Bárð ch. 7

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það er nú þessu næst sem fyrr var frá sagt að Helga

Bárðardóttir var hjá Miðfjarðar-Skeggja og er Bárður

spurði það sótti hann hana um haustið og hafði heim með

sér því að Skeggi var þá kvæntur. Engu undi hún sér síðan

er hún skildi við Skeggja. Mornaði hún og þornaði æ síðan.

Það var einn dag að hún kvað vísu þessa:

Braut vil eg bráðla leita.


Brestr eigi stríð í flestu


mér fyrir menja rýri.


Mun eg dálega kálast


því auðspenni unnag


alteitum sefa heitum.


Sorg má eg síst því byrgja.


Sit eg ein, trega greinum.

Eigi undi Helga hjá föður sínum og hvarf þaðan í burt og

þýddist hvorki nálega menn né fénað eða herbergi. Var hún

þá oftast í hreysum eða hólum. Við hana er kenndur

Helguhellir í Drangahrauni og miklu víðara eru örnefni við

hana kennd um Ísland.

Hún þá veturvist að Hjalla í Ölfusi en ekki Guðrún

Gjúkadóttir þó það segi nokkrir menn, hjá þeim feðgum

Þóroddi og Skafta. Var Helga þar með dul og lá í ystu

sæng í skála um veturinn og hafði fortjald fyrir. Hún sló

hörpu nær allar nætur því að henni var þá enn sem oftar

ekki mjög svefnsamt.

Austmaður var með þeim feðgum er Hrafn hét. Oft töluðu

menn um það að eigi þóttust vita hver þessi kona var.

Hrafn leiddi þar einhver mestan grun á og eina nátt

forvitnaðist hann undir tjaldið. Sá hann að Helga sat upp

í einum serk. Honum sýndist konan fríð mjög. Vildi hann

upp í sængina og undir klæðin hjá henni en hún vildi það

eigi. Tókust þau þá til og skildu með því að sundur gekk

í Hrafni austmanni hinn hægri handleggur og hinn vinstri

fótleggur.

Litlu síðar hvarf Helga þaðan í burt og fór víða um Ísland

og festi hvergi yndi. Var hún og alls staðar með dul en

oftast fjarri mönnum. Var hún og nokkurum stundum hjá

föður sínum.