Judith Jesch (ed.) 2012, ‘Sigvatr Þórðarson, Víkingarvísur 14’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 553.
Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, es kom sunnan,
gang, þars gamlir sprungu
geirar, upp at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
{{Malms munn}rjóðr}, {hilmir Mœra}, vann, es kom sunnan, gang upp at Leiru, þars gamlir geirar sprungu. Varrandi, fjarri sjá á byggðu landi Peitu, varð brenndr fyr {Njǫrðum víga}; bœr heitir svá.
‘The reddener of the mouth of the sword [(lit. ‘mouth-reddener of the sword’) SWORD BLADE > WARRIOR], the ruler of the Mœrir [NORWEGIAN KING = Óláfr], when he came from the south, fought his way up to the Loire, where old spears shattered. Varrandi, far from the sea in the settlements of Poitou, was burned for the Nirðir <gods> of battles [WARRIORS]; the town is so named. ’
Following a dream summoning him to kingship in Norway, Óláfr abandons his plan to visit the Holy Land and raids Peituland (Poitou), sacking a market town called Varrandi. The stanza follows immediately on from Ótt Hfl 12.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
†Mals† vann Mœra hilmir
munnrjóðr, †er† kom sunnan,
gangr, þars gamlir sprungu
geirar, upp at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Mals vaɴ mǫra hilmir || muɴrioðr er com suɴan | gangr þar er gamlir sprungo | geirar up at leiro | varð fyr viga niǫrðom | vaʀandi sia fiaʀi | brendr a bygðo landi | bǫr heitir sva peito
(KS)
Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, es kom sunnan,
gagn, þars gamlir sprungu
geirar, upp at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, es komt sunnan,
gang, þars †gamlr† sprungu
†geirer†, upp at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá fjarri
brennd á byggðu landi
— bœr heitir svá — †(f)etto†.
Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, es kom sunnan,
gagn, þars gamlir sprungu
geirar, upp á Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, hugins kunnan ,
gang, þars gamlir sungu
geirar, upp at Leiru.
†warrðuð† víga Njǫrðum
Varranda sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
malm
munnrjóðr, hugins kunnan ,
gang, þars gamlir sungu
geirar, upp at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varranda sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, kom sunnan,
gang, þars gamlir sprungu
geirar, út at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá fjarri
brennd á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
malm rauð Mœra hilmir
munnrjóðr, es komt sunnan,
gang, þars gamlir sprungu
geirar, út at Leiru.
Varð fyr víga morði
Varrandi sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, es kom sunnan,
gagn, þars gamlir sungu
geirar, upp at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Malms fann Mœra hilmir
munnrjóðr, es komt sunnan,
gagn, þars gamlir sungu
geirar, upp at Leiru.
Varð fyr víga meiðum
Varrandi sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, es komt sunnan,
gagn, þars gamlir sungu
geirar, upp at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Malms vann meira hilmir
munnrjóðr, es kom sunnan,
gang, þars gamlir sprungu
geirar, upp at Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, es komt sunnan,
gagn, þars gamlir sungu
geirar, upp á Leiru.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá fjarri
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peitu.
Malms vann Mœra hilmir
munnrjóðr, es komt sunnan,
gagn, þars gamlir sungu
geirar, upp á †leitu†.
Varð fyr víga Njǫrðum
Varrandi sjá †fí[...]a†
brenndr á byggðu landi
— bœr heitir svá — Peita.
Skj: Sigvatr Þórðarson, 1. Víkingarvísur 14: AI, 227, BI, 216, Skald I, 112-13, NN §§616, 1855, 2470; Hkr 1893-1901, II, 26, IV, 114, ÍF 27, 26, Hkr 1991, I, 267 (ÓHHkr ch. 19); ÓH 1941, I, 50 (ch. 25), Flat 1860-8, II, 28; Fell 1981b, 121-2, Jón Skaptason 1983, 66, 226.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.