Vatn ch. 27

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eftir dráp þeirra Hrolleifs og Ljótar fóru þeir bræður heim
og urðu menn þeim fegnir.

Nokkuru síðar mælti Þorsteinn við bræður sína: "Nú þykist eg
kominn til að kjósa kostgrip einhvern af eigu vorri."

Þeir játtuðu því.

"Þá kýs eg bæinn að Hofi og landið með búinu."

Þeir kváðu það varla einn grip vera og þótti freklega á
horfast.

Þorsteinn kvað allt saman eigi að fara, land og bú "en þótt
yður þyki þetta nokkuð freklega horfa þá er á hitt að líta að
vor virðing mun þá mest að vér séum sem sáttastir og hitt
annað að eg sjái sem helst fyrir. Eru hér og fleiri
kostgripir og ann eg yður þeirra allvel."

Var þá lagið til skiptis. Hlaut Högni skipið Stíganda því
hann var farmaður. Þórir hafursþjó hlaut goðorðið en Jökull
Ættartanga. Hafði hann sverðið á leikmótum og hestaþingum en
Þorsteinn bar hann á leiðum og lögmótum því að Jökull vildi
að svo væri. Þórir mælti og slíkum orðum þótt hann ætti
goðorðið að hann unni Þorsteini best allra virðinga af
málaferlum.

Þorsteinn mælti: "Það er mér auðsætt að þér bræður mínir
viljið mér í öllu sæmdar leita en þótt eg hafi kosið mér
bústað þá ann eg yður þó fjár fyrir. Nú þykir mér ráð að vér
færum sess vorn í öndvegi föður vors."

Og svo gerðu þeir.

Þorsteinn gerðist höfðingi yfir Vatnsdælum og Vesturhópi og
öllum þeim sveitum sem Ingimundur faðir hans hafði haft.
Þorsteinn átti þá konu er Gyða hét og var Sölmundardóttir
Guðmundarsonar. Hann var faðir Víga-Barða. Þótti þá
virðingarvænlegt að tengjast við Vatnsdæla. Jökull bjó í
Tungu en Smiður á Smiðsstöðum, Þórir hafursþjó að Nautabúi.
Það heitir nú að Undunfelli.