Seınaꞇ e͛ aꞇ ſegıa
sͣ e͛ nv raþıꞇ
ꝼóꝛþv̅ca ꝼóꝛ- þo
allz þo er ꝼara æꞇlaþ
marꞇ e͛ mıoc glıclıɢꞇ
aꞇ mvnı̅ ſca̅męır.
Seinat er at ſegia
sva er nv raþit
fórþvmca fór þo
allz þo er fara ætlaþ
mart er mioc glicliɢt
at mvnim ſcammęir.
Seinað er að segja,
svá er nú ráðið;
forðumka för þó
allz þó er fara ætlað;
margt er mjök glíkligt
að munim skammæir.