mællte ekki fleirum orðom við hann at sinnien firir þui at honom var kunnigt skaplynndi konnongsens þa fann hann þegar at konongenom mislikaðe røða hansoc at hann hafðe með yndir hyggiv freistat hansoc stnerezt sa hinn goðe maðr til herbyrgis sinsmiok ræddr oc ahyggiu fullrhuerssv hann skylldi fa stnvit skopekonongenstil slikar vinatto sem fyR varoc la hann alla nott andvakeoc kom honom þa i hugh sa maðr er hann fann i morkken-
neer sva tok til orðzoc hann kuazt vera heill raðgiæve i orðom sinumoc kallaðe hann þann hinn sama mannoc mællte við hannMik minnir þa er ec tok þik i øyði morkkenneat þv sagðezt vera goðr læknergroðr-
samlegraorðaSa hinn sare maðr svaraðeþat er vist sagðe hann at ec mællta suaoc ef þv villt nv røynaþa seg mer þat sem þer er forvitni ahinn rikimaðr svaraðeoc tallde honom allt fra viðr røðrokonongs-
sensoc hansEn þa er sa hinn siuki maðrhøyrði þesse orð hansþa þagðe hann vm stunnd oc mælltte siðanhøyr þv hinn dyrllege herraþat semkonongrenn mælltte til þinþa freistaðe hann þin at þv myndir rikit vilia vndan honom svikiaec skal geva þer til þessa malsgott raðtak skiottoc lat klippa har þitt vm huervisssva sem munkkaoc kasta i brott þema hinum sømelegomm klæðomoc tak i staðennhervileg klæðe oc i morgon stnimmaver firir ko-
konongenommeð þessom bunaðeoc ef hann spyr þik firir huier þu ertt sva buinnþa suara þegar frir þui herrakonongrat þu sagðer i giæri okkarre viðrøðo at þv villdir slikan bunað hava silfr þa em ec nv þvi i þessom bunaðe Oc firir þviat sva sem ec var með yðr i skemtan veralldarennar sva skal ec oc eigifirir lata at þola þat allter þer vilið þolaoc sem hann høyrðe rað hins siuka mannzþa gorði hann sem hann reð honomoc var hann firir konongenom vm morgonennOc þa erkonongrennsa hann firir ser sva buinnþa þottezt hann sia sannlegaa hanom sanna ællskv oc staðfestu við sikEn þa hellt hann firir inn fallsara oc svikara er honom villdo firir-
komaEn konongrenn sømde hann siðan myklu meir en aðrer honom þotte serhann trygglega røynzt havaen hans agirnd oc harðlyndivar æ með vexti til kristilegrar truaroc gerði hann siðan til munka oc kristinna mannasem hann matte grimlegaztNu forkonongrennannat sinni a veiðaoc sem hann kom at skogenomþa sa hann tva munkka ganga firir ser i morkkenneoc baðkonongrenn at taka skilldi þa baða oc halldaoc leit a þa grimlegom augummælannde þesse þesse orðhave þitt eigi høyrt hinir øro mennoc ovitrirmitt boðorðvm allt lannd mitt oc rikimælannde openberllegaat engi maðr er þessar-
revillu er fylgianndeskylldi innan þeirra þriggia daga verða staddr i varo riki nema dauða villdi þolaEn munkarner svaraðe nv erom ver a þeim vegat fara or þinv rikiaf þui at ver høyrðumþessor vður boðorð En ver eigum langan veg firir handumtil þeirra staða er ver finnum vara brøðr firir Oc þui dueliumzt ver sva lenngi at ver þurfum at kaupa oss vistir oc þarvenndi til vegar varsat eigi þrøyti oss a leiðinníEn konongrennsvaraðe þviat sialldan leita þeirmeira ser eptir mater dauða sinn ræðazMunkarner mælltoval suaraðu þer herrakonongrþui at þeir er dauðann ræðazthugsar meir firir serat forða livi sinvhelldr en at veizlum faraen þeir ræðazt dauðaner illa hava buit firir ser i þessarre verolldEn ver er nu erom bunir at døyaoc hafum sva firir buit aðrat ver hirðum eigiat huerium timaer ver latom vart lifEnkonongrenn er freista vildi þeirramælltte þegarsagðu þiteigi skammu aðanat þit biugguzt þui i brott or riki minvat ver ognaðum yðr dauðaEn með þuíat þit ræddozt eigi dauða hui flyðu þít þa vndanher ma nv i sliku høyrahegomlega trv yðra oc lygiþa svaraðu munkarnerver flyðum eigi firir þvi at ver ræddemzt dauðamnema firir þuiat þin pinsl oc hefnder æ þui meiri er þv drepr fleiri kristna mennOc sem konongrenn høyrði þettaþa let hann brenna þa baðaHer eptir let letkonongrennbraðlega senndaorð vm allt riki sittat nv skyllddi enga aðra atferð havaeða ep-
tir leitanen drepa skylldi alla kristna menner fynnir yrðimunka oc reinlivis mennsva giorssamlegaat engi kristnir menn skylldu liva i hans rikinema þeir einir munkar oc reinlivis-
menner krupu i hellaoc i aðra løynilega staðeþa fengo þeir með þessom hætte forðat livi sinvEN svnr konongsensvar i þeirri samu holl oc herbyrgimeð þeirri skipansem fyR er sagtat engi maðr kom til hansnema þeir er huers-
daglegavaro i hia honomhann hafðe nomet allskyns klerkdomoc bokføðeer maðr matte nemai þeim landum er bæðe heíbir perssia lannd oc ethopiasva sem hann hafðe æ iafnan veretmeð hinum villdaztum meistarumþvi atkonongrennvalde honom hina viliaztv meistaraer i varo rikinv huarotuegiaEn hann synndi i þuigafuglegt kyn sittþui at nattura hansleddi hann skiot tilallz þess nams er hann høyrði firir serhann gerði meistarum sinumsva klerklegar spurnningaroc þeirra spurnninga veitta hannsva klerklegan andsuorat bæðe konongrennoc hans meistarar vndraðu hans vitrleikstnilld oc hyggiuer honom var gevinkonongrennbauð þeim nv sem fyR meirat ekki skylldi honom þat firir augu komaat hann mætte nokkors skynsangr af takaeða honom mætte dauði i hugh komaen þat var miok vndarllegat iamvitr maðrsemkonongrennhugðizt skylldufa løynt sveininn iamvitranoc sva hygginn er nesta skildiflesta alla luti af natturu rinniþar sem flester aller froðeroc sva fafroðervitu visan sinn dauðaMiok vndraðe sueinninn hui er faðer hans villdi alldrigi lata hann vt komaser til skemtanarsem aðra vnga menneða hui er hann lovaðe sua fam mannuminn at ganga til hans vissi hann þo giorlla at til þessa gengoeinir huerir lutir þeir sem honom varo vkunng-
nigirgrunar hann at æ myndi þoaf goðo vera en eigi trøystizt hann þo at spyria faður sinn þessa malsþvi at hann grunaðe at þeir lutir være þar nokkorerer honom bære eigi at spyriaen þo at hann spyrði þa þottezt hann vitaat faðer hans myndieigi honom satt segiaoc ætlaðe hann þuihelldr aðra mennat spyriaþessarra lutazardan het einn saaf allum hans giæzlo monnumer hann ælskaðe mestoc honom truði bazst Oc einnhuernn dag spurði hann zardanhui er faðer hans myndihann sua inni byrgia het honom þuief hann være honom sannsagull i þesso maleat hann skylldi iafnan af honom þess sømelega niotaEn giæzlo maðr hans svaraðe honomsem skynsamr maðr ottaðeztef hann lygiat honomat hann myndi eitthuer/ sinni hefna honomoc sagðe honom hitt sannazta tilat faðer hans hataðe cristna mennoc allra hellzt munkka oc reinliviss menn oc vtlægðe þa or ollu sini rikihann gerði honom oc kunnigthvat er stiornnvgans meistarann hafðe spat vm hann sialuanþa er hann var fødr Oc firir þvi atkonongrenn rædðeztef þv verðr vaR cristinna manna truarat þv vilir hana ælska en varre trv brott kastafirir þvi vill hann fa hava aðra i hia þernema oss eina er hann þykkyzt ser aðrtrulega røynzt havabauð oss fastlegaat ver skylldumenga luti þa birttafirir þerer hiartta þitteða hugr mætte ryggiazt af Sem kongs sunr høyði þettaþa þagnaðe hann þegarEn þessor røða varð honom miok hugstøðoc af birttingum heilags andda stnerezt hugr hans oc hiarttatil sannz guðs eptir þuisem siðar meirma høyra i sagunniOpttlega vitiaðekonongrenn hansfirir astar sakereinn huern dagh semkonongrenn kom til hans hof hann røðo sina a þessa leið herra minn með orllove at spyriahuat man þessarre sorgvalldaeða ryggleiker fallet hevir a hiartta mittSemkonongrennhøyrði þettaþa varð hann miok oglæðr við þettaoc mællteseg mer hinn sæle sunrhuat er þik ryggiroc skal ec giærnn-
samlegabot a raðaHann svaraðehuat velldr þui at þu byrgir mik svainnan þessaRa borgar veggiaat engi maðr skal mik hittaoc ec til enskiss mannz koma konongrennsvaraðefirir þui svnr minnat ec vil ekki at augv þinse þater hiartta þitt rygvizt afnema þa se allt i namunda þerer þu meger gleðioc gaman af takaSveinninn svarar vit þat sannlega faðerat þetta gaman oc gleðier mer til harms oc hugsottarþvi at huarke sezt mer val matr ne drykkr at sva bunvef þv villt at echallde heilssu minníþa gef mer orllof at sia þater firir vttan er þetta husEn þo atkonongenom mislikaðe røða hansþa villdi hann þo eigi reiða hann oc svaraðe svasunr minn ec skal gera sem þer likaroc let þegar fram leiðaallzskonar riddaralegar hernneskivr með sømelegom mannumoc kononglegre sømdbauð þat skynsamlega at giæta þessat þeir skylldu i þa eina staðe hann leiðasem honom þøtte lystilegazt vera firr augumhann let firir honom fara allzskonar leikara með ymsum songomat hans hugr skylldi þar allr til stnvazstNv einn dagh sem hann var i slikri fylgð ser skemtanndeþa sa hannat vuarum ollum þeim er með honom varotva fatøka mennannan vanheilanen annan blinndanoc er hann leít þaþa rygðizt hann nokkotoc spurði sina mennhuerir ero þesser er sva ero leiðileger a at litaEn þo at þeir villdi løyna hann þa þorðo þeir þo eigifirir þvi at hann hafðe aðr fullgorllega seetþat sem hann sa alldrigi fyRioc þvi svaraðu þeir honom þesser menn hava þeskyns sott oc pinlirer mannlegre natturu kann opttlegatil hannda at komameð ymsum atburðum stundum með þuiat þat kømr af vheilsamu bloðestundum af hitastundum af kullda eða vheilsamre nøyzluer i mote er mannzens natturvoc af margskyns annaRe natturuoc vangiæzlokonnongs sunr spurði þa ennkoma þessar sotterat allum monnum iafnt En þeir suaraðueigi at allum iafntnema þeim monnum er heilsunni tapaaf oheilsamo bloðeannare vanheilsu EN spurði hann annanz sinnief þessara fa eigi aller menn iafntþa manv þeir auðkendir veraer þessar sotter fa eða kømr þetta vuart a mennþeir svaraðueigi mego menn þat vita firir vorðna lutiþvi at þat erþvi at þat er meira en mannleg nattura mege vitaGoðom einum er þat lovater vdauðleger erovorðna luti firir at vitaekki spurði hann þa fleira at sinni En þo rygðizt hiartta hans miok af þessom lutumer nv hafðe hann seetoc miok huarf i fra honom fegrð anndliz hansfirir þvi at eigi hafðe aðrhonom firir Augu komet leiðilegare lvti Nokkorom dagum enn siðar reið hann at skemtta seroc møte einum gamlum karllemiok fellegomandlit hans var miok rokketarmleggir hans varo miok þunnskafner oc skarper miokherði lutanoc af hærom huitantannlausan miok oc sva blesmælltanoc miok halltan at maleoc þa er konongs sunr sa hannþa vndraðe hann miokoc let hann kalla til sinþvi at honom var forvitni aat vita huat vnndr er þetta myndi veraeða hueriv er þetta myndi gegnaþeir er fylgðv honomþa sagðu honomþesse er elli gamall maðroc æ sem alldr hans øygzt vpp af þessoþa minkar mattr hansoc firir þui synizt hann sva liotr oc leiðilegrþa spurði konongssunrhueR skolu vera ennda-
lokhansþeir svaraðudauði skal verða enndalok hanshann spurði ennskolv slikir verða aller menneða sumir einirþeir sagðu honomhueR er eigi døyr aðrþa verðr slikirHuerssu marga vetr hevir maðr aðren hann verð slikrmeð þui at maðrenn ma eigi forðazt dauðanneða þessa vesollder a þeim liggrþeir svaraðu honommaðr ma hava atta tigi vetraeða hundraðhitt mestaen siðan verðr maðr at døyaeigi ero þa onnur efni tilþat var skyllda mannzensat upp have oc sva skal æ meðan nokkor livir eptir firir þui at dauðier firir huerss mannz durumoc hann fær engi forðaztþo at sumum kome senna en sumumSemkonongssunr høyrði þesse orðþa hugsaðe hann sem vitr maðroc andvarppaðe miok oc mælltte Aumlegt er þessa heims lif oc heimslegtoc sorga fulltmeð þui at sva erþa finnzt mer sua at engi maðr mege her vruggr vm sik veraer dauðinn er ollum iamvisoc þo ovis ner hann kømr Hann for nv sva buit heimoc hugleiddi huerssdaglega með servm dauðanoc huerssu margskonar meinlæteer maðrenn ma þolaaðr er hann døyhann mælltezt einnsamann við a þessa leið Man ec eigi døyasem aðrer menn eða man nokkor maðr mín minnazt siðan er ec em dauðraþeirri stunndier ec em af allum gløymdr oc i þeim timaer ec verðr at engonema at asku oc dustieða man nokkot annat lif veraþegar er þetta liðr eða annar heimr eptir þennaSlika lutieða aðra þvi lika hugleiddi hann opttlegaoc af mykylli a hyggiuoc miok bliknaðe hannEn huert sinní er faðer hans kom til hans þa synddi hann sik glaðan oc katanat faðer hansvið hans hugh skot sem siðaztverða varr þess fystizt hannn yuir alla lutiat hann skyllddi nokkon mannþann finnaer honom kynni rettan vegh sins lifs at vísaOpttlega spurði hann giæzl mann sinnþan er fyR var nefnndr ef hann matte nokkon þann mann fa syst honomer þessa mætte honom bøtr raða Oc hann svaraðeec hevi sagtt þer aðrhverssv faðer þínn hevir tekitmunka oc reinlíviss mennoc alla aðra þaer þessa trv kunníat kenna þeroc firir þui venter mikat engi finnizt i þesso kononngs-
rikiAf þvi ryðizt hann miok oc syrgðioc liktizt i þesso manne þeimer tapat hafðe myklum auðøfomoc siðan lagðe allan hugh a aptr at fa Með þessom hætteleiddi hann sina lifdagaoc virði litis alla veralldlega tign oc skemtan er hann hafðeNu meðan er hann var i þessarre ahyggiv þa leit sa miskunnar augum til hanser ollum vil hialppa er guð er allz valldanndeer birtti honom rettan vegheptir sinum viliameð þessom hætte A þema tima var ein munkrraðogr oc vitrer allan sinn hug hafðe a lagt guði at þionaEn af hueri landde eða huerrar ættar hann varþa þarf ec eigi at sinni at segiahann hafðe gort ser hus oc herbyrgii øyði morkkulanndz þess er heitir senniar hann var prestr at vigsslv heilagr annde birtti honomhuat er fram for meðkonongssyni a inndia lannddeoc hann eptir sem guð bauð honomgek vt or øyði morkkenneoc skiptí bunaðe sinumoc tok leik-
manna bunaðoc steig a skip þat er gek til inndialandzoc kallaðezt kaupmaðrOc eptir þvi sem guð villditoko þeir hofn hia borg þeirrier/ konongssvnr var firir staddr oc var hann þar miok marga dagaoc frette vmkonongs svnar athæveoc hverir honom gengo nester oc kiærazter at þionastuoc varð hann þess vaRat sa einn maðr er fyR var getít í sagunni var honom hinn kiæraztehann gek til hans oc mællte við hannec vil kannazt við þik herra minn giærnnaþvi at ec em kaupmaðroc af langum vegom komennec hevi einn agiætan gimstein falansva at ec trviat siallzenn se annar slikrec hevi hann ennengom manne syndanen þvi birtti ec firir þer þettaat þu lizt mer vera skynsamr maðroc þui bið ec þikat þv leiðir mik til konongs sunarþvi at hellzt villda ec fa honomþenna steinoc sva synizt mersem hans gessimímege val veraþvi at hann er ollum gessimum mætarehann lysirmeðr vitrleikþeirra manna hiorttver aðr ero vuitriroc af hans kraptteþa gefzt daufum høyrnnoc dumbum maloc sivkum heilssafafroðom monnum vizsku oc visdomfiannda rekr hann oc brott fra monnumoc alltþat er gott er gerer sia steinnþeim er hann a oc ælskaroc með skinsemd giæter Giæzlo maðrkonongs sunar svaraðe sva synizt mer sem þu munir vera sannsagull maðroc staðfastr af þvi at þu ertt a þeim alldre er þer ber þat at geraorð þin ero oc liklegtil þess at eigi se lokløysaeða lygi meðr þerEn ec hevi sva marga goða oc a agiæta gimsteina seetat þat kannec alldrigi þer at segiaen þann stein er slikan krapt hevir með ser þa høyrði ec alldrigi enn getitoc alldrigi hevi ec enn seetoc ef hann er slikrsem þu segir merþa lat mik sia hannoc skal ec siðan leiða þik tilkonongssunaroc man hann val þer ambunaen at vsenomman ec ekki honom fra segiaBarllam suaraðesatt sagðer þu þatat alldrigi mantt þv slikan stein seet hava þvi at sia hinn same er mykyl oc margfallegra krappta mætr oc agiætrEn þu beiðizt at ec skulisyna þer hannhann hevir þann einnkrapt með serer ec skal birtta firir þersa einn maðr ma hann sia sva at ekki verði mein at er skir augv have oc heill oc reinan likam heviroc vspilttanen sa er hann ser oðruvisþa tapar hann þeirri syner aðr hafðu augu hansen ec kann nokko af læknes domoc synizt mer svasem augu þin se varlla heiloc ræðomzt ec ef þv tapar syn syn þinniat ec verði luttakare skaða þinsEn ec hevi høyrtt atkonongssvnr er reinlatr maðroc vspilltr at ollum likamehann hevir augv skiroc biortmeð gløgþekre syn oc firir þui þa villda ec giærnnsamlega honom syna oc bið ec þikat þv reker mitt ærennde til hansGiæzlo maðrkonongssunar svaraðeef sva er sem þv segir þa vil ec vist eigi sia steininn þvi at ec hevi mina lifdaga i morgum hegomlegom lutum veritaugu min ero oc sem þv sagðervalla til fullz heilen ec skal reka ærennde þitt tilkonongssvnar sem bazt ma ecoc gek hann þear firirkonongssvn oc sagðe honom eptir þvisem hinn gamle maðr bauð honomoc semkonongssunr høyrði þettaþa var sem hiartta hans gladdezt með nyumoc andlegom fagnaðeoc varð hann miok glaðr oc bað hann þegar eptir honom ganggasem skyndilegazt oc til sin leiða Nu sem balaamkom firirkonongssvnþa heilsaðe hann honom virðulega oc bað hann sitia i hia seren giæzlo mann sinn bað hann vt gangaoc mælltte hann þegar viðBalaamsyn mer þann hinn mæta stæiner þu hevir sagt i fragiæzlo manne minumBalaam tok sva til orðzuVirð-
þulegter þat herraat ec bere nokkora heimsku fyrir yðr allt þat sem ec hevi sagt yðr af merþa er firir vttan fals oc hegomaEn þo fyR en ec birtti yðr af minum visdomþa vil ec aðr nokkot røynaaf yðarre vizskusva sagðe minn meistare oc lavarðr Hinn er sa vil sæðe sinvþa fer hann vtoc hann er a vegenomþa felldr sumt niðr i hia vegenomoc koma fuglar at oc eta þaten svmt fellr i þurra iorð oc griotogaen með þui at þar var grunnlenndi oc engi vekveþa rann skiott vpp oc þornaðe þa þegaraf solar ofhitasvmt rann vpp i millum klungraoc hagþyrnnaoc af þeirra huasleikaþa fellr þat bratt niðr til iarðar oc firir versten sumt kornn i goða iorðoc varð at avextihundrað lutum meira en hann saðeSua oc herrakonongSsvnref ec finn með þer fræva iorð i hiartta þinvtil goðz avaxtarþa skal ec sk-
iottsáá þar i guðs orðoc hins hæ-
rstakrapttarmeð heilagre trvOc himneskom kononge En ef ec finn her firir vera vstaðfast lundernni oc með dalegom vilia þa vil ec vist eigi kasta minv sað-
kornnei ofrævan akrat geva þat fuglumeða dyrumeða dreiva þvi til haðseða hegomaþvi at sva bauð mer minn meistareEn mer segir minn hugr allval vm þitt malþer til heilssv þvi at þv skalltsia þann hinn mesta steiner af hans geislum oc liose er skallt þv sialfr lysaztoc bera hundraðfallegan avoxtþer til fagnaðar oc margum oðrum Ec em hingat komenn til þinaf langum vegomoc þolt margar vasbuðir i þessarre ferðbæðe a lannde firir ovinumen i have firir ofgange sioaroc þollda ec þetta allt firir þinar sakerat birtta þer rað oc haminngivbæðe til lifs oc saloKonongs sunr svaraðehøyr þu hínn virðulege maðrmik hevir lengi fystat høyra nya røðo oc nytsamlega þa er mik mætteleiða til vrugs vegarþvi at gneisti einner komennibriost mersa er køykir hiartta mít at spyriaoc at vita nokkon nyan oc nytsamleganfroðleikec hevi optlega her til leitaten engan þann enn her til funniter mik mætteaf þvisa visan geraEn ef ec fyni nokkonsva vitranoc val kunnanndeer mik mætte frøðameð þesso þesso fagnaðar raðe þa ventir mikat þat skal eigi vera i ofævan akr sáát verðaoc eigi vndir valld flivgannde fuglaeða rivanndda dyraoc eigi a klungrieða hamul grytí er af harðleik gefr engan avoxttHelldr vennter mikat ec skal vitrlega viðr takaoc varðveitaoc glaðlega vndir gangaþa kenninng er ec finn mer til fagnaðar veranv ef þu kantt nokkotaf þessom lutumþa bið ec þikat þv løynir mik eigi þvi at þegar sem ec spurðaat þu vart hingataf langum vegh komennþa sagðe mer hugr mínn goða vontil þinnar herkomo oc þvi let ec þik skiotazt inn gannga sva sem minn einnhuernn sannan full-
trvaoc kunníngiaoc traustlega trvi ec þer mer til hialppar vera komenn nema min von verði mer at hegomaBarllaamsvaraðekonongs syniþa gerer þu valer þv villt þat firir rett havaer þv røynir með með kononglego oc retto athyglioc þat staðfastlega halldaer þv røynir on hegomaoc at syna yðr þettameð sannenndomþa segi ec yðr eina døme saguEinnkonongrvar mykylloc mattogrhann for a einvm-
hueriumdegivm riki sitt til sinna nauðzyniaoc sat i einum sømlegom vagne buinn með gulli oc gimsteinvm oc hann með kononglegom bunaðeoc sømelegre fylgðsins hirðliðshonom møtto tveir menni saurgum klæðom þeir varo magrer oc skarper oc með miok bleiku andliti Sa hinn samekonongrkenddi þegaroc skilldihuater volldde þviat þeir varo sva leiðleger oc iamskiott sem hann leit þa þa liop hann or vagnenomoc fell þegar til iarðaroc fagnaðe þeimsiðan stoð hann vppoc tok þa i fang seroc kysti þa fagrllegaSem rikiss menn þeir sem riðu meðkonongenom oc stormenni hanns oc raðgiavarsa þettaþa mislikaðe þeim miok oc kallaðu hann hava gortt i þessonøyx oc niðransinni konongleregre tignoc þo trøyztust þeir eigi at segia konongenom sialfumnema brøðr hansoc baðo hann segia konongenomat allra þeirra raðeat hann skylldi eigi optarkononglegre tignslika vanvirðing geraEn konongrennveiti andsvor með skynsømder hann skilldi eigier litils gozvissioc firir þvi at hann vissi eigihui erkonongrenn hafðe sva gorttþa gerði hann honom at skilia með þessom hættekonongrenn hafðe þa venivat hueriv sinni er hann villdinokkon mann lata drepaþa let hann firir garðz liði hansblasa þeim luðrier hann hafðe til þess ætlaðanOc aller er høyrðuþa vissu þegarhueR er til dauða var dømdrVm eitt hvert kuelldlet konongrenn blasa þessom luðriþa þottezt hann vitavisan sinn dauða Oc alla þa nott þa hugsaðe hann firir ser oc sinum hibilumstnimma vm morgonenn bivggia hann sik sorgar bunaðeoc kono sina oc oll bornn sin oc stoðo sva buínoll saman firir hallar durumkonongsens gratannde oc valandesemkonongrenn spurði þetta þa let hann broðor sinn inn ganga til sínoc er hann sa hannsua sorgfulleganþa mællte hann til hansþv hin skynlausioc hinn fafroðemeð þvi at þu ræddezt sva miokboð broðor þins yuir þeroc vissir þik þo saklausan huerssu matter þu avita mik þo at ec heilsaðe oc kystisendi-
mennminns herraer til minna øyrnna bar þat boðer myklum mun var mer visare til dauða en minn luðr være þer firir durumeða øyrumþviat ec veit mik marga lutí i mot minum herra misgort havaoc firir þvi synnda ec þer með þessom hætteþina heimsku oc vanhyggivNu vil ec tia þerhverssv ec skal aptr rekaþa hina samv er þik eggiaðuat af virða firir mermitt sømdar raðkonongrenn let gera fiorar arkker af tre oc leta bua tvær vttanmeð gulli oc silfrioc allzskonar sømelegre vm gerðhann let þar i leggia einn sannr oc rettrmykyll oc mattogrer allt ma er villoc af engo emni skapaðe alla lutidiupt haf skapaðe hannv synilegaheilaga engla vlikamlegaoc vtalulegafiollda til mykyllar þionastusem samdde mykyleikguðdoms hans eptir þat skipaðe hann heim þenna himin oc iorðoc hafoc siðan pr-
yddihann oc lysti heiminnmeð sol oc tunglíoc vtalulegom stiornnumiorðina pryddi hannmeð vaxannda viðiberannde laufoc blomaoc allzskonar avoxtgros groanndemeðr huerskona lit oc margskonar kraptumoc með allzskonar quiquendomymsilegra hattahavet með vtalulegom fiska kynisymiannde oc sik þar føðanndeþessa alla luti mælltte hannoc var þegar gortbauð oc sagðeoc var þegar systallt a einv auga bragðeeptir þetta skapaðe hann mannennmeð sialfs sins hondumaf iarðar dusti likamenn en salena gerði hannbæðe skynianndde oc skiliannddemeð sialfs sins annddakueiktti hann hanaoc þvi er sagt at hon ereptir guðS likneskiv goRSiðan gerði hann mannenn konongat stiornna yvír allu þui sem hann hafðe skapatÞat er skiliannde oc vitannde at þuí er kallat at salen er eptir guðs likneskiv skapaðathon hevir bæðe ivi guðs giof skilning oc sva sialfræðe til goz oc illz En þvi er kallatat maðrenn have likneskiv guðsat hann hevir krapt oc mattat styra sertil þess er honom likarþessa sømd gaf guð honomat vpphavefyrst gaf hann honom frelsi oc sialfræðe oc sømdde hannsva myklum fagnaðeat hann skylldi vdauðlegr verasem hannoc skipaðe konongyuir alla sina skepnv er a iarðriki vareptir þat skapaðe hann kononaaf einv rivier hann tok af adamemeðan er hann svafhonom til hiallpparoc huarotueggia þeirra til huganarGuð gerði oc annan ælskulegan staðer hann kallar paradisum planntaðe i honom allzskonar yn-
nileganavoxtallt þat er bæðe var lystilegtoc at a-
synfagrtoc raundum søtt oc fullkomet til allz fagnaðarhann skipaðe mannenntil valldz yuir þessa sælooc bað hann þat allt af þuisa takasem hann lysti tilfirir vttan eitt treer hann kallaðe vizsku treoc skilningarbæðe a milli goz oc illzþat eitt firir bauð hann honommeð nokkoro mote at nalgazt oc sagðe sva baðom þeim at a huerium timaer þau tøke þar a til nøyzluþa skyldi þeim til tionar oc tapanar verðaþessa luti skipaðe guð til þess at hannvilldi birtta mannenom sinn brøyskleikoc at hann skylldi huergigoðs boð-
orðbriotaen egi firir þvi at hann vnní honom egi allz gozef hann kunni með hans boðe at giætaEn einn af þeim englomer af sinv ofdrambefirir gerði guðs giofmote sinum lavarðe vpp risanndeoc i sinv vpprisi var hann sva lagt kastaðrat hann er ollum veslare oc lægreSem hann skilddi sina ves-
soldoc sik sva aumlega tapat hava sinni sæloþa fann at mannenommyndi þesse fagnaðr ætlaðr veraef eigi køme spellendr tilþa hugðizt hann vistat hann skyldi firir komaþviat engi maðr nyti þess fagnaðarer hann hafðe sik vesalega fra skiltoc aukaðe i þui sina vesollder hann vildi firir koma mannzens fagnaðe oc eggia hann i mote guði at geratil þessa fann ser með flærð oc prettom slika velHann bað ormenn er sløgare var oc pretvisare en ekki annat kuikuenndiat hann skyldimeðr fagrmælomsvikia evofirir þuiat hann vissihennar brøyskleik meiraen adams oc mæltte við hanameð þessom orðom Uit þu þat firir huier guð hevir firir boðet ykr at nøytaoc at niotaþess híns fagra avaxtarer a þui tre er er hann kallar vizsku tre þat kann ec val at segia ykriam-
skiottsem þiteteðaf þema avextiþa lysazt oc vpp lukazt augu ykkuroc verði þit askyniande oc vitannde goz oc illz sua sem guðEn firir þui at konan var skamsynoc miok favitr oc þo til sømdar fusþa tok hon við eplioc aatoc bauð siðan adameoc hann oc siðan aatoc braut i þesso huarttveggia þeirra sins lavarðar boðorðsem andskotenn hafðe sva svikit þav bæðeþa rak guð þav or þeím hinum fagra fagnaðeoc firir sakar sinnar vlyðniskipaðe hann þeimi þetta aumlegaoc hitt fa-
tøkalifskiott liðanndeoc litinn fagnað með ser havanndeat þau skylldu i verollddenne með vesolldoc myklu erveðe liva Af þessom sigrier fianndenn fek a mannenomþa dirf-
dizthann miokoc þottezt fin-
nabrøyskleik hansoc lagðe þe-
immun fleiri gilldur tilat svikia hannsem aukaðezt folkket oc fiolmennetþa freistaðe hannoc þui meir at firir koma mannkynínven þa er guð sa at æ vesnaðe folkketþa villdi hann með sinni miskunn ændda a komaillzskunaat eigi tyndizt allt mannkyn af fianndanns villuHann fann einn mann af ollum lyðinumser lyðinn oc epttir lataner noe het hann bauð honom at gera eittmykyt skipter likt være ork eða husiGuð bauð þa noa at ganga i orkkenaoc kono hans oc sunum hansmeð konom sinumhann lét oc i orkkena með noa af ollum kuiquendom goðom oc illumtvennekarllkynsoc kuennkynsoc byrgði siðan sialfr aptr þa letGuð ganga fløð yuir alla verolldena At lokenne fløðenneþa bauð Guð noavt at ganga or orkkenneoc sunum hans oc konom þeiRa Oc ollum kykkuendomer með þeim varooc þa tok folkket at vaxa i verollddenneoc vestnaðe æ þui meir er þeir varo fleirimeð allzskyns vdaðomaukannde sina illzsku oc vgøzskooc ovan a þettagløymdv sialfum guðioc gerðu ser sialfer guðiSvmir truðu at aller lutirskylldu sialfkrave verðaoc skylldi allt skipazt með engarre forssioætlaðv engan guð veraþann er þeir atte vndir at lutaEinir trvðu at hamingian myndifagnað oc fremd veitaoc at orllog oc auðnamyndv allu raðaaðrer gerðu ser sialf-
verguðihueR eptir sinni hugar-
lunndtrvannde a þatat þeir skylldu sina illzskuoc vdaðermeð þeirra løyui drygiagerðu þeim likneskiur til tignarmeð honndum sialfra sinnabiuggu þeim fogr husoc agiæt mysterikallaðu þar iðulega a þameð mivkum knefallumoc með margfallegom lutningum øptto oc gretooptt-samlegaser til hialppatil þeirra er firir þeim stoðobæðe blinndir oc daufiroc dauðiroc þvi siðr matto þeir þeim nokkot gottat þeir varo siolfum serhuarkke til illz ne goz førerEn þeir varo oc svmirer gofgaðuoc ser firir guð hofðusol oc tvngl oc himins stiornnurskildu eigi at þat hafðe hvarkkelif ne vitser at styranema røðozt oc vmstnørozthuer i sinni skipan oc gang eptir guðs forssio oc viliaHinir varo aðrerer trvðv a elld oc vatniorð eða lopttþaðan venntannde ser hialppar oc miskunnarMarger varo þeir ocer firir guð hafðuyxn oc kyrsvineða annat bufeeoc onnvr iarðar-
kviquenndibæðe dyr oc fuglalutu oc til baðosem þau mætte þeimnokkon fagnað faskildu eigi þat vesler menn oc vitlausir at guð hafðe mannenn skapaðan oc gorfan virðulegan hafðingia oc herratil allra forræða yuir þat er hann hellt þa firir guð oc hafðeÞat var oc mykyll fiollddier dyrkkaðu dauða mennoc hafðu þa firir guðsumir karll-
mennen svmir konoroc vissu at þeir varomeðan er þeir lifðusvmir hordoms mennoc sumir manndrapa menneínir braðreiðiroc ofundsiukiraðrer oðeroc i bundum hafðerfeðra banar oc brøðraoc margskonar lytum fullirsumir hallter oc litilmagne galldra menn oc gernningavissu þeir/ þeir þo gorllaat slika hafðu þeir ser firir guðer sumir hafðu sik sialva døyddameð sialfra sinnahanndumaðrer do oc af guðs hefndaf reiði dunum oc elldingum Svmir varo oc skiptir i ymis kuikuenndiOc ælskaðu mennener eigi firir þuiþessa dauða mennoc hafðv firir guðat þeir matto eigi val vitaat þeir myndu engan fagnað af þui fahelldr funnv þeír serþessa vfagnaðar vel til þess at þeir skylldieptir sinum vilia livaoc lata allt með sinum vilia sem guð hans hafðe aðr gortoc var flest allt folkketmiok sua tyntt oc tapat af þessarre villu oc vantrvþui at engi villdi hava skilníng af guði oc sinum skaparaA þema dagumvar maðr vitr oc skynsamrer het abraham hann hugleiddi með ser skynsamlega vm þa guðier mennener dyrkkaðuhuat er þeir mattoser eða aðrum hialppaþa fann hann þetta alt hegomlegt verahugfesti þat með serat sa guð er þetta hafðe allt gorttmyndi einn veraollu raðannde oc vm fram alla luti dyrkkannde Oc sa einn miskunn faer til hans stnereollum sinum hughoc hiarta Oc firir þui leit han til hans sinvm miskunnar augumoc birtti honom skynsamlegasialvan sikoc sina miskunngaf honom yuir alla menn er i verolldenne varovit oc skynsemdtil þesshuerssu er maðrennskal sva guði þiona at honom þekkiztoc sva mykla miskunn laut hannaf guðiat sialfr guð vitiaðe hans herbyrgiss anndlegaoc senndi optlega til hans sina engla oc het honom þui at hannskylldi iafnan með honom vera staðfastlegaoc ser hann sannan sinn astvin geraþui het oc guð honom at hann skylldi geva hans afspringgi skilning til sanndz guðsher eptir hælgaðe guð oc blæzaðehans ætt oc afspringioc gaf sua mykynn auka oc avoxthanS afspringiat þar matte eigi talu a komahelldr en a ægesannd Her eptir frelsti hann þat folker af honom komor anauð oc vfrelssier farao egipta lanndzkonongroc hans heR þrøngde þeim margfallegaOc fek þeim siðan til forstiora moysen herttoga oc aaron broðor hans hælga menn oc rett-
visafulla af spadoms annddaþetta kyn er af abraham kom var kallat iraels folkoc með þessom tveim hofðingium gerði guð margfallegar iartteignir oc storarfirir israels folkkeHann skiptti i sundr firir þeimrauða have oc let þa þar i giognum gangasva sem a þurum vellien havet var þeim a baða vega sva sem borgar vegr til værnndar firir sinum ovínumEn pharaokonongroc allr egiptu lanndz heRfor eptir þeimoc þegar sem hann haf-
vetvægða þeimoc gaf veg i giognum sikat gangaþa rakzt hann þegar eptir þeim með allre sinni hirðoc hernneskiuþa stnerezt þegar havet með guðs boðe vpp a pharaonemkonongoc drektti honomoc ollu hans folkke Siðan leiddi guðþetta folk yvir øyði markeroc fødde þa með himneskre føzlooc frelsti þa or margfallegre a-
nauðmeð myklum iartteignumþa gerði hann oc gaf moysiherttoga sinumoc ritaðe með liafs sins fingrum a steinspialdumlogh þav er þat folkskylldi skiliavillu fra trvoc hegomlega guðier aðrar þioðer ælskaðuoc visaðe þeim a sannan guð oc einn oc a hann at trvaer allt a oc allt maoc ollum lutum ræðr Oc með slikum guðlegom lutumOc margfallegom iartteignvm þa leiddi guð þa til þess rikiss oc lanndz er hann hafðe langu aðr abrahame heititat hann skylldi þetta lannd byggia oc hans afspringgioc ser til oðals iarðar hava oc abuðaren þat lannd var fult af ollum veralldlegom avextiþeim er til nørengar mannlegrar nattv-
ruhøyraoc er þat vtalulegt at teliahuerssu margfallega er guð birtti sinn matt oc iartteignir með þesso folkke aðr oc siðanen þeir køme i þetta firir heitit lanndoc gerði hans guðdomr allt þettafirir þvi miskunsamlegaat hann villdi visa þeimfra hegomlegom guðumoc syna sik með vtalulegom storverkum vm fram þat er mannlega nattura ma hyggiaeinn allzvalldannde guð at dyrkka oc at tignaoc villdi hann oc sva leiða mannennaptr til þess hins fullkomna fagnaðarer hann hafðe aðrmeð sinv galøysi glatatNv af þvi at maðrenn er brøyskr i sinv sialfræðeen fiannden margprettotr oc margvisoc fullvili aðr i sinni ilzskuat svikia mannennþa stnerezt mestr þore mannaeptir sinum lostaoc gaðo litt guðsþo at hann synndi þeim margfallega sinn viliaþeim til hialpparNu af þui at guð villdi eigi firir gløyma sinum hanndaverkomþo at maðrenn have margfallegamote hans vilia gorttþa fann guð þat fagnaðar raðer hann hafðe af vpp have firir seetþo at nv vare timi til komennaf sialfs hans vilia at birttaat ein getenn guðs sunroc þat guðs orð er iafnan varmeð faður valldeoc iafnan makletiafnan eiliflegtt með feðr oc hælgum annddaer at vpp hava iafnan með guði oc guð með þuioc varkyndi varom vesalldumoc brøyskleikþa tok guð manndom a siksannan oc reinanoc let berazt með hinvm hælga anndaaf heilagre møy mariusinni sælo moðor navistarvskaddum sinum hinum haleita guðdomeoc alla vega vspilltum sinnar moðor møydomesva sem einn heilagr yuir engillGabrielboðaðe møynninyan oc reinanoc firir høyrðan burðfirir vttan mannz navistþar af henni getenn guðs sunrmeð hælgum anndaoc tok a sik mannlega natturu með skilning oc skynsømd syndizt einn i asyni tvennom natturumfullkomenn guð oc sanr maðroc sva virðulega giætte hins reina møy-
domssinnar sælo moðoreptir sinn burðsem i tima bu-
rðarensoc sva firir oc allv oðru oss likrvttan illzskv Oc tok vpp a sikaf sinni miskunnsemdat bøta við oss varar misgerðir oc sorger oc sivkleikaoc firir þui at af syndoc olyðnikom dauði i veroldenaþa var þat til hialppar at vera oc frelsisat sa løysti heiminnaf dauðanommeð sinum dauðaer enga synd hafðe gorvaoc þo saklaus oc synnda laustil dauða dømdroc lagðe sik sialfr firir varar sakervndir valld sinna ovinaEn þeir vesler oc vit lausirskildv eigi hans miskunn oc matt er sialfræðe gaf sikvnndir þeirra valldat løysa þaoc allt mannkynmeð sinv litilætehæddo hann oc svivirðv margfallegaoc at lykum leiddu hannbundinn oc dømdo hann til dauðaoc a cross festuþessa alla luti þolde hann hinn sælo manndomrfirir varar sakeroc a ovaneptír sinn hælga dauðaaf þvi at hans hinn hægi guðdomrmatte eigi með dauða bonndum bunndin vera þa steig hann til helvitisoc løysti þaðan alla sina vinioc þo at hans likamr være dauðlegr i grof lagðr þa reis hann þo vpp a þriðia degioc sigraðe sva dauðann at hann gaf oss sigrinnmeð eilifri sælooc birttizt sinum lære sueinum eiliflegr oc vdauðlegroc var með þeimfiora tigu dagaHer eptir steig hann vpp til sins hælga faðurguð oc maðr sammattogr honom i ollu valldeOc þaðan skal hann koma at døma kuika oc dauðahvern eptir sinum til verkaEn eptir hans hælgu vppstigning þa senndi hann sinn hinn hælga anda sinum læresueinum hælgom postolomsva sem hann hafðe þeim aðr firir heitit i likneskiu oc at asynsem tungur gloanndeoc allavega af ser ællz-
gneistagevanndeSv hín hælga senndinggaf þeím at skiliaoc at mælaallar tungurNu eptir þetta skiptuzt þeir oc svndr-
dreifðuztvm alla veroldena i oll rikioc boðaðu oc birttu hælga trvskirðv siðan folkketinafne faðuroc sunaroc heilags anndaoc buðu þeimat giæta þeiRa boðorðaer guðs sunr hafðe þeim kennt at bioðaOc visaðu þeir margum þioðoma rettan vegher aðr hafðu villu stigu troðetEn hinn fornne andskote oc hínn illi ovinsem fyR meir buínn með sinum gilldrum oc stnorum at firir koma fagnaðe varom eggiar nvoc vpp reisir veraldlega hofðingia oc rikiss mennat pina oc at drepa kristit folkþa menn alla er eigi villdua hegomlegh skurguð truaEn hans kraptr oc mattrminkar nv huersdaglegaoc þeirra allra styrkr er honom fylgiaer vmattolegr er i mote guðs miskunn Nu heRakonongs sunr hevi ec sagt þeroc birt með fam orðomþa luti er þu tekrstaðfastlegaat ælska guðaf allum hugat þa skallt þu siðan fullkomlega skiliaer þv villt hiartta þitt oc hughallavega til hans astar oc þionastu stnvaEn með engom hætte verðr þu askynia er eigi fylgir allr vili þinnEn eptir þessa hina stniollu røðo oc fortaluþa þagnaðe barllaamSem konongs sunr hafði høyrt sua vitrlleg orð barlaamsþa varð hann miok glaðr oc stoð þegar vpp or sæte sinv oc gek til barlaams oc faðmaðe hannoc halsfengdioc af myklum fagnaðemællte hann sva Ef sva er sem ec hyggþv hinn goðe maðrþa er þesse sa hinn mæte gimsteinner þu fer meðoc þu hezt at syna merer eigi høver ollum monnvm at synaer til beiðaztnema þeim einumer af heilum hug oc retre skynsemd til fysaztjam skiott sem ec høyrði þesse þin orðþa lystizt hiartta mittmeð myklum fagnaðeoc huarf i brottþat vglaða myrkrer mer hevir lengi vm hiartta huarfuatNv ef ec hevival skilt orð þínþa seg meref onnur er betri þyðing þinnar røðoþa løyn mik eigiÞa svaraðe barlaamsva er vistherra minnat þesse er sa hinn myklioc hinn mattolege kraptrer løyndr oc folgenn hevir veret firir mannumfra vpphave heimsinsEn nv er openberllegt orðet a varom dagum eptir guðs viliaEn þo vissu marger hælgi oc rett-
visirmennaf birtting oc boðan hins hælga anndaspaðo oc firir-
sagðusva sem nv er fram komet Oc firir þviat þeír sao þenna fagnað fiarre serþa fysti þa alla tilat sem fyrst kømesa fagnaðr framEn þo var þeim auðit at fa þenna fagnaðer nv byggia heiminn miok sva at siðaztum dagum hansfirir þui at sa er nu tekr við trv oc skirnnþa er hann heill oc holppennen sa er tapaðrer eigi truirIosaphat mællttevruglega trui ec þuisa olluen nv hevir þu sagtoc þann guð skal ec heðan i fra gafga er þu hevir nv firir mer birtEn þo vil ec at þv skyrir firir merhuat er mer høverheðan i fra at haf-
vazteða huat er þv kallar skirnner þeim høver at havaer trvr vill veraBalaam suaraðeþat er grundvollr oc rot truar varrarat taka skirnnmeð staðfastre trvEn skirnn reinsar huernn mannfullkomlega af allum syndumoc illzskuer hann hevir aðr gortt oc vill hann siðan af lataSva bauð oss lavarðr vaRat ver skylldumenndr getazt af vatneoc hinum hælga anndaoc af ver af honom fullkomlegan fagnað með akalle heilagra bønatil varss lavarðarOc sva sendir hann sinn hinn hælga annda ivir vara skirnner ver segium eptir hanns boðeJn nomine patris et filíí et spiritus sancti amenOc þvi byr myskunn heilags andameð ollum þeim er sva skiraztlysande þaoc til guðs miskunnar endr nyannde þa kastum ver i brottallre fornnre illzsku varreoc likiumzt ver þa guði siolfumi vpp-
havegoðra verkkaat ver siam sem ervingiar guðs sunar til eilifrar dyrðarEn firir vttan skirnnma engi hialppazt þo at hann gere allt þat gott er hann masva sagðe vaR lausnarehuer sa er eigi verðr enndr getenn af vatneoc hælgum anndaþa kømr eigi i himinrikioc firir þvi ræð ec þer þettaoc bið ec at þu taker skirnn með fullkomenne trv oc allre fyrstoc fresta með engo mote þessoþui at haskasamlegt erdvalanef þu døyr sua buitJosaphat svaraðehueR er sv hin goða voner maðrenn skal oðlazt i skirnninnieða huat kallar þv himinriki eða huat kallar þu guðs orðer berazt let i heiminnhueR er sa oc hinn vuisi timioc stund er siðanþui at af þeim lutum er þu er þu rødder þar vmþa rygðizt miok hugr minn oc hiarta skalu þeir er døya at engo verðaeða er nokkot annat lifþegar er þetta liðrslika luti oc aðra þvi likavildda ec af þer vitaBalaamsvaraðeþu spurðirhuar sv hin goða von varer ec rødda vmþat er himinrikioc fra þeiRi dyrð er þar erþa kann engi at segiasvasegir heilog ritning at ekki auga er sva gløgsynt at seet faeekki øyra sva þynhøyrtoc ekki hiartta sva smasmogolltat hugsat fae þann fagnað er guð hevir i himin-
rikisinum vinum buit En þegar er guð vilat ver skiliumzt við þenna hinn dauðlega likamþa birtir hann oss oc synirþa hina myklo sæloer yuir stigr allt mannlegt vit oc skryðir oss með eilifum fagnaðemeð hælgum englomþa skolum ver með giof hins hærsta guðsoc hans navistalla þa lvti veitaer nv ero oss vkunnigir þessa luti hofum veraf hælgum ritningumskilt sua sem guð hevir sinum vinum heititoc birt oc boðatEn ef þu skilr þetta eptir þuisem ec hevi nv sagt þeroc truir þesso staðfastlegaoc fyllir þu truna með goðom verkum þa skallt þu sva skynda til eilifs fagnaðaren engi fær fyR fullkomenn fagnað en þar kømrÞu spurðir oc huerssuer þat matte veraat guð tøke mannlega natturua sik firir varar sakaroc siðan birtti oss sonn boðorð En þu skalt vruglega vitaat su hin hælga ritning er oss gaf þetta at skilia heitir guðspialla bokboðar oss oc byðr eiliva sælo oc v enddilegan fagnaðEn þa bok gerðu þeir oc fram-
baroer með sialfum kristi varoþeim er ec sagða þer aðr afOc hann kaus sialfr Oc kallaðe sina postola oc lære-
sueinaer eptir hans vpp-
stigningsynddu hans iaRteigiroc birttu ollum heiminumþa hina hælgu trver han bauð at havaþar er oc sagt af þeim vhøyrilegom iartteignum myklum oc mattogom Oc þo lítít af þeim er hann gerðiþar ma oc høyra þa hina hælgu pinsler hann þollde oss til laustnar Oc sva oc vm hans hin dyra dauðaoc af hans heilagre vpp risninga hinvm þriðia degiþar ma oc sia at hann er bæðe guð oc maðr Oc steig vpp til himinrikisOc þaðan skal hann komaat ðøma bæðe kuika oc dauðaEn af þui at ver erom af tilverka varomtil dauða dømderþa verða aller hann at þolaEn dauði er i fra skilnigsalo likamenomsiðan funar likamrenn oc stnyzt til þess emniser hann var aðr af goREn salan fer þann veger guð viloc mest eptir þui sem til er gorttOc eptir marga vetroc mykynn elldkømr cristr varr lavarðri verolddenameð sinum mætte oc vallde miok ogorllegrmeð himneskre dyrðat døma allan heiminnAf hans ræzlo oc ognskialfr oll himnesk dyrðoc hælgir englarer stannda otta fulliri hans avglitiblasa hatt i luðra oc kallaEn þvi nest risa vpp aller dauðir mennoc standa firir hans domstolemeð vskaddum sinum likame oc saloOc lat þv konongs sunrmeð engarre vantrvvera vm þetta mali hug þer eða hiarttaeða þykkyr þer nokkotvmattolegtt veraþeim er kapaðe heiminnoc mannennaf engo emniat hann reisti annant sinni mannennoc enndrnyar mannennaf þeirri molldoer af honom varðþa er hann funaðe Ef þu villt með athygli eptir leita huerssu marga luti Er guð hevir af engo efni gorfua þa vinzt þer sia skynsemdHan tok molldoc gerði menn afen iorðina gerði hann aðraf engo efni sua vrørelega oc staðfastasem nv er honHuerssu skapaðe hann heiminneða af huerv emnihuar festi hann þann grundvoll a er vpp helldr heiminvm með sva myklum þungaHuerssv vaxa a heiminum viðir oc lauf oc groa gros aoc allzskyns alden Hugsa oc eptirvm mannzens getnaðer sua er af litlu efni var getinn oc sva mykyt ma at førazt sem morg døme finnazt tiloc firir/ ma þer eigi þykkia v omannlegtt at sa er skapaðeþetta allt af engo efni mege mannenn annat sinnivpp reisa af dauða oc annat sinni lif gevaMarger menn i verolldenneero þeir goðeroc guð-
rædderer þessa heims þola margskyns þrøngsleroc at lyktvm hæðelega døyddyr oc drepnir Þessarra manna er oc mykyl fiolldi i verolddenneer grimir ero oc ranglaterliva i heiminummeð mykylli skemtanoc miok sva gengr þeim flest allt eptir sinum viliaEn firir þvi at guð er miskunnsamr Oc rett sømr þa skipaðe hann þvi vpp-
risningar dagtil domsat þingat føre hueR salasinn likammeð sli-
kumverkkumsem hueR hevir til gorttbæðe goðom oc illumsva sem segir sialfr guðat þeir sem or grafum risa vpper þeir høyra guðs svnar roddþa skalu þeírer goða luti gerðofra vpp risning til allz fagnaðarEn ill gerðar mennskalv vpp-
risatil verðugs domsþa setr domare vaRsinn domstolsa hinn gamle guðer skapare er allra lutaoc sitr sialfr yuirþa er þær bøkr ero fram lagðaroc vpp lesnarer a ero skrivaðar oc skraðaroll var verkoc vili oc oll rað oc røðoroc allar hugrenníngar hiartta varssþa skolu oc birttazt oc vpp lukaztaller løyndir lutir þa fær engi firir sik formælenndda oc engan at kenna ser andsuorengi oc hegomleg asakanberst þar framoc engi dramblæteoc engar saker valldz oc ofrikissengi byðr þar oc frammutur eða giæver sem þar verðr gortter þeir sitiaer til slikra luta stnikiaþar sitr sa domarenner allt veit Oc vil rett eittgefr þeim er gott gerðumeð hælgum englomoc himneskre dyrðeilivan fagnað vttan enndaEn þeim er til illz gerðuoc til illra luta þionaðv þa visar hann með fianndanom til allz vfagnaðarþui at þeir finna alldri ne fa bot eða bata Oc verðr þa vfagnaðrenn margfallegrsa fystr er mestr erat vera skildr fra guðioc hans hínní sælo asynoc vera visaðer fra eilifum fagnaðeoc verða at auga bragðe firir ollum monnum oc skriði a brott með skom oc svivirðing asiande allre skepnvþvi at eptir alyktar domenner þa geriztþa mego engi afbrigi geraztþvi at engi ma þafirir þeim spillaer aðr er til fagnaðar visatEngi ma oc firir þeim bøtaer aðr verða firir-
dømderOc firir þui eigum ver at varazt oc viðr siameðan er guð gefr oss tima oc stundina tilSiðan skipar guðs sunrsinum sanðum Oc hinum blæzaðum bornnuma høgre hond feðr sinumEn fiandennmeð illum mannum ollum visar hann til eilifra vesalldda oc endlausrar illzskuSem Josaphat hafðe þessa luti høyrtþa mællte hann til BallaamsMykla oc vndarl-
legaluti oc þo fahøyrðase-
gir þu meroc ero þesser lutir hugleiðandde með myklum otta oc ahyggiver sva er sem þu segirat eptir dauða mannzensoc siðan er hann er rottennoc af moldo orðennþa skal hann oðrv sinni vpp risaoc skalu þeir þa er guð vekr er gott gerðugoða ambun vpp taka En vanndereptir samv hove eptir sinum tilverkka Ger sva val at seg mer satthueR sannendi eða staðfestuhave þer til þessaer þer truið þvi er þer seeð eigioc enga raun have þer afoc trvið þo ivanar laust satt veravm þa lutier gerazt i verolldenneoc þeir hava fra sagter með augum hava seetþa vndra ec þat líttat menn trui þvi eptir froðra manna fra sogn En hitt þykky mer kynleg/ er þer segið fravorðnom lutum sva sannlega oc haveð enga raun i hondum ne-
mavon eínaat þui er mer liztBarllaam svaraðe ver takum staðfestu truar varrar af þeim lutumer liðnir ero til trv-
leiksvkomenna lutaþvi at þeir hi-
nirgoðo menner þessa luti sagðv oss varo eigi at hegoma røyndir helldr sannaðu þeir sagur sinarmeð margfallegom iarttegnomoc storom kraptumat af þui være þeirrøyndir sannennda mennþo at þeir segði fra þvi er þeir vissu sannlegavkomet veraoc með þuiat með sua myklum krapt oc heilagleiksannaðuzt þeirra sagurþa ifumzt ec ekki iat þeir sagðu ossaf sials laustnarans orðom þa er hann mællte þessa luti af vpp-
risnínginníoc tok sva til orðzat þeir dauðir menner i grofum liggia skalu høyra rodd guðs sunaroc þeir sem høyra skolu livaOc enn mæler guð aðru sinniaf vpp risninginni Ec em guð abrahamsoc ysaacoc iacobeigi em ec guð dauðra manna helldr þeirra er liva skoluGuðs sunr senndir sendir engla/ engla sina at samna saman illþyðioc binnda þa i kippisem illgresi til elldz matarþa skolu rett-
visirmenn skina sem sol sælega i himinrikislikar fortalur sannaðe vaR lavarðrmeð sialfs sins iartteignumstorom oc myklumHann reisti marga menn af dauðamiok sva a siðaztum dagumer hann var a iarðrikiþa reisti hann af dauða einn mann þann er fiorar nætr hafðe funat i iorðu i grofþvi at hann hafðe miok ælskat hann aðroc þvi lik-
kaztsem maðr kalle annan ocvekki hann or søfneEptir slika oc aðrar margar storar iartteignirvar hann døydroc reis vpp a hinum þriðia degioc marger aðer með honom at sanna hann vera vdauðleganEn þa vrðu þeirra likamer siðani sama stað at faraEn hann var hinn fyrsti oc hinn fremstei vdauðlegre vpp-
risuþessa luti boðaðu þeir oc baro vm heíminner huess daglega varo i hia honomfirir pinsl hans oc eptirHinn hælgi pall einn af hans postolomer guð sialfr kallaðe til sins starfsmeðr sinni roddu til himinrikissoc mællte með þessom orðomEc geri yðr kunnigt goðo brøðrþav guðs orðer hann sialfr bauð mer fram at bera Oc sva segi ec yðrsem hann sagðe merat hann do firir syndda varar sakersvmar hælgar ritningar segia svaat hann var siðan i grof lagðroc reis vpp af dauðahui segia þat sumir mennat eigi er vpp ri-
sadauðra mannaEn ef eigi risa dauðir menn vppþa reis eigi kr-
istrvppen ef kristr reis eigi vppþa er tru var hegomleg En þeir ero aller tapaðerer eigi trva a hans vpp risningþvi at sva sem adamr aflaðe oss dauðans af sinni syndSva aflaðe iesus kristr osslifs af sinum dauðaoc eptir þa vpp risningþa skal vandlega afl oc styrkr brott huervaOc alldrigi aptr koma siðanoc þvi truum ver vruglega a vpp risningdauðra mannaoc doma dagoc hina ræðelego til komo iesu kristoc eptir þat skal himinninn oc siorenn lopt oc iorð brenna oc loga olloc braðnasem vax firir elldiOc eptir þat skapar guðnyan heiminnoc iorðoc ollum lutum betri en nv er En at sanna þatat guð ambunar huerium sinar til gerðir eptir tilverkaþa segir hann sialfr i guðspiallenoat sa er gefr hinum minnztaoc hinum fatøkazta minum vin einum vaz dryki minv nafnemer til virðingar þa skal hann hava ambun af merVaR herra segir oc eina døme saguaf þeim hinum ogorllega doma degioc hefr með þessom orðomÞa er mannz sunr sitr i sinu sæte oc i valldde oc aller helgir englar hans með honomþa sammnazt fyrir hann or ollum ættomallar þioðeroc þa skilr hann þa oc sundr skipttirsva sem vitr hirðirskiptir smala sinum oc skipar sauðum sinumoc lambumtil høgre hanndar seren hofrum oc kiðiumvisar hann a vinstri hondþa mæler hann til þeirraer a høge hond ser erobliðlega með þessom orðomkomet þer hingat blæzað bornn faður minsoc takeð með fagnaðe þat rikier yðr var ætlat oc buit af vpp-
haveheimsinsfirir þvi at þa er ec var hungraðrþa føddo þer mikþa er mik þyrstiþa gavo þer mer at drekkaþa er ec var þurvannde hus eða herbyrgis þetta mæler hann þviat allt þat sem þurptugum verðr gevit firir hans sakarþa kallar hann ser veragort sialfumoc ma a sliku markka ambun goðra mannaAðra sagu segir hann oc til þeirraer fong hava ørenoc vilia þo fam af gevatekr døme af einum rikum manneer klæddr var tigurllega með pelle oc purppura oc hellt huersdaglega tigurllet borðmeð allzskonar senndingumUtí firir durum hansla einn siukr maðr oc saar oc likþraroc miok þurptugroc fek hann eígi sva mykla almoso af hans borðeat molar þeir er i dukum vafðeztvære kastat firir hannþvi at hann bað firir hungrs sakarat sløkva hungr sinnEn þa er huarttveggia þeirra dooþa var lazarus borenn af englom guðs i skaut abrahamsem allar rettvisar salor foraEn hinn riki maðr var gravenn i helvitíoc brann þar i elldi oc vrslaOc sem hinn riki maðr leit abraham i sinni sælo oc lazarum i hia honomþa bað hann abraham miskunnarEn abraham svaraðeþu hafðer salo oc fagnað i heiminumoc kunnir eigi i hondum at havaEn lazarus bar sina fatøkmeð þakkanvttan ofund oc illzskuNv er hann i fullzælo oc fagnaðeen þv i va oc vesolldeinní sagu iafnar vaR herra iesus kristr himirikivið iarðeskankonong einner gera let rikulega veizlutil þess at gera brullaup svnar sins með mykylli tignoc vegsemdocsagðe hann þetta eigi firir þviat i himinriki se huarke matr ne drykreða aðrar kraser til nørengar eða føzlo Nema helldr firir þviat fa froðer menn oc v uitrirfa eigi skilninghimneskra lutanema þeim se með einum huerium skilníngum sagter þeim se eigi aðr openberllegtOc segir hann at konongrenn let openberllega ollum til bioða oc harre roddu til kalla at þingat skylldu aller til søkeaþeirrar samkunndaroc skylddi vera fagnaðr huerium eptir sem sialfr villdiNv var sa mykyllfiolldi af þeim monnum er boðet varfirir leto oc villdu eigi koma funnv ser til þessa einar afleiðingaroc aðrarSumir kuaðozt eignir hava køyptar seroc hafðu þeim eigi annaten at fara þingatoc sia þær fyrstSumir varo oc þeirer eigi kuaðozt mega missaat reka kaupferðer sinarþeir varo oc marger er ser hafðu kuanfangs leitatoc kuaðozt þui eigi mega komaSem konongrenn sa þetta at þeir firir letoat koma er fyrst var boðetþa let hann kallaaðra iafmargaoc var þa fullt holl oc herbyrgikonongsensaf brullaups mannumoc boðs-
liðiþui nest gek konongrenn sialfrinn at skyna vm boðs menn sinaoc sa hann einn mann klædan i þeim bunaðeer eigi var bærelegri sliku samsæteoc mæltte til hansþu vinr hui komt þu hingatmeð þema bunaðe er eigi ber at berai þessom fiollda fund En hann þagðe oc svaraðe engoþa baðkonongrenn sina menntaka hann oc binndahendr oc føtr a honomoc kasta honom i hina nezto myrkua-
stofuNu þa menn er kallaðer varo oc villdu eigi komaiafnar hann við þa menner boðað var trvoc hafnaðu siðanfirir skurguða sakereða annarar villuEn þann mann er i vbærelegom bunaðehafðe til brullaups kallar hann likanþeim kristnum monnumer við trv hava tekitoc livir þo vsiðlega oc saurgazt af sialfs sins verkkumoc verðr þui visat fra myklum fagnaðe til myrkra pinsla oc venndilegs v fagnaðar EN iafnar vaR herra i einni saguvið himinriki til likenndativ møyarer tokovmeð seroleom til goðra verkaen þær fimer meðr tomom keralldum foroJafnar hann við þa menner við trv hava tekitoc liva þo vtrulegaoc þa er huarer tueggia ero kallaðer til þess hins mykla fagnaðarþa fylgia þeir sinum lavarðeer aðr hafðu val firir-
buizten þeir sem eigi hofðv aðr varazt viðrkomo siðanoc beidduzt innganguoc þa svaraðe herra herbyrgsinsat hann kuazt eigi kunna þaoc eigi hirða huerir varoEinn heilagr maðrer heitir isaias prophete mæler enn vm domadagaf guðs munniEc skal saman sankaaf ollum ættomfirir andlit mittoc skolu þa sia allermitt valld oc rikioc styrkoc dyrðoc þa skal ec geranya iorðoc himin nyanmer til alizs i augliti minv Oc skal margr koma at sia likame þeirra mannaer niðzt hava a meroc minum lagumþvi at ormr saer slita skal þasa skal alldri døyaEn elldr er brenna skal þasa skal alldri sloknaOc skolu þeir verða at angre oc auga-
bragðeallar skepnurOc enn mæler prophetennaf þeím samadegi Oc sva skal himinninn saman vef-
viaztallrsem maðr kaste bokarbloðum samanoc allar stiornur skolu falla af himninumsva sem lauf af vinviðiHemdar dagr guðskømr með øðe oc reiðioc skal hann øyða heiminnoc drepa synduga menn or honomEngi himintunglskalu þa geva liosoc a miðium degi skal sol fela geisla sinatapat hevir oc tung líoma sinumvei er þeim þaer þat skiptti gera aer kalla gott illt kalla þat søtter beiskt erOc þat beiskt er søtt er Huat skalu þeir þa gera a þeim degier guð vitar yðarhuert skalv þer þa flyayðr til hialpparOc enn segir annar propheteÞat er hefndar dagr guðsoc miok ramrþa skal þrøngea styrkum monnumsa dagr er reiði-
dagrdagr oc ømdar dagr myrkra oc skuma dagrþoko oc oðz vinndzdagr luðra gangs oc her-
opsyuir storborgom oc bøom kastalom oc turnnumþat segir hann Ec skal þrøngua illviliaðum mannumþeim sem syngazt i mote merþeir skalu ganga sem blindir menngull þeirra oc silfr oc oll auðøveskal eigi mega frialsa þa a þeim degi Daun konongr oc propheta segir oc svavm doma daghguð varr man koma openberllega Oc eigi miok þegianndeelldr man koma brennandei hans auglitien vm huervis hann øðe-
straumaroc annat sinni segir hannþu drottenn minn oc domareer dømer iarðeskar þioðer ris vpp til rez domsþui mannleg hugsan iattar rett-
dømeþinv oc gelldr huerium retta skulldeptir sinum verð-
leikumMarga luti slikaoc þui vm likamæler danidoc adrer prophetar vm doma dag Oc sva hueria ambun huarer hava illir eða goðer EN er barlaam hafðe loket røðo sinnilangre oc stniallreþa komztJosaphat miok viðoc mællte með taromþesse orð tilBarlaamval skiliazt mer þau orðer þu hevir sagt mermeð langre røðooc harðlegreoc allzskostar miok vndarllegNu gef mer heilt rað oc hollt huerssu ec skal heðan i fra sua livaat ec mege forðazt oc firrazt pinslir oc kuol þau er syndugir menn þolaat ec mætte helldr oðlazthelagra manna samvistÞa suaraðeBarlaamsva finn-
numver a bokomritat firir ossOc þa er hinn hælgi petr predikaðe firir folke hælga trvþa komozt þeir miok viðoc spurðv hann huat er þeir skylldu at havaztoc hann sagðe þeimiðrizt oc af-
latetsyndum yðrumoc takeð skirnn oc retta trv i aflausn syndaOc þegar skolu þer fa fagnað heilax annddaþui at ollum heitr guð sinn fagnaðer a hann kalla huart sem þeir ero nær eða fiærreþat hevir guð nv birt með þerer hann senndi þer visenndi einnar truarþo at þu værer miok fiarreaf þvi at þu þionaðer aðr fiandanom heldr en guðioc skurguðumblíndum oc daufum oc skynlausumEn nv með þuiat hann gaðe þinþa giæt þessat þu gløymir honom eigiOc skallt þu af þvi fa skilnig bæðe stundlegra luta oc vstundlegraEn ef þu frestar heðan i fraþa mannt þu bratt fa benddingoc harða hefnd af guðiþvi at nv kallar guð þik fra myrkrumoc til lifsEn þat þykkyr mer vera huerri heimskv frammarreat trua a þau guð er hegomleg erooc mego engan fagnað sereða sinum vinumOc skal ec segia þer eina døme-
saguþa er mer sagðe einn vitr maðrhueriv þat er likaztat hyggia ser þater alldri verðr engom til liknar EN hann hof sva røðo sinaeinn veiði maðrtok einn fugll með listþann er heitir filomena a latinven a norreno heitir susvortsumir kalla oc niktigalo Oc þa er hann hafðe tekit fuglinn þa villddi hann drepa fuglinnoc eta hann siðanOc er sva sagt at fuglinn mællte viðr hann þessom orðomþv maðr huat gagne ætlar þv þer i minum dauða veraenga makfylli matt þu þer af mer geraen ef þv villt frelsi geva merþa skal ec þann trunað geva þerer þer skal vera til nytsemdaralla þina dagaoc til mykyllar gipttvef þu kant til at giæta Nu sem hann høyrðihuat er fuglinn sagðeþa varð honom annars hugar/ hugar viðroc sagðe at hann skylldi geva honom gott frelsiEn hann sagðe honom nokkora nya lutí sannlegafuglinn sagðe honomstunnda alldri a þatat þu meger þvi naer þu matt alldrigi fasyrg oc alldri eptir þuisem þv taparoc er vonlaust at þu faertrv oc alldri þvi er vmattolegt er at verða megeEn ef þu kantt þesser þriv rað i henndi at hava þa skal þer mykyt gagn af standdaOc firir þui at mannenom hugnaðe val orð fuglsinsþa løysti hann fuglinnoc let i brott farasiðan villdi fugllinn røynaef hann hefði nokkora nysemdaf hans raðom tekitSem hann sat vpp i viðinvm lausþa mællte hann til veiði mannzensþu vissallsyrg nv illt rað er þu tokt af iamgoðo efni sem þu hafðirat þu tynddir oc tapaðersva fagrum feng oc giætter eigiþa er þer var gevinEc hevi i kuiði mer einn mynn gimstein mætan oc agiætanmeíri at vextien gambrs eggNu varð veiði maðrenn viðr þesse orðgøysi vglaðr Oc iðraðezt miokat hann hafðe fuglinnsua bratt lausan latetoc villdi nv freista ef hann mættefa natt honomannat sinnioc mællte til hansfylg mer heim til herbyrgis minsOc skal þer þar sømelega fagnaoc með ollum goðvilia geva þer løyvibrott at faraþa suaraðe fuglinnNu finn ec þik sannlega fol vera oc full komet fiflþui at þat rað er ec kennda þerþa kunnir þu vist eigi at nytaOc tokt þu þo glaðlega viðrEc reð þer þat hitt fyrsta rað at þu skylldir alldrigi syrgia eptirþui er þu matter eigi faþat reð ec þer annat raðat þu skylldir eigi fyssazt eða freista at faþa luti er þer være vmattolegerOc leitaðer þu nv þegar viðrat taka mik oc mattv með engo mote flivga i loptte sem ecSua reð ec þerat þu skylldir enggan trunað a þa luti leggia er allzskostar ero vtruleger Oc matt þu nv þegar markka er ec laug at þerþa truðir þv mer er ec sagða þerat ec hafða i mer þann gimstein er allavega er meiri en ec huerssu myndda ec þat mega hylia sua mykynn steíner ec em allzskottar minniSua lizt mersem þeir vuitrir menner trva a þau skurguðer þeir gerðv sialfer með sinum hondum sua sem þau have þa gorter af þeim varo goRoc hava þeir þa i giæzlo sinníat eigi skolo þiovar stela þeimoc kalla þa giæzlo menn heilsv sinnarer eigi fa sialver giætt sínOc hyggia þat heimskir mennat þeir geve þeim allt gotter allddrigu vrðu nokkorss goz eiganndeEn þeir er gofga þagavo þeim fee er gerðu þaoc i þann stað er þeir verða niðr settirkomazt þeir alldri ornema þeir se bornnerannat huart a bakeeða a briosteoc ero þeir tapaðeroc tynndirer a þa trvaoc firir þui hevir guð val gortvið þikat hann hevir heðan kallat þikor þessarre villv oc vantruOc firir þvi skil þik sem fyrst fra falsom guðumþo at þeir se marger þa mego þeir þo lititoc aller sialver sundrþykkir viðr sik En ver hofum aller einn guð kristnir menner heilagr faðer erEn af honom ero aller lutir skapaðeOc ver aller i hans miskunnOc einn er iesus kristr sunr hansoc aller lutir erofirir hans saker skapaðeroc ver erom firir hans saker sva sem segir heilagt guðspialloc aller lutir varomeð honom gorveroc ekki var fyRir vttan hann gorttEinn guð er oc heilagr annddeannde goðrar aeggianaroc rettvis anndþessar þrar skilningarþa er huer sem eineinn guðoc þo allr einn guð A þessom þrimr skilniggum þa er ein nattura oc eitt valldoc rikioc einn mattroc ein dyrðoc eín staðfestaEn þo er skiptti a skilningumen vskiptilgr i guðdomeEinn er faðer er eiginlegt erat vera vgetínnEinn er oc sunr er eiginlegt er at vera getinnEinn er oc heilagr anndeer af huarom tveggia gengr fram faðer oc svnrþvi dyrkum ver einn guð i þrimr skilningum at hann er einn guð ser sialfr vskiptilegrOc af þessarre guðs boðan oc birtingkom ec til þessa lanndzat kenna þerþa trv er ec hevi sialfrfra blautbarns beinihaptt oc halldettil elli daga minnaOc ef þu truir staðfastlega þa ertt þu holppennEn þesser lvtir er nv ero i þinv valldeEr hegomleg dyrðoc heimsins mvnugðþa skal skiott fra þer liða Oc þik firir latahuart sem þu villt eða eigiOc skallt þu þa i staðanni þronga grofoc alla vega þryst at þer molldenmeð maðkumEn þa skiliazt i fra frendr oc felagaroc allz skraut oc skartt heimsinsoc eptir þat er engi annar vegrennen til pinsla oc kualaþar til er domadagr kømrOc þaðan verðr þa visat bæðe goðom oc illumhuerium i þann staðer til hevir gorttoc fa siðan huarger þaðan aptr huarfoc ef þu gar þesso fagnaðr þesser guð hevir sendt þeroc fylgir þu honom af ful komlego harttaoc firir lætr þu allan hegoma heimsinsþa høyrir huat þer kømr til hannda þaðan afEf þu sezt niðrþa skalt þu vrygr veraEn ef þu stendr vppþa skolu styrkkir stuðlar styðia þik allavegaOc ef þu sofnarþa skallt þu i høglivi svilazt oc engan lut ottaztenga ogn eða ræzloskal fianndenn mega føra at þernema sva skallt þv vera vrugr oc vrædr firir hans listoc lokkansem leon firir sma dyrumoc skal allavega til þin komagleði oc gamanfremd oc fagnaðrEn fra þer skal i staðennsorg oc sottoc allzskyns rygleikrOll verk þin skolu lysazt sem daxbrunoc heilsa þin með þer huervitna veraþegar þv biðr til guðsþa er hann buinn at høyra þikoc þegar er þu kallar a hannþa er hann þegar með þeroc ner þermeð þessom andsvarumEc em sa guðer skiott gløymirmisgerðum þinumoc eigi vil ec þat opttar mvna ef þu villt iðrazt oc af lata Oc með skynsemd til skripta beraþo at þinar syndir se aðr liotar oc leiðilegar sem kol eða ketilrimþa skolu þær skiott huitna sem nyfallenn stniorSua er vaR heRa miskunnsamr oc skiotr til allra vmbotaþegar er til hans er leitatJosaphat svaraðe oll þin orðrøða þykky mer goðoc þo miok vndarllegEn þo trui ec ollum staðfastlegaþui at aðr en ec sæ þik þa var mer miok leit at þiona þeim skurguðumer varer lanndz menn gofgaEn þo af þui at ec ivaðomz þa gerða ec þo suasem ecat þeir gerðu firir merer ec hugða at betr skylldu kunnaEn nv heðan i fraaf þinni kenníngþa vill ec fullkomlega af lataat þina þeim Oc fysumzt ec nvfastlegaat gerazt guðs þrælloc staðfastlega mik vndir hans boðorð at binndaef ec væra þess verðref hann villdi mik með iðran takaþo veit ec mikvið hann misgortt havaEn af þui at þu kueðr guðrsva miskunnsaman veraþa trøysti ec a hannat hann vili miskunsamlega til min gera þui at nv em ec buinnat taka bæðe við skirnnoc ollu þui oðrv er þu ser at mer mætte i sætter komavið minn lavarða oc lausnariSva oc ef þat fullnazt til allz at truaa skirnn at taka eða skal nokkot fleira fylgiaat koma ser i sætter oc samþykki við sinn skaparaoc seg mer þetta gerssamlegahuat ec skal siðan gera Barlaam svaraðeeptir skirnn skallt þu hallda þikfra ollum lostom oc lytum oc fullgera sva fagrt smiðia goðom grundvelliþui at tapað er truin þegar er eigi fylgia goð verksva ero oc goð verk enskis verðvtta trausta trvhinn hælgi petr postolekennir svaat ver skolum firir lata likams losta-semeoc andlegom verkkomEn hann segir openberlleg verkvm þau er likamenom fylgiaÞessor kallar hann þau verkhordomfullivilostasemi skurguða atrunaðgalldr gernninngarvuanatoþrættorbak-
mælereiðideilldrsundr-
þykkiuMargbrøytniafund-
sykiManndrapsvikbolvanarfula/ agirnðoc aller hegomleger lutir ofdrykkiaofat oc annur slik ill-
verken þeir er slik verk geraþa skolu eigi oðlazt himínrikiÞessor kallar hann andleg verk rettan kiælleik til guðsoc nagranna sinsHer meðr gleiði þolenmøðe langhygivgøzskagoðvilihøgværetruhofsemdfrahald illra lutareinleikr salo oc lakamslitilætehiartta iðranalmoso gerð menzskavokurrøkeleg iðran liðinna misgeerðatar oc sorgsva firir sinum syndumsem annaRa manna nannga sinnaSlikir lutir oc aðrer þui vm likirverða með goðvilia saman bundnirauka oss vpp stigningoc at gera oss veg oc graddortil vpp stigningar salom varom til himinrikisþesser lutir ero þeirer ver bioðom staðfastlegaat hallda eptir skirnnina En þui ollu at hafnaer þesso er gagnstaðlegtEn ef ver fallum i hinar fornno syndiroc huerfum aptrtil hinnar fyrrv misverka sem sundr til spyu sinnarþa kann lettlega at veraat oss kunni til hannda at beraztsem i guðspialleno segirþa er vm slik domeoc er takat með þessom orðom Þa er vreinn anndde skill viðr mannenneptir þat er hann þuær af sersynddir i nyrri skirnnþa fer fianndenn viða vm auðnir oc bygðiroc leitar huillddaroc fær engaroc mælezt silfr viðrEc skal huerva aptr til herbyrgis minsþingat sem ec var vanr at veraoc er hann kømr til þa hittir hann þat tomtoc ser tøkelegtþui at maðrennvilldi eigi þess goz giætaer hann hafðe viðr tekit i skirnninníoc firir let hann svanyfenginn fagnaðat hann fylgði hinum fornna siðoc hinni fornno veniv sinnioc þa stnerezt sa hinn vreini annddebrott oc kallaðe hann þasiau felaga sinaenn verri oc illzkufullare Oc gengo þeir aller samani þat herbyrgier hinn var i aðr einn Oc verðr þa hinn øfre lutrþess mannz allavega verri en aðr þvi at skirnnin þuær af oll vkyniþau er fyrir hana verða goROc er mykyl vornnfirir allauegavm huerviss mannennmeðan er hann kann sialfr til at giætaen engo ræðr skirnn sialfræðe af mannenomþui at sva ma hann siðan misgera sem aðrEigi sløkker hon þar syndirer siðan verða gorvarOc þui skylddi maðrennsiðan val varðveita sikfra allu illuþvi at sva mællte vaR lavarðrþa er hann sennddi læresveina sinaat skira folkketin nomine patrisetfiliietspiritussanctiamen Hann bauð þeim at varðueita val kenníngar sinar oc boðorð oc kenna sva aðrumsem hann hafðe þeim kenthann sagðe oc at þeír skyllduat þeir skyldv eigi ælskaveralldleg auðøve er rikir villdu vera i himin-
rikiotta fulla oc ræddaoc iðulegai mykylli ahyggiuoc hugsottvm sitt livii þessarre verolldef þeir villdi stunda til gleði oc himinrikishann bauð þeim ocat þeir skylldu høværer veraoc iafnan fysazt til rettvisimiskunnsama oc glaðatil goðgernníngavarkunnannde annarra vesalldumreina i hiarttaoc hallda sik ifra ollum vreinandumbæðe lifs oc salo Oc þola val heipt oc heítansinna vuinaanauðir oc avarkoste þynglir oc þrøngslerer þeir føra at yðrfirir minannar sømdar sakarþo at þeir vili spernna yðr fra þeim fagnaðe er ec hevi yðr ætlatþa vereð þo traustir oc vruggiraf minum heitumoc himinrikis fagnaðeer yðr er buinnoc þeim ollum er yðrum fortalum fylgiaoc goðo livi vilia livalysizt þeim vegr oc gerizt gatafolkkeno til fagnaðaroc þer haveð sialver sæloen guð lofaf yðru liviEnn segir guði guðspiollenoSua segir atguð bauð moysi herttoga sinumat telia firir folkkenoþau logh sem hann bauð honomþu skallt ælska nannga þinnoc hata vuin þinnen ec byð yðr oðru visælskeðoviní yðraoc gereð þeim gotter hata yðroc biðit firir þeimer avannda yðroc likizt i þui hinvm sæla feðr yðrumhimneskomkonongeer sitt lios oc sol letr sva skinayuir synndugasem yuir rettvisaoc slikt regn yuir illasem yuir goðaGereð eigi ranga domaþa skolu þeir eigi verða rangdømderfirir gevet helldr þa firir gefzt yðrSamneð eigi her samanfee eða auðøvomsem molr eða motte etr oc øyðiroc þiovar niðr-
gravaoc brott beraafleð yðr þess fiar oc auðøvaer huarke ma firir koma molr eða motteþiovar eða rans menn er a þvi hava hugh sinn oc hiarttaVereð eigi otta fullirvm føzlo matareða drykkiareða klæðeþui at himneskr faðer yðarveit yðr allz sliks þurviverasa er yðr gaf likam oc saloHugsið eptir flivgande fuglum er huarkke hava akr ne ængOc føðazt þoeptir hans forssioSeeð þav hin fagru blom er iorð-
þinberlilíu oc rosoc annur ynnileg groshuerssu i fagru blome er þau vaxaAllt hugsar þetta firir himneskr faðer vaROc firir þvi kalleð æ fyrst oc fremzta hans miskunnmeð staðfestuoc skal hann yðr alla luti gnoglega gevaVereð eigi oc hugsiukirhuat siðar-
meirskal fram komaþvi at faðer yðar himneskr huat er yðr høvergereð þa eína luti yðr iamkristnumer þer vilit sialver af oðrum þolastnvizt til þrongar innganguþvi at viðr vegr oc breið gataersu er leiðir til lifsoc vilia þui faer finnaoc fylgiaEigi kømr sa hueR til himinrikiser kallar ateins til mina þessa leiðHerra minnherrahialp mernema sa er fylgir vilia faður minsOc minum boðorðomSa er nokkon lut ælskarmeir en mikþa ælska ec ekki hannþesse boðorð oc onnur þui vm likkenndi iesus kristr sinum læresueinum sioluum Oc bauð þeim at kenna aðrum kristnum monnumoc þessarra luta skolum ver aller val giætaer ver vilium þa korono faer guð hevir sinum vinum buít Þa suaraðeJosaphatef sva er sem mer gefr skilning tilþa finnzt mer sua ief maðr brytr eptir þater hann hevir skirnn tekiteitt boðorð eða tvav at þa hevir hannmiok sva firir-
gorttallu þui goðoer hann hafðe aðr til stunddatBarlaam suaraðe honom með þessom orðomeigi skallt þu konongs sunrþvi likan skilning hava a þesso male þvi at til frelsis oc lausnarmannzens tok guðs sunr manndom a sikvissi hann mannenn miok brøzskan oc auðkomlan i natturunníOc firir þui gaf hann osslækneng til þessarra sottar heilsamann groðrlagðe hann til þessa sarsssva sem vitr lækner oc bauð ossat bøtaþo at ver brytimmeð iðran retreoc sannum skriptta gang til af lausnarsynnda varraEptir þat er maðrenn hevir tekit retta trv i skirnninniþa er hann reinsazt i vatnenooc hælgum andda Oc i afþuætte allz þess illz er fyR fylgði honomþa þarf maðr ekki annat sinni skirazt i vatneþui at hín fyrsta skirnn endnyar mannenntil hins bazta tima er hann var aðrEn meðiðulegre iðranoc með optlegom taromoc margskyns meinlætefirir gevazt syndir mannameðr margfallegre miskunn lausnara varssAnnur skirnn er kallaðafþuattar skirnn syndannameð iðulegom tarom oc tregaoc hevir þat margan frælstfra syndumþui at engi synd eða misgernning er sva mykylat eigi er guðs miskunn meirioc hans gøzskaef ver verðum eigi of seinir til aflazoc yuírbotaoc høver þui at varazt oc viðr siaat eigi kome fyR dauði firir dyRþvi at eigi maðr siðan iðraztþo at hann vilier salen er skild við likamennSva segir salamonat huarkke er i helviti vittr leikr ne visdomrþegar sem synd-
adugrmaðrstundar oc skundar til yuir bota Oc halldum staðfastlega trv varreþo at ver misgerimmart með brøyskleika varomþa ma þat iðranoc aflate af þuaþui at sva mykyl er oc margfollder guðs miskunnoc sva vtaluleg hans hiolp til mannzensat þar kann engi tungatolo a koma oc v omattolegt er þar vm at røðaEn þo at syndir varar se storar oc myklaroc margfallegarþa ma þar þo talu a komaoc firir þui ero varar misgernndar minni er teliannde eroheldr en guðs miskunner vm fram er alla luti Oc skolum ver firir þvi eigi orvilnazt guðs miskunnarþo at mer misgerimþui at hans goðvili er ner ossoc hann hellti vtsinv hinv blæzðaða bloðe firir varar sakar at sløkua varar syndiroc sialfr hann sagðe i guðspiallenoeina dømesaguþeim monnum til dømaer misgort havaoc vilia þo betra oc bøta sinn hagoc hefr með þessom hætteEinn auðigr maðratte tva sunven sa hinn yngri svnr hansmæltte til faður sínsfaðer sagðe hannfa mer þann lut fiar minser til min telzt i erfðummillum var feðgnanna Sem faðer hanshøyrði þetta þa skiptti hann honom sinum lutEn hann varð þegar i brottooc for langt i onnur lonndmeð sinum lutoc lifði þar folslegaøyddi feno ollu i fullivisua stnaplega at vm siðir hafðe hann sialfr allz ekkioc fluttizt þar fram með mykylli fatøktþui at i þeim timavar mykyt varan i þvi landdeoc mykyll sulltroc kom hann ser i fatøka þionastumeð einum rikum manneEn hann senndi hann til eins kotbøarat hann skylldi giæta suina hansEn hans vesolld vox sua miok þarat hann fystizt firir hungrs sakarat fylla quið sinn af bauna skalmum oc stiklumer suinum var gevit til matarOc fek hann ser þat til føzloþuí at engi villdi geva honom annatOc hugleiddi hann þa sialfrhuerssv folslegaer hann hafðe faretmeð sínv raðeoc mælltezt þa við einn samannþessom orðomfaðerminn faðerhuerssdaglega hevir þu heima meðr þermykynn fioldda leigu mannameð gnogo br-
auðioc annarre vist ørnneEn ec svellt heraf matløysioc þui skal ec skyndilegafara til faðvr minsoc biðia hann miskunnar með þessom orðomfaðer ec hevi syngaztoc misgort i mote guði himneskomoc sva mote þeroc firir þuiem ec eigi verðrheðan i fra at þu halder miksva sem þinn sunNu bið ec at þu gever mer slikan rett i garðe þinum sem einum leigv-
manneþinumOc siðan for hann skyndilegaeptir þvi sem hann hafðe aðr firir ætlatOc kom til faður sinsNu þegar sem faðer hans leit hannmiok fiarre komanndeOc mællte við þionastu menn sinaer i hia honom varosky-
diðheimoc taket goða gangueriv með fagrum skomoc føreð syni minumoc gott fingr gull dreget a honnd honomoc sømeð hanndrepeð oc einn feitan oxaver skolum hava i dag myla veizluoc fagnaðar oli heimkomo svnar minsþui at ec hugða hann vera dauðanoc er hann nv lifsþar sem hann huarf i brottoc er nv aptr komennþesse døme sagðe vaR lavarðraf þeim monnum sem misvrkum sinummfara fra feðr sinumsiolfum guðioc liva i heiminum með margskyns illum verkumOc hyggia þo vm siðir at raðe sinvoc með iðran stnuazt aptraf illzskuoc biðia litilatlega li-
latlegameð retre iðran miskunnarfirir sinn misverkaOc er hann þegar buinn oc boðenn til hiallpparennar ef hann finnr þann nokkon mann er fullkomlega kallar a hann Aðra sagu segir hann ocaf hinv sama efni fra þeim monnum er til iðranar oc vmbota vilia stnuaztt Einn maðr atte hundrað sauðaOc sem hann hugði atþa var einn brott horvennoc af þui firir let hann alla aðraoc leitaðe at þeim einum til þess er hann fann hannoc varð sva feginn at hann førðe hann heim a herðum sertil hinnna sem eigi hafðu aðr villzt Oc kallaðe saman granna sinna Oc veitti þeim fagran fagnað i heimkomo þess sauðser hann hugðizt tapat havaSua segir iusus cristrat meirifagnaðr oc gleðii himín-
rikimeð guðs englomaf einum syndugum tapaðum mannehelldr en af myklum fioldaþeirra mannaer aðr ero fullkomner oc staðfaster til fagnaðar oc gleði Sva sem markka maaf hinum hælga petreer til var settrat vera skyllddi styrkroc stuðillheilagrar kirkkiuoc forstiore kristni varrarOc til þess at hann skylldi skilia brøskleik mannlegrar natturuOc sua aðrer forstiorar kristninnarskylldv þar døme af taka oc varkynna sva oðrum þurptugum i sinum brøyskleiksem guð varkynddi honomþa er hann nittaðe sialfum guðiEn iamskiott sem hann iðraztoc gretmisger sinaþa var honom þegar firir geven syndinnOc var hann aptr settr til hinnar samu sømdarer guð hafðe aðr heitit honomþa er hann gerði hann bæðeforstora heilagrar kirkkivOc hofðingia postola allraEn eptir vpp risnig sinaþa spurði guð hannþrysvar i riðinnimeð þessom orðompetr ælskar þu mikoc hann svaraðeHerra minn þu veizt allaþer er kunnigt at ec ælska þikOc þa bauð guð honom enn sem fyRat hann skylldi val getaoc varðveita folk þater hann hafðe honom yuir skipatOc ma a sliku markka at sv syn var honom firir gevinoc sva huerssu guð er miskunnsamr til þeirra allra er sannlega iðrazt oc með tarom oc trega vilia sinar syndir af þuaoc verðr sva synnda reinsan með iðranivthelling bloz varss lausnara oc með mykinleik hans mis-
kunnarÞessom luttum ollum truum ver staðfastlegaoc þat høverat viðr tekinni trvverðe þer þeirra luta askyniaer høva til staðfestu truar varraroc giætiz af varre henddi guðdomleg trv var firir vtan skrikan oc truløysíþvi at varlla er þeim hent at fallaer fang vill bioðaMarger þeir er fallet havafengo siðan alldri vpp reistSumir þeirer þo at þeir syndgiz nauðgir at falleþa villdu þo alldri siðan vpp risaaf syndinni ne viðr skiliaztþeir ero oc margerer fyR leto liviten þeir fengi nokkora iðranþo at þeir gerði þat i hugh at þeir skylldv viðr skiliazt syndina Oc er firir þvi haskasamlegthuerium er eigi varaztviðr synndinaEn þo at firir brøyskleika sakerverði af-
brigðiþa er þat eitt raðetat risa vpp sem fyrstoc stannda sem staðfastlegaztmeð ollum matt i moteoc misgere eigi opptarmeð þui at guðsegir sva at iamskiottsem þer stnvazttil minfra yðrum misverkkumþa stnumzt ec þegar til yðarmeð minni miskunn Josapat suaraðe þessom orðom suahuerssu ma nokkor maðr eptir skirnninafa halldet sikfra syndumoc vreinandumþui at mer lizt svaat þo at maðr megeiðraztoc yuir bøtaþa verðr þatþo eigi allum auð-
velltþar sem þat skal gerameð sorg oc starvegrat oc angreoc margv aðru þvier þunctoc sva þykkir oc sua er oc vmattolegtOc villda ec helldrþann einnhuern vtveg finna er ec mætta mik fra misgerðum halldaoc guðs boðorða at giæta Oc eígí siðan fra þeim huervaat eptir firir gefnarhinar fyrrv syndiroc røke ec þa i oðru sinniþann hinn rika domaraer a hinv fyRa afbrigði minv væge mik með rettdøme sinvÞa svaraðe barllaam honomminn herraval mæler þuþvi at þetta er mer miok hugfelltEn þetta er þo miok vmattolegtat maðr se iðulega hia elldinumoc kenni þo eigiþef af røkinomSva er þat oceigi auðvellilegt helldr miok þrongtþeim er i veralldar riki erooc valld hava yvir oðrumoc firir margu eigu at siaoc margskonar ahyggiv hava stundum miok angraðerryggir oc reiðiraf ymsum atburðum er falla kunnvEn stundum i gleði oc gafneoc allzskyns skemtan er til fysir mege vruglegagiæta guðs boðorðaoc þannveg ganga er hann visaroc sialvan sik reinlega oc val varðveitaþvi at sva mæler varr drottenn i guðspiallenoEngi ma tveim lavarðum þiona i senn firir þui at hann verðrannan at ælskaen annan at hataoc oðrum at þinaen oðrum at hafnaþui mego þeir eigi þiona huarom-
tueggiai sennguði himneskom allzvalldanndaoc hegomlegom heimsins auðøvomSva sem hinn hælgi Johannesewangelistaeinn hinn kiærazte guðipostole guðs oc guðspialla maðroc systrungr hans at frendzemesagðe svaleggit enga ælskuvið heiminneða við þat er honom fylgirþvi at heimrinn liðr skiotoc oll hans fegrðEn sa er guð ælskarEn sa er guð ælskarþa er hans vera eilifleg i fagnaðeMarger toko þeir oc þa skirnnfirir guðs sakarer sva braðlega skilddu guðs trvat eigi komo þui viðat skirazt i vatneoc laugaðuzt i sialfra sinna bloðeþa er þeir þolldo dauða glaðlega firir guðs sakar Oc er su skirnnbæðe skiotareoc vruggaztat þa þarf eigi optar at ottazteptir þat at maðrenn misgeriEn vndir þessa huara tueggia skirnngek sialfr guðs sunrfirir varar sakeroc liktizt honom fyst eptir þat guðs postolaroc lære sueinaroc siðan mykyll fiolldi hans heilagra pinslar vattaer sik buðu sialfkraveglaðlega vndir dauðaoc ganga firir keisarum Oc konongomhofdingiumoc her-
mannumoc vndir alzskyns pinslir aðrarbæðe af dyrum grimum rifniroc i elldi brenndiren svmir með sverðum hogneroc hellddo þo staðfastlegasinni trvoc ero þeir nv i daghfirir þuii eilifum fagnaðemeð hinum hærsta guðs syni at þeir gengo glaðlegavndir allz-
skynspinslirfirir hans sakerEn þeirra kraptr ocmattrer sva mykyll oc mattograt þeirra orð oc verk bloð oc beinero full af heilagleik þeir reka fiannda fra monnumoc af allzskyns sottomgera menn heilaSva at aller kristnir mennvirða val oc dyrkkabæðe þeirra klæðeoc allt þat er likamum þeirra hevir nalgaztOc ef ver skalumsua vm þeirra heilagleik talasem vertt eroc sva margfallega vm røða sem døme finnazt tilvm þeiRa heilagleikþa þryti mik fyrr stunndintil fra sagnarhelldr en emnit til vmrøðoEn siðar er þeir hinv grimv vikinngar oc her-
mennfello i fraoc firir foroztt er pinndu oc hataðu kristna menn þa komo i staðenn vitrir konongar Oc marger skynsamer hofðingiar Oc annat folk vt ifraer hofðu sva mykla staðfestu til sandz guðs Oc hans truarat þeir villdu huers-
daglegafirir guðs sakari hiartta sinv oc i hugpinslir af ahyggiu oc ræzlo til guðsat hallda sik fra þeim lutumer lystileger þikkia heiminumoc af ollu saurllivibæðe lifs oc saloSumir varo þeir ocer varlla trøystuztat hallda sik sua i heiminumoc kusu enn vruggare lifoc orlendoztoc firir leto allt firir guðs sakarbæðe faður oc sunvfrendr oc viniauðøve Oc allt þessa heíms sæl liviGerdu af ser rikumfætøkaforo i øyði markkeroc villi stigui fioll oc i hellaoc i iarðar holor til þess gerðu þeir þetta alltat þo at sa fynnizt engier pina villdi þaþa villdu þeir þo giærnnsamlega verða guðs martyresoc villdu með sialfræðe sinvafla þess fagnaðar þo at engi virði þa annarraoc styrktv sua með krapttevilia sinn vndir guðs þionastuat þeir þolddo allz skyns vansaato ekki nema grosþau sem a iorðu i skogom vaxa eða gras røtrSumir hofðu litit brauð viðþurt oc suartoc villdu þo eigi eta halføretþo at þeir hefði fong anema ætlaðu ser sua mykytsem þeir matto nøra lif sitt viðsem nauðulegaztvaro þeir oc sumir menn er allar/ viinætrvaro matlausirmillum sunnv dagaEn sumir ato i vikv tvisvarvaro iðulega a bønom oc a vakumsvmir hofðu ocþann siðat ato eigi fyR en settizt solEngi ofund ne illvilivar með þeim eigi ofundaðe sa er meiræ matte þola meinlæteþann er hann sa staðfastani allre freistniEngi sa oc er sik fann staðuan oc styrkan til guðs þionastuofundaðe þann er han sa brøyskare veranema HueR eptir sinv vití oc mætte kenndi guðioc hans miskunnen ekki sinni bernskueða brøyskleik þa sem veR varfylgðu þuier Guð bauð i guðspiallenomeð þessom orðomþat er þer havet gort allt þat sem yðr er boðetþa segið þer vera vnytír þrælar oc hofum þo gortþat sem boðet var ossSva var hueR oðrumoc aller allumlitilater oc auðvell-
elegergerðo þuisva løynilegasin goð verkat þeir vissu val þat at þeir sem goð verk geratil manna lofsoc hegomlegrar dyrðar tapa þeirri ambuner þeir hugðuzt af guði fa firir sina goð-
gernningoc fa þeir tvevaldan skaðaþar sem þeir pina likame sinaen missa þo ambunerannar af guðiEn þesser fara þvi or verolddenneoc firrazt mennenaat þeir vilia guði einumsin verk birttaOc þeirrar ambunar biðaer hann vill þeim sennddaÞeir ero oc sumirer sva miok firrazt manna navistat hueR hevireinn herbyrgilangtt fra aðrumoc hittazt eigi optar en a huerium siaunda degiþa samkkazt þeir samantil einnar kirkkivoc hælga þar aller saman sitt embetteguðs þionastuEggiar hueR þeirra annan at standa staðfastlegamote þeirri freistniat fiandenn freistar at komaþeim fra guðibæðe løynílega oc openberllegaOc segir þa hueR oðrum gorssamlegahuat er firir hevir borettil svika oc pretta af fianndans henndi mote þeimOc gerðo þeir þetta eigifirir røsne sakarnema firir þuiat þa varar hueR oc viðr seroc hevir annarss viti ser at varnnaðesiðan taka þeirmeð mykylli ræzlo holld oc bloðvars lausnaraoc fer þa hueR heimtil þess herbyrgis er aðr hafðe hann einnþa skipan hava oc svmir i sinv livi at þoat þeir se marger samanþa kiosa þeirsereinn forstiorafirir ser þann er firir þeim se i ollum lutumoc leggia sik allavega vndir hans valldoc boðtil allarar lyðníoc eptirlætesoc giæta sva hans viliai ollum lutum sem hann have þa ser firir þræla køypttaOc ma næstasua mælaat þeir ero sialfum ser dauðirþui at þeir døyða næsta likam sínnoc liva sva guði til dyrðaroc sik enndrnya vndir hans miskunnar verkoc ero likare i livi sinv englomen brøyskum monnumþvi at þeir gera ekki annaten liggia a hælgum bønomser til hialppar syngiannde psalmaoc hælga ymnaMeð þessarre skipan oc meðfrerðmego dauðleger mennmego likiaztt himneskre dyrðer firir lata heminni vakum oc i bønomi fostumoc i iðulegom taromi optlegre aminninng dauðanshøgværer oc linkinniri vanssa oc i fatøkti reinleikaoc i skamfylli i litilæte oc i kyrlleiki fullkomnom kiærlleiktil guðsoc nangga sinsþesser lutir gera mannenn a iarðrikilikan englom guðs i himinrikiOc sømer guð þasva i mote sliku starve at hann birttir margfallegaþeirra heillagleka iarðrikibæðe livandra oc dauðrasva at iartteignir þeirrafara vm allan heiminn En sa er vpphafs maðrat munka-
regluoc þess hins hæga siðar þa er hann nefndrAntonius mykyls verðleikabæðe við guðoc við mennoc marger aðrer goðer oc heilagerer staðfastlegavaraðuzt oc viðr saallre freistnier fianndenn førðe at þeim huarttueggia løynilegaoc openberllegaandlegaoc likamlegasva sem ec skal syna þernokkor sva døme til þess ANtonius firðizt allter hann mattefund oc navistoc settizt langt vti øyði mork i eitt litit huseinnzcamannhann hafðe meðr sereinn vngan mann þann er þionaðe honomoc var þar eina rið nær honomer hann førðe honom føzloþa er hann matteminnzt lita viðroc læste siðan aptroc gek brottEn andskotenner iafnan ligr vmat svikiaoc ofunda þa allaer gott vilia geraottaðezt oc ræddeztat fiolddi mynddi vaxai øyði markkumþeiRaOc af þvat hann ottaðezt at hann myndiþvi ollum fleirum tapaþa samnaðe hann saman sinum ærendrekom mioklum fiolda fianndabrutv vpp dyRa husi anthonííoc toko hann oc lambduoc serðo með sva myklum kraptteat af øðe-
verkummatte hann huarkke rørazt ne mælaat varlla matte hann onndena dregaþvi at siðan eptir sagðe hann sialfrat sva myklir verkir fylgðu þeirra hannda verkkumat yuir steig allar þær pinslirer mannleg natturamege at meini verðaEn guð er alldrigi gløymir sinum vinumgiætte lifs hans oc varðveittiAnnan dagh er sa hinn same maðr kom til hanser vanr var at føra honom mat þa sa hann dyrnnar vpp brotnarOc hann liggia a golvemiok sva dauðanTok hannoc lagðe a bak seroc bar hann til eins litils bøarsem þat høyrðu þeir menn er bivggu vmhuervissamnaðuzt þegar aller tilsyrgiannde sliks faðurmisfarersato þar yuir honomer þeir hugðu dauðan veraNu at miðri nottsem aller menn varo i suøfneþa viðkaðezt hann nokkot viðOc sem hann saat hann var komennor sinv husii vkunnan staðþa lypti hann vpp hafði sinvoc leit vm sikoc sa þa alla sovanndeer inni varonema þann einn manner þingat hafðe boret hannþa benndi hann honom løynilega til sinoc bað hann at hannskyldiengam mannvpp vekianema bera hann løynilegaeinn samann til herbyrgis sinsOc hann gerði sva Oc varAntonius þar einn samann sem aðrEn þo at hann mætte eigi vpp stanndaaf sarom þeim oc barð-
dagaer hann hafðeþa hafðe hann þo hitt sama akall til guðs liggiandeeða sitianndeer aðr hafðe hann standanndeoc at lokenne bøn sinní þa mællte hann þat með skirri raustþer dioflarher er ennAntonius hini same oc fyRekki fly ec firir illzsku yðarreeða bardagaþo at þer gerið holfu meiraatheðan afen her tilmeð yðarre ilzskuþa fa þer þo mik alldrigi fra skilt mins herra astSem fiandenn høyrði staðfesti hanssua mykla oc vrugga með fullkomenne trvþa øztest hann þui allu meiroc afundaðeat hannsa at hann matte engo knescote a hann koma Oc kallaðe hann a høyranndeAntonio a sina fylgiendroc felagaoc mælte af øðe oc allre reiði við þaSe þer felagar kuað hannhuerssv staðfastlegaþesse maðr stendr einn amote varo valldeoc fiolda þar sem ver hafum aðrmarga mattogavndir oss lagðaoc eptir varom vilia tøygðaEn sia maðr kømzt eigi við bardaga varum eigi við sar ne sviðaoc við enga aðra freistniþa er ver førom at honom gripum nv vpp allan varnn styrkoc vapn oc velerstnarur oc gillduroc takum a með allv aflehueR eptir sinum mattoc megnioc latum hann vitavið huernn er hann a at skipttaeða hueria er hann hevir fram kallat til reiði i mote serOc þeir þegar hans felagarforo þushundir til hans viðrøðooc kom þegar dynr firir dyRoc allavega vm huervis husitþui likazt sem mykyll flokr eða fioldiføre með sva ogorllegom at burðat sva skolf allt husitsem af laufs blaðum være gort Oc opnaðuzt aller veggiroc þøystu þeir inn otalulegr fiolldi fianda Oc fylltu allt husitmeð ymislegre likneskivleona ogorllega rautanndeoc yxna haskalega beliannde með huetianndum hornnomþar komo fram ormar reiðilegahvæsanndebirnnir birttuzt þaroc remiannde reiðulegavargar ylande askramlegaallzskyns kvikunndi með huerskonar reiðulegom lætomGripu antonium oc barðu hannoc bøystuoc allavega illa lekosærðo oc slitvstungu oc stangaðuoc miok sva allan likam hans sundr slitv En þo at antonius være allr vttan skemdroc skorennþa var þo heill hugr hansoc i traustum trunaðe til sins herraOc þvi ollu styrkare Oc mællte með þessom orðom til fianndannaEf nokkor styrkr eða mattr være meðr yðrþa være øret at einn yðarætte við mik einn En nv syni þeri þesso huarotuegia yðan vanmatoc hegomlegan styrkat þer samnet at merfiolda mykynnoc birttizt i likneskkivþeirra dyraer með engarre skyneða vítí liva i verolldenne Oc enn mællte hann annat sínnífram nv sem harðaztef þer megot nokkotoc efGuð hevir lovat yðroc valld gevit yuir merþa svelgit mer sem fyrst her em ec nv beint viðrbuinn En ef engi er meiri mattr yðr gevenþa skriðit a brott sem fyrstþvi at heilog trv varoc hitt hælga kross-
markþa veria oss allavega sem vrugr borgar veggr bæðe firir oc a bak oc baðar siðurMargfallegar ogner førðo þeir þa at honommeð allre illzsku er þeir mattoHeitannde honom oc høtanndde En hann hædde þa a motoc gabbaðesva sem honom þøtte enskiss verttvm þeirra valld oc mattEn iesus kristr gløymdi eigi holmgangu sins bersserkser senndi honom sina miskunn með þessom hætte Sem hann leit vpp yuir sik þa sa hann einn liosan geisla ovan koma yuir sik i husít Oc iamskiott huarf i brott allr sa fiannda flokroc allr verkr sara hans letteoc hus hans þat sem allt var aðr brotetvar nv allt heilt Oc þottezt hann nv sannlega skilia guðs krapner ser vera Oc mællte þessom orðommeð harre andvarpanhuar vart þu nv hinn goðe guð iesus Huar vartt þu herra minn hui vart þu eigi i hia mer i fyrstunni at hiallpa mer Oc rodden svaraðe honommeð þessom orðomantoniher var ec i hia þeren ec villda oc siahuerssu staðfastlegaþv vildir stanndai fylkkingua mote andskotombæðe minum oc þinum Nu með þviat þu sigraðer þa þa skal ec þik alldrigi firir lata En nafn þitt skal ec lata frægeazt vm alla verolldþer til soma oc lofsEptir þesse orð stoð antonius vppoc kennði sik nv sva styrkkan at hann þottezt allaveganu meira megaen alldri fyrr hann var þa half fertugr at alldreer hann kom i þessa freistníSlikir guðs astvinirreinssaðu sik sialvaval oc vir-
þulegaoc biuggu sva hinum hælga annda herbyrgii hiortum sinumoc hugskotomoc aflaðu ser sva þeirrar sæloer alldrigi liðrnema æ endrnyazt þeim með goðo til betraEn ver er nv erom brøyskir oc litil magnetil likennda viðr þaþo at ver leitim við eptir mætte varom brøysklegom Oc likiazt þeirrahimneskre met-
ferðerom hulldir þeirra bunaðeþa ero þo verk varlangt fra þeirra verðleikumoc i engom lutum við iafnanndeEn þo geva ossguðs firir heit goða voner oss hallda fra syndum oc storllutum i þesso livioc styrkkir oss til þeirrar vonaroc verðleikaer oss var firir-
heitini funtinumoc forðomzt ver af heilagra feðra fortalumheims hegomaer ekki finnzt i nema flærðoc falsoc miok sva vmskiptilegt a hueriv augabragðeþvi at hann gøler stundum sina vinioc bratt eptir þat tekr af þeim með skom oc stnøypingþat sem þeir hugðuzt aðrvruglega i hondum hava Oc þa er hann hefr hatoc sømelega virðirþa legr hann opttlega lagtvndir føtr sinna vuinaSlikar ero heimsins giæveroc slikar hans gølengarVvínr er hann allrasinna vinaoc andskote þeirra er hann ælskaHann gefr einum-
hueriumi dagh konongs nafnoc riki meðasynilegre sømd i augliti skamhygginna mannaEn vonom braðare gefr hannhans vuínþat sama valld Oc siðan setr sa hann or myklu riki i myrkua stofuI dagh gefr hann einum hveriuma hals oc herðargafuglegan bvnaðmeð sømelegre asynEn i morgon þrønger hann hals Oc herðarmeð sterkkum stalbanndumI dag gøler hanni morgon grøter hannI dagh sømer hannimorgon skemmir hannEn lyð til hueialyktta hann leiðireða huernn ennddahann gerir a sinum sømdomvið þa allaer við hann hava mesta ælskv lagtOc allzskonar sinn vilia til hanns venttþeim visar hann til heimilisfírir sina starflauntil pinsla oc kualaoc til allzskonar illgiætessoc ber enga sorg firirþo at hann se vesold sinna vina oc fysizt æ til þessat sem flester fae vfagnaðaf hans felaxskapSem hann hevir eina svikit or sinum stnarumþa reisir hann net sitt a nyaleikat veiða þaer hans vilia fylgiaSlikan mala oc starflauntaka þeir vpper slikum hofðingia þionaer bæðe er illviliaðr oc vdygroc þo margsløgr fa þeir sliktt skiptti aer sik firra goðo raðe þa er þeir ællska hegoma heimsins Oc gløyma þurpt salo sinnarOc þykki mer likazt at iafna þeim við mann þanner firir ræzlo sakeroc ottaflyði vnndan dyri þui hinv ræðelegaer heitir unícorníusOc þvi at hann varð miok ræddr oc hams-
tolevið rodd oc við rautanoc grimleg læte dyrssinsþa flyði hann sem mestat forða serat dyrit gløyptti honom eigiOc af þvi at hann gaðe eigifirir sakar ofmykyllar ræzlohuert er hann skylldi stefnaþa fann hann eigi fyrr en hann flaug ovan firir eitt bergharðla háát oc brattOc sem hann var a flogenoþa fekk hann halldet ser i eina viðar rislvOc hellt hann nv sva baðom hondumsemhann matte fastazten fota festi fek hann i einni litilli skorOc þottezt hann þa val hava forðat serEn sva sem hann leit vpp yuir sikþa sa hann mys tværaðra hvita en aðra svarttaoc lago við Oc gnagaðusem mest matto þærvm røtr trøs þesser hann hellt aoc var nv við sialptt at hefði sundr gnagetoc siðan eptir þettaleit hann niðr vndir sikOc sa hann einn mykynn dreka Oc vndarllega grimleganoc bles elldi or sermeð øselegom augum vpp lypttannde munní miok askramlegasva sem hann være buinn at gløypa honom ef hann niðr felliþa er hann leittil þeirrar bergrifver hann hafðe føtr sina a festaþa sa hann fivgvr hofuð fram komaillileg oc eítrlegorma þeirra er heita a latínv aspidesOc ottaðezt hann alla þessa lutinv avar miokSem von var ater hann var i sva myklum harska stadrþa leit hann vpp oðrv sinnioc sa hann nv or kustumþess hins lita treser hann hellt arenna fagra dropa hunangsmiok tilfysilegaOc af þvi at hugr hans gladdezt miok af þessarre tilfysilegre syn þa huarf fra honom oll su ræzla oc otte er hann hafðe aðroc gløymdi hann þa ollu samanbæðe huerssu dyrit vnicornius ellti hannOc hursu drekenner vndir honom miðiumvarbuinn at gløypa honomSva oc huersu mysnarhafðu gnagat treet er hann hellt asva oc huerssu þau hin illu kuikuenndier buín varo at hogua hannmeð eitrlegom tungum i føtr honom þessa alla ogn oc ottafirir let hannoc gløymdiEn giætte þess hins litla søtleikser hann sa drivpa or treno Þesser lutir erolikenddi þeirra mannaer lengi stunda eptir heiminumen nv skal ec segia þerþyðing þessarra lutaDyr þat er unícornius heitirþa iafna ec við dauða er iafnan fylgir mannenomOc fysizt iafnanat luka lif-
dagummannzensEn diup þat hitt myklaer vndir var mannenom þat taknar heim þennaer fullr er af margu illuoc margskyns gilldrum oc stnorumer allavega leggiazt vm mannennat drega hann til dauðansEn viðar risla sver hann hellt ser í er tvær mysannvr huit en annur svorttgnagaðu iðulega vmþat merkir lifdaga huerss mannz er øyðazt oc liðavm dag oc notter huart gerer sinn timaOc þo at skamt þykkiþa liðr þo skiott mannz alldrennEn þeir fiorereitr ormarer fra var sagtþeir takna þær fiorar hafuð skepnur brøyskaroc vstaðulegarer mannzens likamr er af goROc af þvier iafnan brøyskr oc vstaðfastlegr oc skiot vmskiptilegr dreke sa hinn grimlege oc hinn ogorllegehann þyðir helvitis divper iafnan fysiztat suelgia oc gløypa þeim monnumer þessa heims gleði oc skemtanælska meir oc til stunddahelldr en himneska dyrðer þeim er eigi firir augumEn sa hinn litli hunangs dropehann merkkir søtleik Oc lostasemi þessa heims skemtana með huerri er vuinrinn svikr sina viníoc blinndar þa svaat þeir sia eigisinn heilsuveg rettanUið þessa døme saguvarðJosaphat gøysi glaðrOc mællte tilbarlaams þesse er sonn sagaoc rett røðaoc viðrkømelegNv bið ec þik at þv birttir mer iðulegameð slikum sagumat ec mege af þvi skilia hueR heimr þesse erOc sva huersu hann lykr illa við sina viniEN barllaam svaraðeþui þykkyr mer likazter menn þeir er ælska heim þennaen gløyma oc afvirðaoc firir lita þahina myklu voner eigi er enn þeim firir augumoc er þo vrugisinum timasem maðr sa var er atteþria vinioc ælskaðe tva af þeimaf allu hiarttasva at hann villdi lif sitt lataoc fram leggia þeim til þurptarer þeir þottozt þess þurvaEn við sinn hinn þriðia felegahafðe hann litla ælskuneme helldr með nokkorom af-
leiðingumþui likazt sem hann hirtti eigi vm huar hann var eða huat er af honom yrðien þo hafðe hann at af afleiðingum einum hann ser at vinSua bar at einn-huernn dagh þa er hann varðe minnz þa komo til hans ogorlleger senndi mennrikir riddararoc kuaddu hann akaflegaat hann skylldi skiotton allrar dualu fylgia þeim til keisarans funndar þvi at hann skylldi giællda keisaranom skynsemdaf vtalulego feeþvi er hann hafðe hans at varðveitaNu sem hann var margfallegaoc allavega vafðriþessom vanndaþa gerði hann sem fleste geraat hann renndi hugum huerir þeir væreer honom myndu nokkora hiolp veitai þessom vannda er hann þottezt nv vera i stadroc for hann þa til þess vinar sinser hann þottezt ser vruglega vitastaðfastan til allra lutaOc kuadde hann með þessom orðomþv minn hinn kiærazte vinrþv veizt huerssv mykynn felags skaper ec hevi þer gorvanoc iamval spart eigi livit firir þinar sakeref þess þurpti viðrNu er oc at þvi komet er ec þykkiumzt þin þurva oc man ec nv þat provaOc vil ec nv røyna huerium drenger ec hevi gott gorttNu seg merhueR er þu villt mer verai minni þurpt eða hueria hiolper ec skal eiga af þer vonþvi at a þema degi er sonn oc syn nauðzyn minEn hann svaraðe honom lita vinattoa ec þer at giælldaoc stutt ventte ec at þer verðe sv hiolper þu fær af mær þvi at ec hevi aðra þa felagaer i dag skalu til skemttanaroc gleði með mer gangaoc man þeirra felaxskaprmeð mer heðan af veraEn i þinum vandræðomvil ec með engo mote veuíaztherklæðe tvau hevi ec at fa þerlitil oc hervileghaf þav með þerEn enskis meira liðs att þu von af mer Sem hann misti þar bæðevinarens oc annarrar hialppar er hann hugði ser tilþa huarf hann þaðan i brottoc til annars sins vinarþess er hann hugðiztnokkora hiolp skylldu af faOc mæltte við hann þessom orðomMinn hinn goðe felegeminnzt a okkan felagskapoc fagra vinattosømder oc virðingar oc margskonar goðra giævaer ec hevi þer veitt þvi at i dag er fallen a mik mykyl þynglsoc þrøngua mer með sva myklu oc þungu ofrefli at mer er vførter ec fæ eigi annarra manna hialpperNv verð val við oc drengilegaoc seg mer huerrar hialpparer ec a af þer voni þessarre nauðzynEn hann suaraðe skiottekki tom fæ ec til þessat ganga i þrættooc i þøvormeð þer i daghallt hevi ec aðra skylldare sysluoc mer þarvareEn þo man ec fylgia þernokkora rið a leið oc avar skamtþvi at ec verð þegar heím aptr at venndaOc huarf hann með sva tomom hondumfra honomsem til hans Oc sek asakaðeat hann skylldi slika ser firir felaga hapt havaoc martt gott til lagt af sinv fee oc fangumer með sva litlum drengskapvilldu honom sinn goðvilia aptr giælldaNv renndi hann hugumtil þess einssins felagaer hann hafðe litinn felagskap oc miok sva engan til venndan Oc gek til hanshelldr skamfullega hengdi niðr hofuðoc mællte miok ræðelegameð lagre raddua þessa leiðvarlla kann ec at koma orðom til at beiðazt nokkorsaf þerþvi at til litilla ambuna hevi ec gort til við þikEn nauðzin minoc þurpt þrønguer mer til at þegia eigiþvi at ec hevi nv leitat aðr allra huarva til þeirra minna felagaer ec þottomztmeð skylldu mega kueðia mer til liðveizlufirir saker margra goðra lutaer ec hevi þeim gorvameðan er mer gekzt valoc villdu þeir með engo mote a minnazt minar goðgernninngaroc með ollu merengar hialpper vinna ne veitaNu kom ec til þinoc bið ec þikef þat ma veraat þu verðir við merþo at engi se verðleiki tiloc legg eina hueria hiolp tilþa er mer megeat liði verðaHann svaraðe honom með bliðum orðom oc glaðu andlitisannlega iatta ec þik minn felaga veraoc kiæren astvinoc þo at þu haver mer eigi myky goz gorttþa skal ec þo þer með goðre ambunþat aptr giælldaver nv huarkke rygr ne ræddrEc skal fylgia þeroc forgangu veita Oc firir keisarannomskal ec flytia mal þitt frammeð allu goðoer ec get aleiðiss kometen nv ver glaðroc ger þik eigi otta-
fullanNu sem hann høyrðisua vingiærnnleg orð hans oc með sva myklum manndome ons sins verðleikaþa komzt hann miok viðoc mællte kløkvande varlla veit echuat er ec skal fyrst eða mest harmaaf þessom þrimrþann vannda eða klonnd er keisarenn hevir a mereða hitt at ælska sva illafirir þui hinv myklu goðoer ec gerði þeim felagum minumer bakverptuzti nauðzyn minaeða hitt et þriðiaat ec hevi þeim mannesva miok firir gløymter sva mykyn manndom synir mer vuerðugumi þessarre nauðzcyn minnioc slikir ero sagðeBarlaamheimsins vinir flesterJosaphat vndraðe miok þessa saguoc bað hann birtta firir serþriðiung þessarrar døme saguÞa svaraðe barlaamhinn fyrsti vinrer ec rødda vm þa er feeoc auðøue oc ast sv er maðr legr þar a saman at dregaer margr þoler firir vilsinnioc nauð mykyn harskaoc marga vasbuðEn þa er at hinum siðazta degi kømr mannzens þa fylgir honomaf ollu þvi goðoer hann hevir saman dregiten hervileg harklæðe eða saurgir tottrarþeir er þa þykkia til enskis annars nytir veraAnnan vinn kalla ec mannzens verakono hanssunr oc dotterfrendr oc vinirmargr ann sva mykyt at hann firir lætr sialvan siksømd sinaoc sælo oc miok sva sialvan sikEn siðan er maðr er fram-
farennþa er val er þau fylgia honom til gravarOc huerva þegar aptrstannda þa yuir oc skipttafee oc fangumsinamillumgøyma siðan oc ga ekkiþess hins framfarnna þurpt er i iarðu ligrSa hinn þriðivinrer flestom er helldr leiðr en livfrþeim er eigi vilia rett rað litahan er ekki miok heimilegreða felagskaplegrhelldr er hann hataðroc hafr at viðr sion En goðer menn allergera hann ser kiæranþat er trv staðfostoc kiærlleikr til guðs oc nanga sinsoc von til goðra luta almosogerðgoðmenzskaoc allar aðrar goðgerðirer eigi firir lata ossþo at ver farem or heiminum nema helldr fylgiaoc fram-
flytiavart mal til mykyls fagnaðarfirir varom heRa Oc frialsa oss or kallzeoc klandumþeirra hinna grimaztu vuinaer vm liggia nott oc dagher kallza oss oc káá Oc viðr leitaallavega oss niðr at drega til avarkosta oc þyngslaþesse er sa hinn goðe vinrer fullkomenn felage ereigi glømir þui ollv goðoer ver gerom nema helldr giælldr oss aptr með agiætre ambun oc sømlegre sælooc fullkomnom fagnaðe vendilegrar hugganarBlezaðr se þu sagðe Josaphat til barlaamsoc signaðr af siolfum guðihinn goðe karllmeð þinv viti oc skynsemdsva sem þu hevir glaðat hug minnoc hiarttameð þinni sannlegre saguoc fagre fortalvNv bið ec þik enn at þu birttir mer hegomlega likneskiv heimsins þessaoc huerssv maðr mege sua vm hann komaztat minnzt talman eða valk mætte at verða Þa hof barlaama þessa leið røðo sinaec hevi høyrt sagt at forðom vareín mykyl borgh rikulega skipaðbæðeat mannum oc allzskyns auðøfomEn borgar.-
mennhafðu þa siðvenivat andverðuat þeir toko ser til konongs einnhuernn vkunnan mannþann er huarkke kynni logh ne lanndz sið þeiRa Oc engar þær setningarer þeir hafðu með ser skipaðarEn þa fengo þeir honom allt valld oc rað sva fullkomlegayuir ser oc sinu feesem hann ætte einn firir ollu at raðaEn hans riki oc valldskylldi eigi lengr stanndaenxiimanaðe Oc sem hann þottezt vera i ollum vrugleiksømd oc sælooc huerskonar høglivier hugr hans til beiddiztþa hugðizt hann sva hava statt sik i rikinvat engi myndi þoraþat af honom takaEn þa er hann vaðe minnzþa komo borgar menn aller at honomoc køyrðu hann akaflega or konongs bunaðeoc toko af honom alla konongs tignvalld oc virðingsømd oc somaoc fletto hann af hueriv fateoc drogo hann nøktan vm alla borgenaoc senndo hann siðan i vtlægði eina auða øymiok fiarrehann hafðe þar huarkke mat ne drykoc eiki klæðeoc firir varzt þar miok sva af hungrioc klæðleysioc margre annarre vesolldoc sva sem v-
varttkom a hann su sømd oc sæla er hann var fyR i settrsva kom oc vuarannde a hannsv va oc vesolld oc allzskyns meinlæte firir vttan alla von aptr komoHina samu siðvenivhofðu borgar mennvið alla kononga sina huernn eptir annanNv eptir hina samv siðvenivkusu þeir ser konong þann er bæðe var vitr oc forssiallhann ihugaðe optt oc iðulegahui er hann mynddi vera settraf vkunnum monnum on allz verðleika i sva haleíta tign oc virðingoc hafðe firir ser aðrahugleiðingen hinn er firir honom hafðe veretHann skipaðe sem stnotr maðr val oc virðulegameð iðulegre a-
hyggivþeim rikdomeoc sømdom er honom var i henndr fengit Oc þa er hann hafðe mykynn ihugavm skipan rikissinsOc sva sialfs sinsþa varð hann vaR af einum sinum virkttavinhueria siðvenív er borgar-
mennhofðu við sina kononga Oc huerssu þeir senndo þa or sømdomoc i vtlægð langt a brot Sem varð þessa vaR at þesse sømd myndi honom eigi til meira langframa verðaþa hafðe hann rað firir seroc sinv maleOc senndi til øyar þeiRar er hann vissi sina til komo vera i løynd með tryguum oc traustum þionastu mannum sinum Gull oc silfroc goða steinaoc allzskonar aðrar goðar gessimarmeð mykylli gnott allz-
skonarauðøvaþvi at vndir hanns vallde oc viliavar slikt ørettil huerss sem hann vilddi þvi stnvaOc at liðinni iam-
lengdþa hofðu borgar menn hina samv siðveniv viðkonong sinnoc senndo hann til samv øyar nøktan oc neisan sem alla adraætlaðu at hann myndi þar þola slika vtlægðsem hinir fyrriEn þeir varo þar firir sem fol oc favitrirfirir forozt af allzskyns vansaEn sa hinn vitri maðr hafðe alla luti af sinni forsioørnna oc gnoga firir vttan alla ræzlo oc otta þvi at hans vitrleg vizskahafðe aðr varazt þann illvilia er fyR varo aðrer af sviknir oc falsaðerNu man ec segia þer þyðingþessarrar saguborg þessa skallt þu þyðavið þenna hegomlegan heimer blekkir af bliðlæteþa alla er til hans stundaEn borgar-
mennþesser taknavara andlega ovini fiandrþa ec iðulega vmliggiameð margfallegre flærð oc fagr-
galaoc farsælld þeirri oc mvnugðer mannenn leiða til hegomlegra lutaþvi at flester aller þeirer fa virðing oc valldsælo eða sømder eptir þvi sem þeirra vilioc framgirnnd fellr tilþa hugðuzt þeir i þvi valldde openberllega vera skulu Oc alldrigi mege þeirra mattr minnkaoc su sømd oc sæla þuerraer þa sitia þeir iEn af þvi at allr þeirra vilier til hegomans fram-
lutrþa hugsa þeir eigihuat er eptir þat kømrer þeir fara or þema or þema heimieða hueria starflauner þeir fa eptir liðna lifdagaþvi at flestom kømr fyR dauði til duraen þasialva varer Oc koma þa mote þeimer illa hava til stundatþeir eggiararer þa fystv til fellegra lutaoc raðgiavar þeirra varo i hegomlegre farsælooc flytia þa i vtlægðmiok fiarre þeim fagnaðeer þeir hugðuztþa i hondum havaEr þeim gekzt allt eptir vilia sinumEn þann hinn holla raðgiævaer þenna hinn vitrakononggerði varan viðsina sømdoc synndi honom sina eigna þorfþann kalla ec mik veraþo at ec se litilloc fakunnigr firir mer Oc nv er til þin komennat vara þik við þann vaðaoc vanndaer þer er firir durumoc segia þer at þu buir sva firir þerþegar er þu verðr or settr þessarre sæloat þa taker þv til þess hins goða firir bunaðarer nv mat þv með margfallegom hætte val oc vitrlega viðr buaztoc þik fra skilia þesso livi er margfallega synizt skemtilegtþo at hegomlegt se raundarlangu skillda ec aðr en ec letaaf hegomlego liviEn heimr sia er huerfulloc hegomlegroc allt þat er honom fylgir huerfr brattoc at engo verðrhuart sem þat stnizt her til dyrðar eða til drengskapstil rikdomseða til raða til vitrleikseða til sømdar oc valldztil røysti eða riddaraskaps til daðaeða til drengskapartil harðleikseða hernnaðarOc þo at einn hueR liote mykyt feeoc af þesso glysi olluþa er þo þetta øyrnna lof þeim er þurttoa oc til litillar frambuðaroc huerfr skynndilega sem þokaeða mørkuefirir vindz magneSva ero þeir er miok fysazttil heimsin hegoma leggia fram bæðe lif oc likammeð akaflegre øðeer optsinnum leggia ovarllega sitt lif i hætte oc i harskavndir valld oc vilia sinna ovina Oc eigi miok syntttil hueria lykta leiðaþeirra var oc vilsinnifysazt fra goðooc til illzoc vinna margskonar illzskuoc vdaðeroc hyggiazt sva skalu fa fullsælo oc framkømd oc er þo vuizthuers er þeir niota sialveraf sinv erveðeoc hitt enn myklu ovisarehueR er ervingi verðr þeirra erveðesþvi at þa er iam-
vistil starflaunaroptlega vinrsem ovinrandzskotesem ervingiOc stundum kann sva at fallaat allt eignazt saer þeim var mest a mot skape er aðr hafðe hugt ser hins sømd oc sæloEn hins afspringioc ervingiarliva siðan með ræzlo oc aga vndir sinna vuína vallde En nv af þvi at ec fann i hugleiðingum mínumat þetta var allt hegomeoc lokløysa er ec hafða aðr at hafzti hegoma heimsinsþa kastaða ec þesso a brott i fra meroc birttizt mer þegar sannr vegrtil rettrar giæzlo oc vrugs legs lifs at ælska oc ræðaztminn lavarð oc skaparaoc at gera i ollum minum mætte hans viliaþvi at þat er hofuð oc vpp-
hafallrar vizskuoc sa einn er full-
komenntil gozer þat hugsar nott oc daghat fullgera hans viliaþat livi er firir vttan ræzlo oc ottaoc þykkyr æ sem gange vruggan vegþann er aðr hava firir honom gengit røyst forssioler mennoc fullkømner til vizoc er firir þvi þessor gatavrug oc allavega lystilegh vm at siaztþui at þa veit maðr giorlla at hannþarf eigi optar gistingar at leitaer hann kømr til þessa heimiliser alldrigi verðr ender aoc þo allt øret þat sem til fysirTil þessa starvaðu marger agiæter mennoc heilageroc vil ec nv segia fra einvm at sinniþeim er þu meger marga luti af markkaEinn agiætr byskopvar af sinv goðo livi frægroc fullkomenn i guðs þionastuhan var i þui riki er ponntus er nefnten þat riki er val mykytoc vittoc allzskostar rikulega skipat sterkom borgomoc rikum hofðingium oc allz-
skonarauðøfomEn i þeim tima varo menn margerstaðugir stolpparheilagrar kirkkiv oc kristni viða i verollddenneþeir af sinum verðleikumþago af guði sva mykla lutioc mattogaat vtrulegt man þeim þykkiaer eigi hava fulla skilninghuerssu full-
komlegaguð ælskar sina ast-
vinioc gerer með þeirra bøn flest allt þat er þeir biðiameð fullkomnom viliaen byskop þesse er nv er i fra sagthet GregoriusSem hinn goðegregorius reið vm sinn byskops dom at skyldulegom ærendom sins embettesEn a veg hans la eitt mykyt vatn oc breit oc miok langtþar var mykyll fioldi fiska imeð sva mykylli gnott oc fiolddaat øren keski var þeim i er attoEn brøðr tveir atto þa þessa fiskioc var þeim sem flestom verðri þess skyns fange at þeir ælskaðu meir fe en frendr Oc gløymdu i þesso broðorllega ast þvi at hueriv sinni er þeir foro til þessa fengsþa safnaðu þeir ser sueitum storomoc var þui likare at þeir myndu fleri menn veiðaen fiskafirir kaps sins sakerer huar-
tueggiahafðe við annanoc firir let huaR tueggia frendzeme oc fostrnøytifirir sakar þessa fiar aflaNu sem byskope var þetta sagt at þetta mal stoð optlegatil sva mykyls vaða oc vanndaSem Gregoriussa manndrap við liggia Oc brøðra bardagaoc sem hann uissi huerir lutir þar gengo tilþa mællte hann til þeirra með þessom orðomMínír hínír sælo synirgereð guði tignoc fresteði til komo minnibardaga ykrumoc stoðvit reiði ykkyrrelatet stannda mal ykkattil mins vmdømeseigi skolu þit tyna natturu ykkarre oc kynfylgiuer huarom tveggia ykrum byðr til rez við annan fylgið mer nv þingatsem oos er vazens þessaoc vtrasoc skal ec með guðs krapttesætt ykra saman.-
dregasva at þetta vandraðe skal alldrigi ykr optar stannda til vannda Oc þeir fylgdu honom þegar til ar osens Nu sem hann kom þarþa tok hann vonnd einn litinner hann hafðe i henndi ser oc setti niðr i sanndennsem øfzt tok vatnetoc hellt vpp baðom hondum sinum til himínsoc bað til guðsmeð þessom orðomÞv drottenn minn allz-
valldanndeer eptir afbrot adams hins fyrsta faður varssoc forellris mannzlægðer þu oc letteroc með þinni miskunn minkaðer giælld oc verðleika syndar hansen reiði þinni stnerer þu til iarðarennarmeð þessom orðombolvað verði iorð i verkum þinum adamrNu bið ec þik drottenn minnat þu miskunnir oc liknirmal þessarrahinna aumlego brøðraer meir lita a fiar aflaen frendzemeoc bolva af þinum matt vatn þettaer þeir þrætta vmmeð þui at þeirgløyma þeroc ga eigi sannenndavisa brott vatne þvisaoc set i staðenn þurra iorðsva at aldrigifinnizt her siðan fiskroc aldrigi verði her siðan vatnnemaþetta lanndþurkizt svaat þat nytizt iafnan til akrsoc avaxtar oc skilit sva brøðra þrætto oc þøvoEn allt var i sennat hann hætte bøn sinniat þa huarf brott vatnetmeð ollum fiskumoc varð i staðenn þuR iorðoc sletr vollr sua at enn i dag er þar akr með myklum avexti cornnser aðr varo skipÞa svaraðe iosaphatveizt þu nokor þau fleri døme er guð gerði slikar iartteignir firir þessa mannz sakerþa seg merbarllaam svaraðeEc veit vist oc giærnnavil ec segia þerAdra iartteign gerði guð oc haleita firir hans sakeri nokkorom staðþar sem menn villdu efla eina kirkiv oc þa fannzt þeim varlla rum til mykyleikakirkiunni þvi at i annan staðen la við mykyleiki vazen annan veg einn brattr berg hamaroc øngdde þetta oc þrønngdesva miok orkko efni þeirraat þeir þottozteigi mega gera eptir sinum vilia þat mysteri þeir komo til byskopsoc baðo hann leggia nokkora hialpoc heilræðe til þessa malser þeir kunnv ser sialverenga orlausn at veitaEn byskopinn bað þa biða til morgonsensoc sagðe at þa mynndi með guðs miskunnnokkot rað til leggiazt Oc þa alla nottla hann a bonom sinum Oc bað til guðsen vm morgonenn er þeir komo til þess sama staðar sem þeir villdu kirkkiuna lata geraþa hafðe guð sva mykyt firir hans saker gorttat fiall þat sem aðr meinaðe þeimkirkkiugerðenaþa hafðe sua langt þokat or staðat øret rum var at gera huernnveg kirkkíunaer þeir villdubæðe a lengd oc a breidd setiaosaphat svaraðeenn være mer forvitni a at vitaat þv vissir enn nokkotþat sem guð gerði merkilektfirir þessa mannz verðleika sakerbarlaam svaraðe Hína þriðiu iartteignvil ec enn segia þerer guð gerði firir hans sakerer huarttueggia man þykkyaløgelegoc þo fahøyrilegHann for einu sínnivm mykyt fialloc þa kom at honom mykyll stníor oc illviðrioc matte hann þa eigi ferð sinní fram halldaoc vennde hann at o-
viliasinumtil eins heiðins prester heimili atte i fiollum þeim En hann hafðe þar hof oc blot-
husþater hann hafðe eignat þeim guði er apollo heítírEn sva mykla villuhafðe fianndenn þar frammeat skurguðit gaf honom hueriv sinniandsuorer hann spurði nokkora lutaþeirra er hann forvitnaðe at vitaEn sia prestrtok við byskope sem baztoc veíttí honom þann forbeina sem hann hafðe frammazt tilvm morgonenn er byskop for brottþa gek prestr til blot hus sinsoc spurði guð sinn þess er hann forvitnaðeoc þotte honom nv vndarllega við brigðaþvi at hann fekk engi andsuor af apollinevarð hann við þetta avar illaEn vm nottena eptirþa birti apollo honom i søfneoc sagðe honom þesse orðþv matt eigi vndraat ec veitta þer engi andsuorþvi at sa gestr var her til garðz komenner sva mykyll kraptr oc mattr fylgðiat huarkke ma ec heðan afvttan hans løyvis andsuor geva þeroc ekki helldr annat þat sem þer mege lið at verðaHonom fylgir sva mykyll fiolldiþeiRa er ver megom engan lut geraeða athafazt i þeirra forboðomSem prestrenn høyrði þettaþa þotte honom avarilla Oc vndraðe þo gøysi mioklet þegar soðla ser hestoc reið sem akaflegazt eptir byskopeEn firir þvi at byskop for tomlegaþa kom hann skiott til hans Oc sem hann kom at honomþa hof hann røðo sinameð þessom hætteEc hugðumzt hava veitt þerþvi. likan beinasem ec hafða frammazt fong aoc þinn var same tilEn nv þykkiumzt ec aðra ambun hava m-
ote tekiten ec þottomzt til hava gorttguð minn sa er ec lagða allan trunað aoc miok svahevir mer alla luti geviteptir minum vilia hevir allum sinum matt tapatiþinní til komoþui at i nott er ec skylldi eptir veníu minniþeirra luta spyria hanner mik forvitnaðeþa veitti hann mer þau andsuor at allt hans megin oc mattr var brott horvenni yðarre navistNv bið ec þik at þu bøter mer sva skaða minnfirir þann fagnaðer ec veitta þerat guð minn fae allan þann krapt aptrer hann hafðe firir þina til komoGregorius byskopsvaraðeþenna skaða skal ec bøta þer ef ec maþui at þess ertt þv verðrfirir beinleika þinnoc goðan fagnaðer þu veittir meroc tok þegar oc ritaðe honom bræf með þessom orðomGregorius byskop sendir apollini bræf þettaprestr þinn gaf oss sok aat var volld være nokkot til þessat þu gaft honom engi andsuoreptir þvi sem þu vartt vanraðr en ver kømem hingatEn nv vit þat sannlegaat ver gevom þer løyuíat varre holfv til sliks allzsem aðr gerðir þv honomPrestrenn stnerezt þega i brott oc heim aptroc þottezt nv hava val systOc nv sem hann var skamt a leið komenn fra byskopeþa ihugaðe hann með seroc mælttezt við einn samann a þessa lunndMeð þui at gregorius er sva mattograt guð mín matte ekki mælaeða gera vm fram hans vilia eða boðall mykyll mismunrman þa veraguðs mins oc hansoc finn ec nv at þat er ekkinema villaoc falser ec fer meðoc vennde þegar ferð sinni aptr tilbyskopsoc bað hann miskunnar oc kuazt vilia stnuazttil rettrar truarbyskop var þvi miok feginn oc gaf honom retta skirnnoc kenndi honom sanna truSiðan stnerezt prestrennoc brenndi þablot hus sittoc inni apollinemguð sittoc gerðizt siðan goðr maðr með staðfastu hiartta Nu matt þv minn herrakonongs sunraf slikum lutum markahuerssu mattogr vaR lavarðr eroc huersu virðulega ambun hann veitir þeimer þiona honom með trunaðeEn af þui at ec frahuerssu mykla elsku erGuð lagðe þessa heimsa sina slika ast-
viniþa hugleidda ec með mer at mykyt mynndu þeir mega með guði i o endilegom fagnaðe er slikan krapt oc matt hafðu i þesso liðannda livier bæðe hofðu boð oc valld yuir mannum oc fiondomoc firir þvi hugsaða ecaf ollu hiarttaat stunnda oc starva til þessarra sømda oc fremdaer bæðe mego þessa heims oc annarssbæðe mannenn til mykyleika ambunanv er þa varo merslikir lutir i hughþa høyrði ec einn visan mannoc vitran með þessom orðom mælttetil minþer er fysizt at fa hiolp oc heilsuskiliðyðrskyndilega við heim þennaþvi at skiott liðr allt þat er honom fylgir til-
fysilegtoc bratt huerfr i einv auga bragðe verðet brotto sem fyrsthavet enga astundan til heimsinsþvi at ambun yðar er eigi með eins dags leigueða tueggia viknaeða halfs manaðartolf manaða eða tueggia vetrahelldr firir skamma stunnd øren sælaoc eilifr fagnaðrEn þeir sem eigi giæta til þessþa liðr þeim seintsin va oc vesoldTveir veger ero bunir or veraldu þessarreþo at marger stigir greinizt siðan af þeimmeð ymsum atburðum oc erveðes launvm Sa er annar er guð hevir allzskostar buit með fagnaðe sinum astuínum er þeirra sømd oc sæla liðr alldrinema aukazt æ huerium eptir vilia sinumat allu þvi sem til fysirSa er vegr annarer fullr er meina oc myrkraoc sorgaoc sottaangrs oc otta er buín erfianndanom oc hans englom með u enndilegre øymdoc a þann veg verðr þeim visaterGuðs boðorð firir litaoc þat ælska er i mote er Guðs viliaSua sem ec høyrðaþesse tvau mislik boðorðþa kaus ec hinn villdra veger vrugr erfirir ollum meinsemdomþo at eigi se openberllegaþa er þo i von oc sv hín agiæta ambunlof se minum lavarðe iesu kristoer mer gaf vit oc vilia oc skynat skiliazt fra syndum oc saurliviþvi at vizska veraldarennarer vanndlega dauðEn anndleg vizskuer full með friði oc fagnaðeoc firir þui mínní ec þik aat þv buizt nv sua firiroc verir sva þema varnnengeer nv hevir þv i hondum litla riðat þu taker þar avoxtenn er þer þykkir siðan allt øret vera Oc þu ser eigi þar þurptugureða vansa maðrsem aller havr øret er aðr viðr sia eptir þuisem ec birta þeri þeirri døme sagu er fyR sagða ec þerJosaphatkonongssunr svaraðe hinum gamla mannemeð þessom orðomhuerssu ma ec sennda firir merfee eða auðøveat ec mege með þui oðlazt eiliva ambunsyn mer þett skynsamlegaoc gef mer með viti þinv þetta gorssamlega at skiliaHinn gamle barlaam svaraðemeð þessom hætte matt þu fe þitt firir þer senndaoc auðøveat gera almosooc geva fatøkom monnum at þeir flyti þat með sinum bønumtil þess rikiss er þuhevir iafnanafeilivan avoxtsva mælte daniel propheta við nabogonosorkonong af babilonHerra høyr rað mittoc fylg fortalum minumsløk syndir þinarmeð almoso gerðomoc bøt misgerðir þinar i þui at þu miskunnirþurpttugum monnumslik hin samu boðorð byðr vaR lausnare iesus kristr almosogerðer fatøkom monnum til hialpparoc firir þui skallt þu sva viðr leitaat bua firir þerat fatøker menn flyti þinar almosogerðermeð sinum hondum firir guðs auglitþvi at allt þat kallar guð ser gorter firir hans saker er þeim gevetoc launar hann hundrað fallegaþeim ollum er til hans þakka þionaoc mat þu svameð þessom auðøvom er þu att ekki ikaupa þer þan oðaloc eignirer þik þarf alldri siðansælan at þriotaoc þa gefr guð þer goða skilnníngsatt at sia oc þat firir lita er skiott liðroc tekr vpp guðs kross a herðar þeroc ber með honomoc gerezt þu þa sannr arveGuðs sunar til eilifra sømddaoc on endilegrar sæloÞa mællte Josaphathuart er þesse forttala oc kenning af postolom boðateða nv nylegaaf yðr funnitsem yðr synizt þetta sannareNu suaraðe barlaamekki kenni ec þer af nyu log-
malevili Guð at ec gera nokkorar nyar setningarsialfr guðs sunrsvaraðe eínum rikum manneþa er hann spurði huersu hann skylldi afla ser himneskrar dyrðaroc hann kuazt giætt havaallra guðs boðorðahann sagðe honomgakk oc sel alla þa lutier þu attoc gef fatøkom mannumoc fylg mer siðan með mein-
lætes krossetil sæloEn sia maðr var miok rikr at veladar auðøvomsem vaR herra leit hann ryguan af þessarre fortaluþa mælltte hannmiok er vmattolegtat koma rikum manne til himinrikishelldr ma vlfalldde hitt mykla dyr stirt oc omiuktkomazt i giognum nalar augahelldr en rikr maðr stor oc dramblatrma koma til himirikis þessarra boðorðagaðo aller helgiroc giætto valoc skilddv sik fra stundlegom sømdomOc skyndu ser til eilifrar sælo Svmir með dauðaoc ymsum pinslumsvmir til munkka liviss eda øyði markkaoc full-
gerðoi ollu þessosialfs guðS viliaoc matt þu a þesso markkaat þetta logmaler eigi nyfunnitnema helldr firir skipat af guðs boðorðom Með þvi sagðeJosaphatat þetta logh maler sva nytsamlegtfirir hui fylgia eigi aller þessom boðorðomÞa svaraðe barlaam marger fylgia enn i dagh þesso boðorðeoc full geraEn þeir ero fleirier firir lataSva mæ-
lersialfr guðiesus kristr i guðspi-
allenoþeir ero faerer þrongan vegoc øngan vilia gangaEn þeir ero margerer hinn breiðaoc hinn agengilegaveg vilia troðaþui at þeir marger er i falla syndirnar kunnv varlla vm siðir or at stnvazt Oc gera sik sialfkrave at þrælom Oc leggiazt vndir þann lavarð er til anauðarer þeir ero með ollu engo vndir skyldirsala sv er or--
vilnaztvm sinnoc livir allavega eptir sinum lostahon løysir o skynsamlegaaptr halldz bonnd sinnar skamfylliOc firir þvi at prophetenn sa langt framoc syrgði er hann sa misfarer mannkynsensþa mælltte hannþer synir manna er her til haveð livatmeð erveðlego hiarttaoc vitrlego hugskotefirir þvifirir þvi fyllyzt þeim hegomennoc leita til lyginnarþer virðit þetta valld oc metnaðsømder oc sælosem iamnan muni stanndaEn yðr verðr sia von at hegomaþvi at farsæla verðr yðr til fals oc flærðarþui at þeir tyna optlega skiotter baðom handum halldda ahyggiazt þui likaztsem dust dreivizt hengat oc þegat fir vinndioc sem draumar or optsinnum synazt mykliroc verða at litlu þui at opt sinnum oc optlega uerða þeir fullsælerer aðr þottozt fatøkerOc sem aðr varo rikiroc allt hugðuzt hava i hondumverða stunndum at vettoge oc annars þurvanndeEn þo at faer fylgioc full gerevars lavarðar boðeða fortalum predicaraeða postolaeða af heilagra manna aminningeigi at eins heilagra manna fortalunema helldr með margfallegom iartteignum er a minna alla til retra lutaNu þo at faer fylgiþeim vegh hinum þrongaer leiðir til lifs oc sæloeða þo at hinum fylgi marger vege vegenomer rumr syniztoc allavega val gengroc þo leiðir til tionsoc tapanarþa verðr þo eigi at engo Guðs vizskaoc hin skyra skynsemd hans heilagrar forsiarer ollum lysir goðom oc illumoc þui likazt sem soler breiðr geisla sinaon avundaryuir llaer vndir ero henniMeð þeim sama hætte birtir oc lysir sonn vizska hiortu oc hugskotallra þeirraer hana fysazt at finnafirir vttan fals eða flærðerNv þo at nokkorer se þeir menner aptr luki augum sinumoc vilia eigi sia lios solarennarþa er eigi hennar lios at veroc eigi þui helldr vertat vera lastatoc tapar þui eigi at halldrsia hinn biartte liomesínní sømdaf þeirra vanviti helldr verða þeir allerer sik firraat þarflausu hennar lioseblindum monnum likirer ganga þriflannde vm veggioc drepa fotom sinum i huert staup er firir verðrOc með þeim sama hættesem sol i sinv skini birttir þeim er lysirsem gløkþekkir gerazt til hennar lios oc skinsMeð þeim sama hætte birttir guðs lios berlega milldi sinnar miskunnar huerium eptir þuisem til vill þiona oc þurfua þykkyztoc verðr allddrigi þeimat hurðar bakemeð nokkorom skort eða vansa er til fysiztekki byðr oc var lavarðr sitt liosmeð nauðgum kosteþeim er af sialfkrave kiosa myrkr oc meinlætemeð sialfra sinna vilia helldr gefr hann huerium sialfræðeoc frialsan dom siafs sins vilia með firir skipansva lengi huerium sem lifdagar vinnaztJosaphat suarar oc spurði skymsamlegasva sem maðr vitrlega leitanndeeptir sinni foruitniþat fysumzt ec at vitahuat kallar þu frialsan domsialfs þins viliaeða huat firir skipanBarlaam svaraðeþat kalla ec sialfræðeer vili er sialfs mannzensþa er hann er i sialfræðeskynsemdar sinnar firir vttan allar mote staður Oc vikr þa til huarsssem hann lystirillz eða gozeptir skaparans løyvioc er firir þvi sialfræðeskynsemdar lifsins at vikiazt huern veghsem sialfum likarEn firir skipan er þater aðr erfirir sethugleiðingum varommeð til fysilego raðe þvi at þat sem aðr er firir-
ætlatmeð raðeþa kiosom ver at halldameð staðfestuer maðr hugleiðirvm einn huernn lut með serhuart sem honom er geranndeeða eigiþa hugsar hann þat með vitioc tekr þat afsem honom likar baztoc ma þat kalla sialfræðeEn þat er firir ætlanef maðr ser tva luti firir serat kiosa annan þannsem honom synizt ser nytsamlegre Varlla dømer maðr aðren hann ser firiraf hueriu emni eða kostomhann skal kiosa þvi at eigi kys maðrallt þat er hann sernema þat sem munlegazt þykkyr honomoc hellzt ser nytsamlect veraoc ma þat hellztfirir skipan heita eða forssioer maðr hevir aðr firir hugsatoc með sinum sialfs viliakoset oc fystoc ma maðr með þesso mote skiliaEn þat er firir skipaner maðr hevir kosetaf þeim lutumer hann hevir með hugleiðingumser til nytsemdar hugsatþvi at þat fyzit maðrhellzt at full geraer mest likareptir sialfs hans mannzens viliaoc með þessom hætteræðr maðr fyrst meðr ser til nytsemdarEn aðr en maðr gere nokkotmerkilegt þa kys hann þatsem hellzt visar hugr hans honom tiloc með þessom hætte ero ei at eins dømd verk varmeð ossbæðe goð oc illnema iamval þatsem vaR vili stenndr tilat vinna með hugleiðingumoc af þesso ero ossbunar koronor til himinrikis vistareða elligar pinslirtil eilifra kualaþvi at vpp haf synnda eða goðgerðaer firir skipanaf þeim lutum er ver fysumztat fylgiaoc i þeim lutum er hellzt finzt fyst var tili þeim lutum fullgeraztverk varoc firir þvi at menn hugsaat sialfræðe sinv oc eptir hugsatkiosa at gera þat er hellzt likarþvi ollu verðaoc ambunarmeð meirum vpp takumtil huarss sem stundat verðren greinir margar geraztaf firir skipanenne þvi likazt sem vaz aðerer renna or iorðusumar greinaztoc renna miok grunt vppi a iorðu aðrar nokoro miukarekoma her oc huar framþær ero oc sumarer miok myrkt oc neðarllega ero i diupioc renna þo með firir skipaðum hætteoc ero sumar æðer þærer bæðe renna renna reinlegaoc ero lystilegar a at bergiaEn þær ero aðrarer sina ras full gera miok vskira oc vreinaoc vskirameð beisklegre aberging Sumar með miok akafum hætte aðrar með muns mínní rasSua skallt þu oc skiliai firir skipanat sumír ero oc bæðe skioter oc akaveroc miok heítir i fullri rastil rettrar truar oc vrugrar Oc vrugrar ælskusumir takaoc muns tomlegareoc seinnaOc er miok sva sem doveoc firir durum døysu ras er þeim visaðea nokkon goðan veghoc fylgiazt huerss mannz verkummeð þssom hætteeptir fyst oc ferð vilia hans Sem Josaphathafðe þessa luti høyrtþa spurði hann barlaamero nokkorer þeir fleirier sva predicaeða sua kenna sem þueða ertt þu einn saer sua kenniroc sva hervilegan segir heim þenna veraoc hann sva miok hætanndeBarlaam mællteengan veit echer i yðru vesla rikinema mik einnþvi at grimleikr faður þins oc hans vtalulegr otte er ollum firir byðr byðrat skilia Guðlega miskunnoc engi se sva diarfr at i mvnni þore at havaaf hans ræzlo retta trvEn i flestom stoðum oðrumi konongs rikium þa ero þesse boðorðmeð margfallegom hættesem til horver þeir ero oc sumirer af aegians annskotanser iafnan fysizt oc girnir at firir koma mannkyninvgiæta eigi rettneme telia helldr þat er mannum er til meinsoc þyda hælgar ritningarsem vuinrenn eggiar þaen eigi eptir þurpt þeirrasem høyraEn sonn trv oc rettþa er ein með margfallegomskilníngumer boðen er oc boðataf guðs postolom oc hælgum prophetomoc i heilagre kirkkiuyuir allar halfur heimsins tekin oc told biarttare huerium solar geisla En ec einn af þeimer komenn til þinat syna þer sannennda-
raðJosaphapt spurði hannhevir nokkot faðer minnhøyrtt af þessom lutumBarllaam suaraðemeð engarre skynsemd hevir hann enn høyrttþetta fagnaðar fortaluþui at hann hevir skyn-
semdar augusin aptr loketoc vill eigi satt siaoc er hann þvi helldr framlutr til ferllegra luta Giærnsamlega villda ec sagðe Josaphatat faðer minn yrði fullnomseþessarrar hínnar fogru fortaluþa svaraðe barlaam allt er guði mattolektsva er monnum þetta vmattolegten huat vilzt þu afeða huersv feginn mannt þu verðaef þu fær holppet feðr þinum með fortalu þinníoc verðr þu með vnndarllegom getnaðefaðer þinns faðurec hevi høyrt ein døme er mer virðizt sem likazt megetil þessa malsSua er sagt atkonongr nokkoR have veretrikrer val oc vitr legaskipaðe oc firir sasinv raðe oc riki Oc með fullum goðviliabar hann ahygiv firir huersu hann skylldi vægelegaztoc miuklegaztforssio yuir sinv folkke havaþenna hinn goða konongskortte mykyt a sitt raðþvi at hann hafðe með olluenga visenndafGuðieða af retre truoc var hann vafðr i villu oc otrv hegomlegra skurguðaEn hann hafðe einn vitran mannoc skynsaman raðgiæfaer allavega var val at viti buinnoc hann hafðe sanna skilning fengitaf retre truhann hugleiddi oppttlega með serat hann skylldi telia firir konongenom retta truoc asaka hannfirir sin misræðeen honom hellt þo aptr otteoc ræzlaeigi at einsat hann ottaðeztvm sialfs sins lifnema iamval vm alla adrasina frenndr oc kunningiaer margfallega nvtu hansbæðe af konongenomoc ollum oðrumOc firir þvi hugleiddi hann með ser iðulegaat hann skylldi til þess velia bæðe stund oc tima høvelegan er hann mætte þesso fram komaSua bar at eínv hueriv sinnierkonongelikaðeþa mællte hann til raðgiæva sinsgongum vt vm staðenn at siazt vm kann veraat nokkor nytsamlegr atburðurkuni oss firir augu at bera oc oss mege gagn af stanndaSem þeir varo miok viða gengnir vm staðenn þa tok nokkot sua at myrkvaþa litv þeir i giognumeinn litinn gluggeisla af lioseoc litu þeir ínnforvitnanndehuat þat myndi veraOc sao þeir þar iarðhus mykyt oc diupt i iorðenaoc helldr miok vuistilegt þar sat i einn gamall karllklædrr miok hervilegom bunaðeEn firir honom stoð kerlling hansoc skenkti honom með glerkerioc song hina fegrstu songaoc danzaðe honom til skemtanaroc lovaðe karll sinn i hueriv orðe sem mestNu sem konongrennoc þeir sem með honom varosao þenna atburðþa vndraðu þeir miokat þat folk er við slikri fatøkt lifðier huarkki hafðeherbyrgi ne klæðematte liva með sva mykylli kiætefirir vttan otta oc ræzloOc þa mællte konongrenn til raðgiæva sinsse her goðr vinr vndarlegan atburð alldrigi varom vit i sua mykylli skemtan eða gleðiat okr þotte iam mykyt gaman oc kiæte at okro liviþo at vit hefðim allt eptir okrom viliasem þessor hín fatøko hiuner i þesso fatøkalivi livasva katlega sem ekki see afatfirir sinnar heimskv sakeroc favizsku er þau gleðrþa er þeim syniztsitt livi søtter allavega er leiðilega oc liottMinn goðe raðgiæve konongsens hafðe fat vm at þui sinni Sem timi kom høvelegrþa hof sa hinn goðe maðr vppGuðlega røðo sina til konongsens með þessom orðomMeð orllove heRakonongrhuerssu synizt þerþessarra manna livihann suaraðe hitt liotaztaoc hitt leiðilegaztaallra þeirra er ec hevi seet til þessaþa mællte raðgiævenn tilkonongsensVit þat sannlegaherra minnat myklu liotareOc leiðilegareoc vesalegare virðizt vart liviþeim allum er skilia oc skyniaeiliva dyrðer engi fær oðrum til kometaf þui at haller varar oc herbyrgi er skina oc glitra af gylltum bunaðeeða klæðaer margfalla er glæstvirða þeir við saur oc hegomaA motehimneskre dyrðþui at þau herbyrgi oc haller er i himneskre dyrð eroskipað með hælgum monnumoc su hin gafuglega gangveriaer guð hevir sina vini með skryttfirir verðleikaEn með þeim hættehinvm samasem oss litazt þesserleiðileger oc lioterer her ero fatøker Myklu virðizt þeimer guð ælska vaRt lif fulaoc ferllegare oc fa-
nytarakonongr varð við þat nokkot sva daproc spurði huerir ero þeira sinum alldrehava betra lifer verHann suaraðealler þeir sem meir ælskahimneska dyrð en heimsins hegomaEnn spurðikonongrennhuat er þat er þu kallar himneska dyrðHann suaraðeþat riki sem alldri verðr ender aoc alldri ma døyaþau auðøveer alldri finnzt otte með Sv gleði er firir vttan rygleikSa friðr er firir vttan þrættoer þar erfrelsi firir vttan harkoc afund uvinaþeir sem þetta oðlaztþa mego sæler kallaztHuerir mego þenna fagnað fasagðekonongrþeir aller er þema veg fylgia valhann er þeim buinn ollumer til fysazt konongrsprðihuat veg er þatRaðgiæfenn svaraðekenna einn sannan guðoc iesum krist hans sunoc hinn hælga anndaEnkonongrer sliktt hafðe eigi fyR høyrttmællte til hansHueR firir bauð þer her tilat birtta mer slika lutí Slikt þykki mer ekkiafvirðilegt ef satt eren ef nokkot er ef aþuisa maleþa verðr þat með skynsemd at hugleiðaMinn herra sagðe hanneigi løyndda ec þuiþessom lutum firir þerat mer gengr illvili tileða galøysinema þvi at ec ottaðomztat vgleðia yðra tign oc gafugleikEn ef þer bioðet merat segia yðrþa vil ec glaðlegaheðan i frayðr af þessoallt hittsannazta segiaGiarnnsamlegasagðekonongrennvil ec at þu segir mera huerium tima sem þu matt viðr komaztþvi at ec skal mer allgoða stund til gevaoc með gaumgiæve til lyðaþessa konongrlifði siðaniafnan valaf þessa hins goða mannzfirir talumNv ef feðr þínum verðr þesse trv i tima toldsagðe barlaamþa ma veraat hann hammne illuoc take við goðoEn at suabunver hann of miok blinndaðroc renttr sannre truÞa mællteJosaphattil balaamsgere guð við faður minn vilia sinn En með þui at hanom er allt þat mattolegter mennener mego eigiþa segi ec þer mína ætlan sannlegaat þinvm fagrum fortalumþa finn ecat þetta allter fals oc flærðer her til hevi ec fylgtoc vil ec firir þvibrott ferðazt með þeroc þat sem eptir er minna lífdagameð þer veraþui at eigi vil ec skiptta þvi litluer ec a her i vonþess híns myklafagnaðar er ec ventte mer tilBarlaam svaraðeef þu gerir svaþa þykki mer þu likazt einum goðom oc vitrum vngum manneer var borenn allavegaaf storom monnum oc rikum faðer hans fek honomeitt hitt gofuglegaztakuanfangalla vega sømelegtsem honom samdeeina hina friðazta møyfaðerenn rødde þettafirir syni sinumoc sagðe honom eptir þuisem hann hafðe firir ætlat En þegar sem hinn vngi maðr høyrði þettaþa tok hann við þesso miok þunglegaoc firir tok i þessofaður sins rað oc viliaoc fysta sínníer hann komzt viðþa liop hann i brott fra feðr sinumEeinum huerium deigi sem hann var miok moðrbæðe af angreoc langre gangu oc myklum hita þa stnerezt hann i eitt hus til huilddaroc atte þat einn fatøkr maðroc miok aldrønnSa hinn same bonnde atte eina friða dottoroc helldr miok venaþo at fatøk væreer sat firir durum vtioc vann með honndum sinum ser til þurpttaþesse mærhafðe iðulegt akall tilguðsoc bað hann vetta ser miskunnNu sem hann hinn vngi maðrhøyrði sva virðulegt orð møyarennarer hon hafðe i munniþa vndraðe hann miokoc mælltte til hennar þu hin vena mærfirir hueriar giævo sakerlovar þu sva mioklavarð þinn sem þu haver af honom mykyt gott þegeten mer syniztsem þínní fatøktfylgi fatt þatsem pryði se iHon suaraðeveizt þu eigi þatat optt sinnumgrøðer litil læknengmyklar manna-
sottersua verðr oc opttaf litlum giofummykyll oc margfallegr aukief maðr þakkar val guði þat er þeget erþo at litit se En ec em sem þu sereins fatøks mannz dotteroc gamals karllsoc þakka ec glaðlega guði sina giofoc veit ec vruglega at þa er honom likarþa ma hann myklu størra oc meira gevaEn allt þat er tíl þessa heims skrautz erer ver giætom oc eigum at kalleþa verðr optt til avaxtar en opttar til tapanaroc kømr þo ætil sama samv lykttavm siðirEn guð hevir gevit mermyklu nytsamlegre giæver þar sem ec a honom iafnam at þakkaþui at með hans giof oc miskunnem ec eptir hans likneskiv skapaðoc ec hevi kunnastu fengit at skilia sialvan hannoc skynsemd fengitfirir aðrum kuikuendumoc af hans miskunn heimboð til eiliviss fagnaðar Oc skilning nomet hans løyndra lutaopnar oc bunar ero oc dyR himneskrar dyrðar auðvellilega ef ec vil siolf kostgiævazt til a at stundafirir slikra luta sakeroc hans giæva er sua þiggia fatøkersem rikirþa a ec iafnan minn lavarð at lova En ef ec gere eigi svaþa veit ec eigi hueria afsakaner ec skal firir mer hava Sem sa hinn vngi maðr høyrði sua vitrlleg orð møyarennarmeð stníllum fram-
burðþa kallaðe hann til sin faður hennaroc mællte sva til hansmer virðazt vitrllegh orð dottor þinnarat ec beiðvmzt astar hennaroc bið ec þik at þu giptir mer hana með sømdþvi lik orð eða framburð hevi ec eigi fyR høyrtaf nokkorar møar munniEn faðer hennarer kunnig var ætt oc auðøveþess hins vnga mannzsvaraðe hann honom suaEigi byriar þerer af iam-
storreættoc sva rikum monnum ertt komennat fa sva fatøks mannz dottorþa svaraðe sa hinn vngi maðr giærnna ef þu syniar mer eigi Mer var skammu ætlatoc handzcelldeins riks mannz dottor með myklum auðøvomen firir þui at hon fellzt mer eigi i skapþa flyða ec heimanNv af þeirri samv aster dotter þin hevir til guðs með myklu vitioc fagru orðlage þa likar hon meryuir allar þær er ec heui fyR seet oc høyrttHinn gamle maðr svaraðe eigi ma ec giptta þer dottor minasua at þu fører hana heim til frennda þinna i fiærska við mik hon er mitt einbernníoc mer kiærreen allt annatþa svaraðe sa hinn vnngi maðrEc vil giærnna með yðr veraoc yðra fatøkt a mik takafirir astar sakervið møynaoc kastaðe þegar af serþeim hinum fagra klæðnaðe er hann hafðeoc bað siðan bondann fa ser slikan fatøkan bunaðsem hann bar siafrNv sem bondenn saat hann var sva staðfastr i þessarre ætlanoc at hann villdi firir-
litaoll auðøvehelldr en missa sins viliaþa tok hann i hond honom oc leiddi hann i eitt løynilegt herbyrgioc synddi honom þarmykyl au-
døvemeð margfallegom hættesva at alldrigi fyRhafðe hann þui líkan fagnað seetoc mællte til hans Sunr minnþesse auðøve skolu oll þin verameð døtr mínníoc með þessom hættevarð sa hinn vngi maðrrikareen engi maðr annarr i þui landdeÞa mællte Josaphat til barlaams þat finzt meraf þesse døme sagatake nokkot sva til minoc firir þui spyr ec þikmeð huerium hætte er þv villt røyna staðfestu hugskoz mins Barlaam suaraðeec hevir eptir leitatoc provatoc lizt mer sem þu ser vitr maðrmeð staðfastu hiartta oc heilum hughoc geve þat guðat goðar verði lyktir þinna lif-
dagaec vil giærnna luta oc a kne falla til herra vars oc heilagrar þrinningarer bæðe er mattogoR oc miskunnsamr guð at hann geve þer skilníngar anndaoc birtti þer lof sinnar dyrð-
þaroc skipi þeri samtal sannra oc heilagra þionastu manna osaphat konongs sunr komzt nv miok viðorð hans oc mæltte þessa luti alla fysumzt ec giorssamlegaat vitaoc valld oc mykyleikaþess guðser þu lovar sva miokBarlaam suaraðeEc bið Guðat hann festi oc birttí þessa vizsku i þinv brioste þvi at vmattolegt er þatmannlegre natturu at segiaeða synaeptir verðleikumhans dyrðþo at eín tunga væreþær allar tungur sem veret havaþvi at sva segia ritníngarat alldrigi sa einn maðr guðengi ma meiraeða frammar af hans vallde vítaaf hans valdde vitaen þat eitter hann vill sialfr birttahælgum monnumsínumpostolom oc prophetomþvi at ver kennom þat oðrum framer ver namom af þeirra fortalumHann gerði at vpp haveallar skepnur með viafnum mykyleikaEn hann firir ser oc skiparþo með ymsum hætteeptir sinum viliasínnískepnvengi matte ennoc engi skal mega hans matt skiliahímínínn sva mykyn alldr sem hann heviroc synizt hann æ hinn sameJarðarennar kraptr firir ferst eigiþo at hannfyrniztAar allaroc bekkirþornna þo eigi at iafnan renneHavet er iðulea þrutnar oc suellraf storom bylgiumgengr þo ekkiyuir sitt enddi merkki Sol oc tungloc stiornnur allardagr oc nottgera oll sinn tímaeptír guðs firir skipanaf þessom lutum ollumbirttir oc lysir mattr guðsen þo ma engi fullkomlegavita hans dyrðeptir verðleicum pall postoleer fullr var af hinum annddamællte vm guðs dyrðmeð þessom orðomsem hann være miok vndranndehugleiddi til haleit leiks auðøva eða vizskuoc skynsemdar guðshuerssu vmattolegt erat vitavalld eða doma hansoc huerssu vsynileger ero veger valldzhansMeð þui at sa erGuðælskaðe sua miokat hann leiddi hann livannda i paradisum oc hof hann vpp til hins þriðia himinsNv með þuiat hann mællte sva vndrandum orðom huerssu megom ver þaer nokkot eða allzekkivitumvm at talahans valldeða mattHann firir litr oc enganþann er til hans stundarþui at miskunn hanssigrar alla lutíhon gefr oss traust at raða vm hans valld Hann er guð allra valldahans nafn se iafnan blezat vm allar allder eiliflegaÞa mællteJosaphat tilbarlaamsþo at þu hefðir með skynsemd þinnilanga riðfirir hugsathuerssu þu skylldir baztløysa mina spurnníngþa mætter þu alldribetrí greín a geraen nv oc fengozt i þinun andsuorum þu sagðer at guð allzvalldanndde er gerði alla lutígefr i sinum orlleik huerium eptir þuisem til gerer Sva sagðer þu ocsem ec hygg val at see sattat vmatolegt er þatmannkyninvat røða vm hans vald oc dyrðframmar en hann sialfr birtir Oc synizt mer þuaf slikum orðom sannlega vitr maðrger sva at seg merhuerssu marga vetrer þu ber nv a bakeoc i huerium staðumþin vera ereða hueria felagaeða brøðrþu hevirtil þessarra kunnastu sannlega er minn hugrmeð þinum hughoc við þik vil ec alldrigi skiliaztÞa mællte hinn gamle barlaam eptir minni hugleiðingþa hevi ec fiora tigu vetraoc fim vetren vera min er i øyði markkumþess rikiss er heitir sænnar þa felaga hevi ec oc með merer með þessom hætteþiona guði i goðre von til himinrikissSua segir þu nv sagðeJosaphat en mer synizt þumeir en siautigu vetra at alldreen þu segir þik litlu meiren ferttugan nv lizt mer þu eigi sannsagull Barlaam svaraðeef þu spyr at alldre minumfra þui ec ec var føddrþa hevir þv val hug hugsatþui at ec em meir en siaurøðr maðren þu skallt sannlega vitaat þa alla vetrsem ec lifðai hegoma heimsinsþa tel ec ekkiþui at þeir ero tapaðer allerþui at þa vetr ec afla mer dauðatel ec ekki með lifs dagum þa eina tel ecer ec hevi i þessarre reglu reinsat lif mittmeð vmbotomoc sva skallt þu iafnan geraþa eina telia þina lifdagaer þu þionar til eilifis fagnað-
þarþui at dauðar ero þær allar dagar er i dauðlegom verkkom ero nøyttar fagrllega mæler postolennaf þvi likv efnvmeð þessom orðomtil þeirra er sitt lif hava betratþer varot þrælar syndarennarvndir hennar anauðar okeen nv ero þer frialserer þioneð vndir rettendeoc firir þui at þer eroð nv frialseraf syndinniþa ero þer nvdir guðs þionastu með ambun eilifs fagnaðarIosaphat sagðe með þui at þetta veraldlegt lifer stundlegtma eigi heita lifoc man þa oc þesse stundlegr dauðimega dauði heitaBarlaam svaraðevruglega skil ec þatþui at ec ræðomzt eigi þenna dauðaat af þui at ef ec verðr tekinn a þeim vegh er ec vil guði þionaþa virðizt mer þat helldr vera ein skom leið fra dauðaoc til lifsoc allzkostar betra lifen þetta erþvi at siafr guðs sunr hevir i ser folgetsinum hælgum monnum til v endilegrar sæloaf þessom dømom mæler postolenn þa er hann sagðe suaVer er syngumztaf þessarre byrðiaf þui at ver viliumeigi vera nøktereða af-
klæddernema helldr val klæðazt at af varom fagrum klæðna bunaðehyliazt oc felaztþat sem dauðlegt er með ossoc enn mæltte hann suahueR skal mik frælsa veslan mannor myrkua stofu þessa lifshann sagðe oc þettaec fysumzt at høyraoc vera með kristiNu þo at ec se minnztr af þeimer guði þionaþa ottomzt eigi þenna dauðaeigi ræðomzt oc ogner faður þinsþvi at vrædr kom ec hingattil þess at syna þer sannan veg urugs lifsallgorlla vissa ec aðrat hann verðrminnar hingat komo vaRþo at hannlate mikmeð vtalulegom pinslum til dauða dømaEn ec ræðomzt þanner sva mælltteottazt eigi þann er drepa ma likam yðannema þann helldrer bæðe ma drepa líkamennoc sva kasta salenne i pins-
lirÞesse freisti quaðJosaphater erveðer þer þoletfirir sakar staðfestuþessarrar truarlizt mer miok sva meirien mannlegre nauturv høvesæler ero er sva drengilegan oc mannleganvilia havettilat þiona guðimeð sva mykylli einorðNv seg mer sannlega huaðen fae þer føzloeða hueR fær yðrklæðeeða annat þat sem þer þurvítsva fiarre sem þer buít aðrum monnumi øyði markum seg mer þetta sannlegaBarlaam svaraðevist var oc føzlaer af þui er vex i hia ossi morkenneavoxtr viðarer þau gros er vaxa a iorðu i hia oss Engi þrætter þar við annantil matar eða klæðaþui at allum er iam<
