Kate Heslop (ed.) 2012, ‘Hallfreðr vandræðaskáld Óttarsson, Erfidrápa Óláfs Tryggvasonar 16’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 422.
Ógrœðir sá auða
armgrjóts Trana fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr í bǫð ramri
snotr á snœrivitni
sunds Þórketill undan.
{Ógrœðir {armgrjóts}} sá Trana ok báða Naðra fljóta auða — glaðr rauð hann geir at gunni —, áðr hjaldrþorinn, snotr Þórketill, hugframr í ramri bǫð, heldi undan á {snœrivitni sunds}.
‘The non-increaser of arm-gravel [JEWELS > GENEROUS MAN] saw Trani (‘Crane’) and both Naðrar (‘Adders’) floating empty — glad, he reddened the spear in war —, before clash-bold, wise Þorkell, great-hearted in fierce battle, fled on the cable-wolf of the sea [SHIP]. ’
The battle has turned against Óláfr’s forces, and a certain Þorkell escapes: either Þorkell nefja ‘Nose’, Óláfr’s half-brother (Hkr, Fsk, ÓT) or Þorkell dyrðill ‘Cloak’, a prominent man in Óláfr’s retinue (ÓTOdd). ÓTOdd specifies that Óláfr commanded Þorkell to take the wounded and dead ashore on Trana/Trani; Hkr and ÓT say that he was the last to flee.
Ms. 22ˣ is a secondary ms. of ÓT, but at this point it has marginalia apparently copied from a now lost leaf of the Hkr ms. 39 (Ólafur Halldórsson 1976; ÓT 1958-2000, III, ccx). Variants from this are cited where available, here and in sts 18, 20-2, with the siglum 22ˣmarg.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Ógrœðir sá auða
armgrjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr en þorinn heldi
hugframr †æ† bǫð ramri
snotr á snœrivitni
sunds Þórketill undan.
†Ogn røðir† sá auða
armgrjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr ok bǫð ramri
snotr á snœriotri
sunds Þórketill undan.
ulfgœðir sá auða
armgrjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr í bǫð ramri
snotr á sigluotri
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auðan
armgrjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr í bǫð ramri
snotr á snœrivitru
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auða
armgrjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr í bǫð ramri
snotr af snœrivitni
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auða
armgrjóts Trana fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr í beið ramri
snotr af snœrivitni
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auða
armgrjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
†hꜹg†framr í bǫð ramri
snotr af snœrivitni
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auða
arm†griozt† Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldþorinn heldi
hugframr í bǫð ramri
snotr af †snǫris†vitni
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auða
armgrjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldþorinn heldi
hugframr í bǫð ramri
snotr af †snǫris†vitni
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auða
armgrjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr ór bǫð ramri
snotr á snœrisvitni
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auða
arin-grjóts Trǫnu fljóta
— herr rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr ok bǫð ramri
snotr á snœrisfjǫtri
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auða
arin-grjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr ór bǫð ramri
snotr á snœrisvitni
sunds Þórketill undan.
Ógrœðir sá auða
arin-grjóts †trꜹnnv† fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr ór bǫð ramri
snotr á snœrisvitni
sunds Þórketill undan.
†Ogn rædir† sá auða
armgrjóts Trǫnu fljóta
— hann rauð geir at gunni
glaðr — ok báða Naðra,
áðr hjaldrþorinn heldi
hugframr í bǫð ramri
snotr á snœriotri
sunds Þórketill undan.
Ogræðir sa auða | armgrioz tranu fliota | hann rauð gæir at gunne | glaðr oc baða naðra | aðr en ⸌hialdr⸍ þorenn hellde | hugframr æ boð ramre | snotr a snꝍri vitni | sunz þorkætil unndann |
(DW)
Skj: Hallfrøðr Óttarsson vandræðaskáld, 3. Óláfsdrápa, erfidrápa 16: AI, 162-3, BI, 153-4, Skald I, 83; Fsk 1902-3, 131 (ch. 22), ÍF 29, 159-60 (ch. 24); ÓTOdd 1932, 214-5, 249, ÍF 25, 329-30; Hkr 1893-1901, I, 453-4, IV, 100-1, ÍF 26, 366, Hkr 1991, I, 248-9 (ÓTHkr ch. 111), F 1871, 166; SHI 3, 3-4, ÓT 1958-2000, II, 288-9 (ch. 256), Flat 1860-8, I, 494.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.