Svínf ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þat var eitt sumar, er Ormr Jónsson var á alþingi, at verk laust í hönd honum. Hann lét senda í búð eftir Helga lækni, er bjó á Másstöðum í Vatnsdal. Hann kom til ok sagði, at honum sýndist svá meinit sem eigi myndi tjá atgerðir at hafa. Ok at því varð. Þat segja sumir menn, at Ögmundr Helgason tæki Ormi blóð þar á þinginu á gjósæðinni ok síðan felldi sóttina at honum. Reið Ormr af þinginu í Skálaholt við mikinn þunga ok lagðist þar í rekkju ok lá lengi sumars í þessum vanmætti.

Kom þá Álfheiðr, húsfreyja hans, austan ok margir frændr hans ok vinir at finna hann, því at hann var vinsælastr af öllum óvígðum höfðingjum á Íslandi í þann tíma, því at hann leiddi mest hjá sér allra þeira hernað ok óöld þá, sem flestir vöfðust í, en helt hlut sínum óskerðum fyrir öllum þeim. 

Ormr bóndi andaðist þrimr nóttum fyrir Máríumessu ina síðari í Skálaholti. Var hann jarðaðr fyrir austan kirkju. 

Þá fór Álfheiðr, húsfreyja hans, með barni, ok fæddi hon á þeim misserum svein ok var kallaðr eftir föður sínum, Ormi. 

Þat haust var veginn Snorri inn fróði í Reykjaholti. Sæmundr tók staðfestu ok goðorð eftir föður sinn, en Guðmundi var ætlat annat fé. Hann var löngum með Ögmundi ok Steinunni, föðursystur sinni. 

Sæmundr tók fé Guðmundar í kirkjufé, en Ögmundr varðveitti annat fé Guðmundar. Þá var Guðmundr sjau vetra, er faðir hans andaðist. 

Þat fannst brátt á, er Ormr var andaðr, at Ögmundr helt sér vel fram um heraðsstjórn, ok gerðust margar greinir með þeim Sæmundi.