Soꞇꞇı ſıgrvn
ſıclı̅g glaþan
heım nam hon helga
hꜹnꝺ aꞇ ſǫkıa.
kꝩſtı ⁊
k̅ɢ vnꝺ hıalmı
þa varþ hılmı
hugr auıꝼı
ꝼʀ léz hon vɴa
aꝼ ꜹllo̅ hug
ſꝩnı ſıgm̅ꝺar
en ho̅ ſeþ haꝼþı.
Sotti ſigrvn
ſicling glaþan
heim nam hon helga
hꜹnd at ſǫkia.
kꝩſti oc
konvnɢ vnd hialmi
þa varþ hilmi
hugr auifi
fꝩʀ léz hon vɴa
af ꜹllom hug
ſꝩni ſigmvndar
en hon ſeþ hafþi.
Sótti Sigrún
sikling glaðan,
heim nam hon Helga
hönd að sækja,
kyssti ok kvaddi
konung und hjálmi,
þá varð hilmi
hugr ávífi;
fyrr léz hon unna
af öllum hug
syni Sigmundar
en hon séð hafði.