Sona heꝼ͛ þıɴa
ſv͛þa ꝺeılır
hıoꝛꞇo
vıþ hvna̅g oꝼ ꞇvɢıɴ
męlꞇa knaꞇꞇo moþvgr
maɴa valbrvðır
eꞇa aꞇ ꜹlkraſom
⁊ ı ꜹnꝺvgı aꞇ ſenꝺa.
Sona hefir þiɴa
ſverþa deilir
hiorto hefi ec þeira hrǫðreꝩrog
viþ hvnang of tvɢiɴ
męlta knatto moþvgr
maɴa valbrvðir
eta at ꜹlkraſom
oc i ꜹndvgi at ſenda.
Sona hefir þinna,
sverða deilir,
hjörtu hrædreyrug
við hunang of tuggin,
melta knáttu, móðugr,
manna valbráðir
eta að ölkrásum
ok í öndugi að senda.