiahuar ec hirði þauþa suaraðe hon herra minn ec ann þer fyrir huetvetna framm þat er J er hæimenomEngan lut samer þer at lœyna mecfyrir þui samer þer æigi at hava illa grunsæmd eða nokkornn tortryglæik a merþa være mer at sonnu engi ast a þeref ec villda svikia þekSeg mer oc ottazc allz ækkiSeg mer oc man þer gagn af standa oc gævaSua længi oc miok lokkaðe hann bliðlæti hænnar oc sua vel likaðe honum bœn hænnar at hon fiaraðe hann uppi oc stoðsk hann æigi blið læti hænnar ne lokkan oc sagðe hann hænni allt oc mælltiFRu sagðe hannþar i skogenom hia vægenomþar sem ec em van at ganga er æin fornn kapella er mer hævir mikit gott gort oc þer oftsamlega gagn oc hiolp fengitþar er stæinn æinn skorenn Jnann holr hia runni æinum þar legg ec klæði min mæðan ec em utitil þess er ec fær hæim aftrSem þesse fru hafðe hœyrt þæsse hin kynlego tiðendiþa oskraðe hon oc ottaðezc þenna at burð oc ihugaðe hon þa með listugu at hygli huersu hon skylldi skiliazt við hannsua at hon lægi æigi hia honom oftarr Nu var æinn Riddare i þui fylki er længi hafði unnat hænni oc lengi bæðet hænnar oc oft læitat at fa vilia hænnar til munugðar sinnarMargar giafer Rikar gævet hænni oc miok þionat hænnien hon hafði allz ækki unnat honom oc enga bœn hans iatt honumEn nu sændi hon til hans sændimann sinn oc sneri ollum hug sinomtil hans oc mællti a brævi til hansUnasti vær nu fæginnbliðr oc glaðrþui at þat er þu hævir lengi i valkaztþa væiti ec þer nu ast mina oc likam minnþu scallt gera mec unnasto þinahann þakkaðe hænni morgum þokkum oc viðr tok tru hænnar oc trygðar fæstum oc þui nest tok hann æið af hænniat hann skylldi uruggr um væra oc bua uræddrSEm formali þæirra oc felagskapr var gorrrþa let hon upp alltt oc sagðe honom giorsamlega þat sem bonde hænnar hafðe sagt henni huerssu hann skifti ham sinum oc huert hann for oc huar hann varmeðan hann var i vargs hamHon gærðe hanom alla luti þessa kunnega oc siðan visaðe honom til mar karennar oc sagðe honom huar klæðe hans lago oc at hann skylldi hava þau hæim með sermæð þæssom hætte var herra bisclaret svikinn oc illa halldennaf Jllzsko kono sinnar oc fyrir þat at hann huarf sua oft i brottþa hugðo aller at hann være nu at ollu tyndr oc var þa huærvetna æftir honum spurt oc læitat hans oc kunni ængi fra honum at sægia oc fannz hann huærgi oc fyrir þui var hann skiott glœymðrsem sa er dauðr erÞa biuggi sa kono hans er lengi hafði hænni unnat oc stoð nu sua tolfmanaðeallt til þæss er konongrenn for at væiðai hina somu mork er er Bisclaret i varÐægar hundarner varo lœystir þa funnu þær Bisclaret oc raku hann aller allan dag hundar oc væiði menn sua at þæir hofðu nalega tækit hann oc slitit oc dræpetsem hann kændi konongenn þa liop hann þægar til hans at biðia ser miskunnarsem hann kom at honumþa lagðe hann baða fœtr i kne konongsens oc kysti læggi hans oc fœtrSEm konongrenn læit hann þa ræddæzk hann miok oc kalla miok a sina mennherrar sagðe hann skyndit hingat oc set huat undr her er tilÞetta kuikuendi hævir mannz vitlitillæzc oc biðr miskunnar rækeð aftr hundanaalla oc gætið at ængi liosti ne mæin gere þui þætta dyr hævir skyn oc skilning oc kænnir mek at visusua sem ec hyggþessu dyri gæf ec grið oc frið minn oc vil ec ækki hær væiða daglangtÞui nest snæri konungrenn hæim en Bisclaret fylgði honum oc sem nest matte hann oc vill ængom kosti skiliazt við hann oc hafðe konongrenn hann með sertil kastala sins oc unni honum oc likaðe honum æinka velþætta dyr oc bauð hann allre hirð sinni at ængi skylldi mæin gera ne liosta dyr hanssua sem þæir villdi hava vinatto hansþui at hann hafði alldregi fyrr þuilikt dyr sét oc fyrir þui þotte honum kynlegt oc varðvæitte með myklom kærlæik goðom vistum oc hinum villdasta drykk oc gætto aller þess er konongrenn bað at vera væl við dyret oc var þat Jafnan með bæzstum Riddarom þæim er konongenom varo kærastir oc suaf hueria nott hia konongs rækkio oc var þetta dyr huerium manne kærter i hirð konongsens varHueriu sinni oc er konongr for hæimanþa fylgði dyret konongenom oc fann þa konongrenn at dyret unni honum Sua var þat kurtæist oc hogvært oc miuklynt oc goð viliat oc alldri angraðezt þat við menn oc ængom gærðe þat mæinþui likaðe þat væl ollumNV er um þann at burð þui nest at rœða konongrenn gærði rika væizloat tigna æina hotiðkononglega oc stæfndi til ollum Riddarom oc rikom monnum oc vinum sinum er æigner oc Riki oc sœmder helldo af honumat koma oc tigna hotið hans oc þiggia væizlu hansEn i fylgð oc fiolðaþæirra þa kom sa riddarier fenget hafðe kono BisclaretRikolega klæddr oc RiddaralegaEn æigi kom honum þat i hugat hann myndi þar finna sua ner ser oc nalægan Bisclaret Sem hann kom i konongs holl oc Bisclaret hafðe kænt hann þa liop hann at honum oc græip hann með tonnum oc kastaðe hann til iarðar oc myndi þa hava bitit hann oc slitit oc ubœtelegt mæin gort honum ef æigi være konongrenner kallaðe oc hæitaðezc við hannA þæim sama degi væitti hann honum annat at laup oc æf hann væri æigi hæftr þa myndi hann sua rettlega hava hæfnt sinat allz ækki myndi a hava skortÞetta þotte ollum kynlegt oc undraðo aller miok i konongs holl oc hirðliði oc mællto þa flæstir huat þæsso myndi gægnaþui at hann let alldregi sua fyrr at ængom manne Jnann hirðar ne þæim er þannog varo komandi oc rœddo þa at hann man þetta æigi hava gort saklaustat visu kuaðo þæir hævir þesse riddare nokot mæinat honom oc misgort við hannat hann synir honom mæira grimlæik en engom oðrum þæim er her hævir fyrr komet oc villdi giarna hæfna sin æf hann mætte oc stoð sua buit at þui sinniNu sem konongreN hafðe Rikolega væittvæizlu sina oc tigurlega halldet hanaþa tok sa hinn mykle fiolde Jarlla oc lændra oc manna oc Riddara lœyvi af konongenom hæim at faraEn i brott ferð þæirre var sa Riddare fyrst allra er Bisclaret villdi bitafæginn at hann brott komsk o c var þat æigi kynlegt at Bisclaret villdi sin a honum hæfnaer clæðe hans toksua at hann mætte æigi ham sinum skifta aftrNU var þess litil stund a millum at þesse hœyverski konongr for oðru sinni a dyra væiðari þessa somu mork er hann dyret i fannen Bisclaret fylgðe honum Um kuælldit sem konongrenn kom silla or morkenne þa var tekit honum Rikt hærbærgi i þui hinu sama fylkiSem kona Bisclaret fra oc vissi at konongrenn var þar þar komenn þa klæddezt hon sem pruðlegazt oc um morgenenn kom til konongsens at hitta hann oc let fœra honum með ser margar rikar oc fagrar fornerEn þægar semBisclaret sa hana þangat komande þa gat æigi halldet honum oc ængi hæft hannhann liop at hænni sem oðr væri oc matto aller sia huersso væl hann hæfndi sinhann upp ræistizc oc ræif af hænni klæði sinænga suivirðing matte hann mæire gera hænniÞa hæitaðozc aller við hann oc myndo þæir hava bart hann ef æigi være þar æinn hygginn maðrer mællti til konongsensHærra kuað hann lyðit þui er ec vil rœða til yðar þetta dyr hævir miok lengi með oss veret oc huerr sem æinn varra manna hævir oftsamlega set þat oc gengit ner þuibæði nætr oc dagaen alldri syndi þat grimlæik ne alldri ængom manne ufriðfyrr en kono þessareer her siom ver komnaþat væit guð oc tru mínat fyrir huetvitna hævir hann nokkora sok oc ræiði a hænnisua a bonda hænnarþæssa kono atte sa Riddare er yðarr var hinn kæraste vinren nu er miok langt siðaner menn hava sua mist hans at engi væit huat af honum er orðet oc allz ækki hovum af honum frægitTakeð þessa kono oc lateð œngia henni til þess er hon upp sægi hui þetta dyr hatar hana hon man syna þat sem hon til væitMarga kynlega at burði havom ver her set i Brætlandikonongrenn lyddi oc sam þyktizt þægarrœðo oc raðe hansþui at hann var hinn hyggnasti raðgiafa hanslet hann þar hallda Riddaranom er fængit hafðe hænnaren hana let hann setia æina ser oc þrœngia hænni sua miocat sakar astsemdar oc ognar konongs þa upp sagðe hon allt þat sem til varum hinn fyrra bonda sinn huersu hon oc hann toko fra honum klæði hans oc huersu hann taldi hænni alla at burði sinahuersu hann hamskiptizk oc huert hann for oc sagði at siðan er hon let taka klæði hans fra honum þa var hann huergi seenn þar i fylkino hyggr hon at visu oc tryr at sonnu at þetta dyr se Jvanar laust boande hennar oc herraþa krafð konongrenn klæði oc gangværiu hansaf hænni oc kuaðsk at visu vilia havahuart sem hænni likar eða mislikar oc let hann þa hana aftr bera bunað hansen konongrenn let þægar bæra til hans oc villdi hann ækki til siáer fyrir hann var lagðrþa mællti hovuð raðgiafe konongstil hans i æin mælesa er fyrr hafðe raðet honum um Bisclaretherra sagðe hann æigi gere þer nu rétt alldregi man hann her taka klæði sini augliti yðrune or ganga ham sinum fyrir sua morgum monnumþer seð huat til gængr honum þykkir skomm oc suivirðing at skæpnu sinnilatið læiða hann æinn saman i svæfn hus yðart oc bunað hans með honum oc latið hann vera æinn saman miok langa stundkonongrenn sialfr læiddi hann i svæfn lopt sitt oc byrgði sialfr oc læsti allar hurðir yvir honumSem nokkor stund var liðinþa gæcc konongrenn aftr oc fylgðo honum tvæir Jarllar oc er þæir kuamo i svæfn loftet þa fundo þæir Riddara klæddanollum bunaðe sinomsofande i rækkio sialfs konongsensþægar sem konongrenn læit hannþa skundaðe hann at honum oc lagðe hendr um hals honum oc kysti hann morgum sinnumsua var hann feginn af fundi hansSEm þetta var sua buit þa gaf konongrenn honum myklo mæira en hann hafði aðr oc ver kunnum yðr at sægiaþa rak konongr brott or þui fylki kono hans oc gærðe hana utlæga um alla hænnar lifdaga oc fylgðe hænni sa er fengit hafðe hænnar þui at hon svæik bonda sinn fyrer saker hans Siðan atto þau morg born oc varo oll auðkændMargar konor komo af hænni oc hænnar afspringien allar varo afnæfiaðar oc næflausarNu finnzc æigi þat at san nare se þesse at burðr en ver hovum yðr sagt þui at mart gærðezt kynlegt i fyrnskonneþat er ængi hœyrir nu gætetEN sa er þessa bok norrœnaðe hann sa i bærnsko sinni æinn Rikan bonda er var hann hamskiftisk stundum var hann maðr stundum i vargs ham oc talde allt þat er vargar at hofðuzt mæðan er fra honum ækki længra sægiandeEn brættar gærðu lioð Bisclaretaf þæssare sogu er þer havet nu hœyrtLaustiks lioð er her NU vil ec sægia yðr æinn at burð af huæim brættar gærðu æitt strænglæiks lioð oc kalla þæir þætta lioð laustiksua er kallat i bræzko maleen i volsku russinolen i ænsku nictigalEn þat er æinn litill fugler þægar sumra tækr þa syngr hon oc gellr um nætr sua fagrt oc miori roddu at yndelegt oc ynnelegt er til at lyða I Þui fylki a brætlande er hinn hælgi mallo huilir er æinn Rikr oc frægr herra bœr i þessom bœ bioggu tvæir Riddarar oc atte huarr þæirra sinn garðannarr þæirra var kuangaðr friðre oc fagre konohyggenne oc hœværskreen annar ollum kunnegr oc auð latinn dugande monnum oc sinum JafningumÞessi hinn ungi Riddare unni kono granna sinssua miok oc lengi bað hann hænnar oc sua mikill goðlæikr fanzk hænni með honum at hon unni honum yvir huetvitna frammOr þui svæfn lofti er hon i svaf matte hon rœða við unnasta sinnþa er hon stoð eða sat i lofte sinu oc sua hann til hænnar or sinu lofte Oc þat þæim æigi mislikaðeþui at þau varo bæði i myklo hœglifinema þat at æins at þau matto æigi saman koma sem þau giarna villduMæð þæim hætti ælskoðost þau længiNu æinu sinni sem sumra tokþa tok laustik at syngia með hinum fægrsta song oc kallaðe maka sinn til astar auka undir viðar laufom oc blomumSa er þa var ælskandi matte miok i huga af fuglanna songum þat er honum likaðe at ælscafyrir þui at Riddarenn var astbundinn fæsti hann hug sinn i songum fuglannasem þar være allt þat er honum likaðe at hava oc gaðe hann með ollum hug songanna fuglannaer huatto hann til astannaEn fruen er hann sua miok unniþa sa at hævi unnasta sínsI tunglskineno þa er herra hænnar var sofnaðr þa stoð hon upp or rækkiu hans oc klæddizt skikkiu sinni oc gecc at standa hia glygginom þui at hon vissi at unnasti hænnar stoð oðrum mægin i oðrum glugg oc hafðe þui likt lifsua at hann vakte driugast alla nottena Oc bar þa sua at af oftsamlegre uppstoðu hænnarat herra hænnar oc bonde ræiddezc oc asakaðe hana miok horðum orðum oc spurði hana hui hon upp stoð oc huert hon geccHon suaraðe honum herra minn kuað honEngi maðr er sa lifande þæssa hæims ef hann hœyrir lœystik hinn litla fugl oc hans rodd huersu fagre roddu hann syngr nottena allaat hann ma æigi huggazt oc glæðiaztaf sua fogrum songum sem hann syngr fyrir þui kuað hon gecc ec til glygsens oc stænd ec þar lyða fogrum songumhans oc sœtom oc vil ec ængom koste kuað hon yðr þuisa lœyna længrSEm herra hænnar hafðe þætta hœyrt þagðe hann af angre oc mœðe ræði Oc hugði hann at hann skylldi at visu svikia laustikmeð nokkorum velum oc sagðe hann suæinum sinum oc gærðu þæir þægar rað oc gilldrur at væiða laustik oc fæstu þæir þa lim oc gilldru a huern kuist allra viða er i var garðenomsua at þæir toko þa laustik um siðir oc fengo hann kuikan herra sinom oc husbondaEn hann þægar gladdezc mioc oc fagnaðe at hann hafðe fengit fuglenn oc gecc hann þægar i svæfnburet oc mællteFru sagðe hann kom hingat oc rœð við ossec hævi nu svikit laustik þinnsaker þæss er þu hævir hueria nott valkat þec oc lengi vakatSem fruen hafðe skilt orð hansræiddezc hon oc rygðizc oc bað herra sinn at hann fae hænni fuglennEn þægar hann af ræiði sinni oc kastaðe honum dauðom a briost hænni sua at hann bloðgaðe linkyrtil hænnaraf fuglenom dræp nomþa tok fruen upp lik fuglsens oc græt hon þa mioc oc bolvaði ollum þæim er svikum laustik volldu oc ollum þæim er snorur gærðu at svikia oc taka laustikSiðan tok hon gullvofet pell oc vafðe þar i lik lostik oc likam oc þar um huærfis saumaðe hon gyllta bokstafeat hænne var harmr oc hugsott at dauða hansþui nest kallaðe hon æinn svæina sinna er hon bæzt truði oc bauð honum at bera sua buet fuglenn unnasta sinum oc at hann sægðe honum huersso herra hænnar svæik fuglenn oc at hann tæle unnasta hænnar sinn harm oc hugsottum þænna at burð sem Svæinnenn kom til hans þa fœrðe hann honum fuglenn oc sagðe honum allt þat sem fru hans hafðe boðet honumEn hann hinn kurtæisazti RiddaRi harmaði mioc at laustik var sua af aufund oc illgirnd svikinn Oc let þægar bua hænni ker af gulli oc læsa með gullego loke oc let i sætia dyra gimstæina um huervis með fogrum hætti oc myklom haglæik oc læsti laustik i þesso kæreÞesse atburðr for um allt brætland oc gærðo brættar af þæssom at burð strænglæik þann er þæir kalla laustik lioð þess strengleicr heitir i volsku mali desire en i norrœnv tilfysilegr NUg vil ec a leggia oc gaumgæfa at minnazc æins at burðar af huæim þæir um þa daga varogærðu til minnængar fagran strænglæiki allzkyns lioða talumGigium oc Simphonum oc er þæsse strænglæikr kallaðr i volsku maledesireen i Norrœno til fyselegrer sua var fagr oc sœtr at ængi um hans daga fanzc honum friðariA skotlande er menn kalla kalatirnér þar sem hæitir huitiskógrhia havi hinu myklaer uttan at gengrÞar er oc su hin gula kapellaer aller þæir er set hava sægia hina friðastoÞAr bio forðum æinn Riddarihinn frægasti i sinu fostr landeAllar þær æignir er hann atte hellt hann af frannz konongihann var kuangaðr sua sem hann villdi œskia oc unni hann mioc fru sinniþui at hon var frið oc hin hygnastaen þat æitt var þæim misfallet iat þau atto allz ækki barnn fyrir þui lifðu þau með harm oc hugsottoc baðo þau oftsamlega guð at hann skylldi hugga þau oc gæva sun eða dottur oc miskunna þæimEina nott sem þau lago i rækkio þa mællte fruen við pusa sinn herr minn kuað hon ec hævi sannfrægit oc oft hœyrt at fyrir sunnan ænglandz sió i provenz fylki er æinn dyrlegr hæilagr maðr er rikir menn með pusom sinom til farahann er sua mattogr með guðiat aller þiggia bœner sinar af honumer a hann hæita um þætta i sinum þurftumhuæðan sem þæir ero ner eða fiarrealler af honum þiggia þat er þæir þaksamlega biðiasua hævir guð iatt honum oc gævet honum mattoga gævo oc allra hællzt þæirrar bœnar er biðia ser born eða retta arfaat hann hævir morgum um þetta holpetsua sem mer er at sonnu sagt oc nokkorer af þæim er mer ero kunnegirHerra minn kuað hon bums oc forumyvir ænglandz siótil þess hins halæita hæilags mannz herra hænnar Jattaðe hænni þess er hon baðSiðan bioggu þau færð sina oc foro þa skyndelega yvir ænglandz sio oc sændo siðan til hins hælga Egidíí liknæskio æinaaf gulli er stoð .x. mærkr gullz offraðo þau a allteri sancti Egidíí oc baðo gæva ser sun eða dotturSem þau hofðo lokit bœn sinni þa snerozt þau aftr oc foro hæim i fostrland sittEn fruen var ulett með svæinbarne fyrr en þau kœme hæim oc varð af þui pusi hænnar glaðr oc mioc bliðr oc feginnSem burðartimi pusu hans komþa let hann kalla sun sinn til fysileganaf þui at þau hafði lengi til fystbarnn at æiga er ækki hafðu fyrr attNu hevir hinn hælgi Egidius gortt þæim Jartæigner oc gævit þæim lengi til fyselega giofSIðan leto þau fostra sun sinn mykilli virðing oc villd þui at hann var astfolgenn oc oll lifs huggan þæirrahann gærðizc hinn friðasti maðr at likams væxti oc annliz skæpnuEn er hann kom a þann alldr er hann var fœrr hæiman at faraþa sændu þau hann at þióna kononge oc nam hann at væiða allzkonar dyr með hundum oc huerskonar fugla með haukom oc for sua mioc at þui at ængi var væiði maðr villdri með konongenomhann unni honum sem syni sinomþui nest gaf hann honum hærklæði oc gærði hann Riddarafor þægar yvir ænglannz sió oc dualdizc hann nokkora stund i normanði oc for hann i brætland at at ræiðum oc gærðezc hann af a vasklæik sinum hinn frægastiaf frankis RiddaRum oc var hann hinn vinsælasti af ollum þioðum þæim sem hann var kunnigr af Riddara scap oc vasklæik sinumEn ef æinnhuerr Riddare or oðru lande fœre at frægia rœysti sinatil atræiðaeða þar sem ufriðr varþa gærðes hann felage hans at tia honum at hann skylldi æigi hærtekinn verane sælldr ukunnum RiddarumNu var desire .x. vetr uttan landzsua at hann for ækki hæim þess a millumfrægði oc framði sialvan sec tignum oc sœmdom villd oc vinsælld huerskonar þioðaallt til þess er konongr sendi honum ordat hann fari hæim i fostr land sittSem hann kom hæim i konongs hirðþa hellt konongr hann með hinni mesto tignoc æinkænnelegom kærlæik saker kurtæisi hans oc vasklæksþui at hann var hinn raustasti Riddari vel i hinum harðastom viðr skiftum oc hinn friðasti at vexti oc ollum limum oc likams skæpnosua var hann konongi kærr oc væl þokkaðrat æigi villdi hann lova honum at fara or hirð sinniallt til þess er konongrenn kom i kalatirÐa sændi faðer hans æftir honum at hann skylldi hæim koma oc sia oc finna moðor sinaNu var þat a and værðo sumre sem hann hæima huillzk hinn fiorða dag þa stoð hann mioc arlla upp oc klæddizc dyrom oc Rikom goðom gangværiumskyrta hans oc nesto likams klæði voru af huitu silkiollu sumars blome huitareen kyrtill hans oc yvir klæðiaf hinu bæzta skarllati oc krafðe þa spora sina oc var þa framm læiddr hinn goðe hæstr hans með ollum Ræiðar bunaðe hann vill a stiga hæstinn oc Riða at skæmta sérhæstrenn var hinn villdasti oc mykill væxtien hann hinn liosasti at allum likamSEm hann var a stiginn hæstinn þa syndizc hann yvir allahinn friðasti Riddaremeð fogrum fotum oc friðum oc væl voxnum bæinum þ studdizc hann i istigum sinum oc laust hann með sporum hæstinn oc lœypti hann hæstinom u ændilega dala oc for hann með þessom hætti æinn samanon felaga oc stæfnde þangat sem menn kalla huitaskogenn oc sa hann þar marga fagra viðimeð laufom oc blomum oc hævir hann hœyrt fugla syngia sua fagre rodduat hann lysti til at lyðasnys hugr hans allr oc hiarta oc allr þottezc hann a lofte veraSiðan ræið hann framm i morkenaI þæim skoge þar sem þykkastr var bio æinn æinsæto maðren hann var vanr at vitia hans stundumaðr en hann fœre uttanlændis hann þa oft allden hit bæztta af honum i bærnsko sinniþa er hann for at væiða með feðr sinom oc vill hann til hans faraat tala við hann æf hann mætteNu sem hann kom at hinni gulo kapelloþa læit hann æigi fiarre mœy æinamioc friða oc væl klæddameð brunaðo purpura oc yvir i huitum skinnkyrtli með fogrum oc huitum yvir litmio um mitt oc hin fægrsta at likams væxtibæro hofðe með fogrum harflettingumen bær fœtt gecc hon at doggen skylldi ræinsa fœtr hænnar oc gecc hon til kælldunnar með upp uællande vatneundir æinum myklom viði oc baro tvær mœyiar munnlaugarEn Riddarenn var hinn hirðlegste oc liop þægar af hæsti sinum oc tok upp mœyna oc villdi hana gæra unnasto sinalagðe hana niðr oc myndi nesta hava læikit ser við hanasua sem ec hyggþa er hon bað hann miskunnar ser Riddare kuað honfar brott hæðanþat er þer ængi fræmð ne frægð at þu spillir likam minum lat mec væra kyrra oc scal ec væl ambuna þer Ec em með æinni fru harðla friðre i ollum hæimenom finnzc æigi fægreec scal nu bratt syna þer hanaef þu ert til kuænna fœrr lat hana æigi komazc i fra ser saker ængarra þæirra orða er hon mæler til þinþui at ef hon fæstir ast sina a þérþa værðr þu alldregi fatœkrne annars þurvihon hævir sua mykit gull oc silfr at eigi þarf at lata þic skortasva mikit sem þu villt hafa allt man hon lata i yðro vallde vera haf enga grunsemd a mer at ec livga at þérEf hon hugnar þér eigiþa skal ec þér eigi syniazchvar sem ec emvér urvggr um micec skal gera þat sem þer licar Se kvað hon her trv minaat ec skal hallda þat sem ec heit þérAt visu skal ec trva þer oc þinu male hvart sem þu ert nér eða fiarre Nv sem herra desire heyrðe þessi orð hennarþa let hann hana vera kyrraEn mæren rann þingat sem frv hennar var i liosvm loft skala Oc hallaðezc hon at einni fagre reckivhvitillinn er á la reckivnnivar gort af tveim dyrvm pellvm oc iaðarenn umhveruis laufvm saumaðrEn firir henni sat su hinn friða mǽrer desire hafðe þangat leittSem hann stoð fiarreþa kallaðe mæren a hann oc mællte Þu maðr kvað honlit hingat oc se þat sem ec hét þértac her unndir laufom þessum þa frov er þu satt alldre friðare annlitalldre sva fagrar henndr ne sva vel vaxna armleggi ne sva friðan licami klæðom lagðanne friðare hárne hœgre at hanndlane betr samanndi kven mannz hofðimeð sva fogrvm harflettomalldre var onnvr i stra iamfrið alen ne fœdd Nv hevi ec leyst mik kvað hon af þui sem ec hét þerGac nu fram oc óttazc eckiei skortir þec réysti ne drengskapSem hann hafðe heyrt orð hennar þa gec hann þangat oc festi þann hinn goða hest sinnþegar sem hinn rica mǽr leit hannþa flyðe hon brott ór laufskala sinvm oc komz vnndan þangat sem skogrinn var þiuckastrEn herra desire oflugr oc diarfr oc hinn skiotasti a fœtigat þegar tekit hana i hœgre hond hennar oc mællti til hennar bliðvm orðvm oc hogværomþu hin friða kvað hann rœð við mechui flyr þu unndan mér með sva mikilli rasec em einn riddare fœddr i þesso fylki ec skal þinn vera unnasteEk skal astsamlega þiona þér at eignazc astar þocca þinneftir ollum mætti minvmMæren þegar hin kurteisasta laút honum oc þaccaðe oc sagðe at hon hafnaðe honum ecki ne nitti þui er hann hana bæðe oc iattaðe honum með goðvilia oc stað festv astar sinnar oc leco þau sem þeim licaðe oc var hann þar mioc lengi með henni oc fór náuðigr i fra henniEn hon gaf honum þa um siðir leyui oc sagðe honum oc syndehvar hann skylldi mega rœða uið hanaUnnasti goðe sagðe hon desire þu skallt nu fara til kalatirEn ec skal fa þér finngr gvll mitt oc gǽt þess veler ec vil þer nu segiaat þu villizc ei af annarra kvenna astom Unn vel oc trvlega þeirre sem þu villt kosit hafa En ef þu gætir þess eiþa mann tu tyna fingrgvllenoEn ef sva ber atat þu tynir þuiþa fǽr þu þat alldre oftarsacar enskis lutar er þu kannt at geraGer nv vel kvað hon oc lat ei falla ferð þina oc skunnda til kalatirsþui at fyrr en þu toct at unna merþa var tu lofsæll af reysti þinni oc riddara skap oc atgerðumengvm riddara samir at fyrirlata fegrð sina sacar kvenna asta oc fœrðe hon þa fingrgullit á fingr hansSiðan kysti hann hana oc hellt henni i faðm sinvm oc skilduzc þáu þa með mikilli astsemð Þvi nest steig hann a hest sinn oc reið heim til herbyrgis sinsupp neytti hann miclum fegiofvm oc rikum borðbunaðe oc gerðe allt sem mest til frægðarSva at hann gaf meira á einum manaðe en konungra missare oc for hann oft heim i fylki at finna unnastu sina er hann yuir hvetvitna unni Oc funnuzc þau oft oc rœdduzc við Sva stoð ast þeirra at þau gato saman svn oc dottorEn hann vissi ecki til þessþui at hon gat ecki þess fyrir honvmEinu sinni sendi konungreftir honum at fylgia serkonungsþurftir varo at taca af vannda menn er mikit mein gerðu honumen er konungrinn var a for kominnþa toc desire leyui heim at fara aftr i fylki sitt kalatir þar sem hann var fœddr Um kvelldit sem hann var heim kominnþa huilldizc hann þar um nottenaVm morgeninn arla stoð hann upp oc steig a hest sinn at riða at skemta ser at hinum huita skogiþar sem hann fann unnasto sinaengi með honvm nema hann einn Oc kom hann þui nest þar niðr sem sa hinn helgi einseto maðr var er honum var mioc kunnigr Oc i hugaðe hann þa at hann vill rœða uið hann oc syna honum syndir sinar i skrifta gang sinvmþui at hann veit ei hvart gvð vill lofa honum aftr at koma eða eigi oc gecc hann þa inn i grasgarðenn oc fann einseto mannenn i capellu sinniOc mællte til hans Herra kvað hann ec vil til skrifta ganga oc taca lausn synda minnaEin seto maðrenn iattaðe bœn hans oc láut honum oc gecc hann þegar til skrifta oc sagðe honvm syndir sinar oc viðskifti sitt oc unnasto sinnarhverso hann kom hondum a hana i fyrstu oc gaf einsetomaðrenn honum hiolp heilagrar cristni oc heilræðe lagðe fyrir hann Sem hann hafðe signat sec oc beðit fyrir serþa gecc hann aftr til hestz sins oc leit hann a fingr sina oc a hond Oc sa þa eigi fingr gvllit oc vox þa harmr hansþui at hann fann at tynz hafðe fingr gvllitAlldri var hann fyrr sva rygr oc skvndaðe þannnog sem hann var vanr at komaat finna vnnasto sina oc hugðe þat at hon mynde þar vera oc dvalldezc þar allan daginn oc villdi rœða við hana En hvarki sa hann hana ne rœdde við hanaþa mællte herra desireHin friða unnasta min qvað hannHui kœmr þu ei til minþu hevir frá mér tekit fingrgullitEc veit at þu þui valldet at ec hevi þui tyntAlldri man ec fa ro eða huggan þessa heims kvað hannHvat heui ec misgortec ann yðr frv yuir hvetvitnaAt sonnv gerer þu ei rett til minAlldregi nittaða ec þer þa er ec gecc til skrifta við einseto mannenNu bið ec þic at þu miskunnir þvi er ec hevi misgort ef ec heui nockoð brotet i moti þui er rett erHin friða kvað hann reiz mér eigilegg slica skrift a mik sem þv villt þat sem einseto maðrenn talde fyrir mer fostur þær er hann lagðe a micþa skal ec fyrir lata ef þer þat betr þyckir oc lyðnaz ollum þinum boðvmi ollum minvm atferðvmÞA er hann bað oc beiddiz með hinvm bliðaztom orðvm er hann kunni mæla vnndir lyðni oc eftirlæte hennar oc sva oft sem hann bað miskunn af henniþa tioðe honvm allz eckiþui at hon villde ei sia hann oc ei rœða við hann oc fyrir þui var hann ollum hug ryggr oc bolvaðe hann þa einseto manninvm oc staðenom oc ollum fortalvm hans oc munni þeim er slict mællte oc ollum þeim er hans vitia oc hans rœðvm fram halldaSiðan sem hann sa oc fann at ecki tyði þar at standaþa stefndi hann heim til calatirhugsvttar oc harmsfvllr af þeim micla angre oc úro er hann bar i hug sinvmMioc þyntizc hann oc gerðizc mioc sicrmeð þessvm hætti snœriz huggan hans i harmGleðe hans i gratleicr hans i mislicanast hans i angrSœmd hans i sorgatgerð hans til enskisafl hans i vmátSialfr hann i sottar kvol oc kveinhann var i þuisa angre vel sva tolfmanaðe oc leto þa allir sem hann være farenn oc sialfr sagðezc hann dauðvennNu sem þeir tolf manaðer varo liðnir siðan hann varð sicr þa bar sva at at skialldsveinar hans oc þionastomenn gengv frá honvm i einvm tima meðan hann svafSem hann hafðe lengi sovitþa vacnaðe hann oc vpp settizc oc þótti honum þat kynlect oc mislicaðe honum þat miocat hann er sivcr oc staddr einn samanSem hann var i þessarre ihuganþa kom vnnasta hans at rœða við hann oc kennde hann hana þegar oc hugði lengi at henniaf þeirre hvggan er þa fecc hann hallaðizc hann a olnboga sinni reckivnniþa kallaðe hon a hann oc mælltedesiret kvað hon mioc er tv nv farennfœlltr oc spilltrhui vill tv deyða þic sialfrþat er engv nyt costa viðr at rettazcNu hevi ec lengi hatað þec Oc þo hevir þu sialfr valldetþu gecc til skrifta oc sagðir vpp syndir ockrarNu fǽr þu alldri siðan fingrgvllit sem þu fyr hafðerþótti þer sva þungt lass i ast minniei var viðskifti ockat hofvð synd þui at alldre var ec manni pusat oc alldre gaf ec manni trv mina hiuskaps handzolumþu at oc enga spusu oc alldre festir þu þer konoNu með þui kvað hon at þu leitaðer þer skriftagangs at þarfleysoþa er tv varla froðr maðrþui at ecki tioar skriftagangrþeim er eigi vilia af lata syndvm sinumSva ihugar þu at ec vilia gera þer galldra með udaðEn ei em ec þesskonar ilsku vetrþa er þu gengr til kirkiv at biðia fyrir þerþa skall tu mic sia stannda i hia þer oc taca vigt brauð með þérEn þu heuir mikit misgort við micEn ec hevi of mioc elskat þic Nu skal ec sva oft vitia þinat hveriv sinni skall tv sia mic oc leica þer uið mic Hǽtt nu oc af lat hormvm þinum alldri fǽr þu mein af mér sa er leitar skriftagangs oc upp segir syndir ocrarþa svaraðe riddarenn henniHin friða frv min kvað hann guð þacki þer af þessarre vitian þinni em ec huggaðr oc heillalldri fyrr fec ec sva mikinn fagnaðþui nest hvarf hon oc for brottaf þessum fagnaðe hvarf sótt hans oc mincaðu harmar hans oc hugsottir Siðan sem honum bœttizc Oc hann var fœr til kirkiu at gangaþa sa hann unnastu sina standa i hia sér oc taca uigt brauð með ser oc stannda fyrir crossenom oc signa sic oc rœddi hon þa sva oft uið hann sem honum licaðe oc batnaðe honum þa skiott oc bœttizcat hann kendi ecki sóttarhann hellt þa slict kostnaðe vpp sem fyr gerðe hannaðr en unnasta hans reiddizc honvmKonungrenn unni honum með fullkominni astsemd oc ubrigðelegre vinattu oc dvaldizc hann þa með konungenetr oc daga oc bar þa sva at hann for með honuma veiðar i morkenaat skemtan sinni oc varo þa fœrðir þeim bogar oc orvar at skiota dyr i morkinnikonungrennoc desire namo baðer staðar vnndir einum miclvm viði oc skutu þeir baðer i senn at einum hirti oc gato þeir hvarki sǽrt hann ne drepit oc komo niðr skeyti þeirra skamt ifra þeim i gras vollinnsva at baðir þeir sa oc þottozc þeir baðer suivirðir oc spottaðer at hiortrinn komzc usarr vnndan þeim oc castaðo þeir þa bogum sinum oc toco af benzlvm oc toco orvar sinar þar sem þær varo niðr fallnar þa mællte desireat visu ero þetta kvað hann sionhverfingarat við finnvm ei orvar ocrar er nv beint her niðr fello i augliti beggia occarraat visu samir ocr unndra þat er við siom oc uitum sva kynlect veraNu sem þeir rœddo þettaþa sa þeir einn friðan svein vel vaxinnfagran i asynclæddan kyrtli rauðvm af hinu bezta skallatihann var hinn friðazti maðr oc mikill vextihar hans gult með fogrvm loccumannlit hit friðazta með rioðvm lit oc bar hann baðar orvarnar i hendi ser oc hann hinn curteisazti i skipan orða sinnaheilsaðe fyrst konunginum oc fec honum or sinaen þui nest fec hann desire sina or oc mællti fogrum orðvm oc bliðum til hansHerra kvað hann þu ert faðer minnMoðir min sendi mic til þin at kannazc við frændr mina oc her dveliazc með þérþa er þu rœddir i fyrstonni uið moðvr minaa skoginum þa gaz tv mic oc gaf hon þer þa fingr gull eit Siðan tyndir þu þui oc var þer mikill harmr af þui oc ryggleicrNu heui ec her þat fingrgvll með mér oc skall tu lata á fingr þérEn desire kende þegar fingr gullit oc toc sveininn i faðm ser oc kysti hofuð hans oc halsmunn hans oc kinnr betr en hunndrat sinnumkonungrenn oc allt hit villdazta hirðlið kysto sveininn oc tóc við honum vel oc tigvlegaOc sagðe þa desire konunginom hvar hann var getinn oc for hann þa með konunge oc var vel latinn af hverium mannifaðer hans unni honvm oc hafðe hann sér hinn kærazta oc matte hann hvarki sova netr ne dagaSEM hann hafðe verit með feðr sinum tva manaðr oc cannaz við foðvr sinn oc frændr þa einn dag reis hann arla upp oc klæddizcoc gec hann þa firir foður sinn sem hann kom frá kirkiu oc villdi þa stiga a hest sinn oc mællti þa sveinnin til foðvr sinsHerra kvað hann skilit orð minEc vil taca leyui af yðr oc fara til moðvr minnarþui at ec ma eigi her lengr veraNei sagðe faðer hansfirir gvðs sakar hui villtv fyrir koma mér oc drepa micAt sonnv villda ec helldr deyia en sia þic skiliazc við mikherra kvað sveinnennEc ma engvm costi her lengr dveliaz oc þegar leypte hann hestenomen faðer hans fylgde honum oc þottezc of seinn vera at hann gat ei fylgt syni sinvmþui at hann ottazc at hann tyni honumNv reið hann sem skiotaztsva at iafnan lét hann hestenn spora kennaOft nefnde faðer hans hann oc bað hann biða sin at rœða við hannEn sveinnen gaf ei gaum orðom hansstefndi réttleiðes oc kom þui nést i morkenaNu sem desire hafðe fylgt honum allan dagþa toc at kvellda oc natta oc skvnndaðe hann þa ferð sinni sveinnenEn desire sem hann matti skiotazt eftir honvm til þess er hestrinn liop i einn mikinn við oc nauð hofði sino mioc fast sva at hann fell opinn aftr oc steig hann þa af honum oc leiddi hann eftir sér oc hafðe þann dag mikit erveðe oc vesolldNu misti hann sveinsens oc vissi hann ei hvert hann stefndiEn er hann hafðe riðit at skgenomþa leit hann a hœgre hond sér vnndir eic einni mikinn elld oc hugði at þar være nockor ricr maðr i landtiallde sa er um morgenen villdi at veiðvm faraeða hafðe þann dag at veiðum faret oc firir þui at hann var þar nattaðrþa skunndaðe hann til ellzens oc fann þar dverginn einnsaman vel klæddan goðom pellum oc sat oc stappaðe pipar oc hafðe steic við elld af einvm villi gellti miclum oc feitum i þui kom desire at dvergenom oc heilsaðe dvergenom fogrum orðvm oc bliðomEn hann svaraðe honum engv oc let stannda piparenn oc liop at taca hestinn oc lét af honum soðul oc let firir hestinn nyslegit gras oc gec hann þa aftr til riddarans oc bio þegar af grasi oc einstapa eina reckiv oc yuir breiddi einn cagur með miclvm hagleic gorvan oc lét riddarann þar a sitiaEn hann mælir ecki til hans oc gecc hann oc bio pipar sinnSem hann hafðe vel vellt oc buit matennþa tóc hann tvær munnlaugar af gvlli gorvar oc eit bvit handklæðe oc gaf vatn ridd aranomEn þegar sem hann leit munnlaugarnarþa kennde hann oc varo hinar somv sem hann sa meyna bera þa er hann cannaðezc við vnnasto sinadvergrenn lagðe þa mikinn borduc firir hannSiðan sallt disk oc knifa oc fyllti þa mikit borðker af brenndu gvlli af hinv bezta vini oc lét piparenn i einn silfr disk oc steicarnariannan meira diskþa toc riddarenn knif oc skar af annarre steikenne goðan bita oc stac i piparenn oc bavð dvergenom oc hann tóc við oc átsiðan át hann sialfr þui at hann var hunggraðrSiðan toc hann silfrkeret oc gaf dvergenom fyrst at drecca oc toczc honum þa vel til at hann gaf dvergenom sva velhann gaf engan sva goðan bita at hann gaf honum ei annan iafngoðanSem dvergrenn fann hann sva milldanSva friðansva siðan goða meðferðþa gat hann ei lengr leynt sec oc varð hann at syna oc birta sec riddaranum er hann hafðe lengi leynzc Herra riddare kvað hannat sonnv ertu ei acrcalla ne cotunga kyns vel se þu oc uirðulega her kominnþo at ec se barðr sacar þinvil ec ei lengr hallda þogn firir þér né leynazc firir þérEc vil segia þer þat sem tit er með mér oc tigna þic oc þiona þerEc var i dag senndr i moti þér sacar þess at ver vissum at þu myndir her komaþa svaraðe riddarenn honum vinr kvað hann gvð þacki þérvel se þeim er þic hengat sennde oc sva mioc villdi virða micHerra kvað dvergrenn ei vil ec leyna þic lengrunnasta þin sende mic hengatÞa mællti desireUnnasta min herra kvað hannþa em ec at visu sællþat veit trv min kvað dvergrenn at ec segi sattþui at ec skal til leggia allan mat ec skal gera þic at rœða oc mæla við hanaþat sem þer licar ef þu uill mer fylgiaEc skal leiða þic sva at svefn buri hennar at þu skallt mega huilu hennar siaUin kvað hann riddarinnGiarna vil ec fylgia þer Sem þeir varo upp staðner fra matþa fylgdi desire dvergenom Oc gengo þeir þa baðer til þess er þeir komo þar sem bœr einn var oc leiddi hann hann þa at holl einni sva mykilli oc friðre at alldre hafðe hann set aðra iamfriða þeirri Oc gengo þeir fram oc komo þui nest sem eit mikit svefnhus var rikulega buit oc funnv þeir engar dyrr nema glyg einn oc mioc hát Glyggrenn var mikill oc stoð openn oc sa þeir mikit lios i svefnhusenoþui at þar brunnv digr stafkerti oc i svefnhuseno varo tvęir reckivr vel bunar oc tigulega oc lago þar i þeim reckium tvær hinar friðaztu konorhyg ec þǽr svafoÞa callaðe dvergrenn a desire synande honum reckiurnarHerra kvað hann þat er unnasta þin er þar sœfren systir hennar annan vegþar man tu finna þionastu mey hennarEc veit at þu kant hanaþessi mær hellt riculega clæddesire bioz inn at komaz oc liop baðom fotom i glyggenn oc fyrir þui at hann gat ei halldit sérþa fell hann or glyggenom oc kom niðr firir reckiunaEn i þui er hann fell þa þáut mioc oc glumdi miclvm dyn i þui vacnaðe systir vnnasto hans oc œpte hare roddvhialperhialperÞegar hirðen oll i hollinni klæddezc sem skiotazt oc liop til vapnaEn mæren i svefnhuseno liop oc lauc þegar vpp svefn huseno oc toc i hond riddaranom oc leiddi hann ut oc mællte þaherra kvað hon nu gef ec ambvn þa er ec het i skogenomef þu værer tekinn i þessu svefnhusi þat trufesti ec þerat þegar værer þu drepenn oc myndi þa frou min reiðazc mer oc alldri siðan minn vin veraEn þu gect sacar kurteisi þinnarat ec tyna ei ombon þionasto minnarEf nockuro sinni kynni sva at berazc at þu kœmir i þann stað er þu megir min minnaz fyrir guðs sakir kvað hon gleym mer þa eigiUnnasta min kvað hann ottaz ei þat at ec biði ei firir þer ef ec verð þar staddr sem ec megi hiolp veita þer oc fylgde hon honum til þess er hann kom til dvergsens oc mællti hon þa reiðom orðumÞu hinn illgiarne oc hinn dalegi dvergrhui villdir þu suikia þenna hinn dyrlega mann oc laust hon dverginn með lofa sinum firir briost honum oc mællteFly undan með honum sem skiotast mattv oc foro þeir þa eftir með miclum skunnda til ellzens sem þeir mataðozc oc kennde desire at hann var skeinndr mioc oc hallaðezc a siðu sina oc fann at dvergrenn spottaðe hann oc nalega komit honum i vandræðeiafnskiót sem hann leit dag oc dags liosþa setti hann soðul a hest sinn oc gyrðe hann fast oc steig a bac honum oc stefnde aftr i fylki sitt at hann var mioc siðu sár oc var honum þat mioc lengi með miclum verc oc meinlætum MIoc langre stundo siðan liðinniþa veitti konungrhirðliði sinu i calatir i castala sinvm oc var þat at pikis dogumkonungr bauð til þessarrar veizlu ollum sinum villdaztom grannomJorlum oc lenndum monnvm oc komo þangat flestir allir sem þeim samde til herra sins oc at þessarre veizlu var desireþui at konungr vnni honum yuir alla þa er honum varo kærerNu þær hofuðtiðir þa gengo or kirkiu allir menn oc konungr skylldi matazc oc konungr sat i hæstu sǽtiþa kom inn riðande inn i hollena einn hin friðazta jungfrou a huitvm hestihinum hœgaztameð henni var oc ein Jungfrov a huitum mulþær varo riculega klæddarbunaðr þeirra var betri en hunndrat marca brennz féarþær baro fram þa tva sparhauca konungr oc hirð hans hugðo vanndlega at þeimþær varo sva eincanlega friðarat engi hafðe fyrr set þessom iamfriðar oc at vexti oc at allre licams fegrð þessum meyium fylgde hin þriðia mær eigi i ollvm heiminvm fannz hennar maki at fegrð oc friðleic oc namo staðar fyrir konungenomSu er ellzt var heilsaðe konungenomherra konungr kvað hon skil orð minEc em her kominn a funnd yðarn oc fœre ec yðr þesse tvau hin friðo bornGevið sveini þessum riddara vapn Oc gerit slic rað firir meynni sem þer vilit oc tign yðarra samirSua at tign yðor sœmdizc af At sonnu kvað hon em ec moðer þessarra barnaEn herra desire faðer þeirraUel samir yðr firir at sia friðum bornum sva goz riddara oc slicrar frov sem ec emSacar tignar yðarrar oc sœmdarþui at ec em hingat komin or minv lanndeþa svaraðe konungrennhinn friða frov kvað hannGiarna iatta ec þer þat er þu beiðizcEc skal gera oc frouva eftir mætti minvmStig af oc kom at sitia oc matazc með oss oc skemtið yðrþat gœre ec vist ei kvað honfyrr en þer hauit þat gort er ec biðr yðrlatið mic nu fyrst pusaz unnasta minvm oc skal hann siðan fylgia mérþui at ec vil bua með honum at gvðs logum oc sva skal hann bua með mér allan sinn aldrsva at ec þurvi ei skriftagangs ne annarra licna ÞA let konungrenn fram bera oll riddara klæðe oc vill gera sveinnin riddarakonungr sialfr gyrðe hann sverðe en orref konungr oc loenes konungrbunndv spora a fœtr honum Sem hann var rikulega oc tigvlega búinn oc riddare gorr þa mælltikonungrollum a heyrandumþessa mey skal ec lata varðveita mér til hannda oc gera hana drotningþui at hvergi man finnaz onnur iamfriðEn herra desire sat skamt ifra konungelysti oc til langaðe at pusaz vnnasto sinni oc bua i frelsi með henni siðan oc gipti hana konungr oc let hann hana pusazc at cristnum logum i heilagre kirkivSem þau varo pusatþa toc su hin friða frov leyui af konungiat fara heim i fostr land sitt oc villdi ecki lengr þar dveliazc oc mællti þa til desireStig a hest þinnþu skalt mér fylgiaþui at nv er sun ockar riddare oc skal hann her eftir dveliazc i þesso lannde oc dótter ockor er nu rikulega gifthofo vit lokit goðre sysloUittv kvað hon at sonnu at þau skolu til occar koma at vitia oc siá ocrSem fyrstþa steig desire a hest sinn oc fylgðe vnnasto sinniEr var leiðtogi hans i fostr lannd sitt oc dvaldizc með henne siðan oc fysti hann ecki aftr at faraEn bretar gerðo þessa sogu til aminngar at ei skyllde þessi atburðr gleymazc ne tynazc oc af þessom atburð fagran stremgleicþann er þeir calla desire strengleic oc lioð heitir þessi streng leicr NV er at segia fra þeirre strengleics sogu er bretar calla tidorel með hverium hætte er þat gerðizcHann var hinn ricazte konungri bretlannde oc arfe margra konunga sinna ættingiaþessi konungr kvangaðezc i bernsku sinni oc fecc dottor hertoga einssva sem hann bað oc beiddiz sacar curteisi hennar oc villdi hana pusa sérbretlanz konungrhann tignaðe oc sœmde hana vallde oc uirðing i leynd oc i liose drottning sinaEn hon vnni honum einkennilega oc trygglega sem eignvm herra sinvm oc spusaþau biuggv sva tiv vetr saman at þau átto ecki barnmeð slicum hætti biuggv þau saman alla .xx. vetrþui nest bar sva at at konungrenn dvaldezc i nancsa borgsacar veiði marcar þeirrar er þar var skamt ifra borgenneþui at konungilicaðe skemtan oc dyra veiði með miohunndum oc at fvglvm með gravalum oc gashaukum Einn dag sem hann var riðinn með hirliði sinv a veiðarþa gec drottning með meyivm sinum at skemta sér i einn fagran grasgarðeftir mat a nóndags tima liðnum oc sende hon eftir meyium oc rikvm konvm oc lec ser með þeim oc gerðo þær ser micla skemtan oc ato þær þa flestar allar af margskonar goðo alldinier þar var i garðenumEn drottning kennde at henne þyngdinzc nockoð oc lagðiz niðr vnndir einvm nyvoxnvm uiðiþar sem henni hugnaðe bazt oc hallaðez at mey einni er settizc unndir hofuð henni Nu sem drotning kende ser þungleic þa kennde mæren miclu meira oc sofnaðe þa drotning oc hallaðe hofðe sinv Sem hon hafðe sofnat oc upp stoðþa villde hon eftir ganga þeim er i brott varo gengnar Oc hon fann enga þeirraþa sa hon einn riddara riða at sér tomlega með hœgre ferðþesse var hinn friðaste maðrþar allra þeirra er þa varo livanndehann var klæddr rikulega hinvm bezta bunaðei meira monnum virðulegr oc vel vaxinnSem hon sa hann at ser riðaþa ottaðez hon at hon var ein saman stodd oc nam hon þa staðar oc stoð kyr oc ihugaðe at þessi mynde vera ricr maðr sa er finna villdi konung oc i þui kom hann at henne oc heilsaðe henne vel oc kurteislegaEn hon þaccaðe honumkveðiv sinaÐa tóc hann i vinstri hond hennar oc mællte fru kvað hann herklæddozc sem skiotazt oc ut riðu or borgenneEn riddarar þeirra bivgguzc eftir þeimþeir monu lióta nu harðan leicþui at þeir er uttan varo borgarennar kenndu merki þeirra oc vapnabunað oc riðu þa i moti þeim fiorom fiorir riddarartveir flæmingiar oc aðrir tveir hommęrkirleto þegar siga merki sin oc stefndu at þeimEn hinir fyrir ufusir at flyiaSa þa at sér riðandeleto siga spiott sin oc caus hverr sér felagaallir fusir at finnazc oc mœttuzc þeir þa með horðum hoggvm at þeir fiorer er i mote varo fello aller i senn oc fecc engi vprisu SV hin rica oc hin friða frou var þa gengin i tvrn einn oc matte vel kennaþa sina menn oc þeirra atævi oc sa hon at hennar fiorer vnnastar sigrazc a hinum oðrum felagum er i moti þeim riðv oc reyndozc þeir þa ráustir oc frægaztir allraEn er at kom kvellde þa buðuz þeir of mioc framRiðv einir fra liði sinuSva fiarre at hirðlið þeirra vissi eigi hvar þeir komofyrir þui keyftu þeir dyrt ofdirf sinaþui at þeir varo drepner þriren hinn fiorðe var særðr til ulivis i gegnum læret oc sva hann miðian oc igegnvm sva at ytti at baki honumEn þeir er særðo þa castaðo skiolldvm þeirra þar a vollenn i hia þeimAllir harmaðo fall oc dauða þeirraþui at þeir varo er særðo þa vissu ei hvat monnum þeir varo oc villdo eigi hava drepit þa at ser vitanndomþar varo stadder betr en tvau hundrat mannaAllir þegar sacar harms oc hormvngar er þeir fengo af falle slicra hofðingia er sva varo frægir oc vaskir oc vinsælirat hverr mað unni þeim oc tignaðe þa með allzkonar þionastoTocu þegar hialma af hofðum sér oc slitu har sittSiðan leto þeir bera lic þeirra til bœiarensSv hin rika fru sem hon hafðe þenna atburð fregitþa fell hon þegar sem dauð være til iarðarSem hon upp stoðþa kærðe honhveren þeirra með sinv nafneUesol kvað hon hvat skal ec nu geraalldre fæ ec huggan meðan ec liviEc unna þessom fiorum riddarom oc girnumzc ec einn sem hvern þeirra fiugvrra mer eigin spusaþeir hofðu aller gnogan goðleic oc hinir villdazto mennvaro mér yuir hvetvitna unnandeNu veit ec ei hvern mer samir mest at kǽraþui ma ec nu ei lengr fela ne leyna lunderni mittþar sem ec se dauða þria unnasta minaEn þec hinn fiorða með dauðlegom sarom lifaEn þeim er i dag varo grafnir gerðe gvð micla oc millda miskunnþa su hin rica frov sendi eftir þeim er hon vissi hina hygnazto lǽcna oc fecc riddarann i þeirra gæzlo oc la hann þa i svefnhusi hennarallt til þess er læcnir hafðe grœtt hannEinn dag sem hann var grœddrþa rœdde frovuan mart við riddarann o c i hugaðe martEn riddarenn hugðe þa at henne oc sa at hon var i mikilli ihu gan oc mællte hann þa til hennarfrv min kvað hann hvat i hvgar þu með sva miclu athygliSeg merUnnaste kvað honEc ihuga gratannde ast þina oc fall felaga þinna oc vil ec lata gera strengleic um yðr fiora felaga er ec hafða elskat oc skal ec kalla hann fiorfalldan harmRiddarenn þegar sem hann hafðe skiltsvaraðe skiot Lat gera frov kvað hann nyian strengleic oc calla hann harmsfvllrþui at sv er ec ann yuir allt þat er i er heiminvm se ec oftsamlega ganga i hia mer oc rœðer við mecsnimma oc silla o c ma ec enga huggan af henni fafirir þui skal strengleicrennvesæll heita oc harms fullrÐat veit trv min kvað hon þat licar mer velat strengleicr þessi se sva kallaðrÐessi saga var efni oc upphaf oc af þesso var strengleicrenn gorr oc callaðr thetovel i volskuveslengr i norrœnoaf þessvm las ec ecki fleiraEn allz ecki vil ec við aucane nyia lygi yðr teliadoun heitir þessi strengleicr ÞEnna strengleic er doun heitir kunnv flestir allir er streng leiki hava nvmitten ec vil segia yðr af hverium atburð er þessi strengleicr er callaðr dounSva sem ec hevi sannfregit at retto minni þa bio i fyrnskonni ein mær norðr a skottlande þar sem heitir edenburghin friðazta oc hin kurteisaztaFoðvrleifð hennar var allt lanndetþat er hon i satEngi var annar þess lanndz hofðingi þesse mær er ec gat firir vit yðr metnaðezc af mikillæte rikis sinshafnaðe allvm er i bivggv riki hennarSva at engi var sva ricr ne ráustr at hon villdi hafa ne elska oc ei villde hon þat heyra hon kvazc engan mann vilia hafa nema þann er sva mikit gere sacar astar hennarat hann riði á einvm degi or suðantun er stenndr a svnnanverðo eng lannde oc norðr til edine borgar þar sem hon sat á skotlanndeþann kvazc hon vilia hafa oc sa segir hon at skal fa hennarNu sem þetta var vpp komit oc þeir er i þui riki bivggu þetta fragoþa er þat sannazt at margir viðr leitaðo oc skylldo fullkoma dagleið sinaNoccorer varo þeir er fullgerðo dagleiðenaEn er komo til borgarennar þa gec mæren i moti þeim oc tignaðe þa með rikvm fagnaðe oc let gera þeim hœgia reckiu at drepa þa oc svikia unndir dyrum kultum oc rikum klæðomEn hinir er valcaðer varo oc moðer logðuz niðrsofnaðo oc lago dauðerþessi tiðennde varo viða fregin um þessa hina mikillato mey sva at þetta var fregit vm allt brettlannd er liggr i frannz konungs rikifirir svnnan englandz sio Einn ricr oc raustr riddare er i brettlannde bio fra þessi tiðenndeen hann atti einn goðan hest oc hét hann dounEn firir þui at hann treystiz vel vapnhesti sinvmþa vill hann at uisv freista at visvef hann megi þessa dagleið upp innaÐvi nest for hann skyndelega yuir ænglandz sio oc lendi i suðhantunþaðan sennde hann senndi mann sinn til meyarennar oc sagðe hvar hann hafðe lent oc sagðe at hon skyllde sennda til hans fulltrva sinaþegar sem hon sa senndi menn hans oc heyrðe orðsennding hansþa sendi hon giarna sina menn til hansNv var þat laug ar dag einn mioc arlaer doun hof dagleið sina oc reið hann þa sva skiott allan dagat hann lavc dagleið sinni firir kvelld oc er hann var kominn til edene borgarþa var honum þar rikulega fagnað með mikilli tign oc sœmd SIðan sem hann hafðe rœt uið meyna þat sem honum samdeþa leiddi hon hann i vel buit hus at huilazc þegar honum licaðeEn riddarenn bauð monnvm hennar at fa ser þurran ellde. við oc bera þangat i svefn husit oc gerðo þeir sem hann mællteSiðan byrgðe hann hurðena oc lagðizc i hia elldenum oc bacaðe sec Sva at a þeirre nótt svaf hann allzecki oc ei lagðezc hann i huilu þa er honum var bvinþeir er mioc moðer verða girnaz at liggia hœgtEn um morgenn heuir þat snuiz til ubœtilegs skaðaþui at þess harðare er moðr maðr liggrþess skiotare endr skapaz honum aflhans oc styrcrUm morgonenn at prima malomþa stoð hann vpp oc klæddizc oc þui nest gecc hann at rœða uið meyna oc krefia formala sinsÐa svaraðe mærenUnnaste kvað honþat ma ei enn sva veraþui at þu verðr fara sva langt sem ælftr min flygrSiðan skalltu fa min on amælissva at þat skal ei dveliaþa beiddizc hann frest allt til þess er balarð hestr hans være huilldr oc sialfr umœddr oc gaf hon honum frest til fiorða dags Ða hof doun ferð sina Balharð liop en elftren flaug oc er vnndr at hon sprengir hann eiUm kvelldit komo þáu bæðe i einn rican castalaDoun huilldizc þar sva lengi sem honum licaðe oc þa er hann for i brott aftr til ædine borgar at krefia þess er honum var skiltMæren matti ei þa lengr syniazc honum oc stefndi þa til sin ollvm hofðingivm oc hinum hygnaztom monnvmer i varo riki hennar oc eftir raðom þeirraþa giftizc hon doun oc gerðe hann herra allz rikis sinsmeð rikum sœmdum oc miclvm fagnaðe Dovn helldr rica veizlv þréa daga eftir bruðlaupp sitt oc veitti miclvm fiollda af margskonar goðom drycc En hinn fiorða dag mioc arla stoð hann upp oc klæddizc oc var honum þa fram leiddr hestr hans oc gaf hann goðan dag spusv sinniþui at hann vill nu heim fara i fostrlannd sittþa grett spusa hans oc illa lét oc bar mikinn harm at bonðe hennar vill við hana skiliazcFrou kvað dounEc fer nu ifra þer oc veit ec ei hvart vit finnvmz oftar eða eiÐu hevir fengit getning af mér ef sva er sem ec hygg þa man tu sun fœða þetta fingr gull mit skall tu hirða honum oc fa honum þa er hann er vaxinn maðrHon viðr toc fingr gullenoEn hann for sva buit i brott oc dvaldez þar ecki lengrNu var þat sannazt at frvvan var uléttEn i þeim tima er sunr hennar fœddezcþa fagnaðo aller vinir hennarSva lengi hafðe hon hann i sinv fostri at hann matte vel riða oc fara at fugla veiði oc dyraÐa fecc moðer hans honum finngrgvll foður hans oc bauð honum at gǽta vannlegaSiðan bio hon ferð svnar sins rikulega oc sennde til fracca konungsvel lærðan ollum goðvm siðum oc hirðlegre heyveskihann dvaldezc sva lengi með fracca konungeat hann gerðe hann riddara oc for hann þa hver uitna at atreiðvm oc reyndizc hann sva oflugr at engi stozc honum i vapnumSva at af reysti sinni gerðizc hann lofsæll oc frægr firir alla felaga sina oc logunauta oc gecc i felagskap hans mikill fioldi riddaraSiðan for hann með felagum sinum vt i bretlandþangat sem heitir fiall hins helga Michaelstil atreiðarþui at hann vill kannazc við bretaNu sem var samnaðr mikill fiollde hvarstveggia liðsþar var faðer hans i þeim flockinom i moti honum oc lengi hafðe langat til at eiga vapnaráun við þann hinn unga riddaraSem hann kom i fylkingena oc i moti honumþa let hann siga spiotið oc stefnde at honum oc mœttuzc þeir þa með horðvm hoggvmEn svnrenn fellde foður sinnEn hvargi vissi til annarsþui at doun kennde hann ei oc særðe sveinnen hann miclu sarei armlegginnSem hætti atreiðenniþa sendi doun eftir sveinenvm at koma oc rœða við hann oc hann þegar skiot þangat riðanndeDoun mællte þegar til hansvinr kvað hannhvat manni er tv er felldir mic af hesti minvmHerra kvað hann Ec veit eigi með hverivm hætti þat varþeir manv vita er nestir varoUinr kvað doun rið hengat til min oc lat mic sia hendr þinarEn sveinnen var kurteiss oc dro þegar glofa sina af oc synde honum bæðe hendr sinar oc armleggiSem doun hafðe set hendr sveinsensþa kenndi hann fingrgull sitt á fingre hansSveinne min kvað hann i dag er við hittomzc i atreiðenniþa vissa ec at þu vart ættingi minnþu ert hinn oflugazti oc hinn harðazti i vapnumkom oc kyss micþu ert svnr minnEc em at visu faðer þinnMikil metnaðar kona er moðer þinmeð miclo ærviðe gat ec sott hanaþa er ec hafðe spusat hanaþa for ec þui nest ifra hennialldre siðan vitiaða ec hennarþat fingr gull er þu berr a hendi fec ec henni oc veit ec at hon hevir þer fengitþa er hon sendi þec i fracclandHerra kvað hann satt segi þérþa kystuz þeir með halsfaðmnanSiðan foro þeir með hestum sinum yuir ænglandz sio oc fœrðe þa sveinninn faður sinn til moðvr sinnarer lengi hafðe til langat heim kvamo hanshon tóc við honum i miclum fagnaðe sem eignvm spusa sinvm oc herraSiðan lifðo þau i miclum friðe oc fagnaðe marga vetr samþyckilega oc sœmilega Nu um riddarann oc vm hest hans er honum var hinn kærazte gerðo bretar strengleic er heitir doun Tveggia elscandi Forðom i normandi gerðizc einn atburðr er siðan var viða freginn um tvau ungmenni er mioc elskaðozcSva at vm siðir luku þau bæðe livi sinv Af astar akefðaf þessvm tveim ungmennom gerðo bretar strengleicer þeir calla tveggia elskanndaAt sonnv var þetta i neystricer nv heitir normanndiþar sem eit mikit fiall er vndarlega hátþar huila þessi tvau ungmenni a ofanverðo fiallenoEn aðrvm megin fiallzens mioc nér fialleno let einn konungr gera micla borg með miclu athyglier þa var herra þeirra þioða er pistrar heita oc konungr let calla borgena pistres oc sva heuir hon iafnan verit siðan iafnanEn bygð oc hus oll er kunnig at allt þat fylki heitir pistra dalarSa konungrer þa bio þar atti eina dottur friða oc kurteisa meyEn ecki atti hann fleira barnaHann tignaðe hana oc unni yuir alla lifanndeRikir baðo hennar oc giarna villdo fa hennarEn

Cookies on our website

DG 4-7: 17va⁶-43vb³⁸ — Strengleikar

Log in

Cookies on our website

DG 4-7: 17va6-43vb38 — Strengleikar

Log in

DG 4-7: 17va⁶-43vb³⁸ — Strengleikar